Αδίσταχτη κυβερνητική προπαγάνδα
Με κάθε τρόπο προσπαθεί η κυβέρνηση να στηρίξει το αφήγημά της για το
τέλος των μνημονίων. Εδώ και αρκετούς μήνες κυβερνητικά στελέχη, όπου
σταθούν κι όπου βρεθούν, υπόσχονται πως έρχονται «καλύτερες μέρες», με
το τέλος του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.
Στο ίδιο τέμπο κι η υπουργός Εργασίας σε συνέντευξή της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, δε δίστασε να υποστηρίξει πως «η δημιουργία θέσεων εργασίας και η αύξηση μισθών είναι διαρκές ζητούμενο για την κυβέρνηση», ενώ όπως επικαλέστηκε «τα τελευταία στοιχεία της «Εργάνης» σε ετήσια βάση έδειξαν ότι το 2017 δημιουργήθηκαν 121.913 θέσεις εργασίας και το 70% ήταν πλήρους απασχόλησης».
Σε άλλη της συνέντευξη δε, ισχυρίστηκε ότι πρέπει «να ξανασυζητήσουμε το επίπεδο του κατώτατου μισθού και ενδεχομένως μετά την έξοδό μας από το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής να είναι η πρώτη κίνηση στην οποία να πρέπει να προβούμε. Δηλαδή να δούμε, να συζητήσουμε τις προϋποθέσεις για μια αύξηση του κατώτατου μισθού».
Αυτές οι ανέξοδες αοριστολογίες της υπουργού, του τύπου να δούμε, να συζητήσουμε, έρχονται να προστεθούν σε ανάλογες λοιπών υπουργών, στελεχών και των φερεφώνων τους, προκειμένου να συνθέσουν τη σημερινή προπαγάνδα της κυβέρνησης. Το δίχως άλλο πρόκειται για άλλη μια προσπάθεια δημαγωγίας και εξαπάτησης του δοκιμαζόμενου λαού. Και δεν αισθάνονται καμιά ντροπή να ξεστομίζουν όλα αυτά και ακόμη περισσότερα την ίδια στιγμή που εφαρμόζουν μέχρι κεραίας όλους τους προηγούμενους μνημονιακούς νόμους, ψηφίζουν οι ίδιοι νέους αντεργατικούς νόμους, τον αντιλαϊκό Προϋπολογισμό, το άμεσα επικείμενο πακέτο νέων μέτρων, το οποίο, ανάμεσα σε τόσα άλλα, κλιμακώνει την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα. Όταν την ίδια στιγμή ο ΣΕΒ σε όλους τους τόνους διαμηνύει ότι δεν πρέπει να επιστρέψουμε στην προ μνημονίων εποχή και πως ούτε λίγο ούτε πολύ οι αυξήσεις μισθών ευθύνονται για την κρίση.
Όσο για τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», που επικαλείται η υπουργός για να υποστηρίξει τα όσα λέει, καθόλου έτσι δεν είναι, αφού όπως δείχνουν για το 2017, οι μισθοί όχι μόνο δεν αυξάνονται αλλά σημείωσαν μείωση. Δηλαδή ο μέσος μισθός των εργαζομένων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου το 2017 μειώθηκε κατά 3,33% σε σύγκριση με το 2016. Ταυτόχρονα αυξήθηκαν οι μισθωτοί που αμείβονται με μισθούς κάτω από 500 ευρώ μεικτά και εργάζονται με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία, καθώς ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 22,65% από 22,48% το 2016. Τα στοιχεία συνολικά αποδεικνύουν την απόλυτη κυριαρχία των «ευέλικτων» μορφών εργασίας. Το 2017, για τρίτη συνεχή χρονιά, οι ελαστικές και ευέλικτες μορφές εργασίας ξεπερνούν σταθερά το 60% των θέσεων. Αυτό συμβαίνει είτε γιατί οι περισσότερες προσλήψεις που γίνονται πλέον αφορούν σε θέσεις μερικής, εκ περιτροπής απασχόλησης ή προσωρινής απασχόλησης, είτε γιατί πολύ απλά οι υπάρχουσες συμβάσεις μετατρέπονται από θέσεις πλήρους απασχόλησης σε θέσεις υπο-απασχόλησης.
Αυτή την πραγματικότητα προσπαθεί να αντιμετωπίσει η γενική κυβερνητική προπαγάνδα, η οποία καταφεύγει σε κάθε μέσο δημαγωγίας και εξαπάτησης και πρέπει με κάθε τρόπο να αποκρουστεί. Το βάρος της αφύπνισης και της οργάνωσης των εργαζόμενων πέφτει στις αγωνιστικές δυνάμεις που περικλείει η εργατική τάξη. Οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις καλούνται να δείξουν τον δρόμο προς μια και μοναδική κατεύθυνση: τον δρόμο της συνδικαλιστικής οργάνωσης και ενεργοποίησης των εργαζομένων, τον δρόμο του μαζικού ενωτικού αγώνα για τη διεκδίκηση του δικαιώματός τους στη σταθερή εργασία με αξιοπρεπή μεροκάματο και μισθό, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και σε κάθε πολιτική που εξυπηρετεί την εργοδοσία και το κεφάλαιο.
Στο ίδιο τέμπο κι η υπουργός Εργασίας σε συνέντευξή της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, δε δίστασε να υποστηρίξει πως «η δημιουργία θέσεων εργασίας και η αύξηση μισθών είναι διαρκές ζητούμενο για την κυβέρνηση», ενώ όπως επικαλέστηκε «τα τελευταία στοιχεία της «Εργάνης» σε ετήσια βάση έδειξαν ότι το 2017 δημιουργήθηκαν 121.913 θέσεις εργασίας και το 70% ήταν πλήρους απασχόλησης».
Σε άλλη της συνέντευξη δε, ισχυρίστηκε ότι πρέπει «να ξανασυζητήσουμε το επίπεδο του κατώτατου μισθού και ενδεχομένως μετά την έξοδό μας από το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής να είναι η πρώτη κίνηση στην οποία να πρέπει να προβούμε. Δηλαδή να δούμε, να συζητήσουμε τις προϋποθέσεις για μια αύξηση του κατώτατου μισθού».
Αυτές οι ανέξοδες αοριστολογίες της υπουργού, του τύπου να δούμε, να συζητήσουμε, έρχονται να προστεθούν σε ανάλογες λοιπών υπουργών, στελεχών και των φερεφώνων τους, προκειμένου να συνθέσουν τη σημερινή προπαγάνδα της κυβέρνησης. Το δίχως άλλο πρόκειται για άλλη μια προσπάθεια δημαγωγίας και εξαπάτησης του δοκιμαζόμενου λαού. Και δεν αισθάνονται καμιά ντροπή να ξεστομίζουν όλα αυτά και ακόμη περισσότερα την ίδια στιγμή που εφαρμόζουν μέχρι κεραίας όλους τους προηγούμενους μνημονιακούς νόμους, ψηφίζουν οι ίδιοι νέους αντεργατικούς νόμους, τον αντιλαϊκό Προϋπολογισμό, το άμεσα επικείμενο πακέτο νέων μέτρων, το οποίο, ανάμεσα σε τόσα άλλα, κλιμακώνει την επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα. Όταν την ίδια στιγμή ο ΣΕΒ σε όλους τους τόνους διαμηνύει ότι δεν πρέπει να επιστρέψουμε στην προ μνημονίων εποχή και πως ούτε λίγο ούτε πολύ οι αυξήσεις μισθών ευθύνονται για την κρίση.
Όσο για τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», που επικαλείται η υπουργός για να υποστηρίξει τα όσα λέει, καθόλου έτσι δεν είναι, αφού όπως δείχνουν για το 2017, οι μισθοί όχι μόνο δεν αυξάνονται αλλά σημείωσαν μείωση. Δηλαδή ο μέσος μισθός των εργαζομένων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου το 2017 μειώθηκε κατά 3,33% σε σύγκριση με το 2016. Ταυτόχρονα αυξήθηκαν οι μισθωτοί που αμείβονται με μισθούς κάτω από 500 ευρώ μεικτά και εργάζονται με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία, καθώς ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 22,65% από 22,48% το 2016. Τα στοιχεία συνολικά αποδεικνύουν την απόλυτη κυριαρχία των «ευέλικτων» μορφών εργασίας. Το 2017, για τρίτη συνεχή χρονιά, οι ελαστικές και ευέλικτες μορφές εργασίας ξεπερνούν σταθερά το 60% των θέσεων. Αυτό συμβαίνει είτε γιατί οι περισσότερες προσλήψεις που γίνονται πλέον αφορούν σε θέσεις μερικής, εκ περιτροπής απασχόλησης ή προσωρινής απασχόλησης, είτε γιατί πολύ απλά οι υπάρχουσες συμβάσεις μετατρέπονται από θέσεις πλήρους απασχόλησης σε θέσεις υπο-απασχόλησης.
Αυτή την πραγματικότητα προσπαθεί να αντιμετωπίσει η γενική κυβερνητική προπαγάνδα, η οποία καταφεύγει σε κάθε μέσο δημαγωγίας και εξαπάτησης και πρέπει με κάθε τρόπο να αποκρουστεί. Το βάρος της αφύπνισης και της οργάνωσης των εργαζόμενων πέφτει στις αγωνιστικές δυνάμεις που περικλείει η εργατική τάξη. Οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις καλούνται να δείξουν τον δρόμο προς μια και μοναδική κατεύθυνση: τον δρόμο της συνδικαλιστικής οργάνωσης και ενεργοποίησης των εργαζομένων, τον δρόμο του μαζικού ενωτικού αγώνα για τη διεκδίκηση του δικαιώματός τους στη σταθερή εργασία με αξιοπρεπή μεροκάματο και μισθό, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και σε κάθε πολιτική που εξυπηρετεί την εργοδοσία και το κεφάλαιο.
Σχόλια