Κοινοβουλευτικό σόου μακριά από την ουσία του σκανδάλου

Το ξημέρωσαν στη Βουλή την περασμένη Τετάρτη, θυμίζοντας τις ολονύχτιες συνεδριάσεις επί προέδρου Ζωής. Τότε όμως τους καψονάριζε η πρόεδρος, ενώ τώρα η ολονυχτία ήταν αποτέλεσμα της απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ να κλείσει το ζήτημα άρον-άρον, σε μια συνεδρίαση, γιατί δεν αποδίδει και τόσο πολιτικά. Οταν δεν έχει πειστεί ούτε ο σκληρός πυρήνας των συριζαίων, όταν η φράξια των 53+ αρθρογραφεί κατά της σκανδαλολογίας, σημειώνοντας ότι αυτή δεν αποτελεί πεδίο δράσης «της Αριστεράς», μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί επελέγη η λύση της μιας (και όχι δύο) συνεδρίασης, έστω κι αν αυτή έφτασε να ολοκληρωθεί τα χαράματα της επόμενης μέρας.

Εξπρές θα είναι και η διαδικασία της «προανακριτικής» που θα συγκροτηθεί. Ενα μήνα ψήφισαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τρεις ζήτησαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, χωρίς χρονικό όριο ζήτησε ο Περισσός, επικράτησε φυσικά η πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τι θα εξετάσει σ' ένα μήνα η επιτροπή; Οχι, βέβαια, την ουσία των ενδείξεων σε βάρος των 10 πολιτικών προσώπων.

Το σόου είχε προαναγγελθεί, το περιμέναμε, ουδεμία έκπληξη. Ο Σαμαράς εμφανίστηκε με ένα σκληρό ακροδεξιό πρόσωπο, ο Βενιζέλος προανήγγειλε δικαστήρια ακόμα και για εσχάτη προδοσία, ο Λοβέρδος έβαλε τις δικές του πινελιές επιθετικότητας, ο Μπουμπούκος βράχνιασε από τις τσιρίδες, ο Πικραμμένος… δάκρυσε από το μέγεθος της αδικίας, ο Στουρνάρας ντύθηκε… Ανδρέας για να υπερασπιστεί τη σύζυγό του, ο Σαλμάς είπε ότι ο ίδιος άνοιξε τα μάτια στην κυβέρνηση, ο Κουρουμπλής (ο μόνος που στη δικογραφία αναφέρεται ως Π.Κ. και όχι με πλήρες όνομα) είπε ότι οι κατηγορίες κατ' αυτού δεν προκύπτουν από τη δικογραφία αλλά από αναφορές βουλευτών της αντιπολίτευσης, επομένως θα ήταν άδικο να τον παραπέμψουν μαζί με τους άλλους, ο ίδιος δεν παρέλειψε να υπερασπιστεί τον Σαλμά (εκλέγονται και στην ίδια εκλογική περιφέρεια), ο Λυκουρέντζος θυμήθηκε τον μέντορά του Κωστή Στεφανόπουλο, ο Κουτρουμάνης ενημέρωσε ότι από την πολιτική βγήκε φτωχότερος (κλαψ! κλαψ!).

Και βέβαια, εκείνοι που σήκωσαν το βάρος της απολογίας-αντεπίθεσης (Σαμαράς, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Μπουμπούκος) υπήρξαν ιδιαίτερα σκληροί στις καταγγελίες κατά της κυβέρνησης, ονοματίζοντας ως σκευωρούς τον Τσίπρα και τον Παπαγγελόπουλο (ο Κοντονής έμεινε στο απυρόβλητο). Αναμεόμενα ήταν αυτά και είχαν προαναγγελθεί με τις δηλώσεις τους τις προηγούμενες μέρες.

Εκείνο που προκάλεσε εντύπωση ήταν η καθαρά αμυντική στάση που ακολούθησε η κυβερνητική πλευρά. Το βάρος σήκωσε αρχικά ο Παπαγγελόπουλος, ο οποίος περισσότερο απολογούνταν για τον σημερινό και τον προηγούμενο βίο του, ανταλλάσσοντας διαξιφισμούς με τον Μπουμπούκο, του τύπου «ν' ανοίξουν τα τηλέφωνά σου», «πόσες φορές την ημέρα μιλούσες με την Τουλουπάκη;» και τα παρόμοια. Πολιτικά είναι ολίγιστος και δεν περίμενε κανείς να καταφέρει να αντιμετωπίσει τους «φερόμενους ως εμπλεκόμενους» (για να χρησιμοποιήσουμε τα… ανατριχιαστικά ελληνικά των λογογράφων του Τσίπρα). Ούτε ο Πολάκης, που προσπάθησε να σηκώσει κάπως τους τόνους, ήταν σε θέση να παρουσιάσει με συνεκτικό τρόπο τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Μίλησε γενικά και αόριστα για τις λαμογιές που γίνονται στο χώρο της Υγείας και έκανε να ξεχαστούν όλα όσα είπε, όταν ενεπλάκη στον -επίσης αναμενόμενο- καυγά με τον Μπουμπούκο, που τον κατηγόρησε ότι καλύπτει συγγενή του, υπαίτια για το θάνατο ενός μικρού κοριτσιού σε εγχείριση που έγινε στο Ηράκλειο.

Ο Κοντονής έκανε μια προσπάθεια να βγάλει τη συριζαίικη… ευθιξία, λέγοντας ότι είναι απαράδεκτο να τους συγκρίνουν με τον Κόλλια, και προσπάθησε να θέσει -επιτέλους- το ερώτημα που σύμφωνα με το σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ θα στρίμωχνε την αντιπολίτευση: «Είναι σκάνδαλο ή σκευωρία; Είναι σκάνδαλο. Και είναι σκάνδαλο γιατί το λέτε και εσείς οι ίδιοι. Στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ λένε ότι είναι σκάνδαλο». Του απάντησε αργότερα -χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία- η Φώφη: Είναι και σκάνδαλο (που προφανώς αφορά γιατρούς, υπηρεσιακούς παράγοντες και γενικά μη πολιτικά πρόσωπα) και σκευωρία (που έστησε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά των πολιτικών του αντιπάλων). Ομως ο Κοντονής είχε χάσει τόσο τον έλεγχο, που -αν και νομικός- διέπραξε το ίδιο αστικό ατόπημα που είχε διαπράξει προ ημερών ο Κοτζιάς (ο οποίος εμφανίστηκε στη Βουλή μόνο και μόνο για να «εξηγήσει» ότι δεν αμφισβήτησε το τεκμήριο της αθωότητας, αλλά διαστρέβλωσαν τα λόγια του τα Μέσα της διαπλοκής). Είπε ο Κοντονής με το γνωστό αψίκορο ύφος του: «Επομένως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σκάνδαλο υπάρχει και, μάλιστα, πρώτου βαθμού, με εκατοντάδες εμπλεκόμενους γιατρούς και πιθανόν πολιτικά πρόσωπα. Εγώ λέω πιθανόν, διότι η υπόθεση είναι σε εξέλιξη και διερευνάται. Και εγώ εύχομαι να αποδείξουν, οι περισσότεροι από αυτούς, αν όχι όλοι, την αθωότητά τους». Πιο άμεση, πιο απροκάλυπτη αμφισβήτηση του περιβόητου «τεκμήριου της αθωότητας» δεν μπορούσε να υπάρξει.

Οσοι παρακολουθούσαν τη συζήτηση (έχουμε την εντύπωση ότι το ίδιο ίσχυε και για την πλειοψηφία των συριζαίων βουλευτών) περίμεναν να βγει στη σκηνή ο Τσίπρας και να τους «σαρώσει». Προς μεγάλη τους έκπληξη, είδαν και άκουσαν έναν Τσίπρα χαμηλών τόνων, χωρίς εξάρσεις, να δίνει το βάρος στις… πολιτικές ευθύνες, δηλώνοντας καθαρά ότι δε θα μιλήσει «ούτε ως νομικός, ούτε ως δικαστής, πόσω δε μάλλον ως εισαγγελέας», ότι «δε θα μιλήσει καθόλου για το λεγόμενο νομικό ποινικό σκέλος»! Φυσικά, η συνεδρίαση είχε ως αντικείμενο αυτό το νομικό ποινικό σκέλος και τίποτ' άλλο!

 Ο Τσίπρας δε χαρακτήρισε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ «κόμματα των λαμόγιων», αλλά ζήτησε από τους αρχηγούς τους να αναλάβουν τις πολιτικές ευθύνες για όσα γίνονταν επί των ημερών τους στο χώρο του φαρμάκου. Θύμισε, μάλιστα, ότι ο Παπανδρέου το 1989 είχε αναλάβει την πολιτική ευθύνη για το σκάνδαλο Κοσκωτά και ο Καραμανλής το 2008 για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. «Ξέχασε», όμως, να πει πως όταν βγήκε η προκλητική δικαστική απόφαση που αποφάνθηκε ότι δεν υπήρξε σκάνδαλο Βατοπεδίου, πρώτος ο Καραμανλής βγήκε και είπε ότι όλα ήταν μια σκευωρία του ΠΑΣΟΚ για να τον ρίξει από την εξουσία.

Αυτή η τοποθέτηση του Τσίπρα, που δεν ήθελε να μιλήσει για το ποινικό σκέλος (την ώρα που πρότεινε επιτροπή προκαταρκτικής εξέτασης για δέκα πρώην πρωθυπουργούς και υπουργούς), ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τους χειρισμούς του Μαξίμου τις πρώτες μέρες. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού που μιλούσε για βαλίτσες με ρόδες που πήγαιναν στα υπόγεια του Μαξίμου; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη νυχτερινή δήλωση Παπαγγελόπουλου, έξω από το Μαξίμου, για «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους»; Για να μην πούμε τι έγραφε ο Πολάκης στο facebook, που το είχε σίγουρο ότι τους έπιασαν να χρηματίζονται και τους έχουν δεμένους με μαρτυρίες και άλλα στοιχεία.

Αυτή ήταν μια στάση αμηχανίας από πλευράς κυβέρνησης. Η ίδια αμηχανία φάνηκε και στα πρωτοσέλιδα των δύο κατεξοχήν κυβερνητικών φυλλάδων την επομένη. «Φταίει ο Χατζηπετρής - Σκάνδαλο χωρίς διερεύνηση και ενόχους θέλει η αντιπολίτευση» έγραφε η ΕφΣυν.  «Ξέχασαν ότι υπάρχει σκάνδαλο Novartis - Mητσοτάκης και Γεννηματά σύρθηκαν στη γραμμή Σαμαρά-Βενιζέλου» έγραφε η «Αυγή». Δεν το λες και επίθεση, που έχει στο κέντρο της τις ποινικές ευθύνες των «10».

Αυτή η αμηχανία είναι λογική, από τη στιγμή που δεν υπάρχουν στοιχεία, πέρα από τις καταθέσεις των τριών προστατευόμενων μαρτύρων, ενώ οι «φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι» έχουν αντεπιτεθεί με αρκετή επιτυχία στο ποινικό επίπεδο, στην ένδεια του οποίου στηρίζουν και τις κατηγορίες τους για «σκευωρία». Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, ποντάρει στο «τι λένε στα καφενεία», όπως είπε κάποια στιγμή ο Πολάκης. Μπορεί η Σπυράκη να μίλησε για «Βατερλό» της κυβέρνησης, όμως -ακόμα κι αν υπήρξε Βατερλό- ελάχιστοι το πήραν είδηση. Οι πολλοί μένουν στην εικόνα που έχουν για τους αστούς πολιτικούς, χωρίς να ενδιαφέρονται για την ποινική εξέλιξη αυτής της υπόθεσης. Και αυτό ακριβώς θέλει να «υποβοηθήσει» ο ΣΥΡΙΖΑ με το αντικείμενο που όρισε για την επιτροπή προκαταρκτικής εξέτασης και τη fast track διαδικασία του ενός μήνα. Η επιτροπή δεν καλείται να διερευνήσει συγκεκριμένες ενδείξεις ενοχής, για να απαγγείλει κατηγορίες, αλλά να απαντήσει σε ένα δικονομικού τύπου ερώτημα: υπό ποιες συνθήκες διαπράχθηκε το αδίκημα της δωροληψίας; Αν διαπράχτηκε «κατά την άσκηση των καθηκόντων», τότε έχει κι αυτό παραγραφεί. Αν όχι, τότε ανήκει στη δικαιοδοσία της τακτικής Δικαιοσύνης και ο φάκελος θα επιστραφεί στον ανακριτή Διαφθοράς. 'Η σε εφέτη ειδικό ανακριτή, αν η πλειοψηφία των εφετών (που ήδη κινούνται, όπως γράφουμε σε διπλανή στήλη) αποφασίσει έτσι.

Τώρα, λοιπόν, αρχίζει άλλο «ματς». Οι «φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι» ζητούν ήδη να κληθούν να καταθέσουν οι τρεις μάρτυρες, έστω με τον τρόπο που προβλέπεται για τους προστατευόμενους. Ζητούν, δηλαδή, να μπει η επιτροπή στην ουσία, δηλώνοντας ότι δε θέλουν παραγραφή. Θα το δεχτεί αυτό η συριζανελίτικη πλειοψηφία, ρισκάροντας να αποδειχτούν «μούφες» οι καταθέσεις των μαρτύρων και να βγουν οι άλλοι πανηγυρίζοντας ότι «αποδείχτηκε η σκευωρία»;

Αυτά θα τα δούμε τις επόμενες μέρες και βδομάδες. Οσο για την ουσία του σκανδάλου, για τις πολυεθνικές του φαρμάκου που αλωνίζουν, κάντε τον κόπο να διαβάσετε από τα πρακτικά της Βουλής την ομιλία  του Ξανθού, που μίλησε χαράματα, και θα καταλάβετε -από την κακομοιριά που ανέδιδε- ότι τα μονοπώλια του φαρμάκου θα εξακολουθήσουν να επιβάλλουν τους όρους τους, τροποποιώντας όταν χρειάζεται  τον τρόπο δράσης τους