«Εξοδος στις αγορές»: Νέα δάνεια για την εξυπηρέτηση του χρέους που δεν μειώνεται

Αν στην εσωτερική πολιτική επικαιρότητα δεν κυριαρχούσε το σκάνδαλο Novartis, μέσω του οποίου ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε ήδη ν' αλλάξει την ατζέντα και να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων (μένει να δούμε για πόσο), η «επιτυχημένη έξοδος στις αγορές» με επταετές ομόλογο θα είχε γιορταστεί δεόντως. Τώρα, πέρασε περίπου «στο ντούκου», αν και ο Τσακαλώτος έκανε την αναμενόμενη… δήλωση υπερηφάνειας (όπως είπε, απέδειξαν ότι η οικονομία πηγαίνει τόσο καλά, που μπορούν να βγαίνουν στις «αγορές» ακόμα και υπό δυσμενείς διεθνείς συνθήκες, όπως είναι η «αναταραχή» στα διεθνή χρηματιστήρια).

Βέβαια, όσοι παρακολουθούν τις χρηματαγορές από κοντά, διαπίστωσαν ότι οι εξελίξεις των επόμενων ημερών δεν ήταν και τόσο ενθαρρυντικές. Δυο μέρες μετά την έκδοσή του, η απόδοση του επταετούς ομολόγου «σκαρφάλωσε» από το 3,5% στο 4%, απόδοση εξαιρετικά μεγάλη για τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Την ίδια ανοδική πορεία ακολούθησαν και τα άλλα ομόλογα. Το πενταετές, που στις 25 του Γενάρη είχε καταγράψει χαμηλό 2,662%, δίνοντας αφορμή για… συγκρατημένους πανηγυρισμούς, έφτασε την περασμένη Δευτέρα στο 3,69%, ενώ το δεκαετές, που είχε κατέβει γύρω στο 3,7%, έφτασε το 4,3%.

Ο Τσακαλώτος διαμηνύει (μέσω «αρμόδιων πηγών») ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, γιατί οι αναταράξεις στις διεθνείς αγορές «δεν έχουν βάθος». Σύντομα θα αποκατασταθεί η ισορροπία και οι αποδόσεις των ομολόγων θα πέσουν, με αποτέλεσμα να υπάρξει η δυνατότητα και για νέες εκδόσεις ελληνικών ομολόγων, μέσω των οποίων θα μεγαλώσει το περιβόητο «μαξιλάρι ρευστότητας», το οποίο θα εγγυηθεί την ομαλή και συνεχή έξοδο στις «αγορές» για την αναχρηματοδότηση του ελληνικού κρατικού χρέους μετά τον Αύγουστο του 2018, που δε θα υπάρχει πλέον δανειακή στήριξη από τον ESM.

Αντίθετα, ο Στουρνάρας -παρά τις στενοχώριες που περνάει με την εμπλοκή του στο σκάνδαλο Novartis- δεν έχασε την ευκαιρία να ξανατοποθετηθεί υπέρ της «προληπτικής γραμμής πίστωσης». Σε ομιλία του σε ημερίδα του ελληνο-ισπανικού εμπορικού επιμελητήριου, υπό τη σκιά των αναταράξεων στα διεθνή χρηματιστήρια, ο Στουρνάρας υποστήριξε ότι «ένα τέτοιο προληπτικό πλαίσιο στήριξης θα μπορούσε να βοηθήσει την ελληνική οικονομία, οδηγώντας σε χαμηλότερα επίπεδα το κόστος δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου, καθώς θα παρείχε εξασφαλίσεις για τη χρηματοδοτική ικανότητα της Ελλάδας μετά το τέλος του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018, ιδίως στην περίπτωση που οι συνθήκες στις διεθνείς αγορές επιδεινωθούν». Αυτή τη φορά ο Στουρνάρας πρόσθεσε και άλλη επιχειρηματολογία. Αναφέρθηκε στο waiver (εξαίρεση αποδοχής ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ), η διατήρηση του οποίου είναι -κατά την άποψή του «σημαντική για την ομαλή χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, όσο η πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελλάδας παραμένει χαμηλότερα από την επενδυτική βαθμίδα».

Αυτή είναι και η άποψη του Ντράγκι και της ΕΚΤ, που μπορεί τελικά να την επιβάλουν. Μπορεί και όχι, όμως δεν έχει πραγματικά καμιά σημασία ποια μεταμνημονιακή τεχνική δανεισμού θα επιλεγεί. Η μνημονιακή πολιτική θα συνεχιστεί οπωσδήποτε, ο μηχανισμός εποπτείας θα εξασφαλίσει τον αποικιοκρατικό έλεγχο και το χρέος θα εξακολουθήσει να είναι το εργαλείο για την απορρόφηση του ιδρώτα του ελληνικού λαού και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μας από το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο.

Θέλουν να κάνουν τον ελληνικό λαό να πανηγυρίζει για την «έξοδο στις αγορές», μέσω της οποίας απλώς συνάπτεται νέος δανεισμός για την αποπληρωμή των παλαιότερων δανείων.  Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη μνημονιακή περίοδο, παρά το «κούρεμα» με το PSI, το ύψος του χρέους παραμένει στα ίδια επίπεδα (πάνω από 320 δισ. ευρώ). Τα τοκοχρεολύσια αυτού του χρέους, που έχει πληρωθεί αρκετές φορές ως τώρα, θα εξακολουθούν να στραγγίζουν τον κρατικό προϋπολογισμό και να καταδικάζουν τον ελληνικό λαό στην πιο σκληρή δημοσιονομική λιτότητα.