Προκήρυξη του Μ-Λ ΚΚΕ για το Πολυτεχνείο
Παλλαϊκός αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό,
τον πόλεμο και τον φασισμό
Το Πολυτεχνείο 1973 αντέχει στο χρόνο! Η ηρωική εξέγερση το Νοέμβρη 1973, στην καρδιά της φασιστικής χούντας, αντέχει στη διαστρέβλωση, τη λήθη και την προσπάθεια να γίνει ανώδυνη γιορτή. Αποτελεί παγκόσμιο παράδειγμα, όπου μία γνήσια αντιιμπεριαλιστική εξέγερση δεν θάφτηκε στη λήθη αλλά αποτελεί πηγή έμπνευσης και ιστορικό γεγονός, ορόσημο για τους αγώνες του σήμερα. Αρκεί να μην μείνει παγωμένο στον χρόνο με ακίνδυνο φωτοστέφανο και «ξεδοντιασμένο» από τις πολιτικές προεκτάσεις του.
Η φασιστική χούντα του 1967 δεν έπεσε από τον ουρανό. Οι ΗΠΑ εγκαθίδρυαν στρατιωτικές δικτατορίες σ’ όλον τον κόσμο ανατρέποντας κυβερνήσεις, μακελεύοντας τους λαούς, στον άγριο ανταγωνισμό τους με τη Σοβιετική Ένωση που είχε παλινορθώσει τον καπιταλισμό. Λίγους μήνες μετά τη φασιστική δικτατορία, το Ισραήλ -χρησιμοποιώντας την πλάτη των ΗΠΑ- εξαπέλυσε πόλεμο σε Συρία κι Αίγυπτο. Το 1967 ακολουθεί μία ταραγμένη περίοδος και σφραγίζει την προσπάθεια της ντόπιας άρχουσας τάξης να απαντήσουν στον «κομμουνιστικό κίνδυνο». Η στρατιωτικά ηττημένη αριστερά στον εμφύλιο εξακολουθούσε να τρομάζει την δουλική και αμερικανοεξαρτημένη μεγαλοαστική τάξη.
Έτσι το Πολυτεχνείο ήταν η έκφραση και κορύφωση της αντιαμερικανικής- αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Απέναντι στην -φαινομενική- παντοκρατορία των ΗΠΑ, το Πολυτεχνείο στέκεται δίπλα στους αγώνες των λαών της Ινδοκίνας (Βιετνάμ-Καμπότζη-Λάος), των αραβικών χωρών και στο εργατικό κίνημα της Δύσης και αποτελεί μία έμπρακτη εφαρμογή της θέσης των κομμουνιστών πως «ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος» και πως «μία σπίθα μπορεί ν’ ανάψει φωτιά σ’ όλο τον κάμπο».
Στη διάρκεια της εφτάχρονης δικτατορίας και στην εξέγερση του Νοέμβρη συγκρούστηκαν δύο γραμμές. Από τη μία ο παλιός αστικός πολιτικός κόσμος (Καραμανλής, Κανελλόπουλος, Μαύρος) που ήθελε έναν συμβιβασμό με τη χούντα αλλά και οι ηγεσίες του ΚΚΕ και ΚΚΕ(εσωτερικού) που φλέρταραν με τη φιλελευθεροποίηση του Μαρκεζίνη και κατάγγειλαν το Πολυτεχνείο σαν έργο προβοκατόρων (πχ Πανσπουδαστική Νο8). Από την άλλη, ένα ευρύ πολιτικό-κοινωνικό μέτωπο λαϊκών αγωνιστών, νεολαίας κι απλών ανθρώπων που έβλεπαν τη διέξοδο στην αντιπαράθεση και σύγκρουση με το φασισμό και την αμερικανοκρατία. Σ’ αυτό το ρεύμα πρωτοπόρο ρόλο έπαιξαν οι μαρξιστές-λενινιστές της ΟΜΛΕ και άλλες αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις..
Ο Νοέμβρης αναδεικνύει θαυμάσια το ρόλο της οργανωμένης πάλης και της λαϊκής αλληλεγγύης για τις μέρες που συγχωνεύτηκε «το αυθόρμητο με το συνειδητό». Η φοιτητική οργή με τη λαϊκή ψυχή και αγανάκτηση για τον φασισμό. Σήμερα ορισμένοι αποθεώνουν το αυθόρμητο για να ρίξουν στον Καιάδα την οργανωμένη και σχεδιασμένη πάλη. Η ιστορία υποδείχνει και ο Νοέμβρης επικυρώνει πως μόνο ένα καλά οργανωμένο λαϊκό κίνημα μπορεί να ξεκινήσει και να τελειώσει νικηφόρα την αναμέτρηση με τις αντιδραστικές δυνάμεις. Να έχουμε εμπιστοσύνη στο λαϊκό κριτήριο και να οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας.
Ο φασισμός γεννιέται στα σπλάχνα του αστικού συστήματος αλλά αποτελεί υπέρβαση και εκτροπή του. Οι φυλακές, εκτοπίσεις, δολοφονίες και βασανιστήρια της χούντας συνέχιζαν τις πιο μαύρες μέρες του μοναρχοφασισμού μετά τον πόλεμο όπως και το Πολυτεχνείο αποτέλεσε -τηρουμένων των συγκρίσεων- συνέχεια του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και από αυτή την άποψη διέψευσε όσους ήθελαν να βλέπουν λαϊκή ακινησία, ηρεμία και άπνοια. Αυτό ισχύει και σήμερα. Κάτω από την φαινομενική αδυναμία του εργατολαϊκού κινήματος κρύβονται οι αστείρευτες δυνάμεις του λαού και της νεολαίας. Αυτές πρέπει να βρούμε και να ενεργοποιήσουμε.
Σήμερα ο παγκόσμιος ορίζοντας μαυρίζει. Οι ακροδεξιές και νεοφασιστικές δυνάμεις ( ΗΠΑ, Δυτ. Ευρώπη, Λατ. Αμερική) παίρνουν κεφάλι αξιοποιώντας την οικονομική κρίση και το μεταναστευτικό. Στη χώρα μας η Δεξιά ανασυντάσσεται αξιοποιώντας την αντιλαϊκή διαχείριση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και οι φασίστες της ΧΑ δολοφονούν και τραμπουκίζουν. Ενώ μαίνονται στην περιοχή όλες οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις από την Ουκρανία ως τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή, τα ψευτοαριστερά και αστικά κόμματα συνεχίζουν να αλυσοδένουν το λαό, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στις εθνικιστικές, μισαλλόδοξες και ακροδεξιές δυνάμεις.
Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Λίγους μήνες μετά την εισβολή των φασιστικών τανκς στο Πολυτεχνείο, η χούντα καταρρέει κάτω από το βάρος της προδοσίας στην Κύπρο και της ασφυκτικής απομόνωσης του λαού. Η άρχουσα τάξη, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη βρίσκουν συμβιβασμό στο πρόσωπο του Καραμανλή και ο Φ. Γκιζίκης (πρόεδρος της χούντας) παραδίδει την κυβερνητική εξουσία. Ωστόσο, οι αντιφασιστικοί- αντιχουντικοί αγώνες γέννησαν και γαλούχησαν μία ολόκληρη γενιά αγωνιστών και ο Νοέμβρης 1973 έγινε η σημαία αντίστασης, σύμβολο ανυπότακτης αντιφασιστικής- αντιαμερικάνικης- αντιιμπεριαλιστικής πάλης.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με το ένα χέρι ορκίζεται στην Ευρώπη, την εξάρτηση και την εθελοδουλία, μετατρέποντας τη χώρα μας σε στρατιωτική βάση των ΗΠΑ και με το άλλο κραδαίνει την «έξοδο από το μνημόνιο». Παίρνει δέκα για να δώσει ένα, ενώ η ΝΔ του Μητσοτάκη βρίσκεται στο μισοσκόταδο των εκλογών. Πρόκειται για δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και μόνον ένας ισχυρός, μαζικός εξωκοινοβουλευτικός αγώνας μπορεί να ξεπεράσει τις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ και τις παγίδες της ΝΔ.
Σήμερα, 45 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη, τα συνθήματα του Πολυτεχνείου, αντιιμπεριαλιστικά, αντιαμερικανικά, αντιφασιστικά, είναι επίκαιρα, φλογίζουν τους αγώνες, εμπνέουν και μας οδηγούν. Μέσα στην εργατολαϊκή πάλη σφυρηλατούνται νέες συνειδήσεις, αποκαλύπτεται η συνθηκολόγα γραμμή, πέφτουν οι μάσκες του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας. Ο Νοέμβρης οδηγεί, η σημερινή πάλη επισφραγίζει.
Έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι. Έξω από την ΕΕ.
Θάνατος στο φασισμό, λευτεριά στο λαό.
Αγώνας για την ανατροπή της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής,
της φτώχειας, ανεργίας, ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και υποτέλειας.
Αγώνας για την Ειρήνη, τη Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία
και το Σοσιαλισμό.
Με μαζικό, λαϊκό και οργανωμένο αγώνα τιμάμε τους νεκρούς μας.
Νοέμβρης 2018
Σχόλια