Στημένη κοκορομαχία στην αρένα της μνημονιακής πολιτικής
Πες το, ρε αγόρι μου, με δικά σου λόγια! Τι προσπαθείς να παραστήσεις
τον διανοούμενο; «Πράγμα το οποίο έχω την ευθύνη να θεωρήσω ότι μπορεί
να εγκυμονεί κινδύνους». Αυτά δεν είναι ελληνικά, άλλη γλώσσα είναι. Σαν
αυτή που έγραφε ο μακαρίτης ο Κακουλίδης για κάποιους ήρωες που
ενσάρκωνε ο επίσης μακαρίτης Χάρρυ Κλυνν.
Aκόμα και η εμφάνισή του ενώπιον του Παυλόπουλου, στον οποίο θα ανήγγειλε τυπικά ότι αποφάσισε να διαλύσει τη Βουλή και να πάει σε εκλογές, αποκάλυπτε τον προσωπικό εκνευρισμό του Τσίπρα. Πέντε κουβέντες έπρεπε να πει κι έψαχνε τον τρόπο να τις βάλει στη σειρά. Και να πεις ότι δεν τις είχε προβάρει; Αυτά παθαίνει, όμως, ένας νάρκισσος που κομπορρημονούσε προεκλογικά ότι δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να χάσει και όχι μόνο έχασε αλλά βρέθηκε και στην ανάγκη να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, επειδή η ήττα ήταν τόσο συντριπτική που δεν μπορούσε να την αντέξει.
Οσο για τη δικαιολογία των πρόωρων εκλογών, ήταν σίγουρος ότι κανένας δε θα του πει τίποτα. Δυο φορές, μία το 2007 και μία το 2009, είχε προκηρύξει πρόωρες εκλογές ο Καραμανλής επικαλούμενος την οικονομία. Η επίκληση ενός ανύπαρκτου «εθνικού θέματος» είναι το συνταγματικό τρικ ώστε τις εκλογές να τις κάνει η απερχόμενη κυβέρνηση, όχι υπηρεσιακή. Το έχουν κάνει κατ' επανάληψη το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, δε θα μπορούσαν να το αρνηθούν στον ΣΥΡΙΖΑ, που άλλαξε κι αυτός τον υπουργό Εσωτερικών, βάζοντας στη θέση του Χαρίτση τον Διόσκουρο του Κουβέλη, Αντώνη Ρουπακιώτη (τάχαμου υπηρεσιακό).
Αφού έφυγε από του Παυλόπουλου, ο Τσίπρας πήγε στο Μέγαρο Μουσικής για να παρουσιάσει το νέο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Από πού κι ως πού νέο; Πριν από μερικές εβδομάδες κατέβαιναν στις ευρωεκλογές, τις οποίες οι ίδιοι είχαν μετατρέψει σε εκλογές με διακύβευμα -όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Τσίπρας- «ποιος θέλετε να σας κυβερνήσει;». Κατέβαιναν επομένως στις ευρωεκλογές με το κυβερνητικό τους πρόγραμμα. Πώς προέκυψε η ανάγκη για νέο πρόγραμμα; Τι μεσολάβησε στις δυο εβδομάδες που πέρασαν από τις ευρωεκλογές; Είχαν… ξεχάσει κάτι και… θυμήθηκαν να το συμπληρώσουν;
Το μόνο που μεσολάβησε ήταν η κατραπακιά των 9,5 μονάδων. Αποφάσισαν, λοιπόν, να κάνουν ανανέωση σε όλα τα επίπεδα. Και «προγραμματική» και σε επίπεδο εικόνας. Ξεκινώντας από το δεύτερο, είδαμε τον Τσίπρα να εγκαταλείπει το «one man show» και να εμφανίζεται ως… «επικεφαλής ομάδας» ανεβάζοντας στη σκηνή και τους Τσακαλώτο, Αχτσιόγλου, Ηλιόπουλο, Ξενογιαννακοπούλου, Τζανακόπουλο. Αν δεν υπήρχαν τα ψηλά σκαμπό και τα τραπεζάκια τύπου καφετέριας, θα νόμιζες ότι βρίσκεσαι σε σεμινάριο στελεχών μεγάλης καπιταλιστικής επιχείρησης.
Και τι είπαν; Σ' ένα τεστ που κάναμε στο καφενείο της γειτονιάς, το μόνο που θυμόντουσαν οι θαμώνες ήταν ότι θα μειώσουν τον ΦΠΑ και θα δημιουργήσουν 500.000 νέες θέσεις εργασίας. Τα υπόλοιπα δεν τα θυμόντουσαν καν, ενώ και σ' αυτά που θυμόντουσαν δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία. «Τα ίδια λένε όλοι», ήταν η μόνιμη επωδός.
Βέβαια, οι συριζαίοι επιμένουν ότι μ' αυτό το… πρόγραμμα θα γυρίσουν το ματς και θα το πάρουν στα πέναλτι. «Εξηγώντας το κυβερνητικό πρόγραμμα, που έχουμε για την επόμενη τετραετία, οι πολίτες θα μας εμπιστευτούν και πάλι», δήλωσε ο βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υφυπουργός Γιάννης Αμανατίδης. Φαίνεται πως στις ευρωεκλογές δεν… πρόκαναν να το εξηγήσουν καλά και ο κόσμος ψήφισε ΝΔ. Τώρα, όμως, που θα του το εξηγήσουν, όλα θ' αλλάξουν!
Είναι κι αυτό κομμάτι της κοροϊδίας. Οχι μόνο από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από πλευράς όλων των μνημονιακών κομμάτων. Μέχρι το 2015, είχαν την ευκολία τους. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ήταν κόμματα που είχαν υπογράψει Μνημόνια, οπότε ο πολιτικός τους λόγος περιστρεφόταν γύρω απ' αυτά: Θα κάνουμε αναδιαπραγμάτευση, θα φτιάξουμε άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής, θα μειώσουμε τον ΦΠΑ στην εστίαση, θα μειώσουμε τον ΕΝΦΙΑ, θα μειώσουμε τους φορολογικούς συντελεστές για να δώσουμε ώθηση στην ανάπτυξη κτλ.
Από την άλλη μεριά ήταν οι λεγόμενοι αντιμνημονιακοί, για τους οποίους τα πράγματα ήταν πανεύκολα: θα καταργήσουμε τα Μνημόνια και όλους τους εφαρμοστικούς τους νόμους, με ένα νόμο, σε ένα άρθρο, θα επιβάλουμε σεισάχθεια ώστε οι πολίτες να απαλλαγούν από τα χρέη τους, θα διαγράψουμε το μεγαλύτερο μέρος του κρατικού χρέους και το υπόλοιπο θα το ξεπληρώσουμε όπως θα ευκολυνόμαστε, θα επαναφέρουμε με τη μία τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ κτλ.
Αυτά, το καλοκαίρι του 2015 «μας τελείωσαν». Εκτοτε, είναι όλοι εξίσου μνημονιακοί, οπότε η δήθεν προγραμματική αντιπαράθεση αναπτύσσεται στο πλαίσιο του μετα-Μνημόνιου και των βασικών του δεσμεύσεων. Ολοι συμφωνούν ότι πρέπει να μειωθεί ο στόχος για το «πρωτογενές πλεόνασμα» μέχρι και το 2022, από 3,5% σε 2,5%. Ολοι μιλούν για μείωση του ΦΠΑ. Ολοι υπόσχονται νέες θέσεις εργασίας. Κι εκεί πάνω αρχίζει η πλειοδοσία. Δύο συντελεστές ΦΠΑ, 22% και 11%, λέει ο Μητσοτάκης. Κάνει αμέσως ρελάνς ο Τσίπρας από το σκαμπό στο αίθριο του Μεγάρου Μουσικής. Μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% εντός διετίας, λέει ο Μητσοτάκης. Τα βλέπω και επαυξάνω, απαντά ο Τσίπρας: μείωση 30% με τη μία, το 2020. Θα δημιουργήσουμε 240.000 νέες θέσεις εργασίας εντός της τετραετίας, λέει ο Μητσοτάκης. Τι λέτε, ρε γατάκια, απαντάει ο Τσίπρας, εμείς θα δημιουργήσουμε 500.000 θέσεις εργασίας την τετραετία! Κι όχι σαν τις δικές σας, οι δικές μας θα είναι καλές θέσεις εργασίας.
Η πλάκα είναι ότι τέτοιου είδους… κυβερνητικό πρόγραμμα έχει και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, λες και διεκδικεί να σχηματίσει κυβέρνηση! Αυτή είναι, όμως, η λογική του κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Πρέπει να παρουσιάσεις στον κόσμο νούμερα. Δεν έχει σημασία το ότι ελάχιστοι τους δίνουν σημασία ή τα συγκρατούν, σημασία έχει να παρουσιάζεις νούμερα και να καταγγέλλεις τους άλλους ότι τα δικά τους νούμερα είναι χειρότερα από τα δικά σου ή ότι είναι τυχάρπαστα, ανεπεξέργαστα, μη κοστολογημένα. Ενα είδος ανατολίτικου παζαριού, δηλαδή, όπου οι πωλητές σε κάθε πάγκο ξελαρυγγιάζονται διαφημίζοντας την πραμάτεια τους και το απογευματάκι, όταν κλείνει η αγορά, πάνε και πίνουν παρέα τσάι στο καφενείο.
Δε χρειάζεται να πούμε πόσο προσβλητικά είναι όλ' αυτά για τον ελληνικό λαό. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται στην προεκλογική πιάτσα λες και προήλθαν από παρθενογένεση. Λες και δεν υπέγραψαν μνημόνια, λες και δεν ψήφισαν μνημονιακούς νόμους, λες και δεν έχουν αλυσοδέσει τη χώρα στα κάγκελα των ματωμένων «πρωτογενών πλεονασμάτων» μέχρι και το 2060. Παριστάνουν τους ταχυδακτυλουργούς που βγάζουν λαγούς μέσα από το καπέλο τους και περιστέρια μέσα από το βρακί τους.
Ο Τσίπρας, στην εμφάνισή του στην τηλεόραση του Αlpha, περισσότερο έδειξε να ενδιαφέρεται για την εκλογική αριθμητική. Τόσοι έκαναν αποχή, τόσοι ψήφισαν μικρότερα αριστερά κόμματα, αν γυρίσουν όλοι αυτοί στον ΣΥΡΙΖΑ, κερδίσαμε χαλαρά, γιατί η ΝΔ δεν έχει άλλη δεξαμενή για ν' αντλήσει ψήφους, έπιασε ταβάνι. Αυτή είναι η εκλογική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό ο Τσίπρας τα «έχωσε» στον Μπαρουφάκη (το asset για τον τόπο, όπως τον αποκαλούσε το 2015, όταν τον έδιωχνε από την κυβέρνηση). Γι' αυτό ο Τσακαλώτος μέμφεται τον Περισσό επειδή δεν καλεί τον κόσμο της Αριστεράς να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ! Γι' αυτό όλοι οι συριζαίοι λένε με νόημα ότι ο Βενιζέλος έφυγε από το ΚΙΝΑΛ, αλλά η γραμμή Βενιζέλου παρέμεινε, προειδοποιώντας έτσι τους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ ότι ψηφίζοντας αυτό το κόμμα είναι σαν να ψηφίζουν τη ΝΔ.
Στόχος τους είναι να πάρουν κάτι από εδώ, κάτι από εκεί, ν' αφήσουν τον Μπαρουφάκη εκτός Βουλής, να περιορίσουν κι άλλο τον Περισσό για να μην τους ενοχλεί από τ' αριστερά τους και να κρατήσουν το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ σε επίπεδο φθοράς, που θα του προκαλέσει εσωτερική κρίση και θα εμποδίσει τυχόν αντίστροφη κίνηση όσων διάβηκαν τις διάφορες κεντροαριστερές «γέφυρες» που έχτισε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους Τζουμακοραγκούσηδες.
Το ίδιο παιχνίδι παίζει και η ΝΔ με το χώρο της πολυδιασπασμένης Ακροδεξιάς και των νεοναζιστών. Επισείοντας τον κίνδυνο της ακυβερνησίας και της αστάθειας (μεγάλο όπλο έναντι των συντηρητικών ψηφοφόρων), θέλει να μαζέψει «όλο το χαρτί» και να περιορίσει κάτω από το 3% (έστω και οριακά) νεοναζιστές και Βελόπουλο, ώστε να εξασφαλίσει μια άνετη αυτοδυναμία (που μπορεί να ξεπεράσει και τις 160 έδρες).
Και βέβαια, αυτές οι εκλογές διακρίνονται από… πολιτικό πολιτισμό. Ο Κούλης το εφάρμοσε πρώτος: Αδωνη και σία, πριν καθήσετε στο τηλεοπτικό πάνελ, να πάρετε τα βάλιουμ που σας έδωσε ο Τάκης. Οι νέοι επικοινωνιολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησαν (μόνο ο Σκουρλέτης εμφανίζεται ζοχαδιασμένος στα πάνελ, χαλώντας τη γραμμή). Ακόμα και οι κοκορομαχίες τους είναι στημένες, σκηνοθετημένες.
Aκόμα και η εμφάνισή του ενώπιον του Παυλόπουλου, στον οποίο θα ανήγγειλε τυπικά ότι αποφάσισε να διαλύσει τη Βουλή και να πάει σε εκλογές, αποκάλυπτε τον προσωπικό εκνευρισμό του Τσίπρα. Πέντε κουβέντες έπρεπε να πει κι έψαχνε τον τρόπο να τις βάλει στη σειρά. Και να πεις ότι δεν τις είχε προβάρει; Αυτά παθαίνει, όμως, ένας νάρκισσος που κομπορρημονούσε προεκλογικά ότι δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να χάσει και όχι μόνο έχασε αλλά βρέθηκε και στην ανάγκη να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, επειδή η ήττα ήταν τόσο συντριπτική που δεν μπορούσε να την αντέξει.
Οσο για τη δικαιολογία των πρόωρων εκλογών, ήταν σίγουρος ότι κανένας δε θα του πει τίποτα. Δυο φορές, μία το 2007 και μία το 2009, είχε προκηρύξει πρόωρες εκλογές ο Καραμανλής επικαλούμενος την οικονομία. Η επίκληση ενός ανύπαρκτου «εθνικού θέματος» είναι το συνταγματικό τρικ ώστε τις εκλογές να τις κάνει η απερχόμενη κυβέρνηση, όχι υπηρεσιακή. Το έχουν κάνει κατ' επανάληψη το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, δε θα μπορούσαν να το αρνηθούν στον ΣΥΡΙΖΑ, που άλλαξε κι αυτός τον υπουργό Εσωτερικών, βάζοντας στη θέση του Χαρίτση τον Διόσκουρο του Κουβέλη, Αντώνη Ρουπακιώτη (τάχαμου υπηρεσιακό).
Αφού έφυγε από του Παυλόπουλου, ο Τσίπρας πήγε στο Μέγαρο Μουσικής για να παρουσιάσει το νέο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Από πού κι ως πού νέο; Πριν από μερικές εβδομάδες κατέβαιναν στις ευρωεκλογές, τις οποίες οι ίδιοι είχαν μετατρέψει σε εκλογές με διακύβευμα -όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Τσίπρας- «ποιος θέλετε να σας κυβερνήσει;». Κατέβαιναν επομένως στις ευρωεκλογές με το κυβερνητικό τους πρόγραμμα. Πώς προέκυψε η ανάγκη για νέο πρόγραμμα; Τι μεσολάβησε στις δυο εβδομάδες που πέρασαν από τις ευρωεκλογές; Είχαν… ξεχάσει κάτι και… θυμήθηκαν να το συμπληρώσουν;
Το μόνο που μεσολάβησε ήταν η κατραπακιά των 9,5 μονάδων. Αποφάσισαν, λοιπόν, να κάνουν ανανέωση σε όλα τα επίπεδα. Και «προγραμματική» και σε επίπεδο εικόνας. Ξεκινώντας από το δεύτερο, είδαμε τον Τσίπρα να εγκαταλείπει το «one man show» και να εμφανίζεται ως… «επικεφαλής ομάδας» ανεβάζοντας στη σκηνή και τους Τσακαλώτο, Αχτσιόγλου, Ηλιόπουλο, Ξενογιαννακοπούλου, Τζανακόπουλο. Αν δεν υπήρχαν τα ψηλά σκαμπό και τα τραπεζάκια τύπου καφετέριας, θα νόμιζες ότι βρίσκεσαι σε σεμινάριο στελεχών μεγάλης καπιταλιστικής επιχείρησης.
Και τι είπαν; Σ' ένα τεστ που κάναμε στο καφενείο της γειτονιάς, το μόνο που θυμόντουσαν οι θαμώνες ήταν ότι θα μειώσουν τον ΦΠΑ και θα δημιουργήσουν 500.000 νέες θέσεις εργασίας. Τα υπόλοιπα δεν τα θυμόντουσαν καν, ενώ και σ' αυτά που θυμόντουσαν δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία. «Τα ίδια λένε όλοι», ήταν η μόνιμη επωδός.
Βέβαια, οι συριζαίοι επιμένουν ότι μ' αυτό το… πρόγραμμα θα γυρίσουν το ματς και θα το πάρουν στα πέναλτι. «Εξηγώντας το κυβερνητικό πρόγραμμα, που έχουμε για την επόμενη τετραετία, οι πολίτες θα μας εμπιστευτούν και πάλι», δήλωσε ο βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υφυπουργός Γιάννης Αμανατίδης. Φαίνεται πως στις ευρωεκλογές δεν… πρόκαναν να το εξηγήσουν καλά και ο κόσμος ψήφισε ΝΔ. Τώρα, όμως, που θα του το εξηγήσουν, όλα θ' αλλάξουν!
Είναι κι αυτό κομμάτι της κοροϊδίας. Οχι μόνο από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από πλευράς όλων των μνημονιακών κομμάτων. Μέχρι το 2015, είχαν την ευκολία τους. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ήταν κόμματα που είχαν υπογράψει Μνημόνια, οπότε ο πολιτικός τους λόγος περιστρεφόταν γύρω απ' αυτά: Θα κάνουμε αναδιαπραγμάτευση, θα φτιάξουμε άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής, θα μειώσουμε τον ΦΠΑ στην εστίαση, θα μειώσουμε τον ΕΝΦΙΑ, θα μειώσουμε τους φορολογικούς συντελεστές για να δώσουμε ώθηση στην ανάπτυξη κτλ.
Από την άλλη μεριά ήταν οι λεγόμενοι αντιμνημονιακοί, για τους οποίους τα πράγματα ήταν πανεύκολα: θα καταργήσουμε τα Μνημόνια και όλους τους εφαρμοστικούς τους νόμους, με ένα νόμο, σε ένα άρθρο, θα επιβάλουμε σεισάχθεια ώστε οι πολίτες να απαλλαγούν από τα χρέη τους, θα διαγράψουμε το μεγαλύτερο μέρος του κρατικού χρέους και το υπόλοιπο θα το ξεπληρώσουμε όπως θα ευκολυνόμαστε, θα επαναφέρουμε με τη μία τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ κτλ.
Αυτά, το καλοκαίρι του 2015 «μας τελείωσαν». Εκτοτε, είναι όλοι εξίσου μνημονιακοί, οπότε η δήθεν προγραμματική αντιπαράθεση αναπτύσσεται στο πλαίσιο του μετα-Μνημόνιου και των βασικών του δεσμεύσεων. Ολοι συμφωνούν ότι πρέπει να μειωθεί ο στόχος για το «πρωτογενές πλεόνασμα» μέχρι και το 2022, από 3,5% σε 2,5%. Ολοι μιλούν για μείωση του ΦΠΑ. Ολοι υπόσχονται νέες θέσεις εργασίας. Κι εκεί πάνω αρχίζει η πλειοδοσία. Δύο συντελεστές ΦΠΑ, 22% και 11%, λέει ο Μητσοτάκης. Κάνει αμέσως ρελάνς ο Τσίπρας από το σκαμπό στο αίθριο του Μεγάρου Μουσικής. Μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% εντός διετίας, λέει ο Μητσοτάκης. Τα βλέπω και επαυξάνω, απαντά ο Τσίπρας: μείωση 30% με τη μία, το 2020. Θα δημιουργήσουμε 240.000 νέες θέσεις εργασίας εντός της τετραετίας, λέει ο Μητσοτάκης. Τι λέτε, ρε γατάκια, απαντάει ο Τσίπρας, εμείς θα δημιουργήσουμε 500.000 θέσεις εργασίας την τετραετία! Κι όχι σαν τις δικές σας, οι δικές μας θα είναι καλές θέσεις εργασίας.
Η πλάκα είναι ότι τέτοιου είδους… κυβερνητικό πρόγραμμα έχει και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, λες και διεκδικεί να σχηματίσει κυβέρνηση! Αυτή είναι, όμως, η λογική του κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Πρέπει να παρουσιάσεις στον κόσμο νούμερα. Δεν έχει σημασία το ότι ελάχιστοι τους δίνουν σημασία ή τα συγκρατούν, σημασία έχει να παρουσιάζεις νούμερα και να καταγγέλλεις τους άλλους ότι τα δικά τους νούμερα είναι χειρότερα από τα δικά σου ή ότι είναι τυχάρπαστα, ανεπεξέργαστα, μη κοστολογημένα. Ενα είδος ανατολίτικου παζαριού, δηλαδή, όπου οι πωλητές σε κάθε πάγκο ξελαρυγγιάζονται διαφημίζοντας την πραμάτεια τους και το απογευματάκι, όταν κλείνει η αγορά, πάνε και πίνουν παρέα τσάι στο καφενείο.
Δε χρειάζεται να πούμε πόσο προσβλητικά είναι όλ' αυτά για τον ελληνικό λαό. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται στην προεκλογική πιάτσα λες και προήλθαν από παρθενογένεση. Λες και δεν υπέγραψαν μνημόνια, λες και δεν ψήφισαν μνημονιακούς νόμους, λες και δεν έχουν αλυσοδέσει τη χώρα στα κάγκελα των ματωμένων «πρωτογενών πλεονασμάτων» μέχρι και το 2060. Παριστάνουν τους ταχυδακτυλουργούς που βγάζουν λαγούς μέσα από το καπέλο τους και περιστέρια μέσα από το βρακί τους.
Ο Τσίπρας, στην εμφάνισή του στην τηλεόραση του Αlpha, περισσότερο έδειξε να ενδιαφέρεται για την εκλογική αριθμητική. Τόσοι έκαναν αποχή, τόσοι ψήφισαν μικρότερα αριστερά κόμματα, αν γυρίσουν όλοι αυτοί στον ΣΥΡΙΖΑ, κερδίσαμε χαλαρά, γιατί η ΝΔ δεν έχει άλλη δεξαμενή για ν' αντλήσει ψήφους, έπιασε ταβάνι. Αυτή είναι η εκλογική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό ο Τσίπρας τα «έχωσε» στον Μπαρουφάκη (το asset για τον τόπο, όπως τον αποκαλούσε το 2015, όταν τον έδιωχνε από την κυβέρνηση). Γι' αυτό ο Τσακαλώτος μέμφεται τον Περισσό επειδή δεν καλεί τον κόσμο της Αριστεράς να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ! Γι' αυτό όλοι οι συριζαίοι λένε με νόημα ότι ο Βενιζέλος έφυγε από το ΚΙΝΑΛ, αλλά η γραμμή Βενιζέλου παρέμεινε, προειδοποιώντας έτσι τους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ ότι ψηφίζοντας αυτό το κόμμα είναι σαν να ψηφίζουν τη ΝΔ.
Στόχος τους είναι να πάρουν κάτι από εδώ, κάτι από εκεί, ν' αφήσουν τον Μπαρουφάκη εκτός Βουλής, να περιορίσουν κι άλλο τον Περισσό για να μην τους ενοχλεί από τ' αριστερά τους και να κρατήσουν το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ σε επίπεδο φθοράς, που θα του προκαλέσει εσωτερική κρίση και θα εμποδίσει τυχόν αντίστροφη κίνηση όσων διάβηκαν τις διάφορες κεντροαριστερές «γέφυρες» που έχτισε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους Τζουμακοραγκούσηδες.
Το ίδιο παιχνίδι παίζει και η ΝΔ με το χώρο της πολυδιασπασμένης Ακροδεξιάς και των νεοναζιστών. Επισείοντας τον κίνδυνο της ακυβερνησίας και της αστάθειας (μεγάλο όπλο έναντι των συντηρητικών ψηφοφόρων), θέλει να μαζέψει «όλο το χαρτί» και να περιορίσει κάτω από το 3% (έστω και οριακά) νεοναζιστές και Βελόπουλο, ώστε να εξασφαλίσει μια άνετη αυτοδυναμία (που μπορεί να ξεπεράσει και τις 160 έδρες).
Και βέβαια, αυτές οι εκλογές διακρίνονται από… πολιτικό πολιτισμό. Ο Κούλης το εφάρμοσε πρώτος: Αδωνη και σία, πριν καθήσετε στο τηλεοπτικό πάνελ, να πάρετε τα βάλιουμ που σας έδωσε ο Τάκης. Οι νέοι επικοινωνιολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησαν (μόνο ο Σκουρλέτης εμφανίζεται ζοχαδιασμένος στα πάνελ, χαλώντας τη γραμμή). Ακόμα και οι κοκορομαχίες τους είναι στημένες, σκηνοθετημένες.
Σχόλια