Ανθ' ημών Μπαρουφάκης

Πρώτος το ξεκίνησε ο Λαφαζάνης. «Ο Βαρουφάκης ήταν αυτός που άνοιξε το δρόμο για το τρίτο Μνημόνιο Τσίπρα. Πριν κλείσουμε δεκαπέντε μέρες από την ανάληψη της κυβέρνησης, πήγε και έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην επέκταση της δανειακής σύμβασης του δεύτερου Μνημονίου του Σαμαρά». Και ξανά: «Διέπραξε ανεπίτρεπτο έγκλημα σε βάρος του τόπου και του λαού μας, σε ευθεία αντίθεση με την πιο θεμελιώδη δέσμευση της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ: Να καταργήσει τα Μνημόνια και όχι να σπεύσει, μόλις ανέλαβε, να τα προσυπογράψει, να τα ανανεώσει και να τα επεκτείνει». «Τα μνημόνια», λέει ο Λαφαζάνης, «δεν τεμαχίζονται σε καλά τμήματα και κακά τμήματά τους. Το τοξικό τμήμα του μνημονίου δεν ήταν απλώς το 30% και το υπόλοιπο ήταν καλό». Στο τέλος, τον αποκάλεσε «παθολογικά μυθομανή».

Εξίσου μυθομανής είναι ο ίδιος ο Λαφαζάνης που ισχυρίζεται ότι σ' εκείνη τη φάση η Αριστερή Πλατφόρμα είχε καταγγείλει και τον Βαρουφάκη και τον Τσίπρα. Πότε έγινε αυτό, ρε παιδιά, κι εμείς δεν το πήραμε χαμπάρι; Στην ίδια κυβέρνηση δεν ήταν μέχρι και τον Ιούλη του 2015; Και μάλιστα, ο Μπαρουφάκης είχε φύγει πρώτος από την κυβέρνηση, υπηρετώντας με συνέπεια την προσωπική του στρατηγική.

Ακολούθησε η Κωνσταντοπούλου. «Εμείς δεν είμαστε του είπα-ξείπα, όπως είναι ο συγκεκριμένος πολιτικός, και προσωπικά θα πω ότι δεν εξαργύρωσα ούτε την εμπιστοσύνη των πολιτών για να έχω θέσεις εξουσίας, ούτε τις θέσεις εξουσίας για να πουλάω βιβλία και να προσκαλώ σε θέαση ταινιών». Και ξανά: «Το συγκεκριμένο κόμμα είναι αχταρμάς. Είναι ένα Ποτάμι στη χειρότερη μορφή του. Ο καθένας λέει ό,τι θέλει. Ο επικεφαλής είναι υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών και έχει μερικούς πρωτοκλασάτους που είναι κατά. Πραγματικά δεν έχει γραμμή σε σχέση με κορυφαία ζητήματα. Γιατί όταν σε κορυφαίο ζήτημα όπως είναι η Συμφωνία των Πρεσπών που είσαι υπέρ, εμείς είμαστε κατά, δέχονται να μπαίνουν υποψήφιοι στην πρώτη γραμμή ενώ έχουν άλλη άποψη καταλαβαίνουμε ότι το κίνητρο δεν είναι ούτε πολιτικό ούτε αξιακό, είναι άλλου επιπέδου». Και το… κορυφαίο: «Ο Βαρουφάκης παραιτήθηκε αμέσως μετά το όχι του ελληνικού λαού και όχι μετά την προδοσία. Δεν έχει εξηγήσει γιατί παραιτήθηκε μετά το όχι»!

Εδώ δεν ταιριάζει το «προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;». Λαετζήδες και Κωνσταντοπούλου αντιλαμβάνονται ότι ο Μπαρουφάκης βρίσκεται πολύ κοντά στο να καταφέρει αυτό που δεν κατάφεραν αυτοί τον Σεπτέμβρη του 2015, όταν κατέβηκαν όλοι μαζί σαν ΛΑΕ. Πήραν τότε 155.320 ψήφους (2,86%) και έμειναν εκτός Βουλής για 7.681 ψήφους. Ενώ, ο Μπαρουφάκης πήρε στις πρόσφατες ευρωεκλογές 169.635 ψήφους (2,99%) και έμεινε εκτός Ευρωβουλής για 381 ψήφους. Δεν έκανε φασαρία, δε ζήτησε καν επανακαταμέτρηση, αλλά προσανατολίστηκε αμέσως στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, εκτιμώντας ότι αυτή τη φορά θα τον «παίξει» η πλειοψηφία των αντιπολιτευόμενων ΜΜΕ, γιατί είναι αυτός που μπορεί να κόψει ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό είναι που κάνει Λαφαζάνη και Ζωή να «σκυλιάζουν». Ο Μπαρουφάκης ήταν «φερτός» στον ΣΥΡΙΖΑ και με το σταριλίκι τους επισκίαζε όλους. Και τώρα, ενώ αυτοί έχουν πεταχτεί στα αζήτητα (1,61% η Κωνσταντοπούλου, 0,56% ο Λαφαζάνης), ο Μπαρουφάκης μαζεύει περισσότερες ψήφους από το άθροισμα των δυο τους. Και το χειρότερο, ο Μπαρουφάκης φτιάχνει ρεύμα που θα τους αποψιλώσει στις κάλπες της 7ης του Ιούλη, καθώς ένα τμήμα των ψηφοφόρων τους θα προτιμήσει «να μην πάει χαμένη η ψήφος» τους και θα ρίξει Μπαρουφάκη. Σ' αυτό ωθεί και το γεγονός ότι λαετζήδες και Κωνσταντοπούλου δεν τα βρήκαν για να κατέβουν μαζί στις εκλογές. Οι λαετζήδες ρίχνουν την ευθύνη στην Κωνσταντοπούλου που αρνήθηκε την πρότασή τους για συνεργασία. Λογικό το βρίσκουμε απ' τη μεριά της. Αν κατέβαινε παρέα με τη ΛΑΕ, δε θα μπορούσε να έχει ως κεντρικό σύνθημα το «Θέλεις Ζωή στη Βουλή;».

Μακριά από μας η άποψη ότι ο Μπαρουφάκης ενήργησε βάσει στρατηγικής και του βγήκε. Ο τύπος αυτός έμεινε εκτός της «ενιαίας ΛΑΕ» τον Σεπτέμβρη του 2015, λόγω του ναρκισσισμού του και όχι επειδή έκρινε το εγχείρημα θνησιγενές. Εκμεταλλεύτηκε τις γνωριμίες του στο εξωτερικό και «πούλαγε» το σταριλίκι του σ' ένα κοινό που ήταν έτοιμο να καταναλώσει ό,τι προερχόταν από την «εξωτική» Ελλάδα. Ακολούθησε τα βήματα του Γιωργάκη που είχε κάνει πρώτος «διεθνή καριέρα» την περίοδο 2011-2012. Μετά αποφάσισε να κατέβει στις ευρωεκλογές και του κάθησε το λαχείο στην Ελλάδα. Οπως είχε καθήσει προηγουμένως σε άλλους που από το τίποτα έγιναν πολιτικοί αρχηγοί (Καμμένος, Θεοδωράκης, Λεβέντης). Αν είχε μια επεξεργασμένη στρατηγική, δε θα κατέβαινε ο ίδιος υποψήφιος ευρωβουλευτής στη Γερμανία, αλλά στην Ελλάδα, ενισχύοντας το ψηφοδέλτιο του ΜεΡΑ25.

Φυσικά, όταν έπιασε την καλή (μόνο στην Ελλάδα και πουθενά αλλού), δε δυσκολεύτηκε καθόλου να εκπονήσει μια στοιχειώδη εκλογική τακτική, η οποία -με την αμέριστη βοήθεια των αστικών ΜΜΕ πλέον- αναμένεται να τον οδηγήσει στη Βουλή με καμιά δεκαριά βουλευτές. Με ημερομηνία λήξης, φυσικά, όπως ημερομηνία λήξης είχαν και οι άλλοι διάττοντες αστέρες που προηγήθηκαν.