Ἡ “βαριᾶ βιομηχανία” τῆς χῶρας φτερὸ στὸν ἄνεμο τῆς ἐπιδημίας τοῦ νέου ἰοῦ
Ἡ γιγάντωση τοῦ τομέα τοῦ τουρισμοῦ στή χώρα συνέβη παράλληλα μὲ τὴ γνωστὴ ἱστορία τῆς ἀποβιομηχάνισης καὶ τῆς συρρίκνωσης τῆς ἀγροτικῆς παραγωγῆς. Μάλιστα αὐτή ἡ ἀλλαγῆ παρουσιαζόταν ὡς κάτι θετικὸ ὅταν συνέβαινε, ὅτι τάχα οἱ Ἕλληνες θὰ μεταφερθοῦν σὲ πιό καλὲς καὶ μοντέρνες δουλειὲς ἀπὸ ἐκεῖνες τῶν ἐργοστασίων καὶ τῶν χωραφιῶν. Παράλληλα μὲ τὸν τομέα τοῦ τουρισμοῦ ὑπεραναπτύχθηκε καὶ γενικότερα ὁ τριτογενής τομέας τῶν ὑπηρεσιῶν, ὅπως λόγου χάρη ἡ ἑστίαση. Ἡ συνέχεια γνωστή: Θέσεις ἐργασίας ἐποχιακές, κακοπληρωμένες, χωρὶς ἀσφάλιση καὶ μὲ ξεχειλωμένα ὡράρια, αὐτά ἐπεφύλασσε τελικά γιὰ τοὺς ἐργαζόμενους τὸ μεγάλο ἐγχείρημα τῆς τουριστικῆς Ἑλλάδας.
Ἡ ἱερή ἀγελάδα τοῦ τουρισμοῦ χρησιμοποιεῖται καὶ συστηματικά, προκειμένου νὰ συκοφαντηθοῦν οἱ ὁποιεσδήποτε κινητοποιήσεις ἐργαζομένων ἀκόμη σὲ ὁποιονδήποτε τομέα, μιᾶς καὶ πλέον ὅλα πρέπει νὰ λειτουργοῦν πρὸς ἐξυπηρέτησή τοῦ. “Κινδυνεύει ὁ τουρισμός” ἀναφωνοῦν διαρκῶς τὰ παπαγαλάκια τῶν ΜΜΕ ὅταν θέλουν νὰ χτυπήσουν τὶς ἐργατικὲς καὶ λαϊκές κινητοποιήσεις.
Ἡ ἀδυναμία αὐτοῦ τοῦ σχεδίου φάνηκε ὁλοκάθαρα ἀσφαλῶς ὅταν ξεκίνησε ἡ κρίση τὸ 2010, μὲ τὴν ὑπαγωγή τῆς Ἑλλάδας στὸ καθεστώς τῶν μνημονίων. Ἡ θωρακισμένη οἰκονομία γιὰ τὴν ὁποῖα ἔκαναν λόγο ΝΔ καὶ ΠΑΣΟΚ τότε, ἀποδείχθηκε φτερὸ στοὺς ἀνέμους τῆς θύελλας τῆς οἰκονομικῆς κρίσης. Θὰ θυμᾶται κανείς ὅτι οἱ μέχρι τότε θιασῶτες τοῦ μοντέλλου αὐτοῦ ἔβγαιναν στὰ κανάλια καὶ ἔλεγαν ὅτι τὸ πρόβλημα εἶναι “ὅτι δὲν παράγουμε τίποτα” ἦ “καταναλώνουμε περισσότερα ἀπὸ ὅσα παράγουμε” ἦ “οἱ Ἔλληνες διάλεξαν τὴν γκλαμουριά ἀπὸ τὴν παραγωγή” καὶ ἄλλα διάφορα… Βέβαια καθὼς ὑποτίθεται ὅτι βγαίναμε ἀπὸ τὴν κρίση, τὸ τροπάρι ἄλλαξε πάλι ὑπὲρ τοῦ τουρισμοῦ, μὲ τὶς γνωστὲς ἐξελίξεις, ὅπως Air BnB κλπ…
Ἡ ἀναπηρία τοῦ μοντέλλου αὐτοῦ γίνεται καὶ πάλι φανερὴ στὰ πλαίσια τῆς ὑγειονομικῆς κρίσης τοῦ νέου ἰοῦ SARS CoV 2, πλατύτερα γνωστοῦ ὡς “κορωνοϊός”.
Μὲ τὰ μέτρα καθολικῶν ἀπαγορεύσεων πού ἐπιβάλλονται ὄχι μόνο στή χώρα μας ἀλλὰ καὶ πανευρωπαϊκά καὶ παγκοσμίως, ἀναμένεται ὅτι ἡ “βαριά βιομηχανία” μας θὰ δεχτεῖ τεράστιο πλῆγμα καὶ θὰ δοκιμαστεῖ πολύ σκληρά. Φυσικά τὸ μεγαλύτερο πλῆγμα θὰ τὸ δεχτοῦν οἱ ἐργαζόμενοι στὸν τομέα αὐτό, καθὼς λόγῳ καὶ τῆς φύσης τῶν συμβάσεων πού ὑπογράφουν, ὅποτε ὑπογράφουν, οἱ ἀποδοχὲς τοὺς κάθε ἄλλο παρά ἐξασφαλισμένες εἶναι. Μὲ ὅλα τὰ ξενοδοχεῖα καὶ τοὺς χώρους ἑστίασης κλειστά, καταλαβαίνει κανείς ὅτι χιλιάδες ἐργαζομένων εἶναι στὴν κυριολεξία ξεκρέμαστοι. Καὶ ἂν τὰ μέτρα που ἀνακοινώθηκαν, ἀφοροῦν ἕνα διάστημα μέχρι τὸ τέλος τοῦ Μαρτίου, οἱ ἐκτιμήσεις εἶναι ὅτι ἡ κορύφωση τῆς ἐπιδημίας θὰ συμβεῖ στὰ μέσα τοῦ Ἀπριλίου, ὁπότε ἀναμένεται καὶ ἀντίστοιχη ἐπέκταση τῶν ἀπαγορευτικῶν μέτρων…
Ὁ Γιῶργος Χότζογλου, πρόεδρος τῆς Πανελλήνιας Ὁμοσπονδίας Ἐργαζομένων στὸν Τουρισμὸ καὶ Ἐπισιτισμό, ἔκανε λόγο γιὰ πτώση τοῦ τζίρου κατὰ 50% ἤδη στίς σχετικές ἐπιχειρήσεις καὶ ζήτησε τὴν προστασία τῶν ἐργαζόμενων, ὑπὸ τὸν εὔλογο φόβο ὅτι ἡ ἐργοδοσία θὰ προσπαθήσει νὰ μεταφορτώσει τὸ κόστος σὲ αὐτούς. Ἂν ἡ British Airways προανήγγειλε ἤδη χιλιάδες ἀπολύσεις λόγῳ τῆς κρίσης, δὲν ἔχουμε λόγο νὰ πιστεύουμε ὅτι ἐδῶ οἱ ἐπιχειρήσεις θὰ λειτουργήσουν μὲ ἄλλο πνεῦμα.
Στὰ πλαίσια ὅμως αὐτῆς τῆς κατάστασης ἀναδεικνύεται καὶ ἕνα ἄλλο ζήτημα: Αὐτὸ τῆς ἐπάρκειας βασικῶν καταναλωτικῶν ἀγαθῶν. Ἡ Ἑλλάδα τοῦ τουρισμοῦ καὶ τοῦ τριτογενοῦς τομέα εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ εἰσάγει σὲ μεγάλο βαθμὸ τὴν πλειονότητα τῶν βασικῶν ἀγαθῶν, προκειμένου νὰ καλύψει τὶς ἀνάγκες τοῦ ἐγχώριου πληθυσμοῦ. Βέβαια μέχρι στιγμῆς οἱ ἁρμόδιες ἀρχὲς διαρκῶς διαβεβαιώνουν γιὰ τὴν ἐπάρκεια σὲ αὐτά καὶ ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐνδεχόμενο σοβαρῶν ἐλλείψεων. Βέβαια ὁ κόσμος δὲν τοὺς ἐμπιστεύτηκε καὶ πολύ, μὲ ἀποτέλεσμα τὶς εἰκόνες πού εἴδαμε στὰ σοῦπερ μάρκετ, κρεοπωλεῖα, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐμφάνιση φαινομένων αἰσχροκέρδειας σὲ διάφορα ἤδη ὑγιεινῆς.
Ἂν τώρα ὑπάρχει ἐπάρκεια, τὶ θὰ μποροῦσε νὰ συμβεῖ ἂν ἡ ἐπιδημία τραβήξει σὲ μεγαλύτερο ἀπὸ τὸ ἀναμενόμενο διάστημα καὶ αὐστηροποιηθοῦν καὶ γενικευτοῦν περισσότερο τὰ περιοριστικά μέτρα;
Εἶναι μᾶλλον κοινὸς τόπος ὅτι ἡ ἐγχώρια παραγωγή δὲ μπορεῖ νὰ καλύψει τὶς ἀνάγκες τοῦ λαοῦ σὲ μιὰ σειρά ἀγαθὰ. Ἄλλωστε πολλοὶ γνωστοί “παπαγάλοι” αὐτὸ παραδέχονταν δέκα χρόνια πρὶν, προκειμένου νὰ ἀποδεχθοῦμε τὰ μνημόνια.
Τὸ καθεστώς τῆς ξένης ἐξάρτησης, τῶν θαλασσοδανείων καὶ τῆς ρεμοῦλας ἔχει καταστήσει τὴ χώρα μας ξεδοντιασμένη, μὲ μιὰ οἰκονομία εὐάλωτη ποὺ παραπαίει στὴν πρώτη ἀναποδιά, ἀπέναντι στὴν ὁποιαδήποτε κρίση, οἰκονομική ἦ ὑγειονομική, μικρὴ ἦ μεγάλη. Κατὰ καιρούς τὸ πολιτικό καὶ μιντιακό προσωπικό, ὅταν κάνει διάλειμμα ἀπὸ τὴ λατρεία τῆς ἰερῆς ἀγελάδας τοῦ τουρισμοῦ καὶ τοῦ παρασιτισμοῦ, μπορεῖ νὰ ἐπιδοθεῖ σὲ ἀνέξοδες καὶ βαρύγδουπες λογοκοπίες γιὰ τὴν ἀνάγκη “παραγωγικῆς ἀνασυγκρότησης”, “ἀνάπτυξη” καὶ ἄλλα διάφορα.
Ὅλα αὐτά ὅμως εἶναι λόγια τοῦ ἀέρα, καὶ ὁ ἑλληνικός λαὸς ὀφείλει νὰ καταλάβει ὅτι τὸ καθεστώς τῆς ἐξάρτησης δὲ μπορεῖ νὰ θωρακίσει καὶ νὰ ἰσχυροποιήσει τὴ χώρα οὔτε γενικῶς, οὔτε εἰδικὰ ἀπέναντι σὲ ὁποιαδήποτε κρίση. Ἡ ὑποτέλεια στούς ξένους “προστάτες” ἀλλὰ καὶ τὸ “ἅρπα κόλλα” εἶναι ἀναπόσπαστα στοιχεῖα τῆς ὕπαρξής του.
Σχόλια