Ἡ δημαγωγία γιὰ τὸ «ἐπίδομα γέννησης» καὶ ποια εἶναι ἡ πραγματικῆ κοινωνικῆ κυβερνητικῆ πολιτικῆ γιὰ τὴν οἰκογένεια

Μιὰ ἀπὸ τὶς προεκλογικὲς ἐξαγγελίες τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη μὲ ἀπήχηση ἦταν αὐτῆ τοῦ ἐφάπαξ ἐπιδόματος γέννησης: κάθε παιδὶ που θὰ γεννιόταν στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ 1 Ἰανουαρίου 2020 καὶ ἑξῆς θὰ λάμβανε αὐτομάτως ἐπίδομα 2.000 εὐρῶ. Λίγους μῆνες μετὰ τὴν ἐκλογῆ τοῦ, ἡ ἐξαγγελία πῆρε πιο συγκεκριμένη μορφῆ: σ’ αὐτὲς τὶς γεννήσεις μπῆκαν εἰσοδηματικᾶ κριτήρια τῆς οἰκογένειας ἀλλὰ καὶ ἀντιπροσφυγικᾶ κριτήρια, καθὼς οἱ δικαιοῦχοι δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι πρόσφυγες/μετανάστες, διαμένοντας νόμιμα στὴν Ἑλλάδα γιὰ λιγότερο ἀπὸ 12 χρόνια (προηγούμενα τὸ ὅριο αὐτὸ ἦταν 5 χρόνια). Ἐπίσης, ἀποφασίστηκε τὸ ἐπίδομα νὰ δοθεῖ σὲ δύο δόσεις – μία κατὰ τὴ γέννηση καὶ μία ὅταν τὸ βρέφος θὰ ἔχει συμπληρώσει τοὺς ἔξι μῆνες.

Σύμφωνα μὲ τὴν προπαγάνδα τῆς κυβέρνησης ΝΔ, τὸ συγκεκριμένο μέτρο ἔρχεται νὰ καταπολεμήσει τὸ χρόνιο δημογραφικὸ πρόβλημα μιας χῶρας που ‘γερνάει’, καὶ νὰ δώσει κίνητρο στοῦς νέους νὰ κάνουν παιδιᾶ. Ἄλλωστε, ἔχουν γίνει κατὰ καιροῦς σχετικὲς δηλώσεις ἀπὸ πρωτοκλασάτα στελέχη τῆς κυβέρνησης, που δὲν κρύβουν τὴν ἀνησυχία τοὺς γιὰ τὴν τωρινῆ κατάσταση τῆς χῶρας καὶ καταδικάζουν ὄσες γυναῖκες καταφεύγουν στὴν ἄμβλωση, χωρὶς φυσικᾶ νὰ ἐξετάζουν τὰ βαθύτερα αἴτια ἐνὸς τέτοιου φαινομένου – βλ. τὸν ἀντιπρόεδρο τοῦ κυβερνῶντος κόμματος καὶ Ὑπουργὸ Ἀνάπτυξης καὶ Ἐπενδύσεων Ἄδωνι Γεωργιάδη, που λίγο μετὰ τὰ Χριστούγεννα ἐπαίνεσε στὸ twitter πρωτοσέλιδο ἀθλητικῆς ἐφημερίδας ἐναντίον τῶν ἀμβλώσεων, ὑπονοῶντας τοὺς κινδύνους μιας τέτοιας ‘ἀπερισκεψίας’ πρὸς τὸ δημογραφικὸ μαρασμὸ τῆς χῶρας… (τὸ φαινόμενο «γεννᾶ ζητήματα ἐπιβίωσης τοῦ Ἔθνους μας»).

Τὴν ἴδια στιγμῆ που ἡ κυβέρνηση δῆθεν “κάνει ὄ,τι περνᾶ ἀπὸ τὸ χέρι τῆς” γιὰ νὰ καταπολεμήσει τὴν ὑπογεννητικότητα καὶ νὰ συνδράμει στις ὑποψήφιες μητέρες, ἡ πραγματικότητα ἔρχεται νὰ τὴ διαψεύσει πανηγυρικᾶ: σύμφωνα μὲ δημοσιεύματα, ἡ ΝΔ περικόπτει τὰ ἐπιδόματα γέννησης, παιδιοῦ καὶ στέγασης, ἀνάλογα μὲ τὴν καταγωγῆ τῶν παιδιῶν, καὶ ἀπαιτεῖ ἀπὸ τοὺς μετανάστες 12ἐτῆ ὑποβολῆ φορολογικῆς δήλωσης, ἀντὶ 5ἐτοῦς που ἴσχυε μέχρι σήμερα. Ὄσον ἀφορᾶ στὸ ἐπίδομα παιδιοῦ, θὰ ἰσχύει μόνο ἐφόσον ὑπάρχει ἐγγραφῆ σὲ σχολεῖο καὶ τὸ παιδὶ δὲν ἔχει μείνει στὴν ἴδια τάξη λόγω τοῦ ἀριθμοῦ ἀπουσιῶν.

Τέλος, πρὶν ἀπὸ μόλις λίγες μέρες ἦρθε στὴν ἐπιφάνεια ἡ εἴδηση ὅτι πρὶν ψηφιστεῖ τὸ ἐπίδομα γέννησης, ἡ κυβέρνηση ἐπιχείρησε νὰ καταργήσει τὶς μειωμένες εἰσφορὲς που δικαιοῦνταν οἱ νέες μητέρας γιὰ ἔνα χρόνο μετὰ τὸν τοκετό, ἀπόφαση που μειώνει αἰσθητᾶ τὸ εἰσόδημα τῶν οἰκογενειῶν που ἀποκτοῦν παιδιᾶ. Τὸ μέτρο αὐτό, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ «ἐπίδομα γέννας», δείχνει σαφῶς ὅτι ἡ κυβέρνηση ἀποφάσιζε νὰ βγάζει λεφτᾶ ἀπὸ τὴ μία τσέπη καὶ τὰ βάζει στὴν ἄλλη!
Τι ἄλλο, ὅμως, ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν οἱ χιλιάδες νέες μητέρες καὶ νέες οἰκογένειες τὴν ἐποχῆ τῶν μνημονίων; Ἐλλείψεις σὲ νοσοκομεῖα καὶ μαιευτήρια, που ὀδηγοῦν τὴν πλειονότητα τῶν νέων μητέρων στὴν ἰδιωτικῆ περίθαλψη τόσο γιὰ τὶς προγεννητικὲς ἐξετάσεις (λόγω τῆς τεράστιας ἀναμονῆς σὲ ἐξετάσεις που πρέπει νὰ γίνουν σὲ συγκεκριμένες μέρες τῆς κύησης), ὄσο καὶ γιὰ τὴν ἴδια τὴ γέννα, μὲ τὸ ἀζημίωτο φυσικᾶ: ἐνδεικτικᾶ, τὰ ἔξοδα γέννας μιας ἄμεσης καὶ πλήρως ἀσφαλισμένης ξεκινοῦν ἀπὸ 1.500-2.000 εὐρῶ γιὰ τρίκλινο δωμάτιο, 1.000-2.000 εὐρῶ ἀμοιβῆ γιατροῦ, 300-600 εὐρῶ ἀμοιβῆ μαῖας, χωρὶς ἐνδεχόμενες ἐπιπλοκές.

Ἂν στὰ παραπάνω συνυπολογίσει κανεῖς τὶς ἐλλείψεις σὲ σχολεῖα καὶ παιδικοῦς σταθμοῦς, σὲ ἐκπαιδευτικὸ προσωπικό, τὴ συμπίεση μισθῶν καὶ τὶς ἐλαστικὲς σχέσεις ἐργασίας, που κυριαρχοῦν στὸν γυναικεῖο πληθυσμό, ἡ ζοφερῆ εἰκόνα γίνεται ὄλο καὶ πιο ξεκάθαρη. Ἔτσι, τὸ πολυδιαφημισμένο «ἐπίδομα γέννησης» τῶν 2.000 εὐρῶ δὲν ἀποτελεῖ «ἔνα ἀπὸ τὰ νέα θεμέλια τῆς δημογραφικῆς πολιτικῆς» τῆς κυβέρνησης, ἀλλὰ ἔναν εὐθῦ ἐμπαιγμὸ πρὸς τὶς γυναῖκες, που ἔχουν νὰ ἀνταπεξέλθουν σὲ τεράστια μεγέθη δαπανῶν – μὲ ἔναν γρήγορο ὑπολογισμό, τὸ «ἐπίδομα γέννησης» ἀντιστοιχεῖ σὲ λιγότερο ἀπὸ τὸ 1/3 ἀπὸ τὰ πρῶτα ἔξοδα κύησης καὶ τοκετοῦ. Πρόκειται, συνεπῶς, γιὰ μιὰ ξεκάθαρη προπαγάνδα που κάνει τὴν κυβέρνηση νὰ μοιάζει ἀρωγὸς σὲ κάθε προσπάθεια γέννησης ἐνὸς ἐλληνόπουλου, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ἀποτελεῖ μιὰ ἐξαπάτηση καὶ μιὰ ἀκόμα δημαγωγία μιας βαθιᾶ μνημονιακῆς καὶ νεοφιλελεύθερης ἐξουσίας.