Ξαναζεσταμένος αντικομμουνισμός (με αφορμή την επαναφορά της συζήτησης για τη 17Ν)

Την ώρα που σαν βραχνάς απλώνεται σ’ ολόκληρη τη χώρα ένα κλίμα πολιτικής αντίδρασης και η επιχείρηση επιβολής μιας χουντικού τύπου αστυνομοκρατίας με χουντονόμους και απαγορεύσεις συναθροίσεων και συγκεντρώσεων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, η κυβέρνηση, με αφορμή την απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα, δημαγωγεί ξετσίπωτα, κάνοντας λόγο για «κράτος δικαίου» και ότι ενεργεί «στα πλαίσια του δημοκρατικού πολιτεύματος», προσπαθώντας να εξωραΐσει την αντιλαϊκή της πολιτική και να εξαγνίσει τους κατασταλτικούς, διωκτικούς και σωφρονιστικούς της μηχανισμούς.

Η δράση των ηγετικών στελεχών της 17 Νοέμβρη είναι γνωστό ότι αξιοποιήθηκε από τις ντόπιες κυρίαρχες δυνάμεις και τα ξένα αφεντικά τους για να παρθούν σκληρά «αντιτρομοκρατικά» μέτρα περιστολής και κατάπνιξης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών, για τη σιδηρόφρακτη θωράκιση του αστικού κράτους, για την εξαπόλυση συκοφαντικών επιθέσεων ενάντια στο αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα. Τους ίδιους ακριβώς στόχους υπηρετεί και η σημερινή επιχείρηση σιδηράς πυγμής της κυβέρνησης, μόνο που τώρα οι στόχοι τους έγιναν πιο καθαροί, η αντιδραστική, αντικομμουνιστική επίθεση πιο βρόμικη, οι συνέπειες του πλήγματος ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες πιο βαριές και απειλητικές.

Τώρα, στη βάση του αγώνα για την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματος μεταγωγής του Δ. Κουφοντίνα στις φυλακές Κορυδαλλού, αναπαράγεται και ξαναζεσταίνεται μια προπαγανδιστική εκστρατεία από τις αντιδραστικές δυνάμεις που επιχειρούν να ταυτίσουν τη «17Ν» με το αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα, λέγοντας πως οι στόχοι και ιδέες του δεν διαφέρουν από την εγκληματική δράση που ανέπτυξε η «17 Ν». Οι διαχρονικοί στόχοι αυτής της αντικομμουνιστικής εκστρατείας είναι φανεροί. Πάγια επιδίωξή τους είναι να ενοχοποιήσουν την Αριστερά, να ασκήσουν ιδεολογικοπολιτική πίεση και τρομοκρατία στον κόσμο της και να την απομονώσουν από τις λαϊκές μάζες, να καλλιεργήσουν την ιδέα πως το αντιιμπεριαλιστικό, αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα και οι φορείς του διαπνέονται και υπηρετούν εγκληματικούς σκοπούς.

Το ιδεολογικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στη Δυτική Ευρώπη, τη δεκαετία του ’70, αυτό της «ατομικής τρομοκρατίας», των «πολιτικών δολοφονιών», του «αντάρτικου πόλεων», το οποίο εκφράστηκε στη χώρα μας από τη 17 Νοέμβρη, οδηγήθηκε σε ολοκληρωτικό αδιέξοδο, χρεοκόπησε και οι φορείς του «μεταμελήθηκαν» και έγιναν στις περισσότερες περιπτώσεις υμνητές του καπιταλιστικού συστήματος. Γι’ αυτό ακριβώς, απέναντι σ’ αυτό το ρεύμα, που ιστορικά -με αυτόν ή τον άλλο τρόπο- αποδείχθηκε όχημα για το πέρασμα των αντιδραστικών σχεδίων των κυρίαρχων δυνάμεων, το αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα στάθηκε αδιάλλαχτος πολέμιος, θεωρώντας το ως ένα εχθρικό ρεύμα. Ένα ρεύμα που συγκροτήθηκε πάνω στη βάση αστικών, αντιδραστικών ιδεών και αντιλήψεων, όπως είναι η ατομική βία και τρομοκρατία, η συνωμοσία και ο πραξικοπηματισμός, δηλαδή η βαθιά περιφρόνηση απέναντι στις λαϊκές μάζες, στη δύναμη του μαζικού λαϊκού αγώνα, στη δυνατότητα οργάνωσης, κινητοποίησης, αντίστασης των πλατιών λαϊκών μαζών για την επίτευξη των άμεσων και μακροπρόθεσμων σκοπών τους.

Όσες αντικομμουνιστικές επιθέσεις κι αν επιχειρούν όμως οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές, οι κονδυλοφόροι και τα φερέφωνα της αντίδρασης, τα κάθε είδους φασιστοειδή, δεν μπορούν να αμαυρώσουν τις κομμουνιστικές ιδέες, δεν μπορούν να αναποδογυρίσουν και να πλαστογραφήσουν την ιστορία, δεν μπορούν να συσκοτίσουν τη σημερινή πραγματικότητα και να συγκαλύψουν το γεγονός πως η μήτρα που γεννά τα εγκλήματα, τις μαζικές δολοφονίες, τα εκατομμύρια θανάτους από την πείνα και τις αρρώστιες, τους φονικούς πολέμους και τα εκατομμύρια ξεριζωμένους και εξοντωμένους πρόσφυγες είναι η μήτρα του ιμπεριαλιστικού και καπιταλιστικού συστήματος.

Όση αντικομμουνιστική χολή κι αν ρίχνουν οι προπαγανδιστές του συστήματος, δεν μπορούν να αμαυρώσουν τις υψηλές κομμουνιστικές ιδέες και τα ιδανικά που στο βωμό τους θυσιάστηκαν εκατομμύρια κομμουνιστές, θύματα της ιμπεριαλιστικής και φασιστικής θηριωδίας· ιδανικά που τα υπερασπίστηκαν με πάθος, χωρίς κουκούλες, στο φως της μέρας, γνωρίζοντας γι’ αυτό απίστευτες διώξεις και βασανισμούς, πολύχρονες φυλακίσεις και εξορίες, τα ίδια τα εκτελεστικά αποσπάσματα.

Οι ίδιες ιδέες και τα ίδια υψηλά ιδανικά συνεχίζουν και σήμερα να εμπνέουν και να εμψυχώνουν τις νέες γενιές των κομμουνιστών, που αγωνίζονται με προσήλωση στις επαναστατικές αρχές της κομμουνιστικής ιδεολογίας, χωρίς μικροαστικές αυταπάτες και ψευτοεπαναστατισμούς, αλλά με σταθερή εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαϊκού αγώνα, στη δύναμη των μαζών, προωθώντας τη μεγάλη υπόθεση της Ειρήνης, της Δημοκρατίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και του Σοσιαλισμού.