Δυο μέτρα και δυο σταθμά

 

Σοβαρό τροχαίο έγινε  στη Λιοσίων. Οι αστυνομικοί εντόπισαν αυτοκίνητο που φερόταν ως κλεμένο, ο οδηγός δεν σταμάτησε στον έλεγχο, τον έστρωσαν στο κυνήγι, αυτός έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου, έπεσε πάνω σε μηχανάκια και πεζούς. Το αποτέλεσμα ήταν να τραυματιστούν τρεις άνθρωποι, ευτυχώς ελαφρά.

Το γεγονός έγινε πρώτη είδηση. Ειδικά σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Και να οι ρεπόρτερ να κάνουν τις γνωστές περιγραφές (αυτές που περιγράφουν το ασήμαντο λες και περιγράφουν την κήρυξη κάποιου πολέμου), να οι «αυτόπτες» μάρτυρες (τα εισαγωγικά μπαίνουν γιατί τις περισσότερες φορές δεν πρόκειται για αυτόπτες, αλλά απλώς για πρόθυμους να στηθούν μπροστά στις κάμερες), γενικά σιχαθήκαμε ν’ ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Μάθαμε απέξω κι ανακατωτά κάθε λεπτομέρεια.

Η σύγκριση με την αστυνομική και μιντιακή διαχείριση του τροχαίου έξω από τη Βουλή,  «βοά». Σ’ αυτό το τροχαίο είχαμε σοβαρότατα τραυματία (ο οποίος μετά από λίγο ήταν εγκεφαλικά νεκρός). Το δυστύχημα προκάλεσε όχημα της αστυνομίας. Είχαμε, δηλαδή, τον ορισμό της είδησης. Αυτό όμως που είναι ο ορισμός της είδησης για την αντικειμενική δημοσιογραφία είναι ο ορισμός του «θαψίματος» για το μιντιακό σύστημα της λίστας Πέτσα. Ενώ ήξεραν τα πάντα, «έθαψαν» το γεγονός. Το ίδιο και η αστυνομία. Το ίδιο και η Μπακογιάννη, στη φρουρά της οποίας ανήκε το αυτοκίνητο και ο αστυνομικός οδηγός.

Μίλησαν μόνο όταν το γεγονός δεν κατέστη δυνατό να «θαφτεί». Βγήκε στο Ιντερνετ, βγήκε και το βίντεο με τον τροχονόμο που τραμπούκισε και έδιωξε τον αυτόπτη μάρτυρα, τίποτα πλέον δεν μπορούσε να κρυφτεί. Οπότε άρχισαν τα κροκοδείλια δάκρυα και η… τιμωρία του αστυνομικού (τον πήραν από το δρόμο και τον έβαλαν σε γραφείο: μιλάμε τον… τσάκισαν!). Δυο μέρες μετά το σοβαρό γεγονός είχε θαφτεί. Και το τροχαίο στη Λιοσίων χρησιμοποιήθηκε ως ταφόπλακα.