Για τα λεφτά τα κάνεις όλα...

Η πρόταση του προέδρου της ΦΙΦΑ, Τζιάνι Ινφαντίνο, για αύξηση των ομάδων που θα συμμετέχουν στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου εγκρίθηκε από την 37μελή εκτελεστική επιτροπή, και στο Μουντιάλ του 2026 θα παρουσιαστούν στη σέντρα 48 ομάδες. Σύμφωνα με το νέο σύστημα, στην πρώτη φάση της διοργάνωσης θα υπάρχουν 16 όμιλοι με τρεις ομάδες και θα προκρίνονται οι δυο πρώτες. Με το νέο σύστημα, στη φάση των ομίλων θα υπάρχει νικητής σε όλους τους αγώνες, αφού αν στην κανονική διάρκεια υπάρχει ισοπαλία, το τελικό αποτέλεσμα θα κρίνεται στη διαδικασία των πέναλτι. Στη συνέχεια οι ομάδες θα δίνουν νοκ άουτ αγώνες. Στη νέα κατανομή των ομάδων ανά ήπειρο, η Ευρώπη θα αυξήσει τις ομάδες της σε 16 από 13, η Αφρική σε 9 από 5, η Βόρεια, Κεντρική και Νότια Αμερική θα έχουν 12 εγγυημένες θέσεις και πιθανόν 2 από αγώνες μπαράζ με ομάδες από την Ασία, η οποία θα έχει 9 εγγυημένες θέσεις.

Η συγκεκριμένη κατανομή αποδεικνύει γιατί οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομοσπονδίες (Αγγλίας, Ισπανίας, Γερμανίας) ήταν αντίθετες στην πρόταση Ινφαντίνο. Οι ομάδες αυξήθηκαν κατά 16, όμως η Ευρώπη πήρε μόλις τρεις θέσεις περισσότερες, παρά το γεγονός ότι το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο αποτελεί την “ατμομηχανή” του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού συστήματος. Είναι φανερό ότι ο Ινφαντίνο ανταποδίδει στις ομοσπονδίες της Αφρικής και της Ασίας τη στήριξη που του παρείχαν στη διαδικασία εκλογής του.

Συνολικά οι αγώνες της τελικής φάσης κάθε Μουντιάλ θα αυξηθούν από 64 σε 80, όμως ο αριθμός των αγώνων που θα χρειαστεί μια ομάδα για να πάρει τον τίτλο θα είναι 7 και θα παραμείνει σταθερός. Οι οριστικές λεπτομέρειες του νέου συστήματος θα καθοριστούν στο άμεσο μέλλον από την αρμόδια επιτροπή της ΦΙΦΑ και στόχος της εφαρμογής του νέου συστήματος είναι η αύξηση του θεάματος και η αύξηση των εσόδων από τους χορηγούς και τα τηλεοπτικά δικαιώματα.

Αν για την αύξηση των εσόδων δεν υπάρχουν ούτε αμφιβολίες ούτε ενστάσεις, για το θέαμα υπάρχουν ήδη σημαντικές αντιδράσεις. Η πρώτη αντίδραση ήρθε από την Ενωση Ευρωπαϊκών Συλλόγων (ECA), στην οποία συμμετέχουν περισσότερες από 200 ομάδες, η οποία με ανακοίνωσή της τάχθηκε κατά της πρότασης Ινφαντίνο, τονίζοντας ότι «ο αριθμός των αγώνων σε μια χρονιά είναι ήδη σε απαράδεκτο επίπεδο και μια αύξηση των ομάδων στο Μουντιάλ θα κάνει ακόμη πιο δραματική την κατάσταση για τους ποδοσφαιριστές». Ενστάσεις όμως υπάρχουν και για τον τρόπο διεξαγωγής της πρώτης φάσης. Πολλοί θεωρούν ότι οι ομάδες θα επιλέξουν έναν πιο συντηρητικό τρόπο παιχνιδιού και θα προσέξουν περισσότερο την άμυνα, αφού θα μπορούν να πάρουν τη νίκη και μέσω της διαδικασίας των πέναλτι, ενώ αναμένεται να μειωθούν και οι εκπλήξεις, με τα φαβορί να περνούν στην επόμενη φάση, γεγονός που σε συνδυασμό με τις πολλές ομάδες ίσως να μειώσει το ενδιαφέρον για τους πρώτους αγώνες και οι φίλαθλοι να επιλέξουν να ασχοληθούν με το Μουντιάλ από τη δεύτερη φάση και μετά, όταν θα ξεκινήσουν οι νοκ άουτ αγώνες.

Οσον αφορά το οικονομικό μέρος, δε χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε ιδιαίτερα για να πείσουμε ότι θα υπάρξει αύξηση των κερδών που θα μπουν στα ταμεία της ΦΙΦΑ και στις τσέπες των καπιταλιστών που δραστηριοποιούνται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Καταρχάς, η συμμετοχή περισσότερων ομάδων από την Αφρική και την Ασία μεγαλώνει χωροταξικά την ποδοσφαιρική πιάτσα και αυξάνει τον αριθμό των εν δυνάμει πελατών, κατά τα πρότυπα του ισπανικού και του ιταλικού πρωταθλήματος, στα οποία η διεξαγωγή ενός αγώνα ορίζεται την ώρα που βολεύει την ασιατική αθλητική αγορά. Ενα δεύτερο στοιχείο που συνηγορεί στην αύξηση των εσόδων είναι η διεξαγωγή 16 αγώνων επιπλέον (από 64 οι αγώνες αυξάνονται σε 80), οπότε αναμένεται σημαντική αύξηση του τζίρου. Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους τα φράγκα που τζιράρονται σε κάθε Μουντιάλ, με το σύστημα των 32 ομάδων στην τελική φάση κυμαίνεται στα 2.000.000.000 έως 2.400.000.000 δολάρια και με το νέο μοντέλο αναμένεται να ξεπεράσουν τα 3.000.000.000. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που αποφασίστηκε η αύξηση των ομάδων. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι καπιταλιστική μπίζνα και κατά συνέπεια κάθε αλλαγή που αυξάνει τα κέρδη είναι επιθυμητή από τους «ανιδιοτελείς» εργάτες που διαφεντεύουν τις τύχες του αθλήματος.