Νίκη του συριακού στρατού σημαίνει ήττα της «κρεατομηχανής»

Στην Συρία αφού καταλήφθηκε το Χαλέπι από τις δυνάμεις του Άσσαντ το ενδιαφέρον των μ.μ.ε. της ολιγαρχίας ξαφνικά έγινε καπνός. Κάθε ενδιαφέρον για την μοίρα των χιλιάδων αμάχων, γυναικόπαιδων και ηλικιωμένων, εξανεμίστηκε. Τι απέγιναν άραγε οι εγκλωβισμένοι κάτοικοι του Χαλεπιού που για κάποιο λόγο -που δεν εξηγήθηκε ποτέ- θα σφαζόντουσαν από τις δυνάμεις του Άσσαντ; Κανείς δεν μας εξήγησε πως συμβιβάζεται η εικόνα από την μία μιας υποτιθέμενης, παγκόσμιας εμβέλειας, ανθρωπιστικής καταστροφής όπου κάτοικοι και «αντάρτες-μαχητές της ελευθερίας» εκτελούνταν μαζικά και από την άλλη μιας άλλης όπου όχι μόνο οι κάτοικοι του Χαλεπίου επιβιβάζονταν σε λεωφορεία για να μεταφερθούν αλλού αλλά και οι ίδιοι οι «αντάρτες» αποχωρούσαν συντεταγμένα έχοντας κρατήσει και τον οπλισμό τους προς το Ιντλίμπ. Κανείς δεν θα μάθει, αντίθετα, ότι ήταν οι ίδιοι οι τζιχαντιστές που κατά την αποχώρηση μερίδας κατοίκων που ανήκουν στο σιιτικό δόγμα επιτέθηκαν στα λεωφορεία αυτά.

Πόσοι γνωρίζουν ότι αμέτρητα βίντεο και φωτογραφίες με διασωζόμενους από τους βομβαρδισμούς του Άσσαντ ήταν ψεύτικα και προϊόντα προπαγάνδας. Ότι η «ανθρωπιστική» οργάνωση «Λευκά Κράνη» η οποία εμφανίζεται, δε δεκάδες βίντεο που προβάλλονται από τις ειδήσεις, αποτελεί δημιούργημα της Αλ Κάιντα;

Στην Συρία για πρώτη φορά από το 1990 η μηχανή πολέμου της αμερικανό-νατοϊκής αυτοκρατορίας έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση και σε κάθε περίπτωση, μακριά από τον αρχικό σχεδιασμό της. 

Αυτό που κρίνεται σήμερα στην Συρία είναι η ίδια της η εθνική υπόσταση ως ενιαίο και ανεξάρτητο κράτος, ,το οποίο αποτελεί και βασική προϋπόθεση για οποιαδήποτε  άλλη εξέλιξη σε προοδευτική κατεύθυνση στο μέλλον.