Ε, τι να κάνουμε…

Ο Κυρίτσης του ΣΥΡΙΖΑ «βόλεψε» 9.000 πρόσφυγες και «του μείνανε» άλλοι 1.000 σε σκηνές στα χιόνια.

«Ε, τι να κάνουμε, συμβαίνουν αυτά.»

Οι σταθμοί του μετρό μένουν ανοιχτοί τις νύχτες με χιονιά για να μπουν οι άστεγοι.

«Ε, τι να κάνουμε, να μη παγώσουν.»

Μια ηλικιωμένη γυναίκα πέθανε από τις αναθυμιάσεις του μαγκαλιού της, για να μη πεθάνει απ’ το κρύο.

«Ε, τι να κάνουμε, ας άνοιγε και κάνα παράθυρο.»

Ένας δημοτικός υπάλληλος χτες βράδυ κλείδωσε Χώρο Φιλοξενίας Αστέγων γιατί σχόλασε η βάρδιά του και ο αντικαταστάτης του δήλωσε ασθένεια. Πριν κλειδώσει έβγαλε έξω στην παγωνιά τους άστεγους.

«Ε, τι να κάνουμε, ξέρεις τώρα πώς λειτουργεί το δημόσιο.»

Εκπομπή της ΕΡΤ, απόψε, έδειξε εικόνα με  άστεγο που κοιμόταν πάνω στο χιόνι, δίπλα σε μια παραλία. «Πραγματικά συγκλονιστική εικόνα» είπε ο νεαρός παρουσιαστής, με απάθεια και φυσικότητα όπως ανοίγει το ψυγείο του και έσπευσε να ρωτήσει τους καλεσμένους του για την ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού στην «επέλαση του χιονιά».

«Ε, τι να κάνουμε, αφού ο τηλεοπτικός χρόνος είναι περιορισμένος.»

Χιλιάδες πρόσφυγες κρυώνουν, χιλιάδες κατοικημένα σπίτια είναι παγωμένα, άστεγοι παγώνουν στους δρόμους, άνθρωποι πεθαίνουν απ’ το κρύο.

«Ε, τι να κάνουμε, κάθε χρόνο συμβαίνουν αυτά.»

Θα συμβαίνουν, όσο θεωρείς αυτονόητο στην κοινωνία του 21^ου αιώνα, δίπλα σε κάποιους που έχουν τα πάντα να υπάρχουν άστεγοι, άνεργοι, φτωχοί, ξεριζωμένοι, άνθρωποι που δεν χορταίνουν το φαΐ, άνθρωποι που πεθαίνουν απ’ το κρύο, και συμβιβάζεσαι με την αδικία και την καταπίεση, και δεν συνειδητοποιείς  τις μορφές εκμετάλλευσης. Όσο δεν κάνεις κάτι παρά κοιτάς φοβισμένος, άβουλος ή αδιάφορος να τη σκαπουλάρεις (και φέτος), θα μετράς και το χρόνο αντίστροφα μέχρι να έρθει κι η δική σου σειρά. (Ε, τι να κάνουμε ―η πουτάνα η ιστορία δεν θα κουραστεί να το υπενθυμίζει―  έτσι συμβαίνει στο τέλος)