Ζόφος
Η φοροκαταιγίδα που άρχισε από την πρώτη του Γενάρη είχε
θεσμοθετηθεί από την περασμένη άνοιξη, στο πλαίσιο της πρώτης
αξιολόγησης του τρίτου Μνημόνιου. Αλλο όμως να ξέρεις ότι κάποια στιγμή
θα αυξηθούν μια σειρά έμμεσοι φόροι και άλλο να φτάνει η στιγμή της
αύξησης. Είναι ζήτημα ψυχολογίας. Γι' αυτό και ο κόσμος βλαστημάει,
μολονότι ακόμα δεν έχουν περάσει όλοι οι νέοι φόροι στις τιμές.
Παράλληλα, οι λιανέμποροι γκρινιάζουν ότι ο τζίρος των γιορτών ήταν χαμηλότερος από τον περσινό. Ο κόσμος ψώνισε λιγότερο και μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Και τα πάνω από 600 εκατομμύρια του έκτακτου επιδόματος στους χαμηλοσυνταξιούχους, που όλοι περίμεναν ότι θα πέσουν στην αγορά της λιανικής; Φαίνεται πως μπάλωσαν άλλες τρύπες και δεν περίσσεψαν για την αγορά.
Τρύπες φορολογικές που στο τέλος του χρόνου έχουν την τιμητική τους; Μπορεί. Τα επίσημα στοιχεία, πάντως, δείχνουν ότι οι ανεξόφλητες υποχρεώσεις προς το Δημόσιο αυξήθηκαν σε σχέση με το 2015. Οπότε, αν το επίδομα στους συνταξιούχους έκλεισε φορολογικές τρύπες, τότε απλώς συγκράτησε λιγάκι το ρυθμό αύξησης των ανεξόφλητων υποχρεώσεων προς το Δημόσιο.
Κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει με ακρίβεια τις κινήσεις των λαϊκών εισοδημάτων. Το μόνο βέβαιο είναι πως η κατανάλωση εξακολουθεί να πέφτει και τα χρωστούμενα προς το Δημόσιο να αυξάνονται. Για να το πούμε όσο γίνεται πιο απλά, ο λαϊκός κόσμος πέρασε το 2016 χειρότερα, αφού κατανάλωσε λιγότερο και είδε τα χρέη του προς το κράτος να αυξάνονται.
Και δε θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, όταν αυξήθηκαν τα κάθε είδους χαράτσια, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αύξηση μισθών, ενώ η εμφανιζόμενη ως μείωση της ανεργίας δεν είναι παρά μοίρασμα μιας θέσης εργασίας στα δύο. Ο λαϊκός κόσμος βιώνει στο πετσί του αυτό που αρκετοί δεν είχαν συνειδητοποιήσει όταν υπογραφόταν το τρίτο Μνημόνιο: ότι αυτό το Μνημόνιο δεν είναι «απαλότερο» από τα δύο προηγούμενα, αλλά έρχεται να προστεθεί σ' αυτά. Δεν αφαιρέθηκε κανένα βάρος από τα μέτρα των δύο προηγούμενων Μνημονίων, αλλά σ' αυτά ήρθαν να προστεθούν τα νέα μέτρα.
Διαμορφώθηκε έτσι μια κατάσταση εφιαλτικής ασφυξίας για τα λαϊκά νοικοκυριά. Κινεζοποίηση των σχέσεων παραγωγής και παράλληλα αβάσταχτα χαράτσια, κυρίως με τη μορφή έμμεσων φόρων στα είδη πλατιάς κατανάλωσης.
Παρά ταύτα, ο Τσίπρας διασάλπισε στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, ότι «τη χρονιά που φεύγει καταφέραμε πολλά» και ότι «φιλοδοξούμε το 2017 να είναι το έτος που θα επιβεβαιώσει την ιστορία μας. Η χρονιά που η χώρα μας θα κάνει το μεγάλο άλμα προς τα μπροστά»!
Την ίδια στιγμή, ο Τσακαλώτος ξεφούρνιζε ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να συμφωνήσει σε παράταση του «κόφτη» και μετά το 2018, αφού βέβαια έχει συμφωνήσει να παραμείνουν οι στόχοι για «πρωτογενή πλεονάσματα» 3,5% και μετά το 2018.
Το μόνο βέβαιο, λοιπόν, είναι η διατήρηση του μνημονιακού ζόφου για πολλά-πολλά χρόνια ακόμα. Ο ιμπεριαλιστικός αποικισμός θα συνεχιστεί και η όποια ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού δε θα οδηγεί σε σχετική έστω ανακούφιση των εργαζόμενων, αλλά θα έχει ως όρο της την κινεζοποίηση.
Παράλληλα, οι λιανέμποροι γκρινιάζουν ότι ο τζίρος των γιορτών ήταν χαμηλότερος από τον περσινό. Ο κόσμος ψώνισε λιγότερο και μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Και τα πάνω από 600 εκατομμύρια του έκτακτου επιδόματος στους χαμηλοσυνταξιούχους, που όλοι περίμεναν ότι θα πέσουν στην αγορά της λιανικής; Φαίνεται πως μπάλωσαν άλλες τρύπες και δεν περίσσεψαν για την αγορά.
Τρύπες φορολογικές που στο τέλος του χρόνου έχουν την τιμητική τους; Μπορεί. Τα επίσημα στοιχεία, πάντως, δείχνουν ότι οι ανεξόφλητες υποχρεώσεις προς το Δημόσιο αυξήθηκαν σε σχέση με το 2015. Οπότε, αν το επίδομα στους συνταξιούχους έκλεισε φορολογικές τρύπες, τότε απλώς συγκράτησε λιγάκι το ρυθμό αύξησης των ανεξόφλητων υποχρεώσεων προς το Δημόσιο.
Κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει με ακρίβεια τις κινήσεις των λαϊκών εισοδημάτων. Το μόνο βέβαιο είναι πως η κατανάλωση εξακολουθεί να πέφτει και τα χρωστούμενα προς το Δημόσιο να αυξάνονται. Για να το πούμε όσο γίνεται πιο απλά, ο λαϊκός κόσμος πέρασε το 2016 χειρότερα, αφού κατανάλωσε λιγότερο και είδε τα χρέη του προς το κράτος να αυξάνονται.
Και δε θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, όταν αυξήθηκαν τα κάθε είδους χαράτσια, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αύξηση μισθών, ενώ η εμφανιζόμενη ως μείωση της ανεργίας δεν είναι παρά μοίρασμα μιας θέσης εργασίας στα δύο. Ο λαϊκός κόσμος βιώνει στο πετσί του αυτό που αρκετοί δεν είχαν συνειδητοποιήσει όταν υπογραφόταν το τρίτο Μνημόνιο: ότι αυτό το Μνημόνιο δεν είναι «απαλότερο» από τα δύο προηγούμενα, αλλά έρχεται να προστεθεί σ' αυτά. Δεν αφαιρέθηκε κανένα βάρος από τα μέτρα των δύο προηγούμενων Μνημονίων, αλλά σ' αυτά ήρθαν να προστεθούν τα νέα μέτρα.
Διαμορφώθηκε έτσι μια κατάσταση εφιαλτικής ασφυξίας για τα λαϊκά νοικοκυριά. Κινεζοποίηση των σχέσεων παραγωγής και παράλληλα αβάσταχτα χαράτσια, κυρίως με τη μορφή έμμεσων φόρων στα είδη πλατιάς κατανάλωσης.
Παρά ταύτα, ο Τσίπρας διασάλπισε στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, ότι «τη χρονιά που φεύγει καταφέραμε πολλά» και ότι «φιλοδοξούμε το 2017 να είναι το έτος που θα επιβεβαιώσει την ιστορία μας. Η χρονιά που η χώρα μας θα κάνει το μεγάλο άλμα προς τα μπροστά»!
Την ίδια στιγμή, ο Τσακαλώτος ξεφούρνιζε ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να συμφωνήσει σε παράταση του «κόφτη» και μετά το 2018, αφού βέβαια έχει συμφωνήσει να παραμείνουν οι στόχοι για «πρωτογενή πλεονάσματα» 3,5% και μετά το 2018.
Το μόνο βέβαιο, λοιπόν, είναι η διατήρηση του μνημονιακού ζόφου για πολλά-πολλά χρόνια ακόμα. Ο ιμπεριαλιστικός αποικισμός θα συνεχιστεί και η όποια ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού δε θα οδηγεί σε σχετική έστω ανακούφιση των εργαζόμενων, αλλά θα έχει ως όρο της την κινεζοποίηση.
Για ν' αλλάξει κάτι, πρέπει να μεσολαβήσει ταξικός
ξεσηκωμός.
Σχόλια