Κοκορομαχίες εντός του μαύρου μνημονιακού μετώπου
Η πρόσκληση-πρόκληση του Τσίπρα προς τον Μητσοτάκη για τηλεοπτική
αντιπαράθεση των δυο τους πάνω στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι
το νέο όπλο στην προπαγάνδα των συριζαίων. Δεν ξέρουμε αν το είχαν
σχεδιασμένο ή αν τους προέκυψε, όμως το μόνο βέβαιο είναι πως την πάσα
τους την έδωσε ο ίδιος ο Κούλης, με την πανικόβλητη αντίδρασή του στη
Βουλή. Αντί να απαντήσει στον Τσίπρα «όποτε θέλεις» (και μετά να βάλει
τους δικούς του να χαλάσουν τη δουλειά - προσχήματα θα έβρισκαν όσα
ήθελαν), αυτός απάντησε «εδώ» (μόνο στη Βουλή, δηλαδή) και ο Τσίπρας τον
«γλέντησε» κανονικά, για να ακολουθήσει μπαράζ την ίδια και την επόμενη
μέρα. Μέχρι και το διάσημο βίντεο του Αλέφαντου που φώναζε «ντιμπέι, ρε
Σαμαρά» θυμήθηκε ο Παππάς. Αν ζούσε ο πατέρας Μητσοτάκης (μπρρ!),
μάλλον θα μονολογούσε «δεν κάνει το παιδί, δεν κάνει».
Στόχος των συριζαίων είναι να δείξουν ότι ο Μητσοτάκης φοβάται τον Τσίπρα. Φάνηκε αυτό και από την ομιλία του Τσίπρα στη Βουλή, που ήταν δομημένη σε αυτή τη βάση και με συνεχή χρήση του πρώτου ενικού προσώπου. Οι «σύμβουλοι επικοινωνίας» εισηγούνται στον ΣΥΡΙΖΑ να χρησιμοποιήσει το «προϊόν» Τσίπρας απέναντι στο «προϊόν» Μητσοτάκης. Θέλουν να περάσουν στον ψηφοφόρο τη λογική της επιλογής του καλύτερου… απορρυπαντικού. Αυτό είναι μια ακόμα απόδειξη του ότι δεν έχουν καμιά προγραμματική διαφορά και γι' αυτό προσπαθούν να κοροϊδέψουν τον κόσμο με κοκορομαχίες που θ' αναδείξουν τον «πιο μάγκα αρχηγό».
Σ' αυτό το επίπεδο ο Τσίπρας μέχρι στιγμής κερδίζει κατά κράτος. Αυτό, όμως, δεν αντανακλάται πάντοτε και στο εκλογικό σώμα, το οποίο χρησιμοποιεί και άλλα κριτήρια. Κάποιες φορές αρκεί ακόμα και ο θυμός για ένα κόμμα και έναν πολιτικό για να παραβλέψει το εκλογικό σώμα την ατομική υπεροχή αυτού του πολιτικού έναντι του βασικού του αντιπάλου. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια συνθήκη; Εμείς δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε, όμως το γεγονός ότι οι προπαγανδιστές της ΝΔ επαναλαμβάνουν συνεχώς αυτό το επιχείρημα (με απλά λόγια: ο Τσίπρας υπερτερεί ρητορικά και επικοινωνιακά του Μητσοτάκη, όμως ο κόσμος έχει σιχαθεί τα ψέματά του και θα τον τιμωρήσει) μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τέτοια συνθήκη δεν υπάρχει, αλλά προσπαθούν να τη δημιουργήσουν, κάνοντας πλύση εγκεφάλου στους ψηφοφόρους. Πράγμα που μπορεί να τους γυρίσει και μπούμερανγκ.
Πάνω σ' αυτό το πλαίσιο, το εντελώς α-πολιτικό (ποιος είναι πιο έντιμος, πιο μορφωμένος, πιο υπεύθυνος, πιο θεσμικός κτλ.) προσπάθησε ο μηχανισμός της ΝΔ να δομήσει και τη σύγκρουση του τελευταίου δεκαπενθήμερου απ' αφορμή το διαφαινόμενο -και τελικά ολοκληρωθέν- διαζύγιο του Τσίπρα με τον Καμμένο.
Αρκεί μια ματιά στα δημοσιεύματα των δεξιοφυλλάδων και ιδιαίτερα στη χολή που έσταζαν τα γραπτά διάφορων «Πρετεντέρηδων» για να καταλάβει κάποιος ότι ο τρόπος με τον οποίο οργανώθηκε το διαζύγιο Τσίπρα-Καμμένου και ο απόλυτος έλεγχος των κινήσεων και των πρωτοβουλιών από τον Τσίπρα, κάθε άλλο παρά ευχαριστούσε τη ΝΔ. Δεν τους έφταιξε κανένας άλλος όμως. Μόνοι τους έτρεξαν να καταπιούν το δόλωμα που τους πέταξε ο Τσίπρας.
Επί περίπου δύο εβδομάδες, από τότε που άρχισε να διαφαίνεται ότι το διαζύγιο Τσίπρα-Καμμένου επισπεύδεται και ιδιαίτερα από τότε που ο Τζανακόπουλος –εκτελώντας σχέδιο, όπως εκ των υστέρων φάνηκε- πέταξε την παρόλα περί κυβέρνησης μειοψηφίας που θα στηρίζεται σε ανοχή της Βουλής, Κούλης και στελέχη της ΝΔ είχαν σκαρφαλώσει στα κάγκελα και φώναζαν στον Τσίπρα, «δεν μπορείς να προχωρήσεις με κυβέρνηση μειοψηφίας, αυτό θα συνιστούσε θεσμική εκτροπή, να πας σε ψηφοφορία για ψήφο εμπιστοσύνης». Τι έκανε ο Τσίπρας; Αυτό που του ζητούσαν. Ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, αφού βέβαια είχε εξασφαλίσει ότι έχει 151 βουλευτές. Θα μπορούσε να έχει και 152, όμως το «ντιλ» με τον Σαρρίδη ουδέποτε ολοκληρώθηκε κι αυτός ο… αδάμας της πολιτικής καταψήφισε την κυβέρνηση, στην οποία στα τέλη του Δεκέμβρη είχε προσφέρει ψήφο εμπιστοσύνης υπερψηφίζοντας τον προϋπολογισμό.
Οταν ο Τσίπρας ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης, άρχισαν άλλες υστερίες: σικέ διαζύγιο, αποστασίες, κυβέρνηση κουρελού κτλ. Κυβέρνηση κουρελού σίγουρα, με αποστάτες από άλλα κόμματα, όμως και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μπορούν να χαρακτηριστούν κόμματα κουρελούδες, αφού έχουν εντάξει στις κοινοβουλευτικές τους ομάδες βουλευτές από το Ποτάμι και από τον Λεβέντη. Πόση ζημιά να κάνουν στον ΣΥΡΙΖΑ μ' αυτό το επιχείρημα;
Εκεί που θα την πατήσουν σίγουρα είναι στα περί σικέ διαζυγίου Τσίπρα-Καμμένου. Γιατί ο Καμμένος θ' αρχίσει σύντομα το «πατιρντί» ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, με τον τρόπο που αυτός ξέρει και που τον χρησιμοποιεί σταθερά εδώ και δεκαετίες. Δεν μπορεί να κάνει μονομέτωπο ενάντια σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πρέπει να επιτεθεί και στον ΣΥΡΙΖΑ (ήδη έριξε τις πρώτες βολές, κατηγορώντας ακόμα και τον Τσίπρα -κατάμουτρα, μέσα στη Βουλή- ότι του είπε δυο φορές ψέματα, με τον Τσίπρα να κουνάει αρνητικά το κεφάλι του). Οπότε τα περί σικέ διαζυγίου σίγουρα θα καταρρεύσουν.
Δηλαδή, έχουμε μια πραγματική ρήξη Τσίπρα-Καμμένου, χωρίς κανένα σημείο συνεννόησης; Η ρήξη είναι πραγματική. Ηξεραν και οι δύο ότι θα ερχόταν, γι' αυτό και έκαναν ένα παζάρι, ώστε -στην αρχή τουλάχιστον- να γίνει η ρήξη εντός ενός συμφωνημένου πλαισίου. Ο Τσίπρας δεν είχε ανάγκη να πάρει «παίχτες» με «υποσχετική» από τον Καμμένο. Τους είχε στο τσεπάκι του με «ελευθέρας» και τη μερίδα του λέοντος θα την έπαιρνε έτσι κι αλλιώς. Ο Καμμένος ήθελε τουλάχιστον δύο απ' αυτούς, για να μπορεί να έχει κοινοβουλευτική ομάδα και να μιλάει σαν αρχηγός, σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής. Ο Τσίπρας δέχτηκε να γίνει αυτό κι έτσι έχουμε το «τρελό», να διαγράφονται μεν οι Κουντουρά-Κόκκαλης (τάχα επειδή διατήρησαν τα υπουργεία), να παραμένουν όμως στους ΑΝΕΛ οι Παπαχριστόπουλος-Ζουράρις, που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, την οποία καταψήφισαν οι ΑΝΕΛ! Στον υπέροχο κόσμο της πολιτικής διαπλοκής, του παζαριού και του «πάρε-δώσε», θα το βλέπαμε και αυτό. Ο Τσίπρας δεν είχε καμιά δυσκολία ν' απαντήσει στα περί σικέ διαζυγίου. Με αρκετή δόση σοφιστείας, βέβαια, που είναι πάντοτε απαραίτητο συστατικό του αστικού πολιτικού λόγου.
Ανεξάρτητα από τα περί κουρελούς που λένε ο Μητσοτάκης με τη Φώφη, ο Τσίπρας έχει μια νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στην πραγματικότητα, new entry είναι μόνο ο Δανέλλης, όμως κι αυτουνού η μεταγραφή δεν εξέπληξε κανέναν. Οι πάντες την περίμεναν, όπως μέχρι πριν από λίγο καιρό περίμεναν και του Θεοχάρη, τον οποίο τελικά τον «έκλεισε» ο Κούλης, είτε επειδή οι συριζαίοι καθυστέρησαν είτε επειδή τον θεωρούσαν «παλτό» και δεν τον ήθελαν στην «ομάδα» τους.
Το βέβαιο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεφορτώθηκε τον Καμμένο και ταυτόχρονα έκανε μια αμφίπλευρη διεύρυνση: προς τα δεξιά (έως ακροδεξιά) και προς το κέντρο. Κοινοβουλευτικά, οι μεταγραφές είναι δεξιές και ακροδεξιές. Παπακώστα, Κουντουρά, Κόκκαλης, Παπαχριστόπουλος, Κουίκ, Χρυσοβελώνη, ναύαρχος Αποστολάκης, συγκροτούν μια μεγάλη δεξιά-ακροδεξιά ομάδα. Προς το κέντρο δεν είναι μόνο ο Δανέλλης, αλλά και διάφορα «ορφανά» του Σημίτη και του Γιωργάκη, που κινούνται εξωκοινοβουλευτικά και μαζί με την πασοκική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ (Κοτσακάς, Σπίρτζης, Κουρουμπλής, Τόσκας, Κοτζιάς και σία) συγκροτούν έναν συμπαγή πασοκικό-σοσιαλδημοκρατικό πόλο. Ισως ακολουθήσουν κι άλλοι, όπως ο Κύρκος του Ποταμιού και άλλοι που αυτή τη στιγμή δε φαίνονται.
Μ' αυτή την αμφίπλευρη διεύρυνση και με στόχο τον περιβόητο «μεσαίο χώρο», που ο Μητσοτάκης τον προσεγγίζει με όλο και μεγαλύτερη δυσκολία, λόγω των συνεχών ακροδεξιών τρικλοποδιών που του βάζει ο Σαμαράς, ο Τσίπρας εμφανίζεται ως ο «νέος Ανδρέας» και ήδη επανέφερε το γνωστό ψευτοδίλημμα του παρελθόντος: «πρόοδος εναντίον συντήρησης». Μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι από άλλους συριζαίους θ' ακούσουμε και τα… επικολυρικά για τη μάχη των δυνάμεων του φωτός ενάντια στις δυνάμεις του σκότους.
Μην έχετε, επίσης, καμιά αμφιβολία ότι με τους σημερινούς 151 ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πορευτεί ακόμα και μέχρι τον Οκτώβρη, αν χρειαστεί. Τις Πρέσπες θα τις περάσει τις επόμενες μέρες, είτε με 151 (μπορεί και παραπάνω) είτε με 149 τουλάχιστον και πλειοψηφία επί των παρόντων. Τη ζημιά απ' αυτή την ιστορία την έχει ήδη προεξοφλήσει. Μόλις τα λάβαρα με τ' αστέρια της Βεργίνας τυλιχτούν και ξαναμπούν στα σεντούκια, θ' αρχίσει η αντεπίθεση με τον κατώτατο μισθό (η τρόικα έχει ήδη συμφωνήσει σε μια αύξηση-κοροϊδία, που θα καλύπτει μετά βίας τον πληθωρισμό από το 2012 μέχρι σήμερα), τις 12ο δόσεις, την «κυπριακή πατέντα» για τα κόκκινα δάνεια πρώτης κατοικίας. Αν το κλίμα (όπως το μετρούν με τα κρυφά κυλιόμενα γκάλοπ) γυρίσει, ο Τσίπρας θα πάει σε πρόωρες εκλογές. Αν όχι, θα περιμένει τον Οκτώβρη, μήπως και γυρίσει το «ματς», όπως ο Σημίτης το 2000.
Μιλάμε για κυνικούς εξουσιαστές, αποφασισμένους να συνεχίσουν αποφασιστικά την εφαρμογή της πολιτικής της υπερεκμετάλλευσης, της φορομπηξίας, της αποσάθρωσης των εργασιακών σχέσεων, της αντικατάστασης της κοινωνικής και προνοιακής πολιτικής με στοχευμένα φιλανθρωπικού χαρακτήρα μέτρα, οριακού κόστους για το αστικό κράτος, των ιδιωτικοποιήσεων και των προκλητικών παροχών προς το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, την ίδια στιγμή που θα προσπαθούν να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό με μερεμέτια της μνημονιακής πολιτικής (εγκεκριμένα από τους μηχανισμούς επιτήρησης της ΕΕ) και με θεαματικές κοκορομαχίες μακριά από την ουσία της πραγματικής πολιτικής.
Στόχος των συριζαίων είναι να δείξουν ότι ο Μητσοτάκης φοβάται τον Τσίπρα. Φάνηκε αυτό και από την ομιλία του Τσίπρα στη Βουλή, που ήταν δομημένη σε αυτή τη βάση και με συνεχή χρήση του πρώτου ενικού προσώπου. Οι «σύμβουλοι επικοινωνίας» εισηγούνται στον ΣΥΡΙΖΑ να χρησιμοποιήσει το «προϊόν» Τσίπρας απέναντι στο «προϊόν» Μητσοτάκης. Θέλουν να περάσουν στον ψηφοφόρο τη λογική της επιλογής του καλύτερου… απορρυπαντικού. Αυτό είναι μια ακόμα απόδειξη του ότι δεν έχουν καμιά προγραμματική διαφορά και γι' αυτό προσπαθούν να κοροϊδέψουν τον κόσμο με κοκορομαχίες που θ' αναδείξουν τον «πιο μάγκα αρχηγό».
Σ' αυτό το επίπεδο ο Τσίπρας μέχρι στιγμής κερδίζει κατά κράτος. Αυτό, όμως, δεν αντανακλάται πάντοτε και στο εκλογικό σώμα, το οποίο χρησιμοποιεί και άλλα κριτήρια. Κάποιες φορές αρκεί ακόμα και ο θυμός για ένα κόμμα και έναν πολιτικό για να παραβλέψει το εκλογικό σώμα την ατομική υπεροχή αυτού του πολιτικού έναντι του βασικού του αντιπάλου. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια συνθήκη; Εμείς δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε, όμως το γεγονός ότι οι προπαγανδιστές της ΝΔ επαναλαμβάνουν συνεχώς αυτό το επιχείρημα (με απλά λόγια: ο Τσίπρας υπερτερεί ρητορικά και επικοινωνιακά του Μητσοτάκη, όμως ο κόσμος έχει σιχαθεί τα ψέματά του και θα τον τιμωρήσει) μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τέτοια συνθήκη δεν υπάρχει, αλλά προσπαθούν να τη δημιουργήσουν, κάνοντας πλύση εγκεφάλου στους ψηφοφόρους. Πράγμα που μπορεί να τους γυρίσει και μπούμερανγκ.
Πάνω σ' αυτό το πλαίσιο, το εντελώς α-πολιτικό (ποιος είναι πιο έντιμος, πιο μορφωμένος, πιο υπεύθυνος, πιο θεσμικός κτλ.) προσπάθησε ο μηχανισμός της ΝΔ να δομήσει και τη σύγκρουση του τελευταίου δεκαπενθήμερου απ' αφορμή το διαφαινόμενο -και τελικά ολοκληρωθέν- διαζύγιο του Τσίπρα με τον Καμμένο.
Αρκεί μια ματιά στα δημοσιεύματα των δεξιοφυλλάδων και ιδιαίτερα στη χολή που έσταζαν τα γραπτά διάφορων «Πρετεντέρηδων» για να καταλάβει κάποιος ότι ο τρόπος με τον οποίο οργανώθηκε το διαζύγιο Τσίπρα-Καμμένου και ο απόλυτος έλεγχος των κινήσεων και των πρωτοβουλιών από τον Τσίπρα, κάθε άλλο παρά ευχαριστούσε τη ΝΔ. Δεν τους έφταιξε κανένας άλλος όμως. Μόνοι τους έτρεξαν να καταπιούν το δόλωμα που τους πέταξε ο Τσίπρας.
Επί περίπου δύο εβδομάδες, από τότε που άρχισε να διαφαίνεται ότι το διαζύγιο Τσίπρα-Καμμένου επισπεύδεται και ιδιαίτερα από τότε που ο Τζανακόπουλος –εκτελώντας σχέδιο, όπως εκ των υστέρων φάνηκε- πέταξε την παρόλα περί κυβέρνησης μειοψηφίας που θα στηρίζεται σε ανοχή της Βουλής, Κούλης και στελέχη της ΝΔ είχαν σκαρφαλώσει στα κάγκελα και φώναζαν στον Τσίπρα, «δεν μπορείς να προχωρήσεις με κυβέρνηση μειοψηφίας, αυτό θα συνιστούσε θεσμική εκτροπή, να πας σε ψηφοφορία για ψήφο εμπιστοσύνης». Τι έκανε ο Τσίπρας; Αυτό που του ζητούσαν. Ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, αφού βέβαια είχε εξασφαλίσει ότι έχει 151 βουλευτές. Θα μπορούσε να έχει και 152, όμως το «ντιλ» με τον Σαρρίδη ουδέποτε ολοκληρώθηκε κι αυτός ο… αδάμας της πολιτικής καταψήφισε την κυβέρνηση, στην οποία στα τέλη του Δεκέμβρη είχε προσφέρει ψήφο εμπιστοσύνης υπερψηφίζοντας τον προϋπολογισμό.
Οταν ο Τσίπρας ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης, άρχισαν άλλες υστερίες: σικέ διαζύγιο, αποστασίες, κυβέρνηση κουρελού κτλ. Κυβέρνηση κουρελού σίγουρα, με αποστάτες από άλλα κόμματα, όμως και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μπορούν να χαρακτηριστούν κόμματα κουρελούδες, αφού έχουν εντάξει στις κοινοβουλευτικές τους ομάδες βουλευτές από το Ποτάμι και από τον Λεβέντη. Πόση ζημιά να κάνουν στον ΣΥΡΙΖΑ μ' αυτό το επιχείρημα;
Εκεί που θα την πατήσουν σίγουρα είναι στα περί σικέ διαζυγίου Τσίπρα-Καμμένου. Γιατί ο Καμμένος θ' αρχίσει σύντομα το «πατιρντί» ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, με τον τρόπο που αυτός ξέρει και που τον χρησιμοποιεί σταθερά εδώ και δεκαετίες. Δεν μπορεί να κάνει μονομέτωπο ενάντια σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πρέπει να επιτεθεί και στον ΣΥΡΙΖΑ (ήδη έριξε τις πρώτες βολές, κατηγορώντας ακόμα και τον Τσίπρα -κατάμουτρα, μέσα στη Βουλή- ότι του είπε δυο φορές ψέματα, με τον Τσίπρα να κουνάει αρνητικά το κεφάλι του). Οπότε τα περί σικέ διαζυγίου σίγουρα θα καταρρεύσουν.
Δηλαδή, έχουμε μια πραγματική ρήξη Τσίπρα-Καμμένου, χωρίς κανένα σημείο συνεννόησης; Η ρήξη είναι πραγματική. Ηξεραν και οι δύο ότι θα ερχόταν, γι' αυτό και έκαναν ένα παζάρι, ώστε -στην αρχή τουλάχιστον- να γίνει η ρήξη εντός ενός συμφωνημένου πλαισίου. Ο Τσίπρας δεν είχε ανάγκη να πάρει «παίχτες» με «υποσχετική» από τον Καμμένο. Τους είχε στο τσεπάκι του με «ελευθέρας» και τη μερίδα του λέοντος θα την έπαιρνε έτσι κι αλλιώς. Ο Καμμένος ήθελε τουλάχιστον δύο απ' αυτούς, για να μπορεί να έχει κοινοβουλευτική ομάδα και να μιλάει σαν αρχηγός, σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής. Ο Τσίπρας δέχτηκε να γίνει αυτό κι έτσι έχουμε το «τρελό», να διαγράφονται μεν οι Κουντουρά-Κόκκαλης (τάχα επειδή διατήρησαν τα υπουργεία), να παραμένουν όμως στους ΑΝΕΛ οι Παπαχριστόπουλος-Ζουράρις, που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, την οποία καταψήφισαν οι ΑΝΕΛ! Στον υπέροχο κόσμο της πολιτικής διαπλοκής, του παζαριού και του «πάρε-δώσε», θα το βλέπαμε και αυτό. Ο Τσίπρας δεν είχε καμιά δυσκολία ν' απαντήσει στα περί σικέ διαζυγίου. Με αρκετή δόση σοφιστείας, βέβαια, που είναι πάντοτε απαραίτητο συστατικό του αστικού πολιτικού λόγου.
Ανεξάρτητα από τα περί κουρελούς που λένε ο Μητσοτάκης με τη Φώφη, ο Τσίπρας έχει μια νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στην πραγματικότητα, new entry είναι μόνο ο Δανέλλης, όμως κι αυτουνού η μεταγραφή δεν εξέπληξε κανέναν. Οι πάντες την περίμεναν, όπως μέχρι πριν από λίγο καιρό περίμεναν και του Θεοχάρη, τον οποίο τελικά τον «έκλεισε» ο Κούλης, είτε επειδή οι συριζαίοι καθυστέρησαν είτε επειδή τον θεωρούσαν «παλτό» και δεν τον ήθελαν στην «ομάδα» τους.
Το βέβαιο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεφορτώθηκε τον Καμμένο και ταυτόχρονα έκανε μια αμφίπλευρη διεύρυνση: προς τα δεξιά (έως ακροδεξιά) και προς το κέντρο. Κοινοβουλευτικά, οι μεταγραφές είναι δεξιές και ακροδεξιές. Παπακώστα, Κουντουρά, Κόκκαλης, Παπαχριστόπουλος, Κουίκ, Χρυσοβελώνη, ναύαρχος Αποστολάκης, συγκροτούν μια μεγάλη δεξιά-ακροδεξιά ομάδα. Προς το κέντρο δεν είναι μόνο ο Δανέλλης, αλλά και διάφορα «ορφανά» του Σημίτη και του Γιωργάκη, που κινούνται εξωκοινοβουλευτικά και μαζί με την πασοκική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ (Κοτσακάς, Σπίρτζης, Κουρουμπλής, Τόσκας, Κοτζιάς και σία) συγκροτούν έναν συμπαγή πασοκικό-σοσιαλδημοκρατικό πόλο. Ισως ακολουθήσουν κι άλλοι, όπως ο Κύρκος του Ποταμιού και άλλοι που αυτή τη στιγμή δε φαίνονται.
Μ' αυτή την αμφίπλευρη διεύρυνση και με στόχο τον περιβόητο «μεσαίο χώρο», που ο Μητσοτάκης τον προσεγγίζει με όλο και μεγαλύτερη δυσκολία, λόγω των συνεχών ακροδεξιών τρικλοποδιών που του βάζει ο Σαμαράς, ο Τσίπρας εμφανίζεται ως ο «νέος Ανδρέας» και ήδη επανέφερε το γνωστό ψευτοδίλημμα του παρελθόντος: «πρόοδος εναντίον συντήρησης». Μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι από άλλους συριζαίους θ' ακούσουμε και τα… επικολυρικά για τη μάχη των δυνάμεων του φωτός ενάντια στις δυνάμεις του σκότους.
Μην έχετε, επίσης, καμιά αμφιβολία ότι με τους σημερινούς 151 ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πορευτεί ακόμα και μέχρι τον Οκτώβρη, αν χρειαστεί. Τις Πρέσπες θα τις περάσει τις επόμενες μέρες, είτε με 151 (μπορεί και παραπάνω) είτε με 149 τουλάχιστον και πλειοψηφία επί των παρόντων. Τη ζημιά απ' αυτή την ιστορία την έχει ήδη προεξοφλήσει. Μόλις τα λάβαρα με τ' αστέρια της Βεργίνας τυλιχτούν και ξαναμπούν στα σεντούκια, θ' αρχίσει η αντεπίθεση με τον κατώτατο μισθό (η τρόικα έχει ήδη συμφωνήσει σε μια αύξηση-κοροϊδία, που θα καλύπτει μετά βίας τον πληθωρισμό από το 2012 μέχρι σήμερα), τις 12ο δόσεις, την «κυπριακή πατέντα» για τα κόκκινα δάνεια πρώτης κατοικίας. Αν το κλίμα (όπως το μετρούν με τα κρυφά κυλιόμενα γκάλοπ) γυρίσει, ο Τσίπρας θα πάει σε πρόωρες εκλογές. Αν όχι, θα περιμένει τον Οκτώβρη, μήπως και γυρίσει το «ματς», όπως ο Σημίτης το 2000.
Μιλάμε για κυνικούς εξουσιαστές, αποφασισμένους να συνεχίσουν αποφασιστικά την εφαρμογή της πολιτικής της υπερεκμετάλλευσης, της φορομπηξίας, της αποσάθρωσης των εργασιακών σχέσεων, της αντικατάστασης της κοινωνικής και προνοιακής πολιτικής με στοχευμένα φιλανθρωπικού χαρακτήρα μέτρα, οριακού κόστους για το αστικό κράτος, των ιδιωτικοποιήσεων και των προκλητικών παροχών προς το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, την ίδια στιγμή που θα προσπαθούν να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό με μερεμέτια της μνημονιακής πολιτικής (εγκεκριμένα από τους μηχανισμούς επιτήρησης της ΕΕ) και με θεαματικές κοκορομαχίες μακριά από την ουσία της πραγματικής πολιτικής.
Σχόλια