Περί συλλαλητηρίιου

Αυτό που επιδιώχθηκε από την αρχή ήταν η παρεμπόδιση του κόσμου να προσέλθει και χρησιμοποιήθηκε κάθε μέσο γι’ αυτό, πέραν των αστυνομικών αποκλεισμών, το κλείσιμο των σταθμών του μετρό και τα λοιπά γνωστά μέτρα «διαφύλαξης» της τάξης, με πρωτοστατούντες τους γνωστούς κονδυλοφόρους και τα τρολ του διαδικτύου.

Αφού αυτό δεν επιτεύχθηκε ο στόχος αναβαθμίστηκε!!

Για να συμβεί όμως αυτό και να υπάρξει αποτέλεσμα δεν αρκούσε η «επιστράτευση των «γνωστών αγνώστων» από τα Εξάρχεια. Αυτοί αρκέστηκαν σε δευτερεύοντες ρόλους.  Το κύριο βάρος ανέλαβε προθύμως η «Χρυσή Αυγή».

H κυβέρνηση εξυπηρετήθηκε αναθέτοντας τη «βρώμικη» δουλειά στη «Χρυσή Αυγή» και η Αστυνομία προστάτεψε το «σύμβολο» της δημοκρατίας, τη βουλή που «απειλήθηκε», και η Χ.Α. έπεισε πολλούς για την «επαναστατικότητά» της, δίνοντας αέρα στα εκλογικά πανιά της με στόχο το πριόνισμα της πρωτιάς της Νέας Δημοκρατίας στις επερχόμενες εκλογές.

Η οποία ήθελε πως και πως να «καπελώσει» το συλλαλητήριο. Έτσι η ανάγκη της κυβέρνησης να διαλύσει το συλλαλητήριο και με κάθε τρόπο να το αμαυρώσει της ήλθε «γάντι»!

Κοντολογίς ΣΥΡΙΖΑ και ΧΑ δεν «ψωνίζουν» απλά από το ίδιο μαγαζί. Είναι το ίδιο μαγαζί!

Και τα γνωστά φερέφωνα να ωρύονται κατά του «χρυσαυγητισμού» και του εθνικιστικού παραληρήματος των συνελθόντων στο μεγαλειώδες κατά τα άλλα συλλαλητήριο, που το «μέτρησαν» μόλις 60.000 άτομα. Ούτε καν περνάει από το μυαλό όμως των προπαγανδιστών της συμφοράς, αν θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να διοργανώσει ο ίδιος ένα ανάλογο συλλαλητήριο υποστηρικτών της συμφωνίας. Αν θα μπορούσε να μαζέψει καμιά 500ρια «προθύμους» με τους αστυνομικούς πολυπληθέστερους των διαδηλωτών, να τους φυλάνε.

Οι μόνοι χαμένοι είναι πρώτα απ’ όλα ο ίδιος ο ελληνικός λαός και η Δημοκρατία.

Για τη Μακεδονία, ούτε λόγος!

Η ψήφος εμπιστοσύνης που απέσπασε η κυβέρνηση την προηγούμενη εβδομάδα, με σκοπό να φέρει προς υπερψήφιση στη Βουλή την συμφωνία των Πρεσπών, η αποχώρηση του Καμμένου και η διάλυση της κυβέρνησης με τη μορφή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, επιταχύνουν τις διεργασίες και τις εξελίξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας.

Η συμφωνία των Πρεσπών δεν αποτέλεσε «μοχλό για την ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού», όπως διατείνονταν ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επέφερε αποσύνθεση και ουσιαστική διάλυση των μικρότερων κομμάτων ( ΑΝΕΛ-Ποτάμι-Ένωση Κεντρώων-ρήξη ΚΙΝΑΛ με ΔΗΜΑΡ).

Μέσα από εκβιασμούς, παζάρια, εξαγορές και ανταλλάγματα πολλοί βουλευτές αυτών των κομμάτων μετακομίζουν και προσδένονται, ανάλογα, στο σημερινό δίπολο εξουσίας, το ΣΥΡΙΖΑ η τη ΝΔ, δημιουργώντας συνθήκες οξύτατης πολιτικής πόλωσης και ένα άθλιο σκηνικό φτηνής αντιπαράθεσης και εξαπάτησης του λαού μακριά από τα πραγματικά του προβλήματα.

Αποκαλύφθηκε με μεγαλοπρέπεια η βαθειά εξάρτηση των αστικών τάξεων των δυο χωρών των κυβερνήσεων Τσίπρα-Ζάεφ και του υπόλοιπου αστικού πολιτικού τους προσωπικού, που έχοντας δώσει υποσχέσεις σε Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες και Βερολίνο, «σαν έτοιμες από καιρό», προχώρησαν στην εφαρμογή των εντολών που έλαβαν, προσδοκώντας «αναβαθμισμένους» ρόλους στην περιοχή και τα ψιχία από το μεγάλο φαγοπότι των ισχυρών συνδαιτυμόνων. Η αντιμετώπιση-εγκατάλειψη των Κούρδων της Συρίας από τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, προσδιορίζει και τις πιθανότερες τύχες των κομπραδόρικων αυτών στοιχείων των δυο χωρών.

Η συμφωνία των Πρεσπών, μια Συμφωνία αμερικανοευρωπαϊκής κοπής δεν θα μπορούσε να λύσει τα οποιαδήποτε προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών. Όπως βεβαιώνει η πολιτική ιστορία και η πολεμοκάπηλη δράση τους, η παρουσία ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ, μόνον αύξηση των κινδύνων και των περιπετειών για τις δυο χώρες αλλά και για τους λαούς της ευρύτερης περιοχή μπορεί να σημάνει.

Ωστόσο πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!