Πολιτική στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστών και εμπόριο αριστεροσύνης από το ΣΥΡΙΖΑ για τη δυσφήμηση των οραμάτων της αριστεράς

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ

Η Ελλάδα, στην κρίσιμη παγκόσμια κατάσταση που διαμορφώνεται, ιδιαίτερα μετά το Brexit και την εκλογή Τραμπ, αποτελεί πεδίο εκδήλωσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπηρετώντας πιστά το δόγμα της υποτέλειας «ανήκομεν εις την Δύσιν», πέρασε από τις λογοκοπίες για «εθνικά περήφανη» και «ανεξάρτητη» εξωτερική πολιτική στις ευχαριστίες και τις υποκλίσεις στα ξένα αφεντικά, εκλιπαρώντας την εύνοια και τη στήριξή τους.

Βαθαίνοντας την οικονομική εξάρτηση της χώρας από την ΕΕ, εξελίσσεται σε μια από τις πιο υποτελείς στις ΗΠΑ κυβερνήσεις. Διακηρύσσει πως οι ΗΠΑ είναι ο "μεγάλος φίλος", η "μεγάλη δημοκρατική χώρα" που στηρίζει την Ελλάδα. Ο απροκάλυπτος εξωραϊσμός της αμερικάνικης υπερδύναμης, η συνεχής προσπάθεια άμβλυνσης της βαθιάς αντίθεσης του ελληνικού λαού απέναντι στην ιμπεριαλιστική πολιτική της και η ανοιχτή, πειθήνια συστράτευση με τα επιθετικά της σχέδια, έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Σε ένα ταραγμένο, φλεγόμενο, γεωπολιτικό περιβάλλον (που ξεκινά από την ευρύτερη Μέση Ανατολή, περνάει στα Βαλκάνια και φτάνει στην Ουκρανία), που χαρακτηρίζεται από σφοδρούς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, ιδιαίτερα ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία που επανακάμπτει, με τη ραγδαία ανερχόμενη Κίνα να δυναμώνει τη γεωπολιτική της επιρροή μέσα από το μεγαλεπήβολο σχέδιο του νέου "Δρόμου του Μεταξιού", η ασφυκτική πρόσδεση στις ΗΠΑ και ο ρόλος πλασιέ των αμερικανικών συμφερόντων μόνο επικίνδυνες εξελίξεις μπορεί να σημαίνουν για το λαό μας.

Πολύ περισσότερο όταν, δίπλα στις διευρυνόμενες πολεμικές συγκρούσεις και την επαναχάραξη συνόρων που συντελούνται, σε όλα τα λεγόμενα ανοιχτά μέτωπα της Ελλάδας με τα γειτονικά κράτη (Τουρκία, Αλβανία, ΠΓΔΜ) και στο Κυπριακό, οι εξελίξεις είναι εξαιρετικά κρίσιμες και μπορούν, ανά πάσα στιγμή, να πάρουν επικίνδυνες διαστάσεις και τροπή.

Οι "διεθνείς επιτυχίες" και η "αναβάθμιση" της χώρας, για τις οποίες κομπάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι έπαινοι, τα συγχαρητήρια και η στήριξη που εισπράττει από τους ισχυρούς ,Τραμπ, Μέρκελ, Μακρόν και άλλους, μόνο επιτυχίες και αναβάθμιση δεν είναι. Είναι η "αναγνώριση", στη σημερινή φάση, του ρόλου του υποτελούς που υπηρετεί πειθήνια τις προσταγές τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού έκφρασε αρχικά λαϊκές ελπίδες με τις κάλπικες υποσχέσεις του για τη "μεγάλη ανατροπή" και το "τέλος των μνημονίων και της τρόικας", μετατράπηκε σε έναν πολύτιμο διεκπεραιωτή των εντολών των δανειστών, αναλαμβάνοντας το ρόλο του αναχώματος της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης και του πυροσβέστη του λαϊκού κινήματος.

Συνέχισε και κλιμάκωσε τη βαρβαρότητα των μνημονίων, την άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση, τη λεηλασία της χώρας και του λαού από τους δανειστές. Οδήγησε πλατιά λαϊκά στρώματα μέσα από την οδυνηρή διάψευση των προσδοκιών τους στην απογοήτευση και τη μοιρολατρική αποδοχή της αντιδραστικής άποψης πως όλα αυτά είναι μονόδρομος, πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Δυσφήμισε την έννοια, τις αξίες και τα οράματα της Αριστεράς, στρώνοντας το έδαφος στους κάθε λογής αντιδραστικούς να πανηγυρίζουν και να διατυμπανίζουν την "οριστική χρεοκοπία" της Αριστεράς και του "άλλου δρόμου". Τους έδωσε την ευκαιρία να επιχειρούν την κατασυκοφάντηση της ιστορίας της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος και να εντείνουν την αντικομμουνιστική προπαγάνδα.

Καθώς η προεκλογική περίοδος έχει αρχίσει, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιδίδεται ξανά σε μια συντονισμένη εκστρατεία εξαπάτησης του λαού, καλλιεργώντας νέες προσδοκίες και αυταπάτες.

Πασχίζει να δημιουργήσει την εντύπωση πως θα ακολουθήσει, τώρα που «βγήκαμε από τα μνημόνια», μια φιλολαϊκή, φιλεργατική πολιτική παροχών, με το ζήτημα της ψηφισμένης, από την ίδια, ακύρωσης της περικοπής των συντάξεων ν' αποτελεί το μεγάλο κυβερνητικό όπλο ασύστολης ψηφοθηρίας.

Το πλαίσιο όμως της κυβερνητικής πολιτικής, όπως αποτυπώθηκε στον κρατικό Προϋπολογισμό που ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες, είναι δεδομένο. Αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος με τη χωρίς προηγούμενο φορομπηξία, αιματηρή λιτότητα, δραστική περικοπή των κοινωνικών δαπανών, για να επιτευχθούν τα θηριώδη πλεονάσματα και να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των δανειστών. Και στο περιθώριο, δημιουργείται και ο λεγόμενος "δημοσιονομικός χώρος".

Με ένα λαό, φτωχοποιημένο και εξαθλιωμένο, η κυβέρνηση επιχειρεί μια αναδιανομή της φτώχειας. Κόβει από τον ένα, δίνει ψίχουλα στον άλλο. Λεηλατεί όλο το λαό με τους φόρους, και μετά "επιστρέφει" σε κάποιες λεηλατημένες κοινωνικές ομάδες κάποια από τα κλεμμένα. Κριτήριό της δεν είναι η άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής, όπως υποκριτικά υποστηρίζει, αλλά η εκλογική αποδοτικότητα του κάθε επιδοματικού της μέτρου.

Τα έργα και οι ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ, στην κυβερνητική εξουσία, δεν του επιτρέπουν να παριστάνει τον σωτήρα του λαού. Πολύ περισσότερο, δεν τον τοποθετούν στην Αριστερά. Τον τοποθετούν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Το εμπόριο αριστεροσύνης, στο οποίο επιδίδεται αξιοποιώντας διάφορες ευκαιρίες, δεν έχει απήχηση στον δημοκρατικό και αριστερό κόσμο που διαπιστώνει την υποκρισία του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να καλλιεργεί όπως πριν αυταπάτες, σε μαζική κλίμακα, με τα νέα παραπλανητικά του αφηγήματα. Ο πραγματικός του ρόλος αποκαλύπτεται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συντηρείται στην κυβερνητική εξουσία κυρίως λόγω της εύνοιας των δανειστών και σημαντικών μερίδων της ντόπιας ολιγαρχίας επειδή είναι ο αποτελεσματικότερος εντολοδόχος τους, που ελαχιστοποιεί τις κοινωνικές αντιδράσεις και υπονομεύει την ανάπτυξη του εργατολαϊκού κινήματος

4 Γενάρη 2019