Υπό καθεστώς γαλέρας

Ο Ανχελ Γκουρία του ΟΟΣΑ το είπε… ποιητικά: «Πρέπει να συνεχίσετε να κωπηλατείτε ενάντια σε αυτό το ρεύμα και αυτό σημαίνει ολοένα και μεγαλύτερη προσπάθεια. Κρατήστε σταθερό το πηδάλιο και είμαστε μαζί σας».  Το «ρεύμα» είναι το υψηλό κρατικό χρέος, που όπως είπε ο Γκουρία πρέπει να αποπληρώνεται με τα πρωτογενή πλεονάσματα που πρέπει να παράγει ο κρατικός προϋπολογισμός.

Ο Ντέκλαν Κοστέλο της Κομισιόν, που «μας» επισκέφτηκε για να συμμετάσχει σε συνέδριο του ΙΟΒΕ (ινστιτούτο του ΣΕΒ), με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Εντάσσοντας την Ελλάδα στο πλαίσιο των πολιτικών του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου: προτεραιότητες για αειφόρο ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα», το είπε πιο ωμά: «Το μήνυμα που θέλω να στείλω είναι ότι χρειάζεται συνέχιση και ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων. Να πάψει αυτό το ξεκίνα-σταμάτα, το οποίο -κατά τη γνώμη μου- ήταν η αιτία που κράτησε η κρίση στην Ελλάδα οκτώ χρόνια».

Ο Κλάους Ρέγκλινγκ του ESM επέλεξε την ΕΡΤ για να στείλει το δικό του μήνυμα. Αφού υπενθύμισε ότι ο ESM είναι ο βασικός δανειστής του ελληνικού κράτους, έχοντας βάλει περίπου 200 δισ. ευρώ στο ελληνικό χρέος, τόνισε: «Η Ελλάδα έχει δεσμευθεί να εμφανίσει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2022. Αυτό είναι και ήταν βασικό στοιχείο του Προγράμματος».

Θυμίζουμε ότι τη σχετική συζήτηση στην Ελλάδα την άνοιξε ο Μητσοτάκης, δηλώνοντας ότι ως πρωθυπουργός θα επιδιώξει να επαναδιαπραγματευθεί τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, προκειμένου να υπάρξουν κονδύλια που θα διοχετευθούν στην ανάπτυξη, από την οποία θα προκύψουν πρόσθετοι δημοσιονομικοί πόροι. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας ανοιχτά ζητήματα διαπραγμάτευσης με την Κομισιόν και το Eurogroup και όντας αυτός που συμφώνησε στο ύψος των «πρωτογενών πλεονασμάτων» (3,5% μέχρι και το 2022 και 2,2% από το 2022 μέχρι το 2060), δεν μπορούσε να υπερθεματίσει στην προπαγάνδα του Μητσοτάκη, δεν μπορούσε όμως να μείνει και «εκτός». Αφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να τεθεί θέμα επαναδιαπραγμάτευσης του ύψους των «πρωτογενών πλεονασμάτων», τονίζοντας ότι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρείται αξιόπιστος εταίρος. Γι' αυτό και το θέμα δεν είναι του παρόντος, αλλά θα εξεταστεί μετά τις επόμενες εκλογές.

Πληροφορίες στον αστικό Τύπο φέρουν το ΔΝΤ να επέλεξε μια «ήπια» προσέγγιση στην πρόσφατη έκθεσή του, προκειμένου να μη διαταράξει το προεκλογικό κλίμα σε βάρος της κυβέρνησης. Ομως, στην Εκθεση του Αρθρου IV (την τακτική εξαμηνιαία έκθεση του ΔΝΤ), που θα δημοσιευτεί τον Ιούνη, μετά τις ευρωεκλογές, το ΔΝΤ -σύμφωνα με τις πληροφορίες, που στηρίζονται σε διαρροές από το ίδιο το Ταμείο- θα αναφερθεί σε διόγκωση του ελληνικού χρέους τα επόμενα χρόνια, επειδή δεν είναι δυνατόν να διατηρηθούν υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης για πολλά χρόνια, και θα αναφερθεί σε μεσοπρόθεσμους κινδύνους για τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος. Φυσικά, το «φάρμακο» που εξασφαλίζει «ανοσία», ξέρουμε ποιο είναι σύμφωνα με τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ. Το ζήσαμε και εξακολουθούμε να το ζούμε στο πετσί μας.

Τι σημαίνουν όλες αυτές οι προειδοποιήσεις από στελέχη διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών; Πού κατατείνουν; Είναι προφανές ότι κατατείνουν στην παγίωση της μνημονιακής πολιτικής και στη συνέχισή της «εις το διηνεκές». Εννοείται πως θα υπάρξουν προσαρμογές, αναδιαρθρώσεις, αλλαγές τα επόμενα χρόνια. Και τα «πρωτογενή πλεονάσματα» μπορεί ν' αλλάξουν, όπως άλλαξαν το 2015. Αμα η κρατική δημοσιονομική πολιτική δεν μπορεί να συγκεντρώσει τόσο υψηλά (ως ποσοστό του ΑΕΠ) «πρωτογενή πλεονάσματα», αναγκαστικά θα τα μειώσουν.

Η όποια μείωση, όμως, δε θα αφορά την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων. Η μνημονιακή πολιτική θα παραμείνει το ίδιο σκληρή και κατά περιόδους θα γίνεται ακόμα πιο σκληρή. Οι αλλαγές θα γίνονται μόνο για να καταστήσουν δυνατή την εξυπηρέτηση του δυσβάστακτου χρέους, υπό τον όρο της διατήρησης και σκλήρυνσης της μνημονιακής πολιτικής.

Θυμηθείτε τι έγινε το 2014-2015. Οι Σαμαροβενιζέλοι είχαν συμφωνήσει σε «πρωτογενή πλεονάσματα» ύψους 4,5% του ΑΕΠ, προκειμένου «να βγαίνουν τα νούμερα». Πάντοτε οι παραδοχές που ξεπερνούν τον ορίζοντα της τριετίας έχουν τεράστια δόση αυθαιρεσίας, συχνά δε είναι σκέτο μπαλαμούτι. Επί Τσιπροκαμμένων, οι στόχοι μειώθηκαν και άρχισαν να αυξάνονται από χρόνο σε χρόνο, για να φτάσουν στο 3,5% για την πενταετία 2018-2022. Περιττεύει να σημειώσουμε ότι η μείωση των «πρωτογενών πλεονασμάτων» όχι μόνο δεν επέφερε την παραμικρή ανακούφιση στα λαϊκά στρώματα, αλλά συνοδεύτηκε με το τρίτο Μνημόνιο και τους νόμους του, που προστέθηκαν σε ό,τι είχε ψηφιστεί με τα προηγούμενα δύο Μνημόνια.

Αυτό, λοιπόν, θα γίνεται και στο μέλλον. Ο ελληνικός λαός θα αλυσοδεθεί και θα ζήσει σ' ένα καθεστώς γαλέρας, σαν αυτό που υπαινίχτηκε ο Γκουρία. Για την αντιμετώπιση της κοινωνικής εξαθλίωσης θα υπάρχουν τα φιλανθρωπικά μέτρα, που έχουν θεσπιστεί εντός του μνημονιακού πλαισίου. Το είπε και ο Κοστέλο: τα ποσοστά της φτώχειας παραμένουν υψηλά, αλλά βαίνουν μειούμενα, και εν πάση περιπτώσει χρειάζεται πιο αποτελεσματική και στοχευμένη κοινωνική πολιτική.