«Λευτεριά σ’ όσους είναι στα κελιά!»

Ήθελε να το πει, αλλά δεν επιτρεπόταν από τη συνθήκη.
Το μαύρο μικροαστικό μπλοκ, με ορολογία και συνθηματολογία περιορισμένη στο τρίγωνο «μπάτσος» – «αφεντικό» – «λευτεριά», δυσκολεύτηκε να αφαιρέσει από το κλασικό ρεπερτόριό του το τρίτο πιο αγαπημένο του σύνθημα: «Λευτεριά σ’ όσους είναι στα κελιά!» (και σε ευφάνταστη παραλλαγή για τους αναρχικούς αντισπισιστές: «Λευτεριά σ’ όσους είναι στα κελιά και στα κλουβιά!). Έπρεπε όμως να το κάνει.
Έπρεπε να αφήσει για μια ημέρα κατά μέρος και το δεύτερο αγαπημένο του σύνθημα: «Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά!». Μια σκέψη φάνηκε να ξακρίζει στο μυαλό της αναρχίας, που έδειξε για ένα λεπτό να συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να εφαρμόζει σε όλες τις περιστάσεις τα ίδια συνθήματα, κάνοντας χρήση μεταφυσική και αφοριστική ταυτόχρονα.

Γρήγορα όμως η αναρχία ξεπέρασε την αγωνία της αυτή, αφού επικεντρώθηκε στο πρώτο πιο αγαπημένο της σύνθημα-τρίπτυχο, αυτό για τους μπάτσους. Όμως ατυχώς για την αναρχία, αναμένεται και το σύνθημα αυτό να τη φέρει σε δοκιμασία στο εσωτερικό της, διότι, καθώς είπαμε, υπάρχει πλέον σαφής αντισπισιστική τάση μέσα στο μαύρο μπλοκ, και συνεπώς φιλική προς τα γουρούνια, τα οποία θα επιχειρήσει να αποσυσχετίσει. Τουλάχιστον, το πρόβλημα μετατέθηκε για μια επόμενη ημέρα.