Δεκαπενθήμερο

Μια προσφιλής επωδός κάθε λογής αντιδραστικών είναι να μιλούν και να γράφουν για την ανθρώπινη φύση.
Σύμφωνα με αυτή την ανθρωπολογική αντίληψη ο άνθρωπος έχει στα ορμέμφυτά του, στο βαθύ DNA του, όλα τα αρνητικά κουσούρια της κοινωνίας. Μαζί δηλαδή με το γάλα της μάνας του “βύζαξε” τον εγωισμό, την κουτοπονηριά, την αντικοινωνικότητα, τον καριερισμό, το χαμαιλεοντισμό και πάει λέγοντας.

Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν πως το ανθρώπινο είδος “φύσει ορέγεσθαι ειδέναι”, δηλαδή είναι στο ποιόν του (φύση) να θέλει να μαθαίνει, να είναι περίεργο και φιλομαθές.
Στη σημερινή εποχή και αφού οι επιστήμονες, οι δάσκαλοι και οι παιδαγωγοί “έφαγαν τα λυσσακά τους” για να πείσουν τον κόσμο ότι ο άνθρωπος βασικά γίνεται και δε γεννιέται τέτοιος ή αλλιώτικος όλες οι αντικοινωνικές θεωρίες που νομίζαμε ότι.... καταπλακώθηκαν από τον αστικό ανθρωπισμό και το σοσιαλισμό ξαναβγαίνουν από το λυχνάρι των φαντασμάτων για να περιγελάσουν τους σοβαρούς επιστήμονες και τους αγωνιστές.
Οι θεωρίες των γονιδίων “σπάνε ταμεία” στην Αμερική. Ακόμα και η έκφραση του εγωισμού υποστηρίζουν πως οφείλεται σε αναγνωρίσιμα γονίδια και πως μπορεί με χάπια να καταπολεμηθεί! Τα πάντα βρίσκονται εντός του ανθρώπινου σώματος και οι κοινωνικές δομές, δηλαδή οι υλικές συνθήκες μεγαλώματος και ανατροφής δεν έχουν σχεδόν καμία αξία. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτή την αποψούλα το σχολείο, η οικογένεια, η εργασία, τα ήθη-έθιμα αδυνατούν να εξανθρωπίσουν τη ζωική πλευρά του ανθρώπου. Η κοινωνία με όλες τις θετικές ή αρνητικές εκφράσεις της σηκώνει τα χέρια μπροστά στο βιολογικό "είνα" των ανθρώπων και δηλώνει αδύναμη, αμήχανη και ανήμπορη να βελτιώσει το ανώτερο είδος της ζωικής πυραμίδας που είναι ο άνθρωπος. Πρόκειται ασφαλώς για μια ανοησία σχεδόν αυταπόδεικτη και δε χρειάζεται να διαβάσουμε το θαυμάσιο έργο του Φ. Ένγκελς “για την καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους” για να κατανοήσουμε τη μεγάλη ιστορικοπολιτική και ανθρωπολογική αλήθεια ότι οι συνθήκες αποφασίζουν καθοριστικά για το ποιόν των ανθρώπων. Οι εγχαράξεις και οι εγγραφές στον ανθρώπινο εγκέφαλο δε γίνονται μονομιάς, όπως γεννήθηκε η Αθηνά από το κεφάλι του Δία. Γίνονται σ' ένα διαρκές προτσές που βασικά υλοποιείται ως την εφηβεία (βασικές δομές) αλλά συνεχίζεται σ' όλη τη ζωή των ανθρώπων με εντάσεις, υφέσεις, συνέχειες, τομές και άλματα.
Φυσικά τα στοιχεία της βιολογικής πλευράς (δύναμη, γονίδια, αρρώστιες) διαδραματίζουν και αυτά ένα σχετικό ρόλο και επηρεάζουν δυναμικά την προσωπικότητα. Αλλά το βασικό και καθοριστικό στοιχείο εξαρτάται από τις σχέσεις και τα νήματα του ανθρώπου με το περιβάλλον του.
Αν ο μέσος όρος ζωής ανέβηκε μέσα σε δύο αιώνες 100% αυτό οφείλεται στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στην πρόοδο των επιστημών (υγεία, υγιεινή, φάρμακα, νοσοκομεία, τροφή, σπίτι, ηλεκτρικό ρεύμα...) και στην απαίτηση της εφαρμογής τους.
Αν ο άνθρωπος καταλαβαίνει τους νόμους της φύσης και προσπαθεί να τη “νικήσει” προς όφελός του αυτό έχει άμεση επίπτωση στη “βελτίωση” των νέων γενεών.
Αν η υγεία, παιδεία, πρόνοια παραμένουν σ' όφελος της κοινωνίας όπως ο ήλιος και το νερό και δεν παραδίδονται στο κερδοφάγο κεφάλαιο τότε αυτό είναι νίκη της προόδου πάνω στην αντίδραση και τη συντήρηση.
Οι θεωριούλες του βιολογισμού κόντρα στον κοινωνισμό που καταλήγουν ομφαλοσκοπώντας στα γονίδια έρχονται για να αφοπλίσουν την εργατική τάξη και το επαναστατικό κίνημα. Είναι μια παραλλαγή της αστρολογίας. Αυτοί λένε πως τα πράγματα είναι γραμμένα ... στ' άστρα, στα κόκαλα, στο μυαλό του θεού.
Και λέγονται για να αδυνατίσουν και να μηδενίσουν το μεγάλο όπλο των φτωχών. Πως δηλαδή μπορούν ν' αλλάξουν τη ζωή και τη μοίρα τους.
Όταν λοιπόν βλέπετε τους παπάδες να μυρώνουν τα βρέφη λέγοντάς τους  πως η μοίρα τους είναι προδιαγραμμένη μην τους  πιστεύετε. Η ζωή των ανθρώπων είναι στα χέρια τους.
Αν μάλιστα τάχουν σφιγμένα σε γροθιά τόσο το καλύτερο.