Παραμύθια για κάθε χρήση

«Οπως σημειώνουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών, Μάρτιν Σουλτς, είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί τους ψήφους της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για να εκλεγεί πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τα ίδια όμως στελέχη υποστηρίζουν ότι "η στήριξη δεν πρόκειται να δοθεί, χωρίς να υπάρξει τέλος στην πολιτική λιτότητας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα”» (ΕφΣυν, 12.5.14).

Εκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο ή πώς ο ΣΥΡΙΖΑ παραμυθιάζει τον ελληνικό λαό. Τι λένε (ανωνύμως) τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην ημιεπίσημη εφημερίδα του κόμματος; Οτι ο Σουλτς θα χρειαστεί τις ψήφους της «Αριστεράς» για να εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν, όμως η «Αριστερά» θα απαιτήσει να τεθεί τέρμα στη λιτότητα για να δώσει τις ψήφους της στον Σουλτς! Αρα, ψηφίστε «Αριστερά» (ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα), ώστε να εκλέξει όσο γίνεται περισσότερους ευρωβουλευτές και να υποχρεώσει τον Σουλτς να κάνει αντι-μερκελική στροφή, προκειμένου να εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν. Λες και το όργανο που χαράζει την πολιτική είναι η Κομισιόν και όχι το Συμβούλιο, στο οποίο κυριαρχεί ο γερμανογαλλικός άξονας. Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, όλα κρίνονται στις ευρωεκλογές. Το μέλλον της λιτότητας εξαρτάται από το ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν και τι δεσμεύσεις θα αναλάβει έναντι αυτών που θα τον ψηφίσουν!

Σε συνέντευξή της στη «Rheinische Post», στις αρχές της εβδομάδας, η Μέρκελ θύμισε εμφατικά το κατοχυρωμένο από τη Συνθήκη της Λισαβόνας δικαίωμα των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων να μη δεχτούν αυτομάτως ως πρόεδρο της Κομισιόν τον υποψήφιο του κόμματος που θα βγει πρώτο σε αριθμό των ευρωβουλευτών. Αναφερόμενος στο ίδιο θέμα, ο Ολάντ περιορίστηκε να δηλώσει ότι «πρέπει να ληφθεί υπόψη το αποτέλεσμα των εκλογών». Να ληφθεί υπόψη στο παζάρι που θα γίνει, όχι να επιλεγεί υποχρεωτικά ο υποψήφιος του μεγαλύτερου κόμματος.

Τι προβλέπει η ισχύουσα Συνθήκη της ΕΕ;

Οι 28 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων «λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών», θα αποφασίσουν –με ενισχυμένη πλειοψηφία– το πρόσωπο που πρέπει να αναλάβει την προεδρία της Κομισιόν. Στη συνέχεια, θα ζητήσουν από το Ευρωκοινοβούλιο να δώσει σ’ αυτόν που θα επιλέξουν «ψήφο προσωπικής εμπιστοσύνης» και εντολή σχηματισμού του νέου Κολεγίου των Επιτρόπων. Η διαδικασία επιλογής του προέδρου πρέπει να ολοκληρωθεί τον Ιούλη και του σχηματισμού του Κολεγίου των Επιτρόπων το Σεπτέμβρη.

Ηδη από τα τέλη Φλεβάρη, ο Χέρμαν φαν Ρομπάι ανακοίνωσε πως δύο μόλις μέρες μετά τις ευρωεκλογές, την Τρίτη 27 Μάη, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα συνέλθουν ατύπως στις Βρυξέλλες με στόχο την ανεύρεση ενός προσώπου που θα μπορούσε να συγκεντρώσει την ευρύτερη δυνατή πλειοψηφία στο Ευρωκοινοβούλιο.

Μ’ άλλα λόγια, οι υποψηφιότητες Σουλτς, Γιούνκερ, Φερχόφσταντ, Κέλλερ και Τσίπρα δεν έχουν απολύτως καμία σημασία. Οπως είπε πριν από μερικές μέρες η Μέρκελ, περιοδεύοντας σε μια γερμανική πόλη, το πρόσωπο που θα επιλεγεί μπορεί να μην είναι καν κάποιος από τους υποψήφιους. Προεξόφλησε, δε, ότι η διαδικασία θα πάρει αρκετές εβδομάδες, ενώ στις 27 Μάη η συζήτηση θα περιστραφεί στην πολιτική κατεύθυνση που θα πρέπει να ακολουθήσει η ΕΕ και όχι στα ονόματα των υποψηφίων που θα πρέπει ν’ ακολουθήσουν αυτή την κατεύθυνση. Οι ηγέτες των κρατών-μελών θα κάνουν ό,τι μπορούν για να σεβαστούν την επιθυμία των ψηφοφόρων, υπάρχει όμως μια μεγάλη λίστα θεμάτων που σχετίζονται με την επιλογή του προσώπου, συμπλήρωσε με νόημα η καγκελάριος, η οποία δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι σε αρκετές χώρες (δηλαδή στην εξής μία, τη Γερμανία) υπάρχουν κυβερνήσεις συνασπισμού και πρέπει πρώτα να καταλήξουν οι κυβερνητικοί εταίροι σε μια συμφωνία για τον πρόεδρο της Κομισιόν.

Οπως καταλαβαίνετε, το Ευρωκοινοβούλιο θα κληθεί απλώς να επικυρώσει μια συμφωνία στην οποία θα έχουν καταλήξει οι ηγέτες των 28, έστω και κατά πλειοψηφία. Στην ΕΕ, όμως, συνηθίζεται να μην κατεβαίνουν πολλές υποψηφιότητες, αλλά να έχει προηγηθεί μια συμφωνία ανάμεσα στις κυβερνήσεις, που κατεβαίνουν με ενιαία υποψηφιότητα. Το έκαναν μέχρι τώρα στο Ευρωκοινοβούλιο, αναγκαστικά θα το κάνουν και για τον πρόεδρο της Κομισιόν, αφού η συνθήκη έχει τροποποιηθεί. Και για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, η συμφωνία θα γίνει –όπως πάντοτε– ανάμεσα στη Γερμανία και στη Γαλλία, οι οποίες θα την επιβάλουν στους υπόλοιπους, παίρνοντας βέβαια υπόψη τους και τα συμφέροντα των άλλων ιμπεριαλιστών εταίρων.

Αυτή η συμφωνία θα είναι μια συμφωνία-πακέτο ανάμεσα στη Γερμανία και τη Γαλλία, ανάμεσα στους Σοσιαλδημοκράτες και τους Χριστιανοδημοκράτες. Το «πακέτο» θα περιλαμβάνει το διάδοχο του Μπαρόζο στην προεδρία της Κομισιόν, το διάδοχο του Ρομπάι στην προεδρία της ΕΕ, το πρόσωπο που θα αναλάβει το «υπουργείο Εξωτερικών», που μάλλον θα είναι Βρετανός (η λαίδη Αστον είναι πολύ «άχρωμη» για το πόστο), το πρόσωπο που θα αναλάβει την προεδρία του Eurogroup, που πιθανόν να γίνει αποκλειστικής απασχόλησης και να μην ασκείται από κάποιον υπουργό (τον Γιούνκερ διαδέχτηκε, ως γνωστόν, ο Ντεϊσελμπλούμ) και τέλος τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, αφού ο Σουλτς έχει αποχωρήσει. Λέγεται ότι στο παζάρι μπαίνουν ακόμη και τα πρόσωπα που θα διαδεχτούν τον Αντερς φον Ράσμουσεν στην προεδρία του ΝΑΤΟ και την Κριστίν Λαγκάρντ στη διοίκηση του ΔΝΤ, μολονότι σ’ αυτούς τους οργανισμούς αποφασιστικό λόγο έχουν και οι ΗΠΑ.

Οπως καταλαβαίνετε, αν ο Σουλτς υποδειχτεί ως υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν και ζητήσει «ψήφο προσωπικής εμπιστοσύνης» από το Ευρωκοινοβούλιο, δε θα έχει την ανάγκη των λίγων ψήφων της «Ευρωπαϊκής Αριστεράς» του Τσίπρα, καθώς πίσω από την υποψηφιότητά του θα στοιχίζονται οι δυο μεγάλες παρατάξεις, Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες, ανεξάρτητα από το ποια παράταξη θα έχει την πλειοψηφία. Θα έχουν φροντίσει γι’ αυτό οι Γερμανοί. ‘Η, αν καταλήξουν σε κάποιο άλλο πρόσωπο για την Κομισιόν (π.χ. Γιούνκερ), θα έχει εξασφαλιστεί κάποιο άλλο πόστο για τον Σουλτς.

Ας σταματήσουν, λοιπόν, να παραμυθιάζουν τον ελληνικό λαό, ότι δήθεν με την ψήφο του θα κρίνει «το μέλλον της Ευρώπης», δίνοντας τη δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ομοϊδεάτες του να παίξουν ρυθμιστικό ρόλο στην εκλογή προέδρου της Κομισιόν. Η ΕΕ είναι μια ένωση κρατών και όχι μια ομοσπονδία στην οποία αποφασίζουν οι πολίτες. Τα παζάρια θα γίνουν μεταξύ κρατών και όχι μεταξύ βουλευτών.