Οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές απαιτούν την απαρέγκλιτη τήρηση των μνημονιακών δεσμεύσεων και νέα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα Δημοσιεύτηκε στις: 28, Μαρ 2015

Η κυβέρνηση εξωραΐζει το ρόλο των ιμπεριαλιστών

Αγωνιστικό κάλεσμα  για το δυνάμωμα του  λαϊκού
αντιιμπεριαλιστικού  αγώνα, για την έξοδο της Ελλάδας από ΕΕ-ΝΑΤΟ

Η επταμερής συνάντηση στις Βρυξέλλες του Τσίπρα με τους εκπροσώπους των "θεσμών" και τους προέδρους της Γερμανίας και της Γαλλίας στις 20 Μάρτη,  όπως και η διμερής συνάντησή του στο Βερολίνο με τη Μέρκελ, δυο μέρες αργότερα, ήρθαν να επιβεβαιώσουν ξανά τη σταθερή  προ­σήλωση όλων στην αντιλαϊκή συμφωνία της 20ης Φλεβάρη  και την ανάγκη επίσπευσης εφαρμογής  της και εμπλουτισμού της λίστας Βαρουφάκη με νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Με τον κίνδυνο πιστωτικής ασφυξίας, το κλείσιμο της κάνουλας χρηματοδότησης από την ΕΚΤ και απειλώντας με επανάληψη του σεναρίου της Κύπρου το Μάρτη του 2013, ο γερμανικός  ιμπεριαλισμός κλιμακώνει τις πιέσεις και τους εκβιασμούς, πίσω από τις διπλωματικές  φιλοφρονήσεις και τα χαμόγελα, απαιτώντας την άμεση εφαρμογή νέων αντιλαϊκών μνημονιακών μέτρων.
Στα πλαίσια αυτά προκειμένου να εντείνει την πίεση  η ΕΚΤ απαγορεύει στις ελληνικές τράπεζες να α­γο­ράζουν  έντοκα γραμμάτια του δημοσίου και ο EFSF ξεκαθάρισε πως δεν πρόκειται να επιστραφεί  το 1,2 δις  ευρώ  που προς  στιγμήν διαφάνηκε  ότι θα το έπαιρνε πίσω η κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση Τσίπρα αποδέχεται και προσαρμόζεται  στο γενικό πλαίσιο ιμπεριαλιστικής υποταγής  που διαμορφώνουν  η ΕΕ, η ΕΚΤ  και το ΔΝΤ, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να ελιχθεί και να κερδίσει  χρόνο προκειμένου να "πέσει στα μαλακά", ποντάροντας στην προστασία και την εύνοια που της προσφέρει σ' αυτήν τη φάση, απλόχερα, για τους δικούς του λόγους ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, έναντι ισχυρών δεσμεύσεων που δεν θα αργήσουν να φανούν.
Είναι φανερό πως η χώρα έχει μετατραπεί σε πεδίο έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών  ανταγωνισμών ανά­μεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ, βασικά  τη Γερμανία, γεγονός που πιστοποιούν οι δημόσιες  παρεμβάσεις και προτροπές του Ομπάμα και άλλων Α­μερικανών αξιωματούχων προς το Βερολίνο και την Αθήνα ή αντίθετα οι καθημερινές  επιθέσεις των Ευρωπαίων, και δη των Γερμανών, ενάντια στον υ­πουργό Οικονομικών Βαρουφάκη και η απαίτησή τους να εκδιωχθεί από την κυβέρνηση, όχι βέβαια για τις ενδυματολογικές προτιμήσεις του, αλλά γιατί τον θεωρούν φερέφωνο της αμερικάνικης πολιτικής και των επι­διώξεών της.

Με τελεσιγραφικό τρόπο οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι  ύστερα από τη συνεδρίαση του Γιούρο Γουόρκινγκ Γκρουπ της περασμένης Τετάρτης απαιτούν την άμεση σύγκλιση έκτακτου  Γιούρογκρουπ στις αρχές της επόμενης  εβδομάδας  για να εγκρίνει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα φέρει η κυβέρνηση προκειμένου να άρουν τις συνθήκες  πιστωτικής ασφυξίας.
Έτσι κι αλλιώς  βέβαια η κυβέρνηση  ξεκίνησε να νομοθετεί και ύστερα από το νόμο - φιάσκο για την "ανθρωπιστική κρίση" που τελικά ούτε το μισό ποσό  (230 εκ.) δεν έδωσε από αυτό που μοίρασε πέρσι ο Σαμαράς (510 εκ.) σαν "κοινωνικό μέρισμα" για να εξαγοράσει ψήφους πριν τις Ευρωεκλογές, ένα δεύτερο  νόμο πέρασε στη Βουλή  για τις "100 δόσεις", όπου  η βασική του επιδίωξη  είναι να βάλει σε λειτουργία το φοροεισπρακτικό μηχανισμό και να ξεζουμίσει τα εκατομμύρια εξαθλιωμένους  χρεοφειλέτες , βάζοντας 20 και 30 ευρώ  μηνιαίες δόσεις  για χρόνια και ζαμάνια απειλώντας ταυτόχρονα  δια της υπουργού, πως όσοι δε συμμορφωθούν  και "δεν μπουν στη ρύθμιση" θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον έλεγχο της εφορίας.
Όλη η επίσκεψη του Τσίπρα  στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, το περιεχόμενο, οι συνομιλίες και οι δημόσιες τοποθετήσεις και συνεντεύξεις  του συνοδεύονταν  από όρκους πίστης στην ΕΕ, την Ευρωζώνη και το ευρώ, απέπνεαν ένα απροκάλυπτο εξωραϊσμό  του ρόλου των ιμπεριαλιστών ( των πάλαι ποτέ "νεοφιλελεύθερων μερκελιστών") ενώ ταυτόχρονα  δίνονταν  διαβεβαιώσεις πως αυτός είναι υπέρ της δημοσιονομικής  προσαρμογής και επιζητά απλώς ένα διαφορετικό "μείγμα" κυβερνητικής πολιτικής,  όπως ακριβώς έλεγε και ο Σαμαράς αρχές του 2012, όταν εγκατέλειπε την αντιμνημονιακή δημαγωγία και γινόταν σημαιοφόρος των μνημονίων.

Υπόκλιση στη γερμανική ισχύ

“Go back” κ. Μέρκελ! Αναφωνούσε πριν τις ευρωεκλογές του 2014 ο Α. Τσίπρας. Και πριν 4 μόλις μήνες, επίσης, σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ δήλωνε, κατηγορηματικά, πως «δεν έχω αναγνωρίσει το δικαίωμα της καγκελάριου να εξουσιοδοτεί 28 χώρες στην Ευρώπη και 17 στην ευρωζώνη. Η κ. Μέρκελ είναι μια από τους 28. Η ΕΕ δεν έχει ενοικιαστές και ιδιοκτήτες, εμείς δεν είμαστε ενοικιαστές στην ΕΕ και δεν υπάρχουν χώρες με περισσότερα δικαιώματα. Οπότε εγώ δεν πρόκειται να δώσω τη χαρά στην κ. Μέρκελ να της ζητήσω συνάντηση που θα μου πει όχι»!

Τώρα, ο Α. Τσίπρας, ως «σκληρά διαπραγματευόμενος» πρωθυπουργός της Ελλάδας, με επιστολή του προς τη Γερμανίδα καγκελάριο, μεταβάλλεται σε ικέτη, παρακαλώντας την «να μην επιτρέψει ένα μικρό θέμα ρευστότητας και κάποια θεσμική αδράνεια να μετατραπούν σε μεγαλύτερο πρόβλημα για την Ελλάδα και την Ευρώπη» και επαίτη, ζητώντας -εναγωνίως- τη συνέχιση της χρηματοδότησης από τους δυνάστες του ελληνικού λαού. Για να ακολουθήσει, αμέσως μετά, και η περίφημη συνάντησή τους. Η συνάντηση του «ιδιοκτήτη» με τον αναξιοπαθούντα «ενοικιαστή» που απειλείται με έξωση…
Το “Go back” και όλα τα συναφή ανήκουν οριστικά στο παρελθόν και ο Α. Τσίπρας συγκαταλέγεται, πλέ­ον, στην πολιτική κατηγορία που τόσο λοιδορούσε, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τους «μερκελιστές». Εξελίσσεται, μάλιστα, σε ανερχόμενο και πολλά υποσχόμενο - στην εγχώρια ολιγαρχία και τον ιμπεριαλισμό - πολιτικό ηγέτη. Η οξεία αντιγερμανική ρητορική μετατράπηκε σε υπόκλιση στη γερμανική ισχύ.
Εξ ου και η αγαλλίαση που επικράτησε, μετά τη συνάντηση Τσίπρα – Μέρκελ, στους εγχώριους δουλό­φρονες. Τα αστικά ΜΜΕ περιβάλλουν, τουλάχιστον, με κατανόηση τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τρέφουν υψηλές προσδοκίες για το νέο πρωθυπουργό. «Έχει φτάσει η ώρα για αλήθειες, για ρεαλισμό, για τη βίαιη ωρίμανση όλων». «Η επικοινωνιακά άρτια εμφάνιση του πρωθυπουργού στο εξωτερικό πρέ­πει να συμπληρωθεί από άμεσες κινήσεις στο εσωτερικό…». Ενδεικτικές επισημάνσεις της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ που απηχούν το γενικότερο κλίμα.
Η «ρεαλιστική προσαρμογή» και η «βίαιη ωρίμανση» της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, με όλα τα συμπαρομαρτούντα, είναι πλέον ηλίου φαεινότερον. Οι παραινέσεις και οι πιέσεις των ισχυρών -εντός και ε­κτός των συνόρων, τώρα, στρέφονται στο ξεκαθάρισμα των εσωκομματικών «εμποδίων», απαραίτητη προϋπόθεση για τη διαμόρφωση του πιεστικά υποδεικνυόμενου «μεγάλου εσωτερικού ευρωπαϊκού μετώ­που».
Ο πλήρως σοσιαλδημοκρατικοποιημένος ΣΥΡΙΖΑ, σε συνθήκες μεγάλης και πρωτοφανούς -μεταπολιτευτικά- κρίσης του εγχώριου αστικού πολιτικού συστήματος, αναδεικνύεται στον ισχυρό πόλο -στην τρέχουσα συγκυρία- του νέου διπολισμού, που διαμορφώθηκε μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, δίνοντας ανάσα στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Η σταθερή προσήλωσή του στη στρατηγική της ελληνικής ολιγαρχίας για ένταξη και αδιαμφισβήτητη παραμονή στην ΕΕ και την ευρωζώνη και στο γενικότερο πλαίσιο εξάρτησης που διατυπώθηκε με το περίφημο «ανήκομεν εις την Δύσιν» αποτελεί την απαιτούμενη ασφαλή εγγύηση για τις κυοφορούμενες αντιλαϊκές εξελίξεις. Η περιβόητη κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας» δεν είναι παρά μια κυβέρνηση σωτηρίας των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών και των εγχώριων πλουτοκρατών.