Σαπίλα!

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Τα πέντε χρόνια που πέρασαν είχαμε:

    α)  Έναν πρωθυπουργό που πήγε στις Κάννες, του είπαν εκεί η Μέρκελ, οι «εταίροι» και οι εγχώριοι «σωτήρες» ότι η θητεία του έληξε πριν την ώρα της, εκείνος το δέχτηκε, παρέδωσε την κυβέρνηση και όλα αυτά …  θυμήθηκε να τα «καταγγείλει» μετά από 4 χρόνια μόνο και μόνο για να πάρει μερικά ψηφαλάκια και να μπει στη Βουλή…

    β) Έναν δεύτερο πρωθυπουργό, δοτό, που διορίστηκε από τους εγχώριους «σωτήρες» με μόνη του ιδιότητα ότι ήταν τραπεζίτης, εκλεκτός της ΕΚΤ, που συγκρότησε κυβέρνηση με κοινοβουλευτικό μανδύα τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, μόνο και μόνο για να παρθούν όλα εκείνα τα μέτρα που αφαιρούσαν το αίμα του λαού για να ποτίζονται οι γερμανικές, οι γαλλικές, οι ελληνικές και κάθε «εθνικότητας» τράπεζες…

    γ) Έναν τρίτον πρωθυπουργό που έχτισε το αντιπολιτευτικό προφίλ του στην «αντιμνημονιακή» ρητορική, αλλά όταν έγινε πρωθυπουργός υπέγραψε επιστολές ότι τα Μνημόνια ήταν δικής του… «ιδιοκτησίας» και έφτασε να απολογηθεί ενώπιον της Μέρκελ για την προηγούμενη «αντιμνημονιακή» ρητορική του λέγοντας εκείνο το απίθανο «ουδείς αναμάρτητος»…

   δ) Τώρα μαθαίνουμε ότι είχαμε κι έναν υπουργό Οικονομικών, ο οποίος το διάστημα 2012 – 2014, όταν έξι εκατομμύρια Έλληνες βούλιαζαν στα Τάρταρα της φτώχειας και της ανέχειας, όταν το πολιτικό σύστημα μιλούσε στους Έλληνες για τον «πατριωτισμό των θυσιών», εκείνος φυγάδευε τα λεφτά του στο εξωτερικό, διότι φοβόταν ο καημένος μην τα χάσει λόγω της πολιτικής που εφαρμοζόταν στην Ελλάδα την οποία, όμως, οι υπόλοιποι Έλληνες έπρεπε να την υφίστανται σαν «πατριωτική»!  

    Αλήθεια – και χωρίς περιστροφές – αν όλα αυτά...
δεν αποτελούν αλάνθαστο μέτρο και αδιαφιλονίκητη απόδειξη για την «ποιότητα» της τάξης που κυβερνά αυτό τον τόπο, την ευτέλεια και ενίοτε την σαπίλα εκείνου που αποκαλείται αστικό πολιτικό σύστημα αυτής της χώρας, τότε τι είναι;

    Υστερόγραφο: Και μη μας πει κανείς ότι όλα αυτά άλλαξαν μετά τις 25 Γενάρη. Τίποτα δεν άλλαξε και τίποτα δεν θα αλλάξει όσο την πολιτική εξουσία (που είναι κάτι πολύ ευρύτερο και βαθύτερο από την κυβερνητική εξουσία) θα συνεχίζει να την έχει εκείνη η τάξη που προκαλεί και στηρίζεται στην ευτέλεια και την σαπίλα.