Μ-Λ ΚΚΕ: Τι σημαίνουν οι αγκαλιές της Συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τον ΟΟΣΑ;

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

               Πριν από κάμποσες μέρες, στις 11 Φλεβάρη 2015, η νέα κυβέρνηση κάλεσε τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και ο Πρωθυπουργός μαζί με τον Γ.Γ. του ΟΟΣΑ Ανχέλ Γκουρία ανακοίνωσαν τη σύσταση μιας μόνιμης επιτροπής συνεργασίας, με τον πρωθυπουργό να δηλώνει ότι«η Ελλάδα πρέπει να τολμήσει τις μεταρρυθμίσεις που δεν τόλμησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις».

                Στις κοινές δηλώσεις του Πρωθυπουργού και του ΓΓ του ΟΟΣΑ Ανχέλ Γκουρία μετά τη συνάντησή τους ο Πρωθυπουργός ανάμεσα σε άλλα δήλωσε:«Με μεγάλη χαρά υποδέχτηκα σήμερα τον κ. Γκουρία στην Αθήνα. Ο κ. Γκουρία προΐσταται ενός παγκόσμιου Οργανισμού για την ανάπτυξη. Για το λόγο αυτό νομίζω ότι ίσως είναι ο πιο χρήσιμος άνθρωπος σήμερα στην Ευρώπη. Διότι το ζητούμενο σήμερα στην Ευρώπη είναι η ανάπτυξη… Αποφασίσαμε να συστήσουμε μια μόνιμη κοινή επιτροπή συνεργασίας που θα προετοιμάσει ένα Σύμφωνο για την Ανάπτυξη, την Απασχόληση και την Κοινωνική Συνοχή, με Δικαιοσύνη στην Ελλάδα. Αποφασίσαμε να έχουμε στενή συνεργασία και τη βοήθεια του ΟΟΣΑ, για την εκπόνηση και εφαρμογή του προγράμματος των μεταρρυθμίσεων..».

              

Μα ποιος είναι, τέλος πάντων ο ΟΟΣΑ και ποιος ο Ανχέλ Γκουρία;

               Ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη και με λατινικούς χαρακτήρες OECD) είναι ένας διεθνής ιμπεριαλιστικός οργανισμός με 34 κράτη τακτικά μέλη, που δημιουργήθηκε το 1961. Ο ΟΟΣΑ είναι μετεξέλιξη του Οργανισμού Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας, που δημιουργήθηκε το 1948 για να ρυθμίσει τα της «ανοικοδόμησης» της Ευρώπης, με βάση το σχέδιο Μάρσαλ. Πρώτος του γενικός γραμματέας ήταν ο R. Marjolin, στέλεχος της ναζιστικής κυβέρνησης του Πεταίν στο Βισύ της Γαλλίας. Σημερινός γ.γ. του ΟΟΣΑ (από το 2006) είναι ο Angel Gurría, Μεξικανός, καταστροφέας της μεξικανικής οικονομίας 20 χρόνια πριν (υπό τις εντολές του ΔΝΤ) , άνθρωπος του διεθνούς τραπεζικού κυκλώματος και υπουργός Οικονομίας της διαβόητης κυβέρνησης Zedillo.

Η «θεραπευτική αγωγή» του ΟΟΣΑ

               Είναι ο ίδιος Οργανισμός που σε μία από τις τελευταίες Εκθέσεις του για την ελληνική οικονομία, αφού έδωσε εύσημα και απλόχερη στήριξη στην Συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, εισηγήθηκε 25 χρόνια άγριας λιτότητας, θεωρώντας πως αυτή η πρόταση θα μπορούσε να αποτελέσει διέξοδο από την κρίση.

               Παράλληλα δεν παρέλειψε την προηγούμενη περίοδο, να προτείνει την άρση της μονιμότητας για τους νεοπροσληφθέντες στο Δημόσιο, την περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας με ενίσχυση της προσωρινής απασχόλησης και των μισθών κάτω από τη σύμβαση, την αύξηση κατά 2 χρόνια του πραγματικού ορίου συνταξιοδότησης, την αύξηση της συμμετοχής του ασφαλισμένου στην υγεία, καθώς και νέα μείωση του αφορολογήτου ορίου και μια σειρά νέων φοροεισπρακτικών μέτρων! Επίσης ο διεθνής αυτός οργανισμός εισηγήθηκε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, το οποίο ούτως ή άλλως είχαν δρομολογήσει η Συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και η τρόικα, αλλά και την παράδοση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στα χέρια του ξένου χρηματιστικού κεφαλαίου!

               Σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, καθώς αναπνέουμε τα αποκαΐδια αυτής της πολιτικής που ευλαβικά υλοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια, μπορεί κάποιος εύκολα να καταλάβει τι σήμαιναν  οι προτροπές αυτές του «αθώου» και «ουδέτερου» αυτού Οργανισμού που χρόνια τώρα πασχίζει να προσαρμόσει την εκπαίδευση και την εργατική δύναμη στις «νέες συνθήκες», κοντολογίς, στην ευελιξία, αποδοτικότητα, ανταγωνιστικότητα, επιχειρηματικότητα, απασχολησιμότητα, κόστος κ.λπ., αλλά και να τις αναπτύξει, να τις τυποποιήσει περισσότερο, να τις μετρήσει και να τις ελέγξει, ώστε να διαμορφώσει το σημερινό εργαζόμενο: με εργασιακές προδιαγραφές 19ου αιώνα και παραγωγικές δυνάμεις 21ου αιώνα!

                Βεβαίως, δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική, αναφέροντας τα παραπάνω για το ρόλο και τη φυσιογνωμία του ΟΟΣΑ. Και το λέμε αυτό για ένα παραπάνω λόγο. Το γεγονός ότι, λιγότερο από δυο μήνες πριν ο νέος Πρωθυπουργός της χώρας υφάνει το φωτοστέφανο του ΟΟΣΑ και του Γ.Γ του, σε άρθρο τους στην Αυγή (7/12/2014) ο βουλευτής Τάσος Κουράκης,  Συντονιστής της ΕΕΚΕ Παιδείας και Θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και ο Νικόλας Κουντούρης,  επιστημονικός συνεργάτης του ΣΥΡΙΖΑ, μέλος της ΕΕΚΕ Παιδείας και θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ σωστά επισημαίνουν τα παρακάτω: «…Το σημείο εκκίνησης της εφαρμογής των μνημονίων στην ελληνική εκπαιδευτική πολιτική θα μπορούσε να το τοποθετήσει κανείς σε διάφορα πολιτικά γεγονότα. Αδιαμφισβήτητα όμως ένα από τα πλέον κομβικά σημεία αποτελεί η ενεργή ανάμειξη του ΟΟΣΑ στα ελληνικά εκπαιδευτικά πράγματα το 2011, με το ρόλο του «ανεξάρτητου αξιολογητή» της ελληνικής εκπαίδευσης. Ο διεθνής αυτός οργανισμός ο οποίος ασχολείται μεταξύ άλλων και με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών συστημάτων των διαφόρων χωρών κλήθηκε από την τότε ελληνική κυβέρνηση να «διαγνώσει» τα προβλήματα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και να διατυπώσει προτάσεις «μεταρρύθμισής» του. Παρέδωσε στο πλαίσιο αυτό, στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, μία μελέτη με τίτλο «Καλύτερες Επιδόσεις και Επιτυχείς Μεταρρυθμίσεις στην Εκπαίδευση. Προτάσεις για την εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα». Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι η έκθεση αυτή έθεσε την τεχνοκρατική βάση για όλες τις αλλαγές στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, η εφαρμογή των οποίων συνδέθηκε με τις αξιολογήσεις της ελληνικής οικονομίας από την τρόικα και με την εκταμίευση των δόσεων προς τη χώρα. Έχουν γραφεί πολλά για την εν λόγω έκθεση, η οποία χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα ως «νεοφιλελεύθερο ευαγγέλιο» για τους δανειστές. Θα είχε ενδιαφέρον στο πλαίσιο αυτό να αναφερθεί κανείς σε ορισμένες σημαντικές ιδέες της έκθεσης, οι οποίες καταδεικνύουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι εδώ και 5 χρόνια το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας δεν νομοθετεί «μόνο του». Το βασικό στερεότυπο που αναπαράγει και παγιώνει η έκθεση είναι ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα κοστίζει ακριβά και δεν παράγει καλά αποτελέσματα. Στο πλαίσιο αυτό ο ΟΟΣΑ πρότεινε μεταξύ άλλων το 2011, τους δύο βασικούς πυλώνες της μετέπειτα μνημονιακής πολιτικής στη εκπαίδευση. Ο πρώτος αφορούσε στην «επαγγελματική ανάπτυξη και αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού», δηλαδή στο τρίπτυχο απολύσεις – αξιολογήσεις – αύξηση της έντασης εργασίας. Ο δεύτερος πυλώνας αφορούσε στον «εξορθολογισμό του εκπαιδευτικού δικτύου», δηλαδή στην περιστολή των δημοσίων δαπανών για την λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος».

               Με αυτά τα δεδομένα, γίνεται κατανοητό τι μπορεί να σημαίνουν  οι αναδιαρθρώσεις που τάχα «δεν τόλμησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και θα τις τολμήσει η παρούσα κυβέρνηση», όπως είπε ο πρωθυπουργός. Και όποιος, χωμένος στις συστάδες των θάμνων που τον περιβάλλουν χάνει το δάσος από το οπτικό του πεδίο, καλό είναι να κάνει ένα βήμα στα πλάγια για να δει καθαρότερα μπροστά του. Δύσκολη και δυσάρεστη ενέργεια, αλλά αναγκαία.