Ξεπούλημα αψύχων και εμψύχων

Το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα για τη δεύτερη υποδόση της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου Μνημόνιου, που ψήφισε… περήφανα η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και καταψήφισε υποκριτικά η μνημονιακή αντιπολίτευση, δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία. Ηταν γνωστό ότι θα ψηφιστεί.

Η κοινοβουλευτική διαδικασία, όμως, μας έδωσε την ευκαιρία να ψηλαφίσουμε τα μελλούμενα. Να ξέρουμε τι μας περιμένει.

Η κινητή και ακίνητη περιουσία του ελληνικού κράτους έχει τεθεί για έναν αιώνα από τώρα στη διάθεση των ιμπεριαλιστών δανειστών. Αυτοί θα τη διαχειρίζονται και θ' αντλήσουν απ' αυτή ένα ποσό 50 δισ. ευρώ.

Αυτό δεν έχει μόνο μια σημαντική οικονομική διάσταση. Εχει μια σημαντικότερη κοινωνική διάσταση. Οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σ' αυτό που ονομάζεται κοινή ωφέλεια, ακόμα κι αν το πλειοψηφικό τους πακέτο παραμείνει στην ιδιοκτησία του ελληνικού κράτους, θα λειτουργούν με κριτήριο τη μέγιστη κερδοφορία τους, εξοβελίζοντας κάθε κοινωνικό κριτήριο από την τιμολογιακή τους πολιτική. Για τον ίδιο λόγο (μέγιστη κερδοφορία), οι εργασιακές σχέσεις σ' αυτές τις επιχειρήσεις (που εδώ και χρόνια έχουν στιγματιστεί σαν «ρετιρέ») θα επιδεινωθούν ραγδαία, συμπιέζοντας σε ακόμα χειρότερα επίπεδα τις εργασιακές σχέσεις σε όλη την υπόλοιπη καπιταλιστική οικονομία.

Στο ίδιο πολυνομοσχέδιο υπήρχαν και διατάξεις που επιδεινώνουν το αντιασφαλιστικό έκτρωμα Κατρούγκαλου, ελάχιστους μήνες μετά την ψήφισή του. Διατάξεις απ' αυτές που είχαν παρουσιαστεί -από τον ίδιο τον Τσίπρα μάλιστα- ως απάλυνση των δυσμενών πλευρών του νέου ασφαλιστικού συστήματος.

Ομως δεν περιορίζονται μόνο στο ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας. Ξεπουλούν και το πολυτιμότερο κεφάλαιο που έχει αυτός ο τόπος, τους ανθρώπους της δουλειάς και της δημιουργίας. Η χειροτέρευση των όρων του αντιασφαλιστικού εκτρώματος, ελάχιστους μήνες μετά την ψήφισή του και παρά τις διαβεβαιώσεις και τις «δεσμεύσεις», αποτελεί μόνο ένα πρελούδιο γι' αυτά που πρόκειται ν' ακολουθήσουν.

Η έκθεση του ΔΝΤ δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας: θα χτυπηθούν οι κύριες συντάξεις, θα συμπιεστούν κι άλλο μισθοί και μεροκάματα, θα πετσοκοπεί ακόμα και το ισχνό αφορολόγητο που απέμεινε για μισθωτούς και συνταξιούχους. Εσείς ποιον πιστεύετε, τη Βελκουλέσκου, που με ψυχρή τεχνοκρατική μεθοδικότητα συνέγραψε την έκθεση του ΔΝΤ, ή τον Κατρούγκαλο που ποζάρει με το πουδραρισμένο μούτρο του μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα και δηλώνει ότι το ΔΝΤ θα χτυπιέται κάτω αλλά δε θα του περάσει;

Υπάρχουν όλα τα δεδομένα για να μη μένει η παραμικρή αμφιβολία πως η εργασιακή και κοινωνική βαρβαρότητα θα συνεχιστεί «εις το διηνεκές» και θα βαθύνει. Εκείνο που μας λείπει δεν είναι η γνώση γι' αυτό που έρχεται, αλλά η απόφαση να βάλουμε ένα τέλος. Γι' αυτή την απόφαση πρέπει να δουλέψουμε. Για ν' αρχίσει να σπάει η ηττοπάθεια, ν' αρχίσει ν' ανατέλλει μια νέα συλλογικότητα, χτισμένη στα γερά θεμέλια της ταξικής κατεύθυνσης.