Έρχεται η ώρα που θα πούμε το νερό ...νεράκι

Στο Παγκόσμιο Φόρουμ Νερού το 2012, όπου συμμετείχαν οι παγκόσμιοι κρατικοί φορείς, υποστηρικτές της ιδιωτικοποίησης του νερού και κυρίως οι πολυεθνικές εταιρείες νερού Suez Environment SA (Γαλλία), Nestle SA (Ελβετία), Coca Cola Co (ΗΠΑ), Mekorot Development & Enterprise Co (Ισραήλ), Miya Water Projects Netherlands BV (Ολλανδία), Veolia Environmet SA (Ισπανία), Sabesp Co Βραζιλία), RWE AG (Γερμανία), ACEA SA (Ιταλία), Saur SA (Γαλλία), PepsiCo Ιnc. (ΗΠΑ), συστήθηκε το «2030 Water Resources Group» σαν μια παγκόσμια δημόσια και ιδιωτική πρωτοβουλία, που θα μπορούσε να «βοηθήσει» στην παροχή εργαλείων και πληροφοριών σχετικά με τις βέλτιστες πρακτικές για τη διαχείριση του νερού, καθώς επίσης και να συμβάλει σε μια νέα «πολιτική καθοδήγηση» για τη σπανιότητα των υδάτινων πόρων. 

   Το ζήτημα μπήκε ξεκάθαρα από τον πρόεδρο της PepsiCo Inc, I.Nooyi: «Το σύνθετο ζήτημα της βιώσιμης διαχείρισης των υδάτων απαιτεί πολυμορφία στη σκέψη και δυνατότητες που μόνο η συνεργασία μεταξύ των επιχειρήσεων, των κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών μπορούν να επιφέρουν. Ως παγκόσμια εταιρεία τροφίμων και ποτών, η PepsiCo θεωρεί επιτακτική ανάγκη να ηγηθεί στο θέμα της ορθολογικής χρήσης του νερού και έχουμε δεσμεύσει πόρους που έχουν καταχωριστεί στη συνεργασία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα και επιτρέπουν την υπεύθυνη χρήση του νερού. Οι λύσεις που έχουμε αναπτύξει μαζί αφορούν τη μακροπρόθεσμη επιβίωση και την ευημερία των ανθρώπων, των επιχειρήσεων, των κυβερνήσεων και της κοινωνίας…». Αντλούμε από τη γνώση του μεγάλου επαναστάτη Β.Ι.Λένιν, το απόσπασμα: «…Σημασία για το χρηματιστικό κεφάλαιο δεν έχουν μόνο οι πηγές πρώτων υλών που έχουν ήδη ανακαλυφθεί, αλλά και οι πιθανές πηγές, γιατί ή τεχνική αναπτύσσεται στις μέρες μας με απίστευτη ταχύτητα και τα εδάφη πού είναι σήμερα ακατάλληλα, μπορούν να γίνουν αύριο κατάλληλα, αν βρεθούν νέες μέθοδοι (και για το σκοπό αυτό μια μεγάλη τράπεζα μπορεί να εξοπλίσει ειδική αποστολή από μηχανικούς, γεωπόνους κ.ά.), αν ξοδευτούν μεγάλα ποσά κεφαλαίου. Το ίδιο αφορά και τις έρευνες για την ανακάλυψη ορυκτού πλούτου, τις νέες μεθόδους επεξεργασίας και χρησιμοποίησης τούτων ή εκείνων των πρώτων υλών κτλ. κ.ο.κ. Από δω βγαίνει η αναπόφευκτη τάση τού χρηματιστικού κεφαλαίου να ευρύνει το οικονομικό έδαφος, καθώς επίσης και το έδαφος γενικά. Όπως  τα τραστ κεφαλαιοποιούν την περιουσία τους, εκτιμώντας την αξία της στο διπλάσιο ή το τριπλάσιο, γιατί υπολογίζουν τα «πιθανά» στο μέλλον (και όχι τα σημερινά) κέρδη, γιατί υπολογίζουν τα παραπέρα αποτελέσματα του μονοπωλίου, έτσι και το χρηματιστικό κεφάλαιο γενικά επιδιώκει ν'  αρπάξει όσο το δυνατό περισσότερα εδάφη, οποιαδήποτε, οπουδήποτε και με οποιοδήποτε τρόπο, γιατί υπολογίζει τις πιθανές πηγές πρώτων υλών, γιατί φοβάται μη μείνει πίσω στο λυσσαλέο αγώνα για τα τελευταία κομμάτια του αμοίραστου κόσμου, ή για το ξαναμοίρασμα των μοιρασμένων πια κομματιών». (Ο Ιμπεριαλισμός).

   Οι εξελίξεις αυτές, δείχνουν πόσο υπαρκτός είναι ο κίνδυνος ξεπουλήματος του δημόσιου αγαθού, του νερού, με την ένταξη των ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ στο υπερ-ταμείο ιδιωτικοποιήσεων, παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης Τσίπρα. Χρειάστηκε να γίνουν νομοτεχνικές βελτιώσεις για να ψηφίσουν οι δύο Οικολόγοι Πράσινοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Ι.Τσιρώνης και Γ. Δημαράς, και τελικά να υπερψηφιστεί την περασμένη Τρίτη, το Ν/σ με 152 ψήφους υπέρ. Η αλλαγή γίνεται στο άρθρο 2 του Ν/σ όπου αναφέρονται οι δημόσιες επιχειρήσεις που εντάσσονται στο υπερ-ταμείο και προστίθεται η φράση «με την επιφύλαξη των περιορισμών που προκύπτουν από το Σύνταγμα και τον σεβασμό στις δικαστικές αποφάσεις» -δηλαδή στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τη μη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ. Ακόμη στην αιτιολογική έκθεση ξεκαθαρίζεται ότι «η αξιοποίηση των ΔΕΚΟ δεν περιλαμβάνει την αποξένωση του ελληνικού Δημοσίου» από αυτές. Προσθήκες, δηλαδή, σε ένα Ταμείο  με διάρκεια ισχύος τα 99 χρόνια, κανονικά «φύλλα συκής»,  οι οποίες σε πρώτη ευκαιρία και με μία τροποποιητική διάταξη θα αφαιρεθούν…

Αλλά το σοβαρότερο είναι πως με το ξεπούλημα του νερού σε μονοπωλιακές εταιρείες, οι χιλιάδες εργαζόμενοι στις ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ θα βρεθούν στο μάτι του κυκλώνα, με μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση της εργασίας και ομαδικές απολύσεις. Οι ΣΥΡΙΖαίικες συνδικαλιστικές ηγεσίες στην ύδρευση, που για χρόνια εφησύχαζαν τους εργαζόμενους, βρίσκονται σήμερα απομονωμένες, αναξιόπιστες, υπόλογες στο χρόνιο ρεφορμισμό τους. 

Ήδη έχουν ξεκινήσει προκαταρκτικές συζητήσεις και έχουν δημιουργηθεί κοινοπραξίες από α) τη γαλλική Suez Environment SA και τον όμιλο του Μπόμπολα, ΑΚΤΩΡ-Παραχωρήσεις και β) την ισραηλινή Mekorot Development & Enterprise Co και τον όμιλο Αποστολόπουλου, την ΤΕΡΝΑ-Ενεργειακή και την ολλανδική Miya Water Projects Netherlands BV για την εξαγορά της ΕΥΑΘ. Σημειώνουμε, πως όπου οι πολυεθνικές πήραν στα χέρια τους τις δημόσιες επιχειρήσεις (Βολιβία, Χιλή, Πορτογαλία, κ.α.) η τιμή του νερού εκτοξεύτηκε μέχρι και 400%!!. Σαν απλό παράδειγμα, να αναφέρουμε πως το πόσιμο νερό της βρύσης  για τα νοικοκυριά κοστίζει κ.μ.ο. 0,5 €/κυβ. μέτρο, (1000 λίτρα), σύμφωνα με την τρέχουσα τιμή ΕΥΔΑΠ. Το μπουκάλι του 1/2 λίτρου οποιασδήποτε εταιρείας εμφιαλωμένου νερού στοιχίζει στα περίπτερα 0,5 €. Δηλαδή 2000 φορές παραπάνω από τη δημόσια τιμή του νερού!!!! Τέτοια κλοπή…

Μπροστά σε αυτή την τραγική κατάσταση, όπου ένα δημόσιο κοινωνικό αγαθό σαν το νερό ξεπουλιέται στους κερδοσκόπους «επενδυτές», η μοναδική απάντηση μπορεί να δοθεί μόνον μέσα από τους μαζικούς αγώνες των εργαζομένων και του λαού. Για να αποτραπεί το εγκληματικό ξεπούλημα αυτού του δημόσιου αγαθού που λέγεται νερό.