Ποια διαπραγμάτευση;

Ας υποθέσουμε ότι ο Τσακαλώτος, ο Σταθάκης, ο Κατρούγκαλος, ο Χουλιαράκης, ο Σκουρλέτης και οι αποδέλοιποι συριζαίοι που κάνουν βάρδιες στο «Χίλτον», σε κλειστές συσκέψεις με τη Βελκουλέσκου,  τον Τζιαμαρόλι, τον Ρέφερ και τον Κοστέλο, διεξάγουν διαπραγμάτευση.

Κάποιας μορφής διαπραγμάτευση διεξήγαγαν και οι προκάτοχοί τους στα «μνημονιακά» υπουργεία. Γι' αυτό και η τρόικα (που στο μεταξύ έγινε κουαρτέτο) ερχόταν κι έφευγε και ξαναερχόταν και καμιά φορά τους έπαιρνε μήνες μέχρι να κλείσουν μια αξιολόγηση.

Δύσκολα μπορεί να δεχτεί κανένας ότι οι σημερινοί είναι σκληρότεροι διαπραγματευτές από τους προηγούμενους. Το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσής τους, από το Φλεβάρη του 2015 μέχρι τον Οκτώβρη του 2016 δε δείχνει κάτι τέτοιο. Και Μνημόνιο υπέγραψαν και σε πακέτα πέρασαν μέτρα αντεργατικά, φορομπηχτικά, αντικοινωνικά.

Ας δεχτούμε, όμως, ως υπόθεση εργασίας ότι αυτοί είναι σκληρότεροι διαπραγματευτές. Οτι επειδή δεν τα «πιστεύουν» τα μέτρα, βγάζουν την πίστη των μελών του κουαρτέτου. Παραβλέποντας το αποτέλεσμα της μέχρι τα τώρα «σκληρής διαπραγμάτευσης», δικαιούμαστε να ρωτήσουμε: τι ακριβώς διαπραγματεύονται;

Ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι -αν διαπραγματεύονται- το αντικείμενο αφορά τον όγκο του αντιλαϊκού και αντεργατικού πακέτου και την ανάπτυξή του στο χρόνο. Τα ίδια, δηλαδή, που διαπραγματεύονταν -αν διαπραγματεύονταν- και οι προηγούμενοι.

Υπάρχει, βέβαια, η συριζοανελίστικη προπαγάνδα που υποστηρίζει ότι αν ήταν οι προηγούμενοι θα ήταν χειρότερα τα μέτρα. Προπαγάνδα που δεν επιβεβαιώνεται από την πραγματικότητα, όμως.

Υπάρχει ακόμα η προπαγάνδα που λέει ότι το τρίτο Μνημόνιο σχεδιάστηκε επίτηδες ως εμπροσθοβαρές, ώστε τα μεγάλα πακέτα μέτρων να θεσπιστούν με τις δύο πρώτες αξιολογήσεις. Μολονότι ο αυτόματος «κόφτης» στα δημοσιονομικά άλλα αποδεικνύει, όπως και η διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο για την «πορεία της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης» (αν είχε κλείσει, δε θα το συζητούσαν), μπορούμε να εξετάσουμε και αυτόν καθεαυτόν τον ισχυρισμό περί εμπροσθοβαρούς προγράμματος.

Τι σημαίνει εμπροσθοβαρές πρόγραμμα; Οτι πήραν μια σειρά εφιαλτικά μέτρα (κατεδάφιση Κοινωνικής Ασφάλισης, απογείωση της φορομπηξίας κ.ά.), τα πρόσθεσαν στα εξίσου (ή και περισσότερο) εφιαλτικά μέτρα των δύο προηγούμενων Μνημονίων, από τα οποία δεν κατάργησαν ή ελάφρυναν ούτε ένα, και δημιούργησαν ένα θανατερό πλαίσιο κινεζοποίησης και φορομπηξίας, στο οποίο αναγκάζουν τον ελληνικό λαό να ζήσει «εις το διηνεκές» (για να θυμηθούμε και τον Μπαρουφάκη).

Αυτό το θανατερό πλαίσιο το παρουσιάζουν στον ελληνικό λαό ως αποτέλεσμα της σκληρής διαπραγμάτευσής τους! Και διεκδικούν παράσημα αριστεροσύνης γι' αυτό.

Είναι παραπάνω από φανερό ότι η διαπραγμάτευσή τους δε διαφέρει απ' αυτή των προηγούμενων. Είναι διαπραγμάτευση όχι για να κερδηθούν κάποια δικαιώματα που πετσοκόπηκαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά για το τι ακόμα θα πετσοκοπεί, από τα ελάχιστα που απέμειναν.

Η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη. Και δεν έχει να κάνει με το χρώμα της κάθε κυβέρνησης αλλά με την αγριότητα του κεφαλαίου. Μπορεί να αντιστραφεί, αν το προλεταριάτο δείξει -επιτέλους- τα δόντια του.