Μεγάλη πολιτική ήττα των Τσιπραίων

Αρκεί η εμφάνιση της Γεροβασίλη, τα μεσάνυχτα της περασμένης Τετάρτης, με την τρεμάμενη φωνή και την εμφανή προσπάθεια να κρατηθεί όρθια, για να αντιληφθεί κανείς πόσο βαριά έπεσε η ήττα πάνω στο παρεάκι του μεγάρου Μαξίμου. Κι αρκεί μια γρήγορη επισκόπηση του περιεχόμενου της δήλωσης που έκανε, για να γίνει αντιληπτός ο πανικός. Η επιχειρηματολογία ήταν νηπιακού επιπέδου. Πότε ακριβώς αντιλήφθηκαν ότι το ΣτΕ είναι «το ίδιο δικαστήριο το οποίο έκρινε συνταγματικά τα μνημόνια, που διέλυσαν την Ελλάδα, έκρινε συνταγματικό το “μαύρο“ στην ΕΡΤ, έκρινε συνταγματικό το PSI που διέλυσε τα ασφαλιστικά ταμεία»; Γιατί μέχρι και το μεσημέρι της ίδιας μέρας το έγλειφαν πατόκορφα και εξέφραζαν -με απανωτές δηλώσεις- την πλήρη εμπιστοσύνη τους στην κρίση των δικαστών του.

Και βέβαια, ακόμα και μικρό παιδί μπορεί να θέσει το απλό ερώτημα: αν δυο δικαστές ακόμα ψήφιζαν υπέρ της συνταγματικότητας του νόμου Παππά και η απόφαση ήταν υπέρ της κυβέρνησης, θα έλεγαν τα ίδια για το ΣτΕ ή θα έψαλλαν ύμνους στην «ανεξαρτησία της ελληνικής Δικαιοσύνης»; Απαράδεκτο λάθος για προπαγανδιστές, που μόνο σε πλήρη απώλεια ψυχραιμίας μπορεί να αποδοθεί (ενδεχομένως βοηθούντος και του… Γιάννη που περπατάει). Και τι να πει κανείς για το φτηνιάρικο λαϊκισμό για τα 15.000 παιδιά που θα εκδιωχτούν από τους παιδικούς σταθμούς και τους 4.000 νοσηλευτές που δε θα προσληφθούν;

Τελικά, οι δηλώσεις στελεχών του Μαξίμου (Τζανακόπουλος, Παππάς, εμμέσως και Τσίπρας), που υπονοούσαν ενδεχόμενο αρνητικής κρίσης του ΣτΕ για το νόμο Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, δεν ήταν μπλόφα. Μ' ένα «καθαρό σκορ» (14-11) το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο Παππά, οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα το παρεάκι του Μαξίμου σε μια παταγώδη πολιτική ήττα. Δε χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί πρόκειται για πολιτική ήττα. Τόσα είχαν επενδύσει σ' αυτόν τον νόμο, τόσο τον είχαν διαφημίσει, ήταν το «βαρύ πυροβολικό» της προπαγάνδας τους το τελευταίο διάστημα. Το μόνο που μένει να φανεί είναι αν πρόκειται και για στρατηγική ήττα (όπως ήταν για τον Καραμανλή το σκάνδαλο του Βατοπεδίου).

Πρέπει, μάλιστα, να σημειώσουμε πως η ήττα γίνεται πιο παταγώδης, καθώς δεν πέρασε η δεύτερη γραμμή άμυνας. Δηλαδή, να κριθεί μεν αντισυνταγματικός ο νόμος, αλλά να δοθεί ένα χρονικό περιθώριο ώστε να συγκροτηθεί το ΕΣΡ και να μοιράσει αυτό τις τηλεοπτικές άδειες. Επικράτησαν οι «σκληροί», που οδήγησαν σε μια «καθαρή απόφαση, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις», όπως έλεγαν χαρακτηριστικά: ο νόμος Παππά είναι αντισυνταγματικός, επομένως ό,τι έγινε βάσει αυτού (ο διαγωνισμός - big brother δηλαδή) είναι άκυρο.

Μάλλον περιττεύει να σημειώσουμε ότι δεν ήταν η τήρηση της συνταγματικής νομιμότητας που καθόρισε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στο ΣτΕ, μολονότι από τυπική νομική άποψη η πλειοψηφία της Ολομέλειας έχει δίκιο (το Σύνταγμα αναθέτει τη σχετική αρμοδιότητα στο ΕΣΡ). Υπάρχουν άπειρες υποθέσεις που το ΣτΕ έγραψε το Σύνταγμα εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τη νομιμοποίηση όλων των μνημονιακών μέτρων; 'Η τη νομιμοποίηση του «σχεδίου Μελισσανίδη» στο άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας, κόντρα στην ίδια τη δική του νομολογία;

Εν προκειμένω, όμως, το ΣτΕ κλήθηκε να πάρει θέση σ' ένα σκληρό «ματς» ανάμεσα, από τη μια, σε μια πολιτική ομάδα (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) και μερικούς επίδοξους καναλάρχες (Μαρινάκης, Σαββίδης, Καλογρίτσας) και, από την άλλη, στους παραδοσιακούς καναλάρχες (Βαρδινογιάννης, Κοντομηνάς, Μπόμπολας-Ψυχάρης, Κυριακού, Αλαφούζος), πίσω από τους οποίους στοιχήθηκαν άλλες πολιτικές ομάδες (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι). Κλήθηκε, δηλαδή, να κάνει το διαιτητή σε μια ενδοσυστημική σύγκρουση. Εξ ορισμού, λοιπόν, το αποτέλεσμα ήταν αμφίρροπο, εκτίμηση που επιβεβαιώθηκε και από το τελικό σκορ.

Το δίδυμο Παππά-Παπαγγελόπουλου, που χειρίστηκε την υπόθεση στην τελευταία φάση, έκανε τη μια γκάφα μετά την άλλη, με αποκορύφωμα την οργάνωση εκβιασμού σε βάρος ενός αντιπροέδρου του ΣτΕ. Λάθη είχαν κάνει και σε προηγούμενες φάσεις. Για παράδειγμα, η υπόθεση Καλογρίτσα απογύμνωσε τον ΣΥΡΙΖΑ από την «έξωθεν καλή μαρτυρία». Το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα» πήγε περίπατο, κι αυτό αδυνάτισε το κυβερνητικό μέτωπο και οπωσδήποτε έπαιξε ρόλο και στη διαμόρφωση των συσχετισμών στην Ολομέλεια του ΣτΕ (αρκετοί «μυρίστηκαν» ότι στο Μαξίμου δεν κατοικούν παντοδύναμοι πολιτικοί, αλλά αλαζονικά παιδάρια). O Bούτσης προστάτευσε τους Τσιπραίους από μεγαλύτερο ξεφτιλίκι, εμποδίζοντας τον Παππά  να ψηφίσει την τροπολογία, που τώρα θα έπρεπε να την καταργήσουν κι αυτή. Ηταν, όμως, αργά πια. Ο κύβος είχε ριφθεί, οι παλιοί βαρόνοι των μίντια είχαν πάρει το παιχνίδι.Η «παλιά» διαπλοκή νίκησε τη «νέα» (εξίσου βρόμικες και οι δύο).
Τώρα, οι Τσιπραίοι είναι αναγκασμένοι να μαζέψουν τα συντρίμμια τους και να «προσκυνήσουν» ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, που θα βάλουν τους όρους τους για τα πρόσωπα του ΕΣΡ. Μην κοιτάζετε που το παίζουν σκληροί κι εξαγγέλλουν άμεση νομοθετική πρωτοβουλία. Χωρίς συγκρότηση ΕΣΡ δεν μπορούν να κάνουν τίποτα.