Καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα

Το βάφτισμα των έντονων καιρικών φαινομένων με μυθολογικά ονόματα, μόδα που καθιερώθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, έχει ως στόχο την καλλιέργεια της μοιρολατρίας: «Ελάχιστα πράγματα μπορούμε να κάνουμε μπροστά στα φυσικά φαινόμενα». Τον ίδιο στόχο υπηρετεί και η χρήση του όρου «θεομηνία» για κάθε δυνατή βροχόπτωση. Μετά τη φονική φωτιά στο Μάτι και στον Νέο Βουτζά, ρίχτηκε στην πιάτσα και η «κλιματική αλλαγή», ως ιδεολόγημα που καλύπτει τις ευθύνες των κυβερνήσεων και παραπέμπει τα πάντα σε κάτι το γενικό και απροσδιόριστο.

Για τις τεράστιες καταστροφές φταίει η εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων (με τελευταία την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ). Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, φυσικά, που στο πεντάμηνο της θητείας της έχει καταλύσει το σύμπαν με κομπασμούς για την «αποτελεσματικότητά» τους. Αν δεν το είχε πει η Δούρου, με τα γνωστά αποτελέσματα, ίσως ακούγαμε κάποιον δεξιό υπουργό να λέει ότι «μας έτυχε η στραβή στη βάρδια μας».
 
Μιλούν για τα βουλωμένα φρεάτια στις πόλεις, αλλά δεν μιλούν για τους μεγάλους οδικούς άξονες που κατασκευάζονται χωρίς έργα αντιπλημμυρικής προστασίας των γύρω περιοχών. Ετσι κατασκευάστηκε η Αττική Οδός, έτσι κατασκευάστηκε και εξακολουθεί να κατασκευάζεται η ΠΑΘΕ. Η ΕΕ δε δίνει χρηματοδότηση για αντιπλημμυρικά έργα, αλλά μόνο για την κατασκευή των οδικών αξόνων. Το κεφάλαιο ενδιαφέρεται μόνο για τη γρήγορη και ασφαλή διακίνηση των εμπορευμάτων του και όχι για την ασφάλεια των περιοχών γύρω από τους οδικούς άξονες.

Δε χρειάζεται να είναι κανείς μηχανικός ειδικευμένος στην Υδραυλική για να καταλάβει ότι η αντιπλημμυρική προστασία μπορεί να λειτουργήσει μόνο ως ένα σύνολο, που παίρνει υπόψη της τη ροή του νερού από το βουνό μέχρι τη θάλασσα. Αυτό σημαίνει ότι μειώνεις τους κινδύνους εκδήλωσης δασικής πυρκαγιάς κι αν εκδηλωθεί έχεις φροντίσει να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο καταστροφική. Οτι καθυστερείς τη ροή των νερών από το βουνά με κορμοδέματα και κλαδοδέματα, με δεξαμενές εκτόνωσης, με όλα τα μέσα που προβλέπει η επιστήμη. Οτι δεν κόβεις τη ροή του νερού που κατεβαίνει από το βουνό με εγκάρσιους οδικούς άξονες χωρίς αντιπλημμυρική πρόβλεψη. Οτι δεν μπαζώνεις τα ρέματα μέσα στις πόλεις κτλ. κτλ. Φροντίζεις δηλαδή να υπάρχει μια γραμμή απορροής από το βουνό μέχρι τη θάλασσα, μελετημένη να λειτουργήσει στις μέγιστες συνθήκες φορτίου (όπως αυτό που δέχτηκε η Μάνδρα και η γύρω περιοχή) και όχι σε συνθήκες ενός ψιλόβροχου μέσα στην πόλη.

Αυτά, όμως, για τον καπιταλισμό θεωρούνται αντιπαραγωγικά. Και για τον κρατικό προϋπολογισμό της Ελλάδας των Μνημονίων θεωρούνται «περιττές δαπάνες», δεδομένου ότι τα μεγάλα ολοκληρωμένα έργα αντιπλημμυρικής (και αντισεισμικής και δασικής) προστασίας δεν είναι επιλέξιμα. Αρκούνται, λοιπόν, σε πασαλείμματα, τα περισσότερα από τα οποία γίνονται μετά από κάποια καταστροφή. Αυτά προορίζονται για την «υγιή επιχειρηματικότητα».
 
Οχι, δεν μας φταίει κανένας «Γηρυόνης». Ούτε η κλιματική αλλαγή, γενικά και αόριστα. μας φταίει ο καπιταλισμός που δε δίνει δεκάρα τσακιστή για την προστασία του δασικού πλούτου και την αντιπλημμρική προστασία, όταν τα δάση πλήττονται από πυρκαγιές. Οσο οι αστικές κυβερνήσεις αφήνονται ανεξέλεγκτες να χειρίζονται τα ζητήματα κατά το δοκούν τόσο θα έχουμε τέτοια φαινόμενα.