Πρός ἕνα κόσμο "ὑπό ἐπιτήρηση"

Ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἕνα πολίτευμα με ἰσχυρή ὀλιγαρχική θεμελίωση. Τα κόμματα της Βουλῆς, με ἐξαίρεση το Κ.Κ.Ε., εἶναι ἀρχηγικά δηλαδή ἰσχύει ἡ ἀρχή του ἑνός. Στό Κοινοβούλιο λειτουργοῦν ὡς λόχοι. Το ἐκλογικό σύστημα εἶναι καλπονοθευτικό. Οἱ πολιτικοί θεωροῦν κεκτημένο τους νὰ ἐξυβρίζουν, νά συκοφαντοῦν, νά αυτο-εξαιρούνται ἀπό το κράτος δικαίου. Ἄλλα νά λένε προεκλογικά ἤ ὡς ἀντιπολίτευση καί ἄλλα νά πράττουν ὡς Κυβέρνηση, χωρίς καμία λογοδοσία ἤ ἔλεγχο. Καί στά δύσκολα νά κάνουν την ἰδεολογία τους σημαία «εὐκαιρίας».

Τα προηγούμενα χρόνια τα ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα προσπαθοῦσαν, με κάθε τρόπο, νά συλλέξουν πληροφορίες γιά τους πολῖτες. Σήμερα, τα ψηφιακά δεδομένα ἐκχωροῦνται ἀβίαστα ἤ συγκεντρώνονται ἄκοπα, ἐν ἀγνοίᾳ των χρηστῶν. Οἱ κάτοχοί τους διαμορφώνουν το ψηφιακό προφίλ, πού ἐπιτρέπει την πρόβλεψη συμπεριφοράς καί την χειραγώγηση.

Καί το χειρότερο, ἡ ἰδέα ἑνός κόσμου ὑπό «ἐπιτήρηση», ποῦ ὡς χθές φάνταζε παρανοϊκό καί γέννημα ἀρρωστημένης φαντασίας καί φανατικῶν συνωμοσιολογιῶν, δέν ἀπέχει πολύ ἀπό την πραγματικότητα. Το τρομακτικό εἶναι ὅτι θεωροῦμε το τέλος του δικαιώματος στήν ἰδιωτική ζωή ὡς κάτι ἀναπόφευκτο, μοιραῖο καί μή ἀντιμετωπίσιμο.

Μία προτύπωση, πρόγευση των καταστάσεων ὁλοκληρωτισμοῦ πού ἔρχονται, εἶναι οι ἀκρότητες πού εἴδαμε σε μέτρα κατά του κοροναϊού, με πρόσχημα το καλό μας καί το συμφέρον της ἀνθρωπότητας.