Ταξική οργάνωση!

«Δεν μπορώ να εγγυηθώ για την δραστηριότητα κανενός ιδιώτη επιχειρηματία. Καπιταλισμό έχουμε στην Ελλάδα και οι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες καθορίζουν με ποιο τρόπο θα κινηθούν»! Αυτή ήταν η απάντηση του υπουργού Θεοδωρικάκου, όταν τον ρώτησαν, αν το κράτος μπορεί να εγγυηθεί ότι δε θα μειωθούν οι μισθοί των εργαζόμενων με την εκ περιτροπής εργασία.

Για κάποιον που στα νιάτα του παρίστανε τον κομμουνιστή και πήδηξε τα χαντάκια ένα-ένα, για να καταλήξει στην αγκαλιά του Μητσοτάκη, ως επικεφαλής της καμπάνιας του για την αρχηγία της ΝΔ και μετά για την πρωθυπουργία, ο… μπλαζέ κυνισμός είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.

Πασιχαρής ο ακροδεξιός-νεοφιλελεύθερος-τηλεπλασιέ-υπουργός Μπουμπούκος, συνεχάρη το συνάδελφό του από το βήμα της Βουλής: «Στην ερώτηση “εάν θα παρέμβει νομοθετικά το κράτος να ρυθμίσει πώς θα λειτουργούν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις“, απήντησε το προφανές, ότι “στο σύστημα που έχουμε, που μάλιστα λέγεται καπιταλισμός, το κράτος δεν μπορεί να παρεμβαίνει νομοθετικά στο πώς θα λειτουργούν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις“. Και απαντώ: “και ευτυχώς“».

Θα μπορούσε να τους υπενθυμίσει κάποιος την εργατική νομοθεσία, που επιβάλλει στο κράτος παρεμβάσεις στη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας. Τι είναι, όμως, η εργατική νομοθεσία; Είναι το αποτέλεσμα της ταξικής πάλης αποκρυσταλλωμένο στο θεσμικό επίπεδο. Οι εργατικοί αγώνες φέρνουν κατακτήσεις που περνούν στην εργατική νομοθεσία. Τις χαρακτηρίζουμε συνήθως κατακτήσεις προστασίας των εργαζόμενων, αλλά θα ήμασταν πιο ακριβείς, αν τις χαρακτηρίζαμε  μέτρα περιορισμού της ασυδοσίας των καπιταλιστών. Γιατί και η πιο προοδευτική εργατική νομοθεσία δεν καταργεί τη βασική εκμεταλλευτική σχέση, τη σχέση κεφαλαίου-εργασίας.

Η ίδια η εργατική νομοθεσία είναι ένα δυναμικό μέγεθος. Διευρύνεται ή σμικρύνεται ανάλογα με το πόσο δυνατή και αποτελεσματική είναι η ταξική άμυνα των εργατών. Καμιά κατάκτηση μέσα στον καπιταλισμό δεν είναι κατοχυρωμένη.

Ξέρουμε πολύ καλά τι έχει συμβεί την τελευταία δεκαετία, τη δεκαετία των Μνημονίων. Σαρώθηκαν κατακτήσεις δεκαετιών. Ο κατώτατος μισθός από 715 ευρώ έπεσε στα 586, για ν' ανέβει πέρυσι στα 650. Οι συντάξεις καταβαραθρώθηκαν. Οι εργασιακές σχέσεις έγιναν λάστιχο. Η πλήρης απασχόληση βαφτίζεται μερική, για να πληρώνουν οι καπιταλιστές τις μισές ασφαλιστικές εισφορές κτλ. κτλ.

Αρα, ξέρουμε πολύ καλά τι πρόκειται να συμβεί από τώρα και μετά, καθώς ο παγκόσμιος (και ο ελληνικός) καπιταλισμός μπαίνει σε ένα νέο κύκλο βαθιάς κρίσης, που η πανδημία του κοροναϊού επιτάχυνε την εκδήλωσή της και την κάνει πιο βαθιά.

Η κεφαλαιοκρατία θα επιτεθεί στην εργατική τάξη με μεγαλύτερη μανία, προκειμένου να της φορτώσει τα βάρη της κρίσης και να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία για περισσότερα κέρδη.

«Καπιταλισμό έχουμε», μας λένε κυνικά οι υπουργοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Οι πρώτες συνέπειες ήδη φάνηκαν στη διάρκεια της καραντίνας. Προνοιακό επίδομα για μια μερίδα εργατών και εργαζόμενων, δισεκατομμύρια «αβάντες» στους καπιταλιστές, χιλιάδες απολύσεις και εκ περιτροπής εργασία (με το μισό μισθό) για τους υπόλοιπους.

Τα αντεργατικά μέτρα ήρθαν για να μείνουν. Και θα πολλαπλασιαστούν καθώς η κρίση θ' αρχίσει να βαθαίνει. Η ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ είναι η προϋπόθεση  για να υπάρξει ταξική αντίσταση στην πανδημία των αντεργατικών μέτρων.