Ιντερνετικές υπερεξουσίες στην αστυνομία

Σκληραίνει τη στάση της σε μία άκρως αντιδραστική κατεύθυνση η κυβέρνηση του Γάλλου προέδρου Μακρόν, ψηφίζοντας νόμο που δίνει το δικαίωμα της λογοκρισίας στην αστυνομία, αναφορικά με την ανάρτηση περιεχομένου στο Ίντερνετ.

Σύμφωνα με διεθνή δημοσιεύματα, ο νόμος προβλέπει πως η αστυνομία θα έχει το ελεύθερο να κατεβάζει περιεχόμενο από το διαδίκτυο, το οποίο θα θεωρεί «προβληματικό». Προσοχή! Η αστυνομία και όχι κάποιο δικαστήριο…
Ο νόμος προωθήθηκε με το πρόσχημα ότι στοχεύει στο να καταπολεμήσει τη «ρητορική μίσους» και τις ψευδείς ειδήσεις, καθώς και να καλλιεργήσει ένα αίσθημα «ατομικής ευθύνης» στον κάθε χρήστη, προκειμένου να σκέφτεται δύο φορές πριν αναρτήσει κάτι σε ιστοσελίδα ή μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Από την πλευρά τους, οι ιστοσελίδες και οι πλατφόρμες θα πρέπει να κατεβάζουν μέσα σε 24 ώρες το περιεχόμενο που θα υποδειχθεί.

Ο νόμος αφήνει σκόπιμα εντελώς ασαφές τι θεωρεί απαγορευμένο περιεχόμενο ιστοσελίδων και μπορεί να συμπεριλαμβάνει και την προβολή διαδηλώσεων διαμαρτυρίας!
Είναι προφανές πως στόχος του νόμου είναι οι αυξανόμενες και προτεινόμενες λαϊκές αντιδράσεις στην πολιτική του Μακρόν, όπως αυτές των «κίτρινων γιλέκων» αλλά και ο περιορισμός των αντιπολιτευτικών φωνών που ενισχύονται μέσω του διαδικτύου.
Η προώθηση του νόμου προκαλεί πλήθος αντιδράσεων στη Γαλλία. Πολλοί θεωρούν ότι έτσι καταπατώνται η ελευθερία του λόγου και τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φωνές που θεωρούν ότι ο συγκεκριμένος νόμος αναμένεται να αποτελέσει ένα ακόμα εργαλείο για την αποτροπή διαδηλώσεων διαμαρτυρίας (στη Γαλλία υφίστανται παρόμοιες διατάξεις και πρακτικές).

Εν μέσω σκληρών μέτρων κατά της πανδημίας του κορονοϊού, στο κατώφλι της οικονομικής κρίσης που φέρνει μαζί της και λίγους μόλις μήνες μετά τις ογκώδεις διαδηλώσεις ενάντια στα αντεργατικά νομοσχέδια και το πλήθος αντιλαϊκών μέτρων που προωθεί η γαλλική κυβέρνηση, ο κοινωνικός αναβρασμός και η δυσαρέσκεια πλατιών στρωμάτων της γαλλικής κοινωνίας κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους. Έτσι, ο κατά τα άλλα «κεντρώος» και «δημοκράτης» Μακρόν, πρόεδρος μιας χώρας-πυλώνα για την υποτιθέμενη «Ευρώπη των λαών» επιλέγει να σκληρύνει τη στάση του σε μια βαθιά αντιδημοκρατική κατεύθυνση. Ήδη η άγρια καταστολή διαδηλώσεων αποτελεί τα τελευταία χρόνια μια συνηθισμένη εικόνα για τη Γαλλία.

Ωστόσο, μπροστά στη συσσώρευση των λαϊκών διαμαρτυριών, με την ένταση της αυταρχικής πολιτικής, η κυβέρνηση Μακρόν δεν καταφέρνει να αποφύγει την πολιτική φθορά της, αποτέλεσμα της οποίας είναι και η απώλεια τις τελευταίες μέρες της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από την κυβερνητική παράταξη, μετά την αποχώρηση 7 βουλευτών της που συγκρότησαν ξεχωριστή κοινοβουλευτική ομάδα.