Ποιά «ανακούφιση» υπόσχονται οι φτηνότερες πατάτες;
Να δούμε κατ’ αρχήν τα πράγματα από την πρακτική τους, αλλά και ουσιαστική πλευρά, επιχειρώντας τον απλούστερο των υπολογισμών:
Πόσα κιλά πατάτες καταναλώνει κάθε εργαζόμενος το μήνα; Στην περίπτωση της αποκλειστικής πατατοφαγίας 10-15 κιλά. Πολλαπλασιαζόμενα επί 0,40 λεπτά μας δίνουν «όφελος» 6 ευρώ. Αν πολλαπλασιάσουμε και 10 ακόμη προϊόντα επί το αυτό ποσό (δύσκολα να καταναλώσει ένας άνθρωπος αυτές τις ποσότητες) έχουμε 10Χ6=60 ευρώ συνολικά. Η μείωση του 22% στο βασικό μισθό αφαίρεσε από το ήδη χαμηλό εισόδημα, περισσότερα από 160 ευρώ. Εάν προσθέσουμε σε αυτά τα χαράτσια και την αφαίμαξη που προοιωνίζουν τα νέα «αντικειμενικά κριτήρια» , με τους μετριότερους κατά μέσο όρο υπολογισμούς, η μείωση του βασικού εργατικού εισοδήματος θα ξεπεράσει τα 300 ευρώ/μήνα. (χωρίς να έχουμε συμπεριλάβει τις αυξήσεις στα δημόσια κοινωνικά αγαθά (Ρεύμα – νερό – εισιτήρια), τις μειώσεις στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τα δημοτικά τέλη κ.α.
Η κοινωνία χρειάζεται μια διαφορετική οργάνωση παραγωγής.
Αντίστοιχες πρωτοβουλίες μπορούν να ανοίξουν πραγματικά νέους δρόμους στην οργάνωση και τη διάθεση της παραγωγής των τροφίμων στους καταναλωτές χωρίς μεσάζοντες, αλλά πρέπει πρωτίστως να επιδιωχθεί η συνεταιριστική οριζόντια οργάνωση των μικρών παραγωγών, σε σύνδεση με την οργάνωση της κοινωνίας και τον έλεγχο της παραγωγής συνολικά από τους εργαζόμενους στην κατεύθυνση της πραγματικής κάλυψης των βιοτικών αναγκών , αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για να αποτραπεί η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση της παραγωγής σε λίγα χέρια – εταιρίες στο μέλλον, «αγορές» – που θα επιβάλλουν τις δικές τους μονοπωλιακές απαιτήσεις.
Σήμερα ενδεχομένως μπορεί να χαϊδεύει τα αφτιά μας η μειωμένη τιμή της πατάτας, χωρίς αυτό να μας λύνει στην ουσία το πρόβλημα μιας αξιοπρεπούς και αξιοβίωτης ζωής. Αύριο την τιμή (και την επάρκεια κατά το δοκούν) θα καθορίζει αποκλειστικά η παγκόσμια βιομηχανία τροφίμων, προοίμιο της οποίας κάλλιστα μπορεί να αποτελέσει η αποδοχή από την κοινωνία αντίστοιχων εγχειρημάτων που και μόνο για το λόγο ότι προβάλλονται υπέρμετρα από τα μνημονιακά τρομολάγνα ΜΜΕ πρέπει να μας βάζει σε σκέψεις πολύ περισσότερες του εφήμερου «κέρδος» από ένα πιάτο «φτηνότερες» τηγανιτές πατάτες στο τραπέζι, όταν είναι προφανές ότι αυτοί προσπαθούν να μας πάρουν και το σπίτι και το τραπέζι!
Πόσα κιλά πατάτες καταναλώνει κάθε εργαζόμενος το μήνα; Στην περίπτωση της αποκλειστικής πατατοφαγίας 10-15 κιλά. Πολλαπλασιαζόμενα επί 0,40 λεπτά μας δίνουν «όφελος» 6 ευρώ. Αν πολλαπλασιάσουμε και 10 ακόμη προϊόντα επί το αυτό ποσό (δύσκολα να καταναλώσει ένας άνθρωπος αυτές τις ποσότητες) έχουμε 10Χ6=60 ευρώ συνολικά. Η μείωση του 22% στο βασικό μισθό αφαίρεσε από το ήδη χαμηλό εισόδημα, περισσότερα από 160 ευρώ. Εάν προσθέσουμε σε αυτά τα χαράτσια και την αφαίμαξη που προοιωνίζουν τα νέα «αντικειμενικά κριτήρια» , με τους μετριότερους κατά μέσο όρο υπολογισμούς, η μείωση του βασικού εργατικού εισοδήματος θα ξεπεράσει τα 300 ευρώ/μήνα. (χωρίς να έχουμε συμπεριλάβει τις αυξήσεις στα δημόσια κοινωνικά αγαθά (Ρεύμα – νερό – εισιτήρια), τις μειώσεις στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τα δημοτικά τέλη κ.α.
Η κοινωνία χρειάζεται μια διαφορετική οργάνωση παραγωγής.
Αντίστοιχες πρωτοβουλίες μπορούν να ανοίξουν πραγματικά νέους δρόμους στην οργάνωση και τη διάθεση της παραγωγής των τροφίμων στους καταναλωτές χωρίς μεσάζοντες, αλλά πρέπει πρωτίστως να επιδιωχθεί η συνεταιριστική οριζόντια οργάνωση των μικρών παραγωγών, σε σύνδεση με την οργάνωση της κοινωνίας και τον έλεγχο της παραγωγής συνολικά από τους εργαζόμενους στην κατεύθυνση της πραγματικής κάλυψης των βιοτικών αναγκών , αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για να αποτραπεί η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση της παραγωγής σε λίγα χέρια – εταιρίες στο μέλλον, «αγορές» – που θα επιβάλλουν τις δικές τους μονοπωλιακές απαιτήσεις.
Σήμερα ενδεχομένως μπορεί να χαϊδεύει τα αφτιά μας η μειωμένη τιμή της πατάτας, χωρίς αυτό να μας λύνει στην ουσία το πρόβλημα μιας αξιοπρεπούς και αξιοβίωτης ζωής. Αύριο την τιμή (και την επάρκεια κατά το δοκούν) θα καθορίζει αποκλειστικά η παγκόσμια βιομηχανία τροφίμων, προοίμιο της οποίας κάλλιστα μπορεί να αποτελέσει η αποδοχή από την κοινωνία αντίστοιχων εγχειρημάτων που και μόνο για το λόγο ότι προβάλλονται υπέρμετρα από τα μνημονιακά τρομολάγνα ΜΜΕ πρέπει να μας βάζει σε σκέψεις πολύ περισσότερες του εφήμερου «κέρδος» από ένα πιάτο «φτηνότερες» τηγανιτές πατάτες στο τραπέζι, όταν είναι προφανές ότι αυτοί προσπαθούν να μας πάρουν και το σπίτι και το τραπέζι!
Σχόλια