Ανακοίνωση της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ για τις εκλογές
Η νέα συγκυβέρνηση αξιοποιεί το εκλογικό αποτέλεσμα
για να επιβάλει το τρίτο βάρβαρο μνημόνιο
για να επιβάλει το τρίτο βάρβαρο μνημόνιο
Αντιλαϊκά μέτρα αφαίμαξης
και φοροληστείας του λαού
και φοροληστείας του λαού
1.Ο ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας το σκηνικό μιας
διχαστικής κάλπικης αντιπαράθεσης με τη ΝΔ και ντύνοντας με αριστερό
περιτύλιγμα το τρίτο μνημόνιο, κατάφερε να εγκλωβίσει και να
χειραγωγήσει ένα μεγάλο τμήμα του δημοκρατικού κόσμου στα πλαίσια της
σοσιαλδημοκρατικής του πολιτικής και να υφαρπάξει την ψήφο του,
αναπαράγοντας πλαστά, εκβιαστικά διλήμματα, πλάνες και αυταπάτες.
Κατακτώντας ένα υψηλό εκλογικό ποσοστό
και σε συνδυασμό με το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα που χαρίζει 50
έδρες στο πρώτο κόμμα, σχημάτισε ξανά κυβέρνηση με το μόνιμο και
σταθερό σύμμαχο και εταίρο του, το δεξιό, αντιδραστικό κόμμα των ΑΝΕΛ,
το “θεματοφύλακα της εθνικοφροσύνης”.
Οι ξένες και ντόπιες κυρίαρχες δυνάμεις εκδήλωσαν, ανοιχτά, την προτίμησή τους για την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ και τον ενίσχυσαν προσβλέποντας στο πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει, ακόμη, ο Α. Τσίπρας και στην ικανότητά του να παραπλανά και να αφοπλίζει το λαϊκό και εργατικό κίνημα, διασφαλίζοντας στις σημερινές συνθήκες το πέρασμα της βάρβαρης πολιτικής των μνημονίων.
Στη σημερινή φάση αναδεικνύεται ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυρίαρχη πολιτική δύναμη, το στυλοβάτη του αστικού πολιτικού συστήματος για το αποτελεσματικό πέρασμα των ιμπεριαλιστικών μνημονίων και ταυτόχρονα το “αριστερό” ανάχωμα που έρχεται να νομιμοποιήσει στη συνείδηση ενός δημοκρατικού και αριστερού κόσμου τα μνημόνια με αριστερά εύσημα και να γίνει το “ζωντανό παράδειγμα” έτσι ώστε τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία να εδραιώσουν στη συνείδηση των λαϊκών μαζών τα αντιδραστικά τους ιδεολογήματα πως η πολιτική των μνημονίων, της ΕΕ και του ευρώ είναι “μονόδρομος για τη σωτηρία της χώρας”.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, ακόμη μέχρι πριν τρεις μήνες με την απάτη του δημοψηφίσματος, σαν ο εκφραστής των προσδοκιών του εργαζόμενου λαού για τη λύτρωσή του από την πολιτική των μνημονίων και της υποδούλωσης, δείχνει τώρα το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής του, τον ύπουλο, αντιλαϊκό ρόλο του, καθώς έρχεται με το μανδύα της Αριστεράς να δικαιολογήσει τα πιο βάρβαρα μέτρα, δυσφημώντας έτσι τις ιδέες και τους αγώνες της Αριστεράς και να σκορπίσει την απογοήτευση, την αποστράτευση και την ηττοπάθεια μέσα στις γραμμές του λαϊκού κινήματος.
2. Από την άποψη αυτή το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη είναι δυσμενές για τα λαϊκά συμφέροντα και δυσκολεύει την πάλη του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Όχι μόνο γιατί σημειώνεται μετά από μια περίοδο συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όπου συνέχιζε να εφαρμόζει το βάρβαρο μνημόνιο Σαμαρά – Βενιζέλου, αλλά γιατί επανεκλέγεται η ίδια συγκυβέρνηση χωρίς τη μάσκα της αντιμνημονιακής δύναμης, διακηρύσσοντας τώρα, ανοιχτά και απροκάλυπτα την προσχώρησή της στο μνημονιακό στρατόπεδο και έχοντας υπερψηφίσει στη Βουλή το τρίτο βάρβαρο μνημόνιο.
Τώρα η κυβέρνηση Τσίπρα κραδαίνοντας την “έγκριση” και τη “νωπή” λαϊκή εντολή που επικυρώνει και νομιμοποιεί τη μνημονιακή της πολιτική, είναι έτοιμη να προχωρήσει σε μια γενικευμένη επίθεση για την εφαρμογή του νέου τριετούς μνημονίου, του μοναδικού κυβερνητικού προγράμματος, που θα επιφέρει μια ακόμη πιο συντριπτική σύνθλιψη του λαϊκού εισοδήματος, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση του ΕΚΑΣ, εκτίναξη της φοροληστείας μέσω του ΦΠΑ και της μονιμοποίησης του ΕΝΦΙΑ, νέες απολύσεις, μαζικό εξευτελιστικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, μια πολιτική υποτέλειας και υποδούλωσης στα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και ευθυγράμμισης στη φιλοπόλεμη πολιτική τους στη Μ. Ανατολή, τη Συρία.
Οι κάλπικες προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για “παράλληλο πρόγραμμα” θα αποδειχθούν μια σκέτη απάτη. Όλα τα βάρβαρα μέτρα του τρίτου μνημονίου που πέρασαν τον Αύγουστο και δεσμεύτηκαν στα μεγάλα αφεντικά τους θα εφαρμοστούν επαυξημένα και απαρέγκλιτα όπως προστάζουν σε όλους τους τόνους οι ξένοι και ντόπιοι δυνάστες. Αν θα δοθούν κάποια ψίχουλα ελάφρυνσης με τη μορφή μελλοντικής “επιμήκυνσης” του χρέους και υποσχέσεις για “ανάπτυξη” αυτά θα είναι η χρυσόσκονη προκειμένου να περάσει με τις λιγότερες αντιστάσεις η βάρβαρη μνημονιακή πολιτική.
Ωστόσο, αν το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών παρουσιάζεται με αυτές τις αρνητικές συνέπειες δεν θα πρέπει η πρώτη δυσμενής όψη του να επισκιάσει την άλλη πλευρά του.
Ότι εμφανίζεται ως ένα αποτέλεσμα που βρίσκεται σαφώς σε δυσαρμονία με την υπαρκτή, εκφρασμένη και διευρυμένη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, όπως εκφράστηκε ακόμα και στο πρόσφατο δημοψήφισμα.
Αν στις εκλογές του Σεπτέμβρη αυτό δεν εκφράστηκε στην έκταση και την ένταση που θα μπορούσε, κάθε άλλο παρά θα πρέπει να βγει το συμπέρασμα ότι υποχώρησε ή έπαψε να υφίσταται η λαϊκή οργή και αγανάκτηση.
Εξάλλου το εκλογικό αποτέλεσμα όχι μόνο δεν δικαιολογεί τους πανηγυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ αλλά πιστοποίησε για άλλη μια φορά πως τα κυρίαρχα κόμματα αδυνατούν να επανεγκλωβίσουν τις λαϊκές μάζες που αποδεσμεύονται από την επιρροή τους. Χαρακτηριστικά, τα πέντε κόμματα που ψήφισαν το μνημόνιο, είχαν όλα μεγάλες εκλογικές απώλειες που αθροιστικά φθάνουν τους 900.000 ψηφοφόρους σε σχέση με τις εκλογές του Γενάρη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 320.000, η ΝΔ 200.000, το Ποτάμι 150.000, οι ΑΝΕΛ 93.000, το ΠΑΣΟΚ 130.000 αν αθροίσουμε τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ, του ΚΙΔΗΣΟ και της ΔΗΜΑΡ το Γενάρη.
Στο τεράστιο ποσοστό της αποχής – προστέθηκαν, σε απόλυτους αριθμούς, άλλες 770.000 σε αυτούς που απείχαν στις εκλογές του Γενάρη- περιλαμβάνεται ένα σημαντικό τμήμα αμφισβήτησης και άρνησης της μνημονιακής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός αυτό, καθώς και οι εκλογικές απώλειες όλων των μνημονιακών κομμάτων, αποτελούν στοιχεία που μόνο συνθήκες πολιτικής σταθερότητας δεν προοιωνίζονται.
Η βαθιά και παρατεταμένη κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος, που έκφρασή της είναι η διαδοχική αλλαγή πέντε κυβερνήσεων στο διάστημα της τελευταία εξαετίας, όχι μόνο δεν φαίνεται να ξεπερνιέται με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυρίαρχη δύναμη, αλλά όλα δείχνουν πως το στένεμα και η συρρίκνωση της εκλογικής βάσης των κυρίαρχων μνημονιακών κομμάτων θα παρατείνει την πολιτική αστάθεια και αβεβαιότητα και η νέα “κυβέρνηση τετραετίας” που σχεδιάζουν - όπως και όλες οι προηγούμενες - δεν φαίνεται να μακροημερεύει. Ο εξαναγκασμός σε παραίτηση του Δ. Καμμένου την ίδια μέρα που ορκίστηκε η κυβέρνηση είναι ένα πρώτο δείγμα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας να φορτώνει όλα τα βάρη στο λαό και χαλκεύοντας νέα δεσμά εξάρτησης και υποτέλειας, θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην όξυνση όλων των εσωτερικών αντιθέσεων, επιβεβαιώνοντας ξανά και ξανά πως καμιά αντιδραστική “τάξη” και καμιά πολιτική σταθερότητα δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω στην πείνα, την εξαθλίωση και τη δυστυχία του λαού.
Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχαστεί κάτω από τη σκιά του εκλογικού αποτελέσματος πως η αντιλαϊκή πολιτική δεν αντιμετωπίζεται μέσα από τις κάλπες που στήνουν όποτε θέλουν οι κυρίαρχες δυνάμεις, αλλά μέσα από τους μαζικούς, εξωκοινοβουλευτικούς αγώνες που μπορούν να αναπτύξουν οι λαϊκές μάζες. Και τέτοιοι αγώνες παρά την κάμψη και υποχώρηση που σημειώνεται, αναπόφευκτα θα ξεσπάσουν την επόμενη περίοδο.
3. Η ΝΔ γνώρισε την ήττα για δεύτερη φορά σε επτά μήνες σε βουλευτικές εκλογές, την πλατιά αποδοκιμασία και καταδίκη της αντιλαϊκής της πολιτικής για τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα που φόρτωσε το λαό τα προηγούμενα χρόνια, για το ρόλο δουλικού υπηρέτη του ιμπεριαλισμού αλλά και για τη συνέχιση της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής που υπόσχονταν, με προπαγανδιστικό όχημα τη συγκρότηση κυβερνήσεων “εθνικής ενότητας” που πρόβαλλε διαρκώς ύστερα από την πεντακομματική υπερψήφιση του τρίτου μνημονίου.
Παρά την ήττα της η ΝΔ κατάφερε να συγκρατήσει το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής της επιρροής και διαθέτει μια συμπαγή πολιτική δύναμη που την αξιοποιεί από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την εδραίωση της αντιδραστικής πορείας των εξελίξεων και το ξεπέρασμα της κρίσης ηγεσίας και γραμμής που ξέσπασε ανάμεσα σε διάφορες φατρίες της, όπως και το 2009.
Ύστερα από την ταπεινωτική συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται “δικαιωμένη” για τη μνημονιακή της πολιτική και την τυφλή προσήλωση στον ευρωμονόδρομο, ως ο κύριος εγγυητής για την εφαρμογή των μνημονίων, αποτελώντας διαχρονικά το βασικό πολιτικό εκφραστή των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και κύρια εναλλακτική κυβερνητική λύση για το μέλλον.
Το ΠΑΣΟΚ διασώθηκε από τον πολιτικό αφανισμό που απειλούνταν και αναζητά κυβερνητικό ρόλο. Καθώς φαίνεται να στερεύει το Ποτάμι κινούνται διαδικασίες για τη συγκρότηση ενός σοσιαλδημοκρατικού πόλου με το ΠΑΣΟΚ σε πρωταγωνιστικό ρόλο που μπορεί να αξιοποιηθεί άμεσα ή σε μια επόμενη φάση σαν συμπλήρωμα και δεκανίκι μνημονιακών κυβερνήσεων.
Η εκλογική εκτόξευση που έφερε τον Λεβέντη στη Βουλή μόνο σαν ψήφος καταδίκης του αστικού πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να εκληφθεί. Η υποτιθέμενη απαξίωσή του μέσα από την “ψήφο χαβαλέ” στο “γραφικό πρόεδρο”, στην πραγματικότητα οδηγεί από άλλο δρόμο στην ενίσχυση της μνημονιακής, αντιδραστικής πολιτικής, την οποία ο Λεβέντης έρχεται να υπηρετήσει.
4. Για άλλη μια φορά διαπιστώθηκε πως η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ εξακολουθεί να διαθέτει μια σοβαρή και σταθερή εκλογική βάση και επιρροή με την ανάδειξή της ξανά σε τρίτο κόμμα και την αύξηση του εκλογικού της ποσοστού κατά μια μονάδα όπως και του αριθμού των βουλευτών της.
Παρά την προσπάθεια περιορισμού της φασιστικής δράσης ύστερα από τη δολοφονία του Π. Φύσσα εξακολουθεί να αποτελεί σοβαρή απειλή, που στο αποκρουστικό πρόσωπό της οι πιο αντιδραστικοί κύκλοι της άρχουσας τάξης βρίσκουν τη δύναμη κρούσης για την τρομοκράτηση του λαού και το χτύπημα του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Αν τώρα τους πέρασαν φίμωτρο και προσπαθούν να τους “συμμορφώσουν”, όταν οι ανάγκες του συστήματος το απαιτήσουν θα εξαπολυθούν και θα αξιοποιηθούν αδίσταχτα και με πολλούς τρόπους για το χτύπημα του κινήματος και την επιβολή του “νόμου” και της “τάξης”.
Η καταδίκης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και του αντικομμουνισμού, το ξεσκέπασμα της ύπουλης “φιλολαϊκής” προπαγάνδας των φασιστών, η σταθερή πάλη ενάντιά τους πρέπει να δυναμώσουν και να συνδυαστούν με την αποφασιστική καταδίκη του ιμπεριαλισμού, της ντόπιας ολιγαρχίας και των κυβερνήσεών τους που με την πολιτική τους θρέφουν το φασισμό.
5. Διαπιστώθηκε για άλλη μια φορά πως η ηγεσία του ΚΚΕ με την αλλοπρόσαλλη, σεχταριστική πολιτική που εφάρμοσε όλα τα προηγούμενα χρόνια και συνεχίζει να εφαρμόζει και σήμερα, σπρώχνει και παραδίνει την ηγεμονία των πλατιών λαϊκών μαζών στο σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ.
Τη στιγμή που αποκαλύπτεται ότι το ντόπιο καθεστώς της εξάρτησης και της υποτέλειας στη χώρα μας παίρνει τη μορφή μιας απροκάλυπτης ξενοκρατίας, η ηγεσία του ΚΚΕ όχι μόνο δεν αναπτύσσει αγώνα για να σπάσουν τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, αλλά αντίθετα καταγγέλλει, στο όνομα ενός κούφιου αντικαπιταλισμού, όσους παλεύουν ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση και υποτέλεια και για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας.
Αντί να μπει στο επίκεντρο της πάλης ο στόχος της απόκρουσης των εξοντωτικών μέτρων των ιμπεριαλιστικών μνημονίων, τώρα και πέντε χρόνια διακηρύσσει συνεχώς πως είναι ψεύτικο το δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο, ότι είναι αποπροσανατολιστικός ο διαχωρισμός ανάμεσα σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις και πως το πραγματικό ζήτημα ακόμη και μπροστά στις εκλογές είναι: καπιταλισμός ή σοσιαλισμός, πιστοποιώντας την ολοκληρωτική απόσπαση από τη σημερινή πραγματικότητα της ηγεσίας του ΚΚΕ, από την κατάσταση του κινήματος και τα φλέγοντα αιτήματα των λαϊκών μαζών.
Παραπέμποντας το ΚΚΕ τη λύση όλων των προβλημάτων στο μελλοντικό “σοσιαλισμό” του - που τον γνωρίσαμε στο πρόσωπο των ρεβιζιονιστικών, εκφυλισμένων καθεστώτων του “υπαρκτού σοσιαλισμού”-, κηρύσσει τη φυγή από το πραγματικό πεδίο της ταξικής πάλης, από τα άμεσα αιτήματα των λαϊκών μαζών, από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κομμουνιστικό κίνημα ύστερα από την καπιταλιστική παλινόρθωση και τη χρεοκοπία του ρεβιζιονισμού και όλα αυτά τα επενδύει με ψευτοεπαναστατικά συνθήματα και φραστικές αντεπιθέσεις.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής ξαναφάνηκαν στις εκλογές, όταν διαπιστώθηκε ότι η ηγεσία του ΚΚΕ όχι μόνο δεν μπόρεσε να αποσπάσει δυνάμεις από την επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ σε συνθήκες ταπεινωτικής συνθηκολόγησης και ανοιχτής προσχώρησής του στο μνημονιακό στρατόπεδο, αλλά λεηλατήθηκε ξανά εκλογικά, έχασε 37.000 ψηφοφόρους, πάνω από το 10% της εκλογικής του δύναμης το Γενάρη, αποδιώχνοντας με την πολιτική του τον αριστερό κόσμο και παραδίδοντας στον σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ την ηγεμονία των πλατιών λαϊκών μαζών.
Την καιροσκοπική πολιτική της πλήρωσε και η “ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ”. Αφού ο ηγετικός πυρήνας της συμπορεύτηκε για δεκαετίες σε μια φιλοευρωπαϊκή – φιλοϊμπεριαλιστική πορεία, στα πλαίσια του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και ενώ τους τελευταίους μήνες υπηρέτησε από κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις την αντιλαϊκή και συνθηκολόγα πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, εμφανίστηκε να αναπαράγει όλες τις χρεοκοπημένες διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ “για κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο” την ίδια στιγμή που υπεράσπιζε την παραμονή της χώρας μας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ.
6. Η εκλογική συνεργασία του ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ έδωσε στο σύντομο διάστημα των τριών εβδομάδων μια σκληρή πολιτική μάχη και πέτυχε μια μικρή ενίσχυση της εκλογικής της επιρροής, που οπλίζει με δύναμη, κουράγιο και αποφασιστικότητα όσους τη στήριξαν, στέλνοντας μήνυμα συνέχειας και προοπτικής της δράσης μας, και θέτοντας παρακαταθήκες για τους αυριανούς αγώνες.
Το εκλογικό αποτέλεσμα των 8.944 ψήφων , αυξημένο κατά 1000 ψήφους από αυτό του Γενάρη, το καταγράφουμε θετικά. Πρέπει να εκτιμηθεί σε συνάρτηση με το ιδεολογικοπολιτικό βάρος του μηνύματος της συνεργασίας και παίρνοντας υπόψη πως δε μασήσαμε τα λόγια μας, ούτε χαϊδέψαμε αυτιά, αναζητώντας “συμπληρωματικούς” ρόλους, αλλά θέσαμε στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, βασικά πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα αρχών του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, κόντρα στο πέλαγος των ρεφορμιστικών αυταπατών, ανοίγοντας μέτωπο αντιπαράθεσης στη σοσιαλδημοκρατική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και τη ρεφορμιστική γραμμή του ΚΚΕ και της ΛΑ.Ε., αντιμαχόμενοι θέσεις και “μεταβατικά” προγράμματα, όπως αυτό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που καλλιεργούν το συμφιλιωτισμό και λειτουργούν σαν αριστερό συμπλήρωμα του ρεφορμισμού.
Σε συνθήκες έντονης πόλωσης και εκβιαστικών διλημμάτων που επικράτησαν ξανά στο πολιτικό σκηνικό και στον κόσμο της αριστεράς, πέρα από τα εφόδια του γενικού πολιτικού προσανατολισμού και της αντιπαράθεσης με τα αντίπαλα ιδεολογικά ρεύματα, πρωταρχική σημασία έχει η παρουσία και δράση οργανωμένων δυνάμεων, η ύπαρξη σταθερών οργανωτικών και πολιτικών ερεισμάτων μέσα στους εργαζόμενους που εξασφαλίζει την άμεση επαφή και στήριξη του κόσμου, κάτι που δεν μπορεί να υποκατασταθεί από τη γενική απρόσωπη προπαγανδιστική δουλειά.
Τα πολιτικά και οργανωτικά ερείσματα είναι συγκριτικά περιορισμένα, οι δεσμοί με ευρύτερους κύκλους αγωνιστών και εργαζομένων είναι αδύναμοι. Όπου στοιχειωδώς έχει αντιμετωπιστεί αυτό το κρίσιμο ζήτημα, το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερα θετικό, όπως π.χ. στους Νομούς Θεσπρωτίας, Ιωαννίνων, Σάμου – Ικαρίας, Χανίων και αλλού, όπου το εκλογικό μας ποσοστό είναι τριπλάσιο του πανελλαδικού.
Ζήτημα που πρέπει να διερευνηθεί είναι το χαμηλό ποσοστό μας στο λεκανοπέδιο Αττικής, όπου και οργανωμένες συγκριτικά αξιόλογες δυνάμεις διαθέτουμε και συστηματικές παρεμβάσεις γίνονται, τόσο κεντρικά όσο και σε επιμέρους συνοικιακά μέτωπα πάλης.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να κρατήσουμε πρώτα απ' όλα είναι η συνολική πολιτική δράση που ανέπτυξε όλο αυτό το διάστημα η εκλογική συνεργασία.
Για τρεις εβδομάδες, οι σύντροφοι και συναγωνιστές των δύο οργανώσεων κινητοποιήθηκαν, μεταφέροντας το αγωνιστικό μήνυμα της συνεργασίας σε χιλιάδες εργαζόμενους, το μήνυμα της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους λακέδες τους, ενάντια στην πολιτική της εξάρτησης, της σκληρής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, τον κοινό στόχο για την ανασυγκρότηση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος ενάντια στο συμβιβασμό και τη συνθηκολόγηση.
Από τις αρχές του 2012 που ξεκίνησε η πολιτική συνεργασία, οι δύο οργανώσεις έδωσαν στις εκλογές του Σεπτέμβρη για τέταρτη φορά μια κεντρική πολιτική μάχη, παρεμβαίνοντας επί πλέον, πριν τρεις μήνες στη μάχη της αποχής από το δημοψήφισμα και αναπτύσσοντας παράλληλα όλο αυτό το διάστημα μια πλούσια δράση στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ μέσα στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, μέσα στα πολιτικά, κοινωνικά και ταξικά μέτωπα, επιβεβαιώνοντας πως η συνεργασία αυτή μπορεί να αποκτήσει ακόμα πιο ουσιαστικό και ευρύτερο περιεχόμενο, χαράσσοντας μια ελπιδοφόρα σταθερή προοπτική.
Η μάχη των εκλογών, ένα συγκεκριμένο επεισόδιο της πολιτικής πάλης, τέλειωσε και ξανοίγεται τώρα μπροστά μας ο αγώνας σε όλα τα μέτωπα πάλης στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται.
Οι αγωνιστές, οι αριστεροί που μας στήριξαν, αλλά και όσοι όλα αυτά τα χρόνια παραμένουν επίμονα στις γραμμές του μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος, υποδήλωσαν με την ψήφο τους πως το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα είναι εδώ, κόντρα στις πιέσεις και τις σειρήνες των αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων.
Το κέρδισμα της εμπιστοσύνης και η ενεργητική στήριξη, συσπείρωση και στράτευση αυτού του αγωνιστικού δυναμικού θα κριθεί στην πορεία, μέσα στους αγώνες του λαού και στο βαθμό που η πολιτική συνεργασίας των δύο οργανώσεων στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ θα δυναμώνει και θα παίρνει βαθύτερα χαρακτηριστικά, δημιουργώντας τα δικά της δεδομένα στο λαϊκό, αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα από την ανεξάρτητη πολιτική παρέμβαση και δράση της.
7. Αυτό που απαιτούν οι συνθήκες είναι να δυναμώσει ένα ολόπλευρο μέτωπο ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης στο ΣΥΡΙΖΑ, που αποκαλύπτεται ότι αποτελεί ένα αριστερό φερέφωνο μιας δεξιάς μνημονιακής πολιτικής, έναν αριστερό απολογητή που εξωραΐζει τον ιμπεριαλισμό, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ και τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα.
Μπροστά στο νέο κύμα αντιλαϊκής επίθεσης και φοροληστείας που έρχεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν άλλο δρόμο να επιλέξουν, για να υπερασπιστούν την επιβίωσή τους, παρά να ξεσηκωθούν σε μαζικούς αγώνες.
Ο λαός πρέπει να ορθώσει το ανάστημά του παραμερίζοντας τις σειρήνες της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας, να δυναμώσει την πάλη του για την απόκρουση των αντεργατικών μέτρων που έρχονται, τη σταθερή διεκδίκηση και επανακατάκτηση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων που καταργήθηκαν, σε σύνδεση με τα γενικότερα αιτήματα πάλης για την έξοδο από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και το ΔΝΤ.
Είναι ο μόνος δρόμος σωτηρίας για το λαό και οφείλουμε με όλες μας τις δυνάμεις να δώσουμε τη δική μας συμβολή στον αγώνα του λαού μας ενάντια στους ξένους και ντόπιους δυνάστες και εκμεταλλευτές και τα πολιτικά τους φερέφωνα.
Το Μ-Λ ΚΚΕ, στη βάση αυτών των εκτιμήσεων και κατευθύνσεων θα συνεχίσει επίμονα και σταθερά να αναπτύσσει τη δράση του, στις νέες συνθήκες μέσα στο μαζικό, εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Ταυτόχρονα θα συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις του στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ, από κοινού με τους συντρόφους του ΚΚΕ(μ-λ), ώστε να δυναμώσει η ανεξάρτητη πανελλαδική αγωνιστική παρέμβαση και δράση της, στις σημερινές κρίσιμες συνθήκες, για την υπόθεση του λαϊκού αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Η ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ
24 Σεπτέμβρη 2015
Οι ξένες και ντόπιες κυρίαρχες δυνάμεις εκδήλωσαν, ανοιχτά, την προτίμησή τους για την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ και τον ενίσχυσαν προσβλέποντας στο πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει, ακόμη, ο Α. Τσίπρας και στην ικανότητά του να παραπλανά και να αφοπλίζει το λαϊκό και εργατικό κίνημα, διασφαλίζοντας στις σημερινές συνθήκες το πέρασμα της βάρβαρης πολιτικής των μνημονίων.
Στη σημερινή φάση αναδεικνύεται ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυρίαρχη πολιτική δύναμη, το στυλοβάτη του αστικού πολιτικού συστήματος για το αποτελεσματικό πέρασμα των ιμπεριαλιστικών μνημονίων και ταυτόχρονα το “αριστερό” ανάχωμα που έρχεται να νομιμοποιήσει στη συνείδηση ενός δημοκρατικού και αριστερού κόσμου τα μνημόνια με αριστερά εύσημα και να γίνει το “ζωντανό παράδειγμα” έτσι ώστε τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία να εδραιώσουν στη συνείδηση των λαϊκών μαζών τα αντιδραστικά τους ιδεολογήματα πως η πολιτική των μνημονίων, της ΕΕ και του ευρώ είναι “μονόδρομος για τη σωτηρία της χώρας”.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, ακόμη μέχρι πριν τρεις μήνες με την απάτη του δημοψηφίσματος, σαν ο εκφραστής των προσδοκιών του εργαζόμενου λαού για τη λύτρωσή του από την πολιτική των μνημονίων και της υποδούλωσης, δείχνει τώρα το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής του, τον ύπουλο, αντιλαϊκό ρόλο του, καθώς έρχεται με το μανδύα της Αριστεράς να δικαιολογήσει τα πιο βάρβαρα μέτρα, δυσφημώντας έτσι τις ιδέες και τους αγώνες της Αριστεράς και να σκορπίσει την απογοήτευση, την αποστράτευση και την ηττοπάθεια μέσα στις γραμμές του λαϊκού κινήματος.
2. Από την άποψη αυτή το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη είναι δυσμενές για τα λαϊκά συμφέροντα και δυσκολεύει την πάλη του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Όχι μόνο γιατί σημειώνεται μετά από μια περίοδο συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όπου συνέχιζε να εφαρμόζει το βάρβαρο μνημόνιο Σαμαρά – Βενιζέλου, αλλά γιατί επανεκλέγεται η ίδια συγκυβέρνηση χωρίς τη μάσκα της αντιμνημονιακής δύναμης, διακηρύσσοντας τώρα, ανοιχτά και απροκάλυπτα την προσχώρησή της στο μνημονιακό στρατόπεδο και έχοντας υπερψηφίσει στη Βουλή το τρίτο βάρβαρο μνημόνιο.
Τώρα η κυβέρνηση Τσίπρα κραδαίνοντας την “έγκριση” και τη “νωπή” λαϊκή εντολή που επικυρώνει και νομιμοποιεί τη μνημονιακή της πολιτική, είναι έτοιμη να προχωρήσει σε μια γενικευμένη επίθεση για την εφαρμογή του νέου τριετούς μνημονίου, του μοναδικού κυβερνητικού προγράμματος, που θα επιφέρει μια ακόμη πιο συντριπτική σύνθλιψη του λαϊκού εισοδήματος, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση του ΕΚΑΣ, εκτίναξη της φοροληστείας μέσω του ΦΠΑ και της μονιμοποίησης του ΕΝΦΙΑ, νέες απολύσεις, μαζικό εξευτελιστικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, μια πολιτική υποτέλειας και υποδούλωσης στα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και ευθυγράμμισης στη φιλοπόλεμη πολιτική τους στη Μ. Ανατολή, τη Συρία.
Οι κάλπικες προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για “παράλληλο πρόγραμμα” θα αποδειχθούν μια σκέτη απάτη. Όλα τα βάρβαρα μέτρα του τρίτου μνημονίου που πέρασαν τον Αύγουστο και δεσμεύτηκαν στα μεγάλα αφεντικά τους θα εφαρμοστούν επαυξημένα και απαρέγκλιτα όπως προστάζουν σε όλους τους τόνους οι ξένοι και ντόπιοι δυνάστες. Αν θα δοθούν κάποια ψίχουλα ελάφρυνσης με τη μορφή μελλοντικής “επιμήκυνσης” του χρέους και υποσχέσεις για “ανάπτυξη” αυτά θα είναι η χρυσόσκονη προκειμένου να περάσει με τις λιγότερες αντιστάσεις η βάρβαρη μνημονιακή πολιτική.
Ωστόσο, αν το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών παρουσιάζεται με αυτές τις αρνητικές συνέπειες δεν θα πρέπει η πρώτη δυσμενής όψη του να επισκιάσει την άλλη πλευρά του.
Ότι εμφανίζεται ως ένα αποτέλεσμα που βρίσκεται σαφώς σε δυσαρμονία με την υπαρκτή, εκφρασμένη και διευρυμένη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, όπως εκφράστηκε ακόμα και στο πρόσφατο δημοψήφισμα.
Αν στις εκλογές του Σεπτέμβρη αυτό δεν εκφράστηκε στην έκταση και την ένταση που θα μπορούσε, κάθε άλλο παρά θα πρέπει να βγει το συμπέρασμα ότι υποχώρησε ή έπαψε να υφίσταται η λαϊκή οργή και αγανάκτηση.
Εξάλλου το εκλογικό αποτέλεσμα όχι μόνο δεν δικαιολογεί τους πανηγυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ αλλά πιστοποίησε για άλλη μια φορά πως τα κυρίαρχα κόμματα αδυνατούν να επανεγκλωβίσουν τις λαϊκές μάζες που αποδεσμεύονται από την επιρροή τους. Χαρακτηριστικά, τα πέντε κόμματα που ψήφισαν το μνημόνιο, είχαν όλα μεγάλες εκλογικές απώλειες που αθροιστικά φθάνουν τους 900.000 ψηφοφόρους σε σχέση με τις εκλογές του Γενάρη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 320.000, η ΝΔ 200.000, το Ποτάμι 150.000, οι ΑΝΕΛ 93.000, το ΠΑΣΟΚ 130.000 αν αθροίσουμε τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ, του ΚΙΔΗΣΟ και της ΔΗΜΑΡ το Γενάρη.
Στο τεράστιο ποσοστό της αποχής – προστέθηκαν, σε απόλυτους αριθμούς, άλλες 770.000 σε αυτούς που απείχαν στις εκλογές του Γενάρη- περιλαμβάνεται ένα σημαντικό τμήμα αμφισβήτησης και άρνησης της μνημονιακής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός αυτό, καθώς και οι εκλογικές απώλειες όλων των μνημονιακών κομμάτων, αποτελούν στοιχεία που μόνο συνθήκες πολιτικής σταθερότητας δεν προοιωνίζονται.
Η βαθιά και παρατεταμένη κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος, που έκφρασή της είναι η διαδοχική αλλαγή πέντε κυβερνήσεων στο διάστημα της τελευταία εξαετίας, όχι μόνο δεν φαίνεται να ξεπερνιέται με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυρίαρχη δύναμη, αλλά όλα δείχνουν πως το στένεμα και η συρρίκνωση της εκλογικής βάσης των κυρίαρχων μνημονιακών κομμάτων θα παρατείνει την πολιτική αστάθεια και αβεβαιότητα και η νέα “κυβέρνηση τετραετίας” που σχεδιάζουν - όπως και όλες οι προηγούμενες - δεν φαίνεται να μακροημερεύει. Ο εξαναγκασμός σε παραίτηση του Δ. Καμμένου την ίδια μέρα που ορκίστηκε η κυβέρνηση είναι ένα πρώτο δείγμα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας να φορτώνει όλα τα βάρη στο λαό και χαλκεύοντας νέα δεσμά εξάρτησης και υποτέλειας, θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην όξυνση όλων των εσωτερικών αντιθέσεων, επιβεβαιώνοντας ξανά και ξανά πως καμιά αντιδραστική “τάξη” και καμιά πολιτική σταθερότητα δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω στην πείνα, την εξαθλίωση και τη δυστυχία του λαού.
Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχαστεί κάτω από τη σκιά του εκλογικού αποτελέσματος πως η αντιλαϊκή πολιτική δεν αντιμετωπίζεται μέσα από τις κάλπες που στήνουν όποτε θέλουν οι κυρίαρχες δυνάμεις, αλλά μέσα από τους μαζικούς, εξωκοινοβουλευτικούς αγώνες που μπορούν να αναπτύξουν οι λαϊκές μάζες. Και τέτοιοι αγώνες παρά την κάμψη και υποχώρηση που σημειώνεται, αναπόφευκτα θα ξεσπάσουν την επόμενη περίοδο.
3. Η ΝΔ γνώρισε την ήττα για δεύτερη φορά σε επτά μήνες σε βουλευτικές εκλογές, την πλατιά αποδοκιμασία και καταδίκη της αντιλαϊκής της πολιτικής για τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα που φόρτωσε το λαό τα προηγούμενα χρόνια, για το ρόλο δουλικού υπηρέτη του ιμπεριαλισμού αλλά και για τη συνέχιση της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής που υπόσχονταν, με προπαγανδιστικό όχημα τη συγκρότηση κυβερνήσεων “εθνικής ενότητας” που πρόβαλλε διαρκώς ύστερα από την πεντακομματική υπερψήφιση του τρίτου μνημονίου.
Παρά την ήττα της η ΝΔ κατάφερε να συγκρατήσει το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής της επιρροής και διαθέτει μια συμπαγή πολιτική δύναμη που την αξιοποιεί από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την εδραίωση της αντιδραστικής πορείας των εξελίξεων και το ξεπέρασμα της κρίσης ηγεσίας και γραμμής που ξέσπασε ανάμεσα σε διάφορες φατρίες της, όπως και το 2009.
Ύστερα από την ταπεινωτική συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται “δικαιωμένη” για τη μνημονιακή της πολιτική και την τυφλή προσήλωση στον ευρωμονόδρομο, ως ο κύριος εγγυητής για την εφαρμογή των μνημονίων, αποτελώντας διαχρονικά το βασικό πολιτικό εκφραστή των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και κύρια εναλλακτική κυβερνητική λύση για το μέλλον.
Το ΠΑΣΟΚ διασώθηκε από τον πολιτικό αφανισμό που απειλούνταν και αναζητά κυβερνητικό ρόλο. Καθώς φαίνεται να στερεύει το Ποτάμι κινούνται διαδικασίες για τη συγκρότηση ενός σοσιαλδημοκρατικού πόλου με το ΠΑΣΟΚ σε πρωταγωνιστικό ρόλο που μπορεί να αξιοποιηθεί άμεσα ή σε μια επόμενη φάση σαν συμπλήρωμα και δεκανίκι μνημονιακών κυβερνήσεων.
Η εκλογική εκτόξευση που έφερε τον Λεβέντη στη Βουλή μόνο σαν ψήφος καταδίκης του αστικού πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να εκληφθεί. Η υποτιθέμενη απαξίωσή του μέσα από την “ψήφο χαβαλέ” στο “γραφικό πρόεδρο”, στην πραγματικότητα οδηγεί από άλλο δρόμο στην ενίσχυση της μνημονιακής, αντιδραστικής πολιτικής, την οποία ο Λεβέντης έρχεται να υπηρετήσει.
4. Για άλλη μια φορά διαπιστώθηκε πως η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ εξακολουθεί να διαθέτει μια σοβαρή και σταθερή εκλογική βάση και επιρροή με την ανάδειξή της ξανά σε τρίτο κόμμα και την αύξηση του εκλογικού της ποσοστού κατά μια μονάδα όπως και του αριθμού των βουλευτών της.
Παρά την προσπάθεια περιορισμού της φασιστικής δράσης ύστερα από τη δολοφονία του Π. Φύσσα εξακολουθεί να αποτελεί σοβαρή απειλή, που στο αποκρουστικό πρόσωπό της οι πιο αντιδραστικοί κύκλοι της άρχουσας τάξης βρίσκουν τη δύναμη κρούσης για την τρομοκράτηση του λαού και το χτύπημα του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Αν τώρα τους πέρασαν φίμωτρο και προσπαθούν να τους “συμμορφώσουν”, όταν οι ανάγκες του συστήματος το απαιτήσουν θα εξαπολυθούν και θα αξιοποιηθούν αδίσταχτα και με πολλούς τρόπους για το χτύπημα του κινήματος και την επιβολή του “νόμου” και της “τάξης”.
Η καταδίκης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και του αντικομμουνισμού, το ξεσκέπασμα της ύπουλης “φιλολαϊκής” προπαγάνδας των φασιστών, η σταθερή πάλη ενάντιά τους πρέπει να δυναμώσουν και να συνδυαστούν με την αποφασιστική καταδίκη του ιμπεριαλισμού, της ντόπιας ολιγαρχίας και των κυβερνήσεών τους που με την πολιτική τους θρέφουν το φασισμό.
5. Διαπιστώθηκε για άλλη μια φορά πως η ηγεσία του ΚΚΕ με την αλλοπρόσαλλη, σεχταριστική πολιτική που εφάρμοσε όλα τα προηγούμενα χρόνια και συνεχίζει να εφαρμόζει και σήμερα, σπρώχνει και παραδίνει την ηγεμονία των πλατιών λαϊκών μαζών στο σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ.
Τη στιγμή που αποκαλύπτεται ότι το ντόπιο καθεστώς της εξάρτησης και της υποτέλειας στη χώρα μας παίρνει τη μορφή μιας απροκάλυπτης ξενοκρατίας, η ηγεσία του ΚΚΕ όχι μόνο δεν αναπτύσσει αγώνα για να σπάσουν τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, αλλά αντίθετα καταγγέλλει, στο όνομα ενός κούφιου αντικαπιταλισμού, όσους παλεύουν ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση και υποτέλεια και για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας.
Αντί να μπει στο επίκεντρο της πάλης ο στόχος της απόκρουσης των εξοντωτικών μέτρων των ιμπεριαλιστικών μνημονίων, τώρα και πέντε χρόνια διακηρύσσει συνεχώς πως είναι ψεύτικο το δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο, ότι είναι αποπροσανατολιστικός ο διαχωρισμός ανάμεσα σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις και πως το πραγματικό ζήτημα ακόμη και μπροστά στις εκλογές είναι: καπιταλισμός ή σοσιαλισμός, πιστοποιώντας την ολοκληρωτική απόσπαση από τη σημερινή πραγματικότητα της ηγεσίας του ΚΚΕ, από την κατάσταση του κινήματος και τα φλέγοντα αιτήματα των λαϊκών μαζών.
Παραπέμποντας το ΚΚΕ τη λύση όλων των προβλημάτων στο μελλοντικό “σοσιαλισμό” του - που τον γνωρίσαμε στο πρόσωπο των ρεβιζιονιστικών, εκφυλισμένων καθεστώτων του “υπαρκτού σοσιαλισμού”-, κηρύσσει τη φυγή από το πραγματικό πεδίο της ταξικής πάλης, από τα άμεσα αιτήματα των λαϊκών μαζών, από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κομμουνιστικό κίνημα ύστερα από την καπιταλιστική παλινόρθωση και τη χρεοκοπία του ρεβιζιονισμού και όλα αυτά τα επενδύει με ψευτοεπαναστατικά συνθήματα και φραστικές αντεπιθέσεις.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής ξαναφάνηκαν στις εκλογές, όταν διαπιστώθηκε ότι η ηγεσία του ΚΚΕ όχι μόνο δεν μπόρεσε να αποσπάσει δυνάμεις από την επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ σε συνθήκες ταπεινωτικής συνθηκολόγησης και ανοιχτής προσχώρησής του στο μνημονιακό στρατόπεδο, αλλά λεηλατήθηκε ξανά εκλογικά, έχασε 37.000 ψηφοφόρους, πάνω από το 10% της εκλογικής του δύναμης το Γενάρη, αποδιώχνοντας με την πολιτική του τον αριστερό κόσμο και παραδίδοντας στον σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ την ηγεμονία των πλατιών λαϊκών μαζών.
Την καιροσκοπική πολιτική της πλήρωσε και η “ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ”. Αφού ο ηγετικός πυρήνας της συμπορεύτηκε για δεκαετίες σε μια φιλοευρωπαϊκή – φιλοϊμπεριαλιστική πορεία, στα πλαίσια του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και ενώ τους τελευταίους μήνες υπηρέτησε από κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις την αντιλαϊκή και συνθηκολόγα πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, εμφανίστηκε να αναπαράγει όλες τις χρεοκοπημένες διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ “για κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο” την ίδια στιγμή που υπεράσπιζε την παραμονή της χώρας μας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ.
6. Η εκλογική συνεργασία του ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ έδωσε στο σύντομο διάστημα των τριών εβδομάδων μια σκληρή πολιτική μάχη και πέτυχε μια μικρή ενίσχυση της εκλογικής της επιρροής, που οπλίζει με δύναμη, κουράγιο και αποφασιστικότητα όσους τη στήριξαν, στέλνοντας μήνυμα συνέχειας και προοπτικής της δράσης μας, και θέτοντας παρακαταθήκες για τους αυριανούς αγώνες.
Το εκλογικό αποτέλεσμα των 8.944 ψήφων , αυξημένο κατά 1000 ψήφους από αυτό του Γενάρη, το καταγράφουμε θετικά. Πρέπει να εκτιμηθεί σε συνάρτηση με το ιδεολογικοπολιτικό βάρος του μηνύματος της συνεργασίας και παίρνοντας υπόψη πως δε μασήσαμε τα λόγια μας, ούτε χαϊδέψαμε αυτιά, αναζητώντας “συμπληρωματικούς” ρόλους, αλλά θέσαμε στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, βασικά πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα αρχών του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, κόντρα στο πέλαγος των ρεφορμιστικών αυταπατών, ανοίγοντας μέτωπο αντιπαράθεσης στη σοσιαλδημοκρατική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και τη ρεφορμιστική γραμμή του ΚΚΕ και της ΛΑ.Ε., αντιμαχόμενοι θέσεις και “μεταβατικά” προγράμματα, όπως αυτό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που καλλιεργούν το συμφιλιωτισμό και λειτουργούν σαν αριστερό συμπλήρωμα του ρεφορμισμού.
Σε συνθήκες έντονης πόλωσης και εκβιαστικών διλημμάτων που επικράτησαν ξανά στο πολιτικό σκηνικό και στον κόσμο της αριστεράς, πέρα από τα εφόδια του γενικού πολιτικού προσανατολισμού και της αντιπαράθεσης με τα αντίπαλα ιδεολογικά ρεύματα, πρωταρχική σημασία έχει η παρουσία και δράση οργανωμένων δυνάμεων, η ύπαρξη σταθερών οργανωτικών και πολιτικών ερεισμάτων μέσα στους εργαζόμενους που εξασφαλίζει την άμεση επαφή και στήριξη του κόσμου, κάτι που δεν μπορεί να υποκατασταθεί από τη γενική απρόσωπη προπαγανδιστική δουλειά.
Τα πολιτικά και οργανωτικά ερείσματα είναι συγκριτικά περιορισμένα, οι δεσμοί με ευρύτερους κύκλους αγωνιστών και εργαζομένων είναι αδύναμοι. Όπου στοιχειωδώς έχει αντιμετωπιστεί αυτό το κρίσιμο ζήτημα, το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερα θετικό, όπως π.χ. στους Νομούς Θεσπρωτίας, Ιωαννίνων, Σάμου – Ικαρίας, Χανίων και αλλού, όπου το εκλογικό μας ποσοστό είναι τριπλάσιο του πανελλαδικού.
Ζήτημα που πρέπει να διερευνηθεί είναι το χαμηλό ποσοστό μας στο λεκανοπέδιο Αττικής, όπου και οργανωμένες συγκριτικά αξιόλογες δυνάμεις διαθέτουμε και συστηματικές παρεμβάσεις γίνονται, τόσο κεντρικά όσο και σε επιμέρους συνοικιακά μέτωπα πάλης.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να κρατήσουμε πρώτα απ' όλα είναι η συνολική πολιτική δράση που ανέπτυξε όλο αυτό το διάστημα η εκλογική συνεργασία.
Για τρεις εβδομάδες, οι σύντροφοι και συναγωνιστές των δύο οργανώσεων κινητοποιήθηκαν, μεταφέροντας το αγωνιστικό μήνυμα της συνεργασίας σε χιλιάδες εργαζόμενους, το μήνυμα της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους λακέδες τους, ενάντια στην πολιτική της εξάρτησης, της σκληρής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, τον κοινό στόχο για την ανασυγκρότηση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος ενάντια στο συμβιβασμό και τη συνθηκολόγηση.
Από τις αρχές του 2012 που ξεκίνησε η πολιτική συνεργασία, οι δύο οργανώσεις έδωσαν στις εκλογές του Σεπτέμβρη για τέταρτη φορά μια κεντρική πολιτική μάχη, παρεμβαίνοντας επί πλέον, πριν τρεις μήνες στη μάχη της αποχής από το δημοψήφισμα και αναπτύσσοντας παράλληλα όλο αυτό το διάστημα μια πλούσια δράση στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ μέσα στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, μέσα στα πολιτικά, κοινωνικά και ταξικά μέτωπα, επιβεβαιώνοντας πως η συνεργασία αυτή μπορεί να αποκτήσει ακόμα πιο ουσιαστικό και ευρύτερο περιεχόμενο, χαράσσοντας μια ελπιδοφόρα σταθερή προοπτική.
Η μάχη των εκλογών, ένα συγκεκριμένο επεισόδιο της πολιτικής πάλης, τέλειωσε και ξανοίγεται τώρα μπροστά μας ο αγώνας σε όλα τα μέτωπα πάλης στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται.
Οι αγωνιστές, οι αριστεροί που μας στήριξαν, αλλά και όσοι όλα αυτά τα χρόνια παραμένουν επίμονα στις γραμμές του μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος, υποδήλωσαν με την ψήφο τους πως το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα είναι εδώ, κόντρα στις πιέσεις και τις σειρήνες των αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων.
Το κέρδισμα της εμπιστοσύνης και η ενεργητική στήριξη, συσπείρωση και στράτευση αυτού του αγωνιστικού δυναμικού θα κριθεί στην πορεία, μέσα στους αγώνες του λαού και στο βαθμό που η πολιτική συνεργασίας των δύο οργανώσεων στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ θα δυναμώνει και θα παίρνει βαθύτερα χαρακτηριστικά, δημιουργώντας τα δικά της δεδομένα στο λαϊκό, αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα από την ανεξάρτητη πολιτική παρέμβαση και δράση της.
7. Αυτό που απαιτούν οι συνθήκες είναι να δυναμώσει ένα ολόπλευρο μέτωπο ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης στο ΣΥΡΙΖΑ, που αποκαλύπτεται ότι αποτελεί ένα αριστερό φερέφωνο μιας δεξιάς μνημονιακής πολιτικής, έναν αριστερό απολογητή που εξωραΐζει τον ιμπεριαλισμό, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ και τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα.
Μπροστά στο νέο κύμα αντιλαϊκής επίθεσης και φοροληστείας που έρχεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν άλλο δρόμο να επιλέξουν, για να υπερασπιστούν την επιβίωσή τους, παρά να ξεσηκωθούν σε μαζικούς αγώνες.
Ο λαός πρέπει να ορθώσει το ανάστημά του παραμερίζοντας τις σειρήνες της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας, να δυναμώσει την πάλη του για την απόκρουση των αντεργατικών μέτρων που έρχονται, τη σταθερή διεκδίκηση και επανακατάκτηση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων που καταργήθηκαν, σε σύνδεση με τα γενικότερα αιτήματα πάλης για την έξοδο από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και το ΔΝΤ.
Είναι ο μόνος δρόμος σωτηρίας για το λαό και οφείλουμε με όλες μας τις δυνάμεις να δώσουμε τη δική μας συμβολή στον αγώνα του λαού μας ενάντια στους ξένους και ντόπιους δυνάστες και εκμεταλλευτές και τα πολιτικά τους φερέφωνα.
Το Μ-Λ ΚΚΕ, στη βάση αυτών των εκτιμήσεων και κατευθύνσεων θα συνεχίσει επίμονα και σταθερά να αναπτύσσει τη δράση του, στις νέες συνθήκες μέσα στο μαζικό, εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Ταυτόχρονα θα συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις του στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ, από κοινού με τους συντρόφους του ΚΚΕ(μ-λ), ώστε να δυναμώσει η ανεξάρτητη πανελλαδική αγωνιστική παρέμβαση και δράση της, στις σημερινές κρίσιμες συνθήκες, για την υπόθεση του λαϊκού αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Η ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ
24 Σεπτέμβρη 2015
Σχόλια