Για την καρέκλα και πολλά περισσότερα

Οταν πέρασε η πρώτη μπόρα, τότε που δεν τολμούσε να εμφανιστεί πουθενά και απέφευγε να πάει ακόμα και στο δημοτικό του συμβούλιο, ο Ψινάκης δημοσίευσε στο Instagram μια φωτογραφία, στην οποία εμφανιζόταν να αγκαλιάζει έναν πυροσβέστη που με τη μάνικα κατάβρεχε εστία φωτιάς. «Σήμερα σβήσαμε στον Μαραθώνα την 14η φωτιά μετά την φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου…» έγραφε στο σχόλιο κάτω από τη φωτογραφία.

Ο Ψινάκης είναι η επιτομή της αστικής χυδαιότητας και παρακμής, όμως η διαφορά του από τον Τσίπρα και τους άλλους συριζαίους είναι μόνο στο φαίνεσθαι. Επί της ουσίας μοιάζουν σα δυο σταγόνες νερό. Ο Ψινάκης προσπάθησε να σώσει τη δημαρχιακή του καρέκλα, ο Τσίπρας και οι υπουργοί του προσπάθησαν να σώσουν τις δικές τους καρέκλες. Ο,τι έκαναν από εκείνο το βράδυ της 23ης του Ιούλη μέχρι και τα τέλη του Αυγούστου εντασσόταν στη σφαίρα της προπαγανδιστικής διαχείρισης. «Να τη βγάλουμε καθαρή τώρα, μέχρι να περάσει ο χρόνος και να ξεχαστούν και αυτοί οι νεκροί». Αυτό ήταν το δόγμα με το οποίο κινήθηκαν. Και βέβαια, όταν κινείσαι μ' αυτό το πνεύμα, δε θα διστάσεις μπροστά στο πιο χοντρό ψέμα και θα στήνεις συνέχεια στημένα σόου μπας και καταφέρεις να κοροϊδέψεις τον κόσμο.

Εχετε ξαναδεί σύσκεψη του πρωθυπουργού με τους αρμόδιους υπουργούς και επιχειρησιακούς επιτελείς on camera; Το έκανε ο Τσίπρας. Γύρισε άρον-άρον από το Μόσταρ, πήγε στο κέντρο επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής κι έβαλε τις κάμερες να μεταδίδουν «ζωντανά» τη σύσκεψη. Εκείνη την ώρα είχαν ήδη βρεθεί οι πρώτοι νεκροί, στο Βουτζά είχε καεί κόσμος (23 ήταν τελικά οι νεκροί εκεί), στο Μάτι καίγονταν οι υπόλοιποι, στις παραλίες στριμώχνονταν αλλόφρονες όσοι είχαν επιζήσει χωρίς να ξέρουν αν θα τα καταφέρουν μέχρι το τέλος, κι ο Τσίπρας έκανε ερωτήσεις για την ώρα που θα σηκωθούν το πρωί τα αεροπλάνα, μόνο και μόνο για να δείχνει η κάμερα την εικόνα του… στιβαρού πρωθυπουργού που έχει πάρει την κατάσταση στα χέρια του και ελέγχει τους υπουργούς του και τους αρχηγούς των αστυνομικοπυροσβεστικών σωμάτων έχοντας πλήρη γνώση της κατάστασης και των μέτρων που πρέπει να ληφθούν.

Αεροπλάνα δε χρειάστηκε να σηκωθούν το πρωί. Η φωτιά είχε κατακάψει τα πάντα και είχε σβήσει στη θάλασσα. Χρειάστηκαν μόνο ασθενοφόρα για να μεταφέρουν τους απανθρακωμένους στο νεκροτομείο. Οι πρώτοι νεκροί ήταν γνωστοί από τις 9 το βράδυ. Στη σύσκεψη-σόου του Τσίπρα, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, έκαναν πως δεν ήξεραν τίποτα. Ο Τζανακόπουλος βγήκε και έκανε ανακοίνωση για 20 νεκρούς στις 2 μετά τα μεσάνυχτα! Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν η επικοινωνιακή διαχείριση.

Νέο σόου με την επίσκεψη Τσίπρα στο Μάτι. Πρωί-πρωί (8 η ώρα), με ασφαλίτες να καραδοκούν για κάθε απρόοπτο, χωρίς κάμερες και δημοσιογράφους, μόνο με τον προσωπικό του φωτογράφο. Γιατί σκοπός της επίσκεψης δεν ήταν ο έλεγχος, η απόδοση ευθυνών, η αντιμετώπιση των συνεπειών. Μοναδικός σκοπός ήταν να βγάλει ο Τσίπρας επιλεγμένες φωτογραφίες και να της διανείμει μετά ο μηχανισμός προπαγάνδας των υπογείων του Μαξίμου.

Τον ίδιο σκοπό υπηρετούσαν οι υπουργοί και οι υπηρεσιακοί παράγοντες. Μνημείο γκεμπελισμού υπήρξε η συνέντευξη Τύπου που οργάνωσε το Μαξίμου, με συντονιστή τον Τζανακόπουλο και με εισηγητές τον Τόσκα, τους αρχηγούς της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας και κάποιους παράγοντες που χορήγησε ο Παππάς, για να αποδείξουν μέσω… δορυφορικών φωτογραφιών ότι υπήρξε εφαρμογή οργανωμένου σχεδίου εμπρησμού! Δε θα άλλαζα τίποτα, είπε ο Αρχηγός της Πυροσβεστικής! Υπερήφανος δήλωσε ο αρχηγός της Αστυνομίας!! Ψάχνω και δε βρίσκω το λάθος, τους ξεπέρασε όλους ο Τόσκας!!!

Ηταν πολλοί οι νεκροί. Ηταν εμφανέστατη η ανικανότητα και η εγκληματική αμέλεια στην περιοχή Βουτζά-Ραφήνας-Ματιού, όπου όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν έγκαιρα τη φωτιά, όταν ξέσπασε στην Πεντέλη, αλλά έκλεισαν και τον κόσμο σε παγίδα θανάτου, αδιαφορώντας ακόμα και για επιχειρήσεις διάσωσης από τη θάλασσα, που όλη αυτή η επικοινωνιακή διαχείριση εξόργισε περισσότερο τον κόσμο. Ακόμα και η «ανάληψη της πολιτικής ευθύνης» από τον Τσίπρα, με ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο, εκλήφθηκε ως κοροϊδία. Η ανάγνωσή της από πολλούς ήταν πως ο Τσίπρας μπήκε μπροστά για να σώσει τους «άχρηστους» υπουργούς και επιτελείς. Πολλοί, όμως, ήταν και αυτοί που διάβασαν και πίσω από τις γραμμές: ο Τσίπρας μιλάει για «πολιτική ευθύνη» και αφήνει στη θέση τους Τόσκα και σία, γιατί δε θέλει να γίνει λόγος για συγκεκριμένες ευθύνες. Γιατί αν γίνει τέτοιος λόγος, τότε θα μπει και ο ίδιος στο κάδρο των εγκληματιών.

Αυτό είχαν υποψιαστεί οι πιο ψύχραιμοι από τους συριζαίους, που φρόντισαν είτε να εξαφανιστούν εντελώς από το κάδρο (Δούρου) είτε να δηλώνουν ότι με τόσους νεκρούς δε γίνεται να μην υπάρχουν ευθύνες (Σκουρλέτης). Ετσι, το προπαγανδιστικό σχέδιο του Μαξίμου άλλαξε. Η υποκριτική «πολιτική ευθύνη» αποφασίστηκε να συνοδευτεί και από «απόδοση ευθυνών» σ' αυτούς που ήταν κόκκινο πανί για τον κόσμο. Ετσι, οδηγήθηκαν στην έξοδο ο Τόσκας (μετά πολλών επαίνων από τον Τσίπρα στο Twitter), ο γενικός γραμματέας πολιτικής προστασίας και οι αρχηγοί Πυροσβεστικής και Αστυνομίας. Οι «αλάνθαστοι» μετατράπηκαν σε αποδιοπομπαίους τράγους.

Ολο αυτό το διάστημα υπήρξαν, βέβαια, και πιο ακραίες συμπεριφορές όπως του Καμμένου που πήγε στο Μάτι και έλεγε στον κόσμο ότι αυτός φταίει που κάηκε (το είπε και στο BBC). 'Η του Σπίρτζη που θυμήθηκε ξαφνικά την αυθαίρετη δόμηση. Εκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να πάνε την κουβέντα οπουδήποτε αλλού εκτός από τις δικές τους συγκεκριμένες ευθύνες.  Γιατί πάνω σ' αυτό γινόταν η συζήτηση, δε γινόταν πάνω στις διαχρονικές ευθύνες του συστήματος. Και πάνω σ' αυτό τους «κοπανούσε» η αντιπολίτευση, ευθυγραμμιζόμενη με ό,τι σκεφτόταν αυθόρμητα ο κόσμος. Κι αυτό ήταν το μόνο που ένοιαζε τον Τσίπρα, τους υπουργούς του και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς θα βγάλουν αλώβητοι τον Αύγουστο, χωρίς να τους πάρει η μπάλα. Ηδη ξέχασαν τις εκλογές το φθινόπωρο, τις οποίες με τόση μεθοδικότητα προετοίμαζαν ο Τσίπρας με το επιτελείο του. Το μόνο που ήθελαν ήταν να αποφύγουν τα χειρότερα. Να μην εξελιχθεί η υπόθεση σε πολιτική κρίση που θα εξανάγκαζε την κυβέρνηση σε παραίτηση.

Μετά τις απομακρύνσεις Τόσκα και σίας, ακολούθησε η φιέστα του Λαυρίου, όπου ο Τσίπρας προσπάθησε να δώσει ένα ακόμα σόου, αραδιάζοντας σωρηδόν τα ψέματα και εμφανιζόμενος ως ο μέγας μεταρρυθμιστής που θα διορθώσει τα κακώς κείμενα, για τα οποία δεν ευθύνονται ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι προκάτοχες κυβερνήσεις (για τα ψέματα του Λαυρίου γράφουμε αναλυτικά στο «σαλόνι» αυτού του φύλλου).

Στο διάστημα που ακολούθησε δεν άφησαν ούτε χαραμάδα ευκαιρίας ανεκμετάλλευτη. Εστησαν το σόου της υποδοχής των… ηρώων στρατιωτικών που αποφυλάκισε ο Ερντογάν. Εκαναν εκκωφαντική προπαγάνδα με κάποια μετάλλια που πήραν έλληνες επαγγελματίες αθλητές σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις στο εξωτερικό. Και φτάσαμε στην Ιθάκη στη φιέστα για την «έξοδο από τα Μνημόνια», όπου η αθλιότητα έπιασε ταβάνι. Οι 96 (μέχρι εκείνη την ώρα) νεκροί ξεχάστηκαν τελείως στο διάγγελμα του Τσίπρα (όπως και στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ). Σβήστηκαν με γομολάστιχα. Δεν άξιζαν ούτε μια απλή αναφορά, μια υποκριτική έκφραση οδύνης.

Μετά, η προπαγάνδα του Μαξίμου έριξε στην πολιτική πιάτσα την ανασχηματισμολογία. Θέμα αγαπημένο στα αστικά μίντια, το οποίο θα μπορούσε να καταλάβει το σύνολο της επικαιρότητας, όπως και έγινε. Επί δέκα μέρες γινόταν συζήτηση επί σεναρίων που διέρρεε το επιτελείο προπαγάνδας του Μαξίμου, ενώ αυτή η εβδομάδα κλείνει με φιλολογία και παραφιλολογία για τα «γιατί» και τα «διότι» των πολιτικά ασήμαντων αλλαγών στο κυβερνητικό σχήμα (για το θέμα γράφουμε στη σελίδα 16).

Η εμφάνιση του Τσίπρα στην Ιθάκη ήταν η τρανότερη απόδειξη του ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχυσαν ούτε ένα δάκρυ για τους ανθρώπους που χάθηκαν με ευθύνη τους και ευθύνη του κρατικού μηχανισμού που διοικούν. Το μόνο που τους ένοιαξε ήταν οι καρέκλες τους και παραπέρα το πολιτικό κόστος. Το ίδιο ισχύει και για τους πολιτικούς τους αντιπάλους, που βαρύνονται με παρόμοια μαζικά εγκλήματα στο παρελθόν. Βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν αντιπολίτευση, μένοντας μόνο στις στενές ευθύνες της κυβέρνησης Τσίπρα και των στελεχών της. Οσο δε έβλεπαν τον Τσίπρα και τους υπουργούς του σε πανικό, να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο και να μένουν μόνο στην προσπάθεια απόσεισης των ειδικών ευθυνών τους και διάσωσης της καρέκλας τους, παρέμεναν σ' αυτό το επίπεδο: παραιτηθείτε γιατί είστε ανίκανοι!

Ετσι, παρέμεινε εντελώς στη σκιά το ζήτημα των εγκληματικών ευθυνών του καπιταλιστικού συστήματος, που έχει καταδικάσει τα δάση σε μαρασμό, με αποτέλεσμα να ξεσπούν κάθε χρόνο μεγάλης έκτασης δασικές πυρκαγιές, κάποιες από τις οποίες εξελίσσονται με δραματικό τρόπο και οδηγούν σε μαζικές δολοφονίες ανθρώπων. Η πάλη των εκάστοτε κυβερνητικών στελεχών για την καρέκλα και η διαμάχη ανάμεσα στα αστικά κόμματα με βασικό όπλο την «ανικανότητα» και την «ικανότητα», πέρα από την ανήθικη πλευρά της, έχει μεγάλη σημασία για το σύστημα, καθώς επικεντρώνει την όλη συζήτηση σε ευθύνες προσώπων (οι οποίες αναμφισβήτητα υπάρχουν), αφήνοντας στην άκρη τις ευθύνες του συστήματος, στις οποίες επί τόσα χρόνια επιμένουμε με την αρθρογραφία μας, προβλέποντας αυτά που κάθε χρόνο συμβαίνουν. Οι συριζαίοι είναι άθλιοι, ο καπιταλισμός είναι τρισάθλιος.