Σε τεράστιο group therapy έχει μετατραπεί το Ισραήλ
Σε ψυχωσικό παραλήρημα βρίσκεται ο σιωνιστικός όχλος και κατακλύζει μ’ αυτό τα μίντια και τα σόσιαλ μίντια της οντότητας.
Αλλος εμφανίζει τον Τραμπ σαν… μαχητή Αλ-Κασάμ!
Κάποιοι θρηνούν για την υποστολή της σιωνιστικής σημαίας από τη βάση που είχαν εγκαταστήσει στο Διάδρομο Νετζαρίμ. Οπως ο σιωνιστής δημοσιογράφος Μάντι Ρίζελ, που έγραψε: Η αφαίρεση της σημαίας από το Νετζαρίμ είναι προετοιμασία για την αποχώρηση του στρατού. Τι μας συνέβη; Τι ντροπή!
Αλλος (Αμίτ Σιγκάλ) δείχνει φωτογραφία από την αποσυναρμολόγηση του πύργου τηλεπικοινωνιών στη βάση του Νετζαρίμ και σχολιάζει: Τέλος (προσωρινό) του Νετζαρίμ! Αφού είναι προσωρινό, γιατί μπαίνουν στον κόπο του ξηλώματος;
Νύχτα έφυγε, ντροπιασμένη, η επίλεκτη Ταξιαρχία Γκιβάτι, αμέσως μόλις υπογράφτηκε η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.
Μέρα έφυγε, εξευτελισμένη, η Ταξιαρχία Ναχάλ.
Ο στρατηγός ε.α. Γκιόρα Εϊλάντ, ο εμπνευστής του ναζιστικού Σχεδίου των Στρατηγών για την εκκένωση της βόρειας Γάζας με «Πείνα και Εξολόθρευση», είναι σαφής:
Η Χαμάς νίκησε και πέτυχε τους στόχους της, ενώ το Ισραήλ ηττήθηκε και απέτυχε οικτρά να πετύχει τους στόχους του.
Εξίσου κατηγορηματικός είναι ο πρώην αξιωματικός της ισραηλινής υπηρεσίας πληροφοριών και ειδικός στις διεθνείς σχέσεις, Ορόν Νεχρί:
Ο πόλεμος ξεκίνησε και τελείωσε στις πύλες της Γάζας. Η νίκη στον πόλεμο δεν κρίνεται από τον αριθμό των θυμάτων ή τις περιοχές που καταλήφθηκαν, αλλά από την επίτευξη των στόχων στο τέλος του και μετά το τέλος. Το Ισραήλ ηττήθηκε στις 7 Οκτώβρη, καθώς αυτή η ημέρα σημαδεύτηκε από πρωτόγνωρα γεγονότα, όπως η κατάληψη ισραηλινών οικισμών. Η 7η Οκτώβρη θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη των Παλαιστίνιων ως ημέρα νίκης, ενώ θα παραμείνει πικρή ανάμνηση για τους Ισραηλινούς, και αυτό από μόνο του αποκαλύπτει ποιος είναι ο νικητής.
Ο στρατηγός Γκάντι Σμίνι, μέλος της κίνησης «Ηγέτες για την Ασφάλεια του Ισραήλ»:
Ο πόλεμος που διεξήγαγε ο στρατός εδώ και δεκαπέντε μήνες κόστισε τη ζωή στρατιωτών σε έναν πόλεμο φθοράς χωρίς ελπίδα. Αυτή η ζοφερή κατάσταση δεν είναι μόνο αποτέλεσμα στρατιωτικής αποτυχίας, αλλά και ηγετικής αποτυχίας, καθώς παρά την πλήρη στρατιωτική κινητοποίηση, οι κύριοι στόχοι του πολέμου που τέθηκαν στην αρχή δεν έχουν επιτευχθεί δεκαπέντε μήνες μετά από την έναρξή του.
Ο αναλυτής Αβι Γιέσχαροφ:
Υπάρχει μια αραβική παροιμία που λέει «όποιος γελάει, γελάει στο τέλος» και τώρα η Γάζα γελάει.
Πώς να μην τα πάρει στο κρανίο ο σιωνιστής βουλευτής Αμίτ Λίβι, μέλος της Επιτροπής Ιερουσαλήμ;
Γνωρίζω πολύ καλά τα δεδομένα και τις πληροφορίες. Η Χαμάς διαθέτει 24 τάγματα και δεν υπάρχει ούτε ένα τάγμα ή μονάδα χωρίς διοικητή. Το ίδιο ισχύει και για την Ισλαμική Τζιχάντ. Κάθε στρατιώτης της Χαμάς που χάθηκε τα τελευταία 15 χρόνια έχει αντικατασταθεί. Τα στρατιωτικά βιομηχανικά τους συστήματα καλύπτουν το έλλειμμα σε όπλα με τα πυρομαχικά του στρατού που δεν εξερράγησαν. Αυτό σημαίνει ότι είναι σε θέση να κατασκευάσουν πυραύλους και να πραγματοποιήσουν μελλοντικές επιθέσεις στο Φάκελο της Γάζας. Αυτές τις πληροφορίες τις βλέπουμε και τις παίρνουμε στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Αμυνας και έχουμε πληροφορίες για συνεχιζόμενες προσπάθειες στρατιωτικών επιθέσεων.
Τον ακολουθεί ο στρατιωτικός αναλυτής Νόαμ Αμίρ:
Πώς είναι δυνατόν, μετά από 1 χρόνο και 3 μήνες, να υπάρχουν ακόμα στρατιωτικά οχήματα τζιπ της Χαμάς στη Γάζα; Αυτό είναι ακριβώς η στρατιωτική αποτυχία του Ισραήλ.
Και ο Αμιχάι Στάιν από το σιωνιστικό κανάλι i24:
Οι εικόνες από τη Γάζα δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: Το Ισραήλ απέτυχε να δημιουργήσει μια κυβερνητική εναλλακτική λύση για τη Χαμάς.
Ο ερευνητής Μιχαέλ Μίλσταϊν:
Δεν έχει νόημα να συζητάμε για το “επόμενο στάδιο”, γιατί είναι σαφές ότι “το επόμενο στάδιο” είναι ήδη εδώ: η Χαμάς.
Αλλος σιωνιστής δημοσιογράφος, ο Γιόσι Ελί, έχει άλλον νταλκά:
Οι κρατούμενοι που θα απελευθερωθούν με τη συμφωνία είναι ο Αμπντάλα Σαραμπάτι, ο σχεδιαστής της έκρηξης του λεωφορείου στη ‘Γραμμή 2’ στην οποία σκοτώθηκαν 23 Ισραηλινοί, και ο Μοχάμεντ Αμπού Ορντα, υπεύθυνος για τον θάνατο περισσότερων από 45 Ισραηλινών. Δεν θα ξεχάσω την έκρηξη στη ‘Γραμμή 2’, είδα το σύννεφο της έκρηξης από τη βάση της Συνοριακής Φρουράς όπου ήμουν.
Ο Αμίρ Μπόχμποτ το… απογειώνει (στην ιστοσελίδα «Ουάλα»):
Η επιβίωση του Αμπού Ομπάιντα, εκπροσώπου του στρατιωτικού τμήματος της Χαμάς, αποτελεί αποτυχία του συστήματος ασφάλειας που δεν έδωσε σημασία για χρόνια στον πόλεμο απόψεων και τον ψυχολογικό πόλεμο, στην εποχή της υπερπληροφόρησης και των κοινωνικών δικτύων.
Τον ίδιο νταλκά έχει και ο Τσιβκά Χαζκίλι:
Το πιο επικίνδυνο και κακό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να απελευθερώσουμε τον Ζακαρία Αλ-Ζουμπάιντι στη Δυτική Οχθη. Είναι ένας επίμονος τρομοκράτης που σκότωσε μέλη της οικογένειάς του, τον γιο του, τους αδελφούς του και τους φίλους του, και η απελευθέρωσή του στη Δυτική Οχθη είναι παρόμοια με αυτό που κάναμε με τον Σινουάρ στη Γάζα όταν τον απελευθερώσαμε.
Λέει και μια αλήθεια, όμως:
Είδαμε τα παιδιά της Γάζας να τραγουδούν τραγούδια νίκης. Είναι η ελίτ της επόμενης γενιάς. Καταστρέψαμε τη Γάζα και τα σπίτια της, αλλά ακόμα κι αν σκοτώσουμε 300.000 από τους κατοίκους της, αυτοί θα παραμείνουν αμετακίνητοι.
Υπάρχουν και οι ψυχραιμότεροι, όπως ο διάσημος σχολιαστής της «Maariv» Μπεν Κασπί που την Κυριακή το πρωί έγραψε έναν θρήνο για τη χαμένη αίγλη του σιωνισμού:
Δεν είναι τα συνθήματα που πρέπει να ακουστούν σήμερα όταν επιστρέψουν οι απαχθείσες. Δεν χρειάζονται συνθήματα. Πρέπει να τις κοιτάξουμε, να σκουπίσουμε τα δάκρυα και να σκύψουμε το κεφάλι. Πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη και να ζητήσουμε συγχώρεση από τις αδελφές μας, που δεν καταφέραμε να τις σώσουμε νωρίτερα. Ολόκληρο το κράτος, από την κορυφή ως τη βάση του, οι υποστηρικτές της συμφωνίας και οι αντίπαλοί της, αυτοί που ζητούν την επανέναρξη του πολέμου και εκείνοι που αντιτίθενται σ’ αυτό. Ολοι μας πρέπει απλά να ζητήσουμε συγγνώμη.
Το κράτος των Εβραίων, που ιδρύθηκε μετά την πιο φρικτή καταστροφή που υπέστη ο εβραϊκός λαός, υπό τον όρκο «Ποτέ ξανά», απέτυχε στην αποστολή του. Αυτό είναι μια απόλυτη, οδυνηρή, ιστορική αποτυχία – όχι μόνο για το στρατό, τη Σιν Μπετ, τις υπηρεσίες πληροφοριών, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας και την κυβέρνηση της αποτυχίας. Η αποτυχία είναι μεγαλύτερη από όλα αυτά. Ηταν αποτυχία του κράτους, αποτυχία της ιδέας που βρισκόταν πίσω από την ίδρυση του κράτους, αποτυχία του σιωνισμού που υποτίθεται ότι θα μας έδινε μια ασφαλή πατρίδα, ένα μέρος όπου θα μπορούσαμε να κοιμηθούμε ήσυχα στο κρεβάτι μας το πρωί του Σαββάτου.
Ο αναλυτής Αβι Ισαχαρόφ διαπίστωσε με θλίψη:
Μετά από 15 μήνες πολέμου, η Χαμάς παρέμεινε στη θέση της και οι εικόνες της απελευθέρωσης των τριών κρατούμενων γυναικών επιβεβαιώνουν την πολιτική ήττα του Ισραήλ.
Ο στρατιωτικός αναλυτής Νόαμ Αμίρ στο Κανάλι 14:
Πώς κατάφερε η Χαμάς να αντέξει για πάνω από 15 μήνες; Οι διαδεδομένες εικόνες από την παράδοση των ισραηλινών γυναικών την Κυριακή και η εμφάνιση των μαχητών της Χαμάς στους δρόμους της Γάζας αποτελούν αληθινή απόδειξη της αποτυχίας του Ισραήλ στο να επιτύχει τους στόχους του στρατιωτικά. Ο εκπρόσωπος του στρατού Ντανίλ Χαγκάρι φρόντιζε να προβάλλει εικόνες από τις καταστροφές στη Γάζα ως εικόνες νίκης. Ωστόσο, η σκηνή των ένοπλων μαχητών στη Γάζα κατά την παράδοση των γυναικών απέδειξε ότι η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική και πως ο καλύτερος όρος για το συμβάν είναι «στρατιωτική και πολιτική αποτυχία».
Ο πρόεδρος του Φόρουμ Παλαιστινιακών Σπουδών στο Κέντρο Μοσέ Νταγιάν, Μάικλ Μίλσταϊν:
Δεν βρήκα κανέναν διανοούμενο ή ομιλητή από την Παλαιστίνη που να καταδικάζει τη μάχη της 7ης Οκτώβρη, εκτός από τους εκπροσώπους της Παλαιστινιακής Αρχής, που οι στόχοι τους είναι γνωστοί. Αντίθετα, ο παλαιστινιακός λαός πιστεύει ότι αυτό που επιτεύχθηκε είναι ένα κατόρθωμα και αυτό είναι ανησυχητικό.
Ο στρατιωτικός αναλυτής της Yedioth Ahronoth, Ρον Μπεν Γισάι, ζήτησε από τους συμπατριώτες του να γίνουν ρεαλιστές και να αναγνωρίσουν την πραγματικόπτητα:
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η Χαμάς δεν είναι μια θρησκευτική εξτρεμιστική κίνηση και εξωτερική δύναμη που επιβλήθηκε στους κατοίκους της Γάζας. Η Χαμάς είναι μια αυθεντική οργανωτική έκφραση της κουλτούρας, των φιλοδοξιών και της ιδεολογίας των αδικιών της πλειονότητας των περισσότερων από δύο εκατομμύρια ανθρώπων στη Γάζα. Η Χαμάς είναι η Γάζα και η Γάζα είναι η Χαμάς. Οροι όπως “κατάρρευση της Χαμάς” και “πλήρης νίκη” είναι εκφράσεις που ανήκουν στον τομέα της λογοτεχνίας και της ποίησης και δεν αποτελούν αιτήματα που μπορεί να επιβάλει μια υπεύθυνη κυβέρνηση σε έναν “ιδεολογικά σκληρό εχθρό” όπως η Χαμάς.
Σχόλια