Κινηματογραφική προβολή 14/11/13: ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Φίλοι και φίλες γειά χαρά

Σινεφιλμικών προβολών συνέχεια, αυτή την Πέμπτη 14 Νοέμβρη και ώρα 9.30 μ.μ., με μια ταινία ...σατιρικού τρόμου

 !

:

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

MONTY PYTHON'S THE MEANING OF LIFE
Βρετανία 1983 | Έγχρ. | Διάρκεια: 1h 47'
Σενάριο/παίζουν: Έρικ Άιντλ, Τέρι Γκίλιαμ, Τζον Κλιζ, Μάικλ Πέιλιν, Τέρι Τζόουνς, Γκρέιαμ Τσάπμαν
Σκηνοθεσία: Τέρι Τζόουνς
Μουσική: Τζον ντιου Πρέι
Φωτογραφία: Πίτερ Χάναν, Ρότζερ Πρατ

“Ο θεός χρειάστηκε έξι μέρες για να δημιουργήσει τον κόσμο.

Οι Μόντι Πάιθον μόνο μιάμιση ώρα, για να τον διαλύσουν...”

Ποιό είναι το νόημα της ζωής;
Η εργασία;
Η μάθηση;
Η οικογένεια;
Ο πλούτος;
Τί κάνουμε όταν ο θάνατος μας χτυπά την πόρτα;
Tα ανελέητα ερωτήματα που προαιώνια βασανίζουν τον άνθρωπο...
(ποιοί είμαστε; από πού ερχόμαστε; τί σκοπό έχουμε στη ζωή μας; όλα μάταια;) 
...είναι δυνατόν να βρουν απάντηση;

Για τους απαράμιλλους Μόντυ Πάιθον, είναι!
Στο Νόημα της ζωής, το κύκνειο κινηματογραφικό άσμα τους, συγγράφουν και περφορμάρουν
ένα βέβηλο, ανατρεπτικό φιλοσοφικό δοκίμιο,
που διακωμωδεί τους πάντες και τα πάντα, σε βαθμό ισοπέδωσης...


Η ταινία έχει σπονδυλωτή δομή. Διαιρείται σε σειρά ενοτήτων-σκετς, διαμέσου των οποίων παρουσιάζονται και αναλύονται όλα τα στάδια της ζωής, οι κατά Σαίξπηρ

 , 

από την κωμωδία Όπως σας αρέσει

,

 «επτά ηλικίες» του ανθρώπου: γέννηση, εκπαίδευση, δουλειά, γάμος, σεξ, κοινωνία, θάνατος. Οι επιμέρους ιστορίες είναι διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά απαντούν όλες σε πλευρές του ίδιου θέματος.

Βέβαιο είναι ότι καμιά πραγματική καταστροφή δεν λαμβάνει χώρα επί σκηνής. Όλα όμως τα κοινωνικά στερεότυπα και "ιερά και όσια" παρωδούνται και ευτελίζονται: η εκκλησία και το πόσο έχει επιδράσει στη

 ν

... 

υπερ

γεννητικότητα των εργατικών λαϊκών στρωμάτων, το σχολείο σε ρόλο θεματοφύλακα ηθικής

 

που καταπιέζει τη σεξουαλικότητα των νέων, η σύγχρονη εργασία-δουλεία στις πολυεθνικές εταιρείες, το σύστημα υγείας, η βουλιμία της πλούσιας μεγαλοαστικής τάξης, η παράνοια και ανοησία του πολέμου, καθώς και ο ύστατος φόβος του ανθρώπου μπροστά στον ερχομό του θανάτου. 

Παράλληλα, όλα τα βαθιά νοήματα της ζωής σχολιάζονται από έξι… χρυσόψαρα σε ενυδρείο, που δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους Μόντι Πάιθον, σε ένα τρελλό alter ego τους...

Οι δημιουργοί της ταινίας στοχεύουν κατευθείαν στην καρδιά του βρετανικού καθωσπρεπισμού, στον οποίο βγάζουν με αυθάδεια γλώσσα (κινηματογραφική), τον σφυροκοπούν ανελέητα και παρασύρουν μαζί κάθε θεσμό ή αξία. Συχνά η πλάκα που κάνουν είναι χοντρή και οι τρόποι τους άξεστοι, αλλά το θάρρος και η "μαγκιά" τους πάντα αξιοθαύμαστη. Μέσα από το πρίσμα ενός μπλακ χιούμορ κοφτερού, θεοπάλαβου, μηδενιστικά φλεγματικού, μα και κοινωνικά βαθιά διεισδυτικού, οργανώνουν ένα φιλμικό πανδαιμόνιο "αναρχικό", σχεδόν πανκ. 

Με αυτή την τελευταία τους ταινία ως ομάδα, οι Μόντι Πάιθον παραδίδουν το πιο ώριμο έργο της καριέρας τους, αλλά και το πιο καυστικό, ωμό και γκροτέσκο. Αποτελεί την πιο σκοτεινή και "αισχρή" κωμωδία τους, που -σύμφωνα με τους ίδιους- σκοπό είχε να "προσβάλει", ώστε μέσα από την 

"ύβρη"

 να προκαλέσει και να ταρακουνήσει από τον εφησυχασμό στις κανονικότητες της ζωής: σπίτι

-

δουλειά

-

οικογένεια

-

θάνατος. Μια απολύτως κωμική ταινία, ταυτόχρονα όμως ένα απόσταγμα σοφίας αυτής της ιδιοφυούς παρέας άγγλων κωμικών. Το γέλιο το προσφέρει άφθονο και σουρεαλιστικό, αλλά πάντα έχει σκοπό να παρωδήσει τη σοβαροφάνεια, τους κοινωνικούς περιορισμούς και τους ασφυκτικούς θεσμούς του πολιτισμένου κόσμου, που εμποδίζουν τους ανθρώπους να χαρούν την ομορφιά της ζωής. 

Οι Πάιθον μπήγουν το σατιρικό νυστέρι τους βαθιά στο πρόβλημα και αφήνουν παρακαταθήκη στον κινηματογράφο τη δική τους συμβολή στο

  περίφημο

... νόημα της ζωής. Αριστουργηματικές ιδέες, απρόσμενα μουσικά νούμερα, ξεκαρδιστικά τραγούδια, animation, εξωφρενικές μεταμφιέσεις και ανεπανάληπτες κωμικές ατάκες πλαισιώνουν την αρχιτεκτονική του φιλμ.

Η ταινία τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών 1983.


ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ

Οι Μόντι Πάιθον (Monty Python, 1969–1983) αποτελούν ένα μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία της κωμωδίας. Αυτή η ομάδα των έξοχων Βρετανών κωμικών, που απαρτιζόταν από τους Έρικ Άιντλ, Τέρι Γκίλιαμ, Τζον Κλιζ, Μάικλ Πέιλιν, Τέρι Τζόουνς και Γκρέιαμ Τσάπμαν, αναδύθηκε μέσα από το ελεύθερο-πειραματικό κλίμα της εξεγερμένης δεκαετίας του ’60 και δημιούργησε νέα στάνταρ στην κωμωδία, αξεπέραστα ακόμα και σήμερα. Δημιουργικοί, με καινοτόμο και αυτοσχεδιαστικό πνεύμα, παραβιάζοντας κανόνες, τηλεοπτικούς πρώτα και ύστερα κινηματογραφικούς, ώθησαν τη φόρμα και το στυλ της κωμωδίας ακόμη παραπέρα. Η επιρροή τους στη βρετανική κωμωδία είναι ακόμα ζωντανή. Στις ΗΠΑ, πολλοί καλλιτέχνες από τη διάσημη σειρά Saturday Night Live έχουν επηρεαστεί από το αιφνιδιαστικό, 

ανατρεπτικό

 χιούμορ των Πάιθον. Το 2005, στη βρετανική τηλεοπτική εκπομπή The Comedian's Comedian, τρεις από τους έξι (Άιντλ, Κλιζ και Πέιλιν) ψηφίστηκαν από συναδέλφους τους ανάμεσα στους καλύτερους κωμικούς όλων των εποχών. Σήμερα, είναι ευρύτατα αποδεκτό πως ό,τι υπήρξαν οι Μπιτλς για τη μουσική, ήταν οι Μόντι Πάιθον για την κωμωδία.