Π Ο Λ Υ Τ Ε Χ Ν Ε Ι Ο 2013

Π Ο Λ Υ Τ Ε Χ Ν Ε Ι Ο 2013

Ζήτω η ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου

«Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ» !

Με τους Ναζι-φασίστες δε συζητάς, τους πολεμάς!

Ν Ο Ε Μ Β Ρ Η Σ 1973

Κατάληψη και μετωπική σύγκρουση με το φασισμό

κόντρα στη στάση των αστικών και ρεβιζιονιστικών κομμάτων

Η αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική πάλη της φοιτητικής νεολαίας και του λαού που κορυφώθηκε με την ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνείου απ τους φοιτητές και εξελίχθηκε σε λαϊκή εξέγερση – φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια – κατέληξε σε ανατροπή της στρατιωτικο-φασιστικής διχτατορίας του ντόπιου κεφαλαίου και των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκων ιμπεριαλιστών.

Στη μετωπική σύγκρουση με το φασιστικό καθεστώς και την ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνείου ΔΕΝ αντιτάχθηκαν μόνο τα γνωστά παραδοσιακά αστικά κόμματα αλλά ΚΑΙ τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα “Κ”ΚΕ-”Κ”ΚΕεσ.

Προκλητική υπήρξε η προδοτική στάση της ηγετικής χρουστσοφικής ομάδας των ΚΟΛΙΓΙΑΝΝΗ-ΦΛΩΡΑΚΗ, κλπ. (“Κ”ΚΕ) που δε δίστασε, για να εξυπηρετήσει τα σχέδια της ντόπιας αντίδρασης, να καταγγείλει μέσω της “ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΉΣ” Νο 8 (αντιΕΦΕΕ-”Κ”ΝΕ) τους αντιφασίστες και κομμουνιστές φοιτητές ως «πράχτορες» της ΚΥΠ και της CIA: «καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη 14.11.73, 350 οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο Ρουφογάλη-Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικάνικης CIA».

Η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του χρουστσοφικού “Κ”ΚΕ ομολογεί, 3 χρόνια αργότερα, ότι ήταν ενάντια στην ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνείου και όταν αυτή πραγματοποιήθηκε αγωνίζονταν να τη ΔΙΑΛΥΣΕΙ με την “απαγκίστρωση των φοιτητών απ’ το Πολυτεχνείο”: ομολογούν ανοιχτά ότι ο βασικός σκοπός τους ήταν: “κυρίως να πάρουν μέτρα για την απαγκίστρωση των φοιτητών από το Πολυτεχνείο... το Γραφείο της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ θεώρησε ότι η κατάληψη, παρόλα που έπρεπε να αποφευχθεί...”(“ΚΟΜΕΠ”, 11/1976, σελ. 98). Και παρακάτω: “αν η ΚΝΕ ήταν σωστά προετοιμασμένη και τα στελέχη της δούλευαν έγκαιρα και επιτόπου μέσα στο Φ.Κ., μ’ αυτή την κατεύθυνση, θα ήταν δυνατό ή να μην επιλεγεί καθόλου η μορφή της κατάληψης, ή κι’ αν προσωρινά πραγματοποιούνταν, να στρέφονταν γρήγορα προς άλλες εξελίξεις” (στο ίδιο, σελ. 112-113).

Άμεση ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ της Ελλάδας, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, απ’ την ιμπεριαλιστική

Ευρωπαϊκή Ένωση (μαζί και από ΕΥΡΩ-ΟΝΕ)

Μετά την ανοιχτή ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας – ορατή τουλάχιστον από το 2006, με αποκορύφωμα το 2009 («αύξηση δαπανών 40δισ–έσοδα 20δις», Ν.Καραβίτης) δηλ. η Καραμανλική «6ετία 2004-2009» που ακόμα και η δεξιά-μεγαλοαστική «Καθημερινή» χαρακτήρισε «μοιραία 6ετία» («Κ» 25/3/2012, σελ.2 «Οικονομία») – που οδήγησε στο γνωστό διεθνή οικονομικό ΕΛΕΓΧΟ και στη μόνιμη ασφυκτική ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ της χώρας από: ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν και την εγκατάσταση των εκπροσώπων τους στην Αθήνα, διαμορφώθηκε μια ΝΕΑ κατάσταση, η οποία, μεταξύ άλλων, χαρακτηρίζεται από:

1) παραπέρα βάθεμα αλλά και πληρέστερη-ασφυκτικότερη ιμπεριαλιστική ΕΞΑΡΤΗΣΗ της χώρας. Οι σχέσεις Ελλάδας– Γερμανίας-Γαλλίας, κλπ. ΔΕΝ είναι σχέσεις «αλληλεξάρτησης» («Κ»ΚΕ) δηλ. «ισότιμης» συμμετοχής σε ΕΕ, όπως ισχυρίζονται ΚΑΙ τα μεγαλοαστικά κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κλπ., αντίθετα: είναι σχέσεις ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ και ΥΠΟΤΑΓΗΣ,

2) παρατεταμένη οικονομική κρίση που δεν πρόκειται για «κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου» (=αντιμαρξιστική άποψη του «Κ»ΚΕ) αλλά αντίθετα για: καπιταλιστική κυκλική κρίση υπερπαραγωγής, που πηγάζει απ’ τη βασική ΑΝΤΙΦΑΣΗ του καπιταλισμού (ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ): η πιο σπουδαία ΑΝΤΙΦΑΣΗ αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος,

3) μια χωρίς προηγούμενο ΕΠΙΘΕΣΗ των μεγάλων ισχυρών μονοπωλίων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και του ντόπιου κεφαλαίου που κορυφώνεται στην εκμηδένιση των κατακτήσεων της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών μαζών αλλά και την απότομη και ραγδαία χειροτέρευση της κατάστασής τους, ενώ οι τεράστιες περικοπές των «πάντων» (μισθών, συντάξεων, περικοπές σε υγεία, παιδεία κλπ.), η εκτίναξη στα ύψη της μαζικής ανεργίας, ιδιαίτερα στους νέους, ο πληθωρισμός, οι τεράστιες αυξήσεις τιμών, η ληστρική φορολογία, κλπ. τις καταδικάζουν στην πείνα και την εξαθλίωση, βαθαίνοντας στο έπακρο το προτσές της απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου και των πλατιών λαϊκών μαζών,

4) το συνεχιζόμενο ξεπούλημα του πλούτου της χώρας στο ξένο αλλά και στο ντόπιο κεφάλαιο,

5) το διαρκές βάθεμα της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής που εκδηλώνεται, μεταξύ άλλων, τόσο με τις χιλιάδες δολοφονικές επιθέσεις πανελλαδικά των χιτλερικών αποβρασμάτων ναζι-φασιστών της «Χρυσής Αυγής» ενάντια σε μετανάστες εργάτες και έλληνες αντιφασίστες (μαζί με 5 δολοφονίες, με τελευταία εκείνη του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα) αλλά και με τον ολόπλευρο εκφασισμό του αστικού κράτους (αστυνομία, στρατός, δικαιοσύνη, κλπ) και το φασιστικό πογκρόμ «ανακατάληψης των πόλεων» του εθνικιστικού-ρατσιστικού-φασιστικού δίδυμου Σαμαρά-Δένδια ως την επίσημη συμμετοχή του ναζι-φασιστικού ΛΑΟΣ-Καρατζαφέρη πριν στην κυβέρνηση Παπαδήμου και των γνωστών ναζι-φασιστών Βορίδη-Γεωργιάδη-Πλεύρη, που τώρα πέρασαν ανοιχτά στο αδελφό τους κόμμα, τη μοναρχοφασιστική ΝΔ, με αρχηγό το θαυμαστή-υμνητή των Ταγμάτων Ασφαλείας, Α. Σαμαρά.

Στη νέα σημερινή κατάσταση της χώρας, η τωρινή στρατηγική επιλογή του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και της ξενόδουλης αντιδραστικής αστικής τάξης αλλά ΚΑΙ των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων είναι: παραμονή της Ελλάδας σε ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕ. Αυτή έχει εκφραστεί επανειλημμένα τόσο απ’ τα μεγαλοαστικά κόμματα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κλπ.) αλλά και απ’ τον πρόεδρο του ΣΕΒ Δασκαλόπουλο παραμονές εκλογών του 2012: «Ευρώπη ή χάος», το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το «Κ»ΚΕ: «λύση έξω από το ΕΥΡΩ και Δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφή» («Ρ» 31/5/2011, σελ.6) όσο και απ’ τους διάφορους ηγέτες της ιμπεριαλιστικής ΕΕ.

Με τη στρατηγική αυτή του κεφαλαίου ευθυγραμμίζονται πλήρως τόσο τα μεγαλοαστικά κόμματα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κλπ.) όσο και τα ρεφορμιστικά κόμματα της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, κλπ.) αλλά και σειρά εξωκοινοβουλευτικές Οργανώσεις που παραιτήθηκαν απ’ την αντιιμπεριαλιστική πάλη για την έξοδο της χώρας απ’ την ΕΕ που εκφράζεται στην αντιιμπεριαλιστική θέση-σύνθημα: «ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠ’ ΤΗΝ ΕΕ», που παλιότερα, όταν η Ελλάδα δεν ήταν ακόμα μέλος της ΕΟΚ, για τους αντιιμπεριαλιστές-κομμουνιστές είχε τη μορφή: «ΟΧΙ στη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ» («Κ»ΚΕ, κλπ. παραπέμπουν τη λεγόμενη «αποδέσμευση» απ’ την ΕΕ στο μακρινό μέλλον της «ειρηνικής κοινοβουλευτικής» τους «επανάστασης»!).

Σε πλήρη αντιπαράθεση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, η «Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» θεωρεί ότι η μοναδική διέξοδος που έχει σήμερα μπροστά της η εργατική τάξη και όλοι οι εργαζόμενοι είναι η αμφισβήτηση της καταστροφικής επιλογής του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου: παραμονής της Ελλάδας σε ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕ και η διεξαγωγή και ανάπτυξη της ταξικής πάλης – σε συνδυασμό με την πάλη για την υπεράσπιση των ταξικών τους συμφερόντων – για άμεση ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ της Ελλάδας, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, απ’ την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση (μαζί και από ΕΥΡΩ-ΟΝΕ). Πρόταση που ΔΕΝ απευθύνεται στην αστική τάξη, στα κόμματα της και στην κυβέρνηση, αλλά στο λαό, στους εργαζόμενους και στη νεολαία για την οργάνωση της πάλης τους. Οι σημερινές αρνητικές εξελίξεις στη χώρα με κορυφαία τη ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ της οικονομίας και οι εξόφθαλμα πολύ δυσμενέστερες εξελίξεις στις σχέσεις Ελλάδας-ΕΕ, αλλά και η κατάρρευση των περί την ΕΕ μύθων, κατέστησαν το αντιιμπεριαλιστικό σύνθημα της εργατικής τάξης και του λαού «έξω η Ελλάδα απ’ την ΕΕ» όχι μόνο ένα υπερώριμο αίτημα αλλά το θέτουν ΚΑΙ στο κέντρο της σημερινής πολιτικής δράσης της εργατικής τάξης και του λαού ως άμεσο στόχο πάλης για την αποχώρηση της Ελλάδας απ’την ιμπεριαλιστική ΕΕ και την ανάπτυξη πλατιού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Διότι η σημερινή αντιιμπεριαλιστική πάλη:

1) αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γενικότερης αντιιμπεριαλιστικής πάλης για την οριστική και πλήρη, μελλοντικά, απαλλαγή της χώρας απ’ την ΕΞΑΡΤΗΣΗ της (οικονομική-πολιτική-στρατιωτική) απ’ τις διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις,

2) είναι αναγκαία και συνδέεται αναπόσπαστα με την αποτελεσματική απόκρουση και ματαίωση των επιθέσεων του κεφαλαίου ενάντια στις ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ των εργαζομένων, αφού οι επιθέσεις αυτές ΔΕΝ προέρχονται μόνο από το ντόπιο αλλά ΚΑΙ από το ξένο κεφάλαιο, προέρχονται κατευθείαν και από ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν,

3) είναι αναγκαία και συνδέεται αναπόσπαστα με την αποτελεσματική απόκρουση και ματαίωση των επιθέσεων στο βιοτικό επίπεδο των πλατιών λαϊκών μαζών, διότι οι επιθέσεις αυτές, τα αντιλαϊκά μέτρα, ΔΕΝ προέρχονται μόνο από το ντόπιο αλλά ΚΑΙ από το ξένο κεφάλαιο, προέρχονται κατευθείαν και από ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν,

4) συνδέεται άμεσα με τη ματαίωση του εν εξελίξει και συνεχιζόμενου ξεπουλήματος του πλούτου της χώρας στο ξένο αλλά και στο ντόπιο κεφάλαιο – παράλληλα με τη µονοµερή στάση πληρωμών ολόκληρου του χρέους, το οποίο είναι τοκογλυφικό και δημιούργημα της αντιδραστικής αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών για τα δικά τους συμφέροντα και όχι των εργαζομένων.

5) συνδέεται άμεσα με το πρόβλημα της υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας – που το αστικό σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ θεωρεί «ξεπερασμένη»: «ο όρος «εθνική ανεξαρτησία» δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες» («Ρ» 1/2/2005, σελ.15), αντιγράφοντας καθυστερημένα το φασίστα Κ. Καραμανλή, ο οποίος είχε το θράσος στο «Μήνυμα από την τηλεόραση για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, 22/12/1978» να μιλήσει ακόμα και για «κατοχύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας»(!) της Ελλάδας μέσα σε ΕΟΚ-ΕΕ δηλ. μέσα στο «λάκκο των λεόντων» – πάνω στο οποίο «πατά» η παραπλανητική δημαγωγική προπαγάνδα όλων των εθνικιστών και ναζι-φασιστών («Χρυσή Αυγή», ΛΑΟΣ, κλπ.), η οποία εδώ και καιρό έχει πάρει επικίνδυνες διαστάσεις, δηλητηριάζοντας καταστροφικά τη συνείδηση τμημάτων του λαού.

Χωρίς τα παραπάνω σημεία ΔΕΝ νοείται αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, καταντά κενή σε περιεχόμενο.

Η πρόταση της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 προς την εργατική τάξη, τη νεολαία και το λαό για µονοµερή στάση πληρωμών ολόκληρου του χρέους και ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ, ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, της Ελλάδας από την ΕΕ-ΟΝΕ-Ευρώ είναι η μόνη που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση και ευθέως σε ρήξη µε τη σημερινή στρατηγική επιλογή του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου παραμονής της Ελλάδας σε ΕΥΡΩ-ΟΝΕ-ΕΕ, είναι η μόνη που εκφράζει τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα ΚΑΙ επιπλέον συμβάλλει στην ανάπτυξη της αντιιµπεριαλιστικής συνείδησης των πλατιών λαϊκών μαζών και είναι κατάλληλη πολιτικά για την ανάπτυξη ενός πλατιού και ενωτικού αντιφασιστικού-αντιιµπεριαλιστικού κινήµατος. Ακριβώς αυτό τρέμει το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο αλλά και τα μονοπώλια της ΕΕ, αφού αυτό αποτελεί την εντελώς απαραίτητη προϋπόθεση για την αλλαγή του αναγκαίου και απαιτούμενου συσχετισμού δυνάμεων για την προετοιμασία της οριστικής, μελλοντικά, απαλλαγής της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, που θα ανοίξει το δρόμο της προοπτικής της αντιιµπεριαλιστικής-προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κοµµουνισµού.

Νοέμβρης 2013