Είναι η τρίτη ή τέταρτη φορά που ο κ.Αντώνης Σαμαράς δέχεται τη στήριξη και τη βοήθεια της κυρίας Μέρκελ.

Η στήριξη της κυρίας Μέρκελ προς τον Έλληνα πρωθυπουργό (ειδικά μάλιστα μετά από εκείνο το «ουδείς αναμάρτητος» κατά την εξομολόγησή του παρουσία της καγκελαρίου) είναι ειλικρινής. Μόνο που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη δυο σημαντικές παραμέτρους.

Πρώτη: Η κυρία Μέρκελ, όντως, όπως ακούμε και διαβάζουμε, στηρίζει την Ελλάδα. Αλλά όχι την Ελλάδα του ελληνικού λαού. Η στήριξη της κυρίας Μέρκελ αφορά την «άλλη» Ελλάδα. Καθ’ ότι έχουμε «δυο Ελλάδες». Η μία είναι αυτή που επιβάλλει το ένα Μνημόνιο μετά το άλλο. Το ένα χαράτσι μετά το άλλο. Το ένα πακέτο μέτρων μετά το άλλο. Η άλλη Ελλάδα είναι εκείνη που όλα αυτά τα υφίσταται. Η στήριξη της κυρίας Μέρκελ είναι αφειδώλευτη. Αλλά αφορά την πρώτη Ελλάδα. Την Ελλάδα των εγχώριων τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των κεφαλαιοκρατών που κερδίζουν από την πολιτική των Μνημονίων και, φυσικά συνιστά στήριξη στη δικομματική κυβέρνηση που τους εκπροσωπεί.

Δεύτερη: Στις διακρατικές σχέσεις, με ή χωρίς πρωθυπουργό τον κ.Σαμαρά, ουδέποτε η πολιτική καθορίστηκε με όρους «καλού Σαμαρείτη». Το αυτό ισχύει και στις σχέσεις Μέρκελ – Σαμαρά. Που σημαίνει ότι η πολιτική στήριξη του γερμανικού κεφαλαίου και της εκπροσώπου του, της Μέρκελ, προς την ελληνική κυβέρνηση, κάθε άλλο παρά... αχρήματος και «αφιλοκερδής» είναι. Το αντίθετο. Η αδίστακτη πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά κερδοφόρα. Για τη Γερμανία. Αλλά και για τους εγχώριους φίλους της. Αυτός είναι ο λόγος που η κυρία Μέρκελ παρέχει τη στήριξή της. Για να συνεχιστεί μια πολιτική που ρημάζει τους πολλούς και ικανοποιεί τους λίγους.

Πιο συγκεκριμένα: Η Γερμανία

– και δεν αναφερόμαστε στη Γερμανία του γερμανικού λαού με τα 16 εκατομμύρια ανέργους, κοινωνικά αποκλεισμένους και «εργαζομένους» των 400 ευρώ το μήνα,  αλλά στην ιμπεριαλιστική Γερμανία των μονοπωλίων, τη Γερμανία της «Ζήμενς», της «Χόχτιφ», της «Τίσεν», της «Ντόιτσε Μπανκ» -

κερδίζει αστρονομικά ποσά από την ακολουθούμενη πολιτική στην Ελλάδα.

Τα σημερινά κέρδη της Γερμανίας, αυτά που παράγονται επί κρίσης και σε συνθήκες «ελληνικής χρεοκοπίας», είναι η συνέχιση των προηγούμενων κερδών της. Των κερδών που αποκόμισε το γερμανικό κεφάλαιο επί ελληνικής «ανάπτυξης» και σε εποχές «ισχυρής Ελλάδας». Στο πλαίσιο του αδήριτου νόμου που διέπει τις «συμμαχικές σχέσεις» εντός της ΕΕ,  στο πλαίσιο δηλαδή του νόμου της καπιταλιστικής ανισομετρίας, ο ισχυρός - εν προκειμένω η Γερμανία - έχει πάντα το πλεονέκτημα να κερδίζει. Τόσο από την «ανάπτυξη» όσο και από την κρίση του πιο αδύναμου συμμάχου της. Την περίοδο που προηγήθηκε, την περίοδο της αποκόμισης κερδών που προήλθαν για το γερμανικό κεφάλαιο από την καπιταλιστική «ανάπτυξη» στην Ελλάδα, την είχε περιγράψει θαυμάσια τον Οκτώβριο του 2010 η τότε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και νυν επικεφαλής του ΔΝΤ. Είχε πει τότε η κυρία Λαγκάρντ: «Τα πλεονάσματα της Γερμανίας είναι τα ελλείμματα της Ελλάδας»...

Αυτά συνέβαιναν επί «ανάπτυξης». Αλλά οι ισχυροί δεν σταματούν να έχουν κέρδη ούτε επί κρίσης. Μάλιστα, πολλές φορές, έχουν περισσότερα και πιο ασφαλή κέρδη, ακριβώς διότι υπάρχει κρίση. Ας δούμε, λοιπόν, πώς κερδίζει η Γερμανία όχι μόνο από την ελληνική, αλλά από την ευρωπαϊκή και παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Ας δούμε τι κρύβεται πίσω από την στήριξη της κυρίας Μέρκελ στον κ.Σαμαρά:

1ο) Τον Αύγουστο του 2012 η γερμανική εφημερίδα «Bild» σε μακροσκελές άρθρο με τον τίτλο «Η Γερμανία κερδίζει χρήματα χάρη στην κρίση του ευρώ», σημείωνε ότι χάρη στα αρνητικά επιτόκια για τα δεκαετή γερμανικά ομόλογα «τους τελευταίους 30 μήνες η Γερμανία έχει εξοικονομήσει πάνω από 60 δισ. ευρώ μέσω της αναχρηματοδότησης του χρέους της».

2ο) Λίγες βδομάδες αργότερα από την ανάλυση της «Bild», η εφημερίδα «Handelsblatt», σύμφωνα με την ανάλυση του οικονομολόγου του ινστιτούτου του Κιέλου Jens Boysen-Hogrefe, υπολόγισε ότι λόγω της κρίσης και των χαμηλών επιτοκίων που απολαμβάνει η Γερμανία, το γερμανικό κεφάλαιο τα τελευταία 3,5 χρόνια εξοικονόμησε 68 δισ. ευρώ σε κόστος δανεισμού.

3ο) Κατατοπιστική ήταν, την ίδια περίοδο, η έκθεση του με τις εκτιμήσεις του οικονομικού ινστιτούτου του Μονάχου «Ifo» για το πόσο προσοδοφόρα είναι η κρίση για τη Γερμανία. Όπως σημείωνε, σε συνθήκες κρίσης, το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας αναμένεται να ξεπεράσει το πλεόνασμα κάθε άλλης χώρας στον κόσμο, της Κίνας συμπεριλαμβανομένης.

4ο)  Ήδη από το Μάρτη του 2012, ο ίδιος ο Γερμανός επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), ο Κλάους Ρέγκλινγκ, αποκάλυπτε μιλώντας στο γερμανικό περιοδικό «Focus» ότι από τα μέχρι εκείνη τη στιγμή λεγόμενα «πακέτα στήριξης» προς την Ελλάδα, τα κέρδη της Γερμανίας ξεπερνούσαν τα 15 δισ. ευρώ. Ο λόγος; Η Γερμανία δανείζεται κεφάλαια με αρνητικό επιτόκιο και στη συνέχεια δανείζει τα ίδια χρήματα στην Ελλάδα με θετικό επιτόκιο...

5ο)  Ακόμα και με τους πιο συγκρατημένους υπολογισμούς του οικονομολόγου Thomas Fricke που δημοσιεύτηκαν το Μάη του 2011 στη γερμανική έκδοση «Financial Times», τα κέρδη του γερμανικού κεφαλαίου μόνο από την αξιοποίηση των λεγόμενων «πακέτων στήριξης» προς την Ελλάδα, δεν ήταν ως εκείνη τη στιγμή λιγότερα από 10 δισ. ευρώ...

6ο) Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, τον Ιούνιο του 2010, όταν δηλαδή ψηφίστηκε το πρώτο Μνημόνιο και τέθηκε σε εφαρμογή η δανειακή σύμβαση, από το σύνολο του δηµόσιου και ιδιωτικού χρέους της Ελλάδας, τα 65,4 δισ. ευρώ ήταν σε τράπεζες της Γερμανίας. Ιδού πως εξασφαλίστηκε η Γερμανία μέσω της πολιτικής των Μνημονίων: Έξι µήνες αργότερα, το Δεκέμβρη του 2010, η έκθεση των γερμανικών τραπεζών στο συνολικό ελληνικό εξωτερικό χρέος είχε μειωθεί στα 34 δισ. ευρώ. Κι ένα χρόνο μετά το Μνημόνιο, οι Γερµανοί είχαν φροντίσει οι τράπεζές τους να µην είναι εκτεθειμένες στην Ελλάδα µε περισσότερα από 9 έως 15,5 δισ. ευρώ (εκτιµήσεις της Goldman Sachs, «Ριζοσπάστης», 22.04.2011 και Τράπεζα ∆ιεθνών ∆ιακανονισµών, «Καθηµερινή», 12.6.2011). Συμπέρασμα: Η πολιτική του Μνηµονίου 1, όπως και του Μνηµονίου 2, τους εξασφάλισε τον απαραίτητο χρόνο και τις απαραίτητες «διευκολύνσεις» για να οργανωθούν και να ξεφορτωθούν µεγάλο µέρος του ελληνικού χρέους, εισπράττοντας βέβαια παχυλούς τόκους.

Στα προηγούμενα θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν προσμετράται το κέρδος που προσδοκά να αποκομίσει το γερμανικό κεφάλαιο από τις «μπίζνες» του στην Ελλάδα, είτε από το νέο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, είτε από τις «επενδυτικές» του συμπράξεις με τους εγχώριους «επενδυτές» πάνω στο νεκροταφείο των λαϊκών εισοδημάτων και εργασιακών δικαιωμάτων.

Είναι, επομένως, κάτι παραπάνω από προφανές: Η στήριξη της κυρίας Μέρκελ στον κ.Σαμαρά, η στήριξη της Γερμανίας υπέρ της συνέχισης της πολιτικής που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, είναι ειλικρινής. Μόνο που πρόκειται για την στήριξη σε μια πολιτική που εξανδραποδίζει τον ελληνικό λαό. Και παρέχεται διότι αυτή η πολιτική εξασφαλίζει κέρδη - πολλά κέρδη - στη Γερμανία. Και τα εξασφαλίζει επειδή ακριβώς εξανδραποδίζει τον ελληνικό λαό.