Στο ίδιο μήκος κύματος και με το ΔΝΤ ο Τσίπρας

Γιατί συναντήθηκε ο Τσίπρας με τη Λαγκάρντ; Οχι βέβαια για να της ζητήσει να αποχωρήσει το ΔΝΤ από το ελληνικό «πρόγραμμα», όπως ζητούσε με δηλώσεις του πριν από δεκατέσσερις μήνες. Συναντήθηκε για να εισπράξει τα δημόσια συγχαρητήρια της «σιδηράς κυρίας» του ιμπεριαλιστικού οργανισμού και να τα προσθέσει στο σενάριο του success story που εφαρμόζει η συριζαϊκή προπαγάνδα. Συναντήθηκε για να δημιουργήσει μια ακόμα ρωγμή στην προπαγάνδα της ΝΔ, που επιμένει ηλιθιωδώς να καταγγέλλει τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σαν… αποτυχημένη μνημονιακή κυβέρνηση.

Και βέβαια, η Λαγκάρντ δεν είχε κανένα πρόβλημα και τη συνάντηση που ζήτησε ο Τσίπρας να «δώσει» και να τον επαινέσει δημόσια για την… πρόοδο, αφού αυτή η «πρόοδος» γίνεται με βάση τα σχέδια που εκπονούν οι στυγνοί τεχνοκράτες του ΔΝΤ. Ο,τι κέρδισε ο Τσίπρας απ' αυτή τη συνάντηση αφορά αποκλειστικά το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι που αφήνει παγερά αδιάφορη τη Λαγκάρντ. Αντίθετα, αυτό που πήρε η Λαγκάρντ είναι η αναγνώριση του θετικού ρόλου που διαδραματίζει το ΔΝΤ. Κι έχει σημασία όταν αυτό αναγνωρίζεται από έναν «αριστερό» (για τέτοιος περνιέται ο Τσίπρας), πρωθυπουργό μιας χώρας, ο λαός της οποίας φτύνει αίμα εδώ και οχτώ χρόνια.

«Ελπίζουμε ότι στις κρίσιμες συζητήσεις για το θέμα του χρέους το ΔΝΤ θα διαδραματίσει ένα καίριο και αποφασιστικό ρόλο και σκοπεύουμε να εργασθούμε μαζί προς αυτή την κατεύθυνση» δήλωσε ο Τσίπρας. Θα παραβιάζαμε ανοιχτές θύρες αν μιλούσαμε για υποκρισία. Θα θυμίσουμε, απλά, ότι το ζήτημα του χρέους δεν είναι αρμοδιότητας ΔΝΤ, αλλά αρμοδιότητας ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Τα δάνεια του ΔΝΤ είναι αδιαπραγμάτευτα και ήδη εξοφλούνται κανονικά. Η όποια συζήτηση αφορά το μεγάλο κομμάτι του δανεισμού των τελευταίων ετών, που προέρχεται από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό EFSF/ESM. Και ως προς αυτό δεν πέφτει κανένας λόγος στο ΔΝΤ. Αν δε συμφωνήσουν οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές (και κυρίως η Γερμανία, που ελέγχει και την Ευρωζώνη και τον EFSF/ESM), δεν μπορεί να υπάρξει καμιά λύση.

Από την άλλη, είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει αναγκαστικά νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (για την περίοδο μετά το 2022), γιατί αλλιώς θα υπάρξει χρεοκοπία του ελληνικού κράτους. Μόνο που τους όρους αυτής της αναδιάρθρωσης δε θα τους καθορίσει το ΔΝΤ, αλλά οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές. Ο Σόιμπλε έχει ήδη κάνει τα σχέδιά του και ο διάδοχός του θα βρει ένα υπουργείο πανέτοιμο, με όλα τα σενάρια που θα πέσουν στο τραπέζι.

Ούτε το ΔΝΤ έχει κάποια ένσταση ως προς αυτό. Μπορεί κανείς να το διαβάσει και πίσω από τις γραμμές της δήλωσης που έκανε η Λαγκάρντ παρουσία του Τσίπρα: «Πιστεύω ότι η αποφασιστική εφαρμογή αυτού του προγράμματος μαζί με μια ελάφρυνση του χρέους σε συμφωνία με τους εταίρους, έχει μεγάλη σημασία για να οδηγηθεί η Ελλάδα στην έξοδο από την κρίση. Ο πρωθυπουργός και εγώ έχουμε δεσμευτεί να προχωρήσουμε μαζί προς την κατεύθυνση αυτή». Είπε μήπως τίποτα το διαφορετικό ο Ντεϊσελμπλούμ, που ήλθε πριν από λίγο καιρό στην Αθήνα ως απεσταλμένος του Σόιμπλε;

Το κρίσιμο ζήτημα για τους ιμπεριαλιστές δανειστές -κι αυτό τόνισε η Λαγκάρντ- είναι «η αποφασιστική εφαρμογή αυτού του προγράμματος». Αυτό θα κριθεί στην επικείμενη τρίτη αξιολόγηση και στην τέταρτη και τελική αξιολόγηση, που τοποθετείται λίγο πριν από την ολοκλήρωση του «προγράμματος». Προς το παρόν, οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ «προβλέπουν» ότι το 2018 «δε βγαίνουν τα νούμερα». Συγκεκριμένα, υποστηρίζουν (με τον πιο επίσημο τρόπο, σε έκθεση του ΔΝΤ), ότι το «πρωτογενές πλεόνασμα» θα είναι 2,2% του ΑΕΠ και όχι 3,5%, που προβλέπει το «πρόγραμμα».  Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να καλυφθεί μια «τρύπα» ύψους περίπου 2,4 δισ. ευρώ. Αρα, τα νέα μέτρα είναι δεδομένα (ανεξάρτητα από το αν θα συμφωνηθούν σε λίγο χαμηλότερο ύψος και ανεξάρτητα από το αν τα μέτρα θα αφορούν την εμπροσθοβαρή εφαρμογή των προνομοθετηθέντων για το 2019 και για το 2020). Επ' αυτού ο Τσίπρας δεν είπε απολύτως τίποτα, ενώ η Λαγκάρντ το περιέλαβε στη φράση περί «αποφασιστικής εφαρμογής αυτού του προγράμματος».