Λοιπόν για να τελειώνουμε με το «Μήνυμα της Ημέρας».
Πριν 76 χρόνια μπουκάρανε οι Ιταλοί.
Ο Μεταξάς δεν ήξερε τι να απαντήσει ( λέμε τώρα), του ‘πανε οι εγγλέζοι , μέσω παλατιού να πει ΟΧΙ , ε και τόπε.
Ο λαός, για μια ακόμα φορά θύμα, πολέμησε για την σωτηρία της πατρίδος (το τι είναι πατρίδα, άστο μην το ψάχνεις τώρα).
Απέτυχε σ αυτή του την προσπάθεια, λόγω υπέρμετρης ανωτερότητας των στρατευμάτων του εχθρού, και επήλθε η συνθηκολόγηση.
Όμως η πείνα και η δυστυχία τον ανάγκασε να βγει στο βουνό.
Όχι το σύνολο του λαού, αρκετοί σκέφτηκαν να εναρμονιστούν με τα νέα δεδομένα.
Πλαισίωσαν τα καινούρια αφεντικά, πιστεύοντας ίσως, ότι το Ράιχ θα ‘ναι «χιλιόχρονο».
Αυτοί οι πλαισιώσαντες δεν ήταν ο πάσα ένας, αλλά εκλεκτά στελέχη της ελληνικής κοινωνίας, κοινώς αστοί πού ‘χαν τον τρόπο τους και τα κονέξια τους.
Από κοντά όλα τα κατακάθια για να έχουν ελάχιστο μερίδιο στην μοιρασιά στελέχωσαν αντικομμουνιστικούς μηχανισμούς του κατακτητή.
Αυτοί οι τελευταίοι σκότωσαν έκλεψαν βίασαν , αλλά δεν τιμωρήθηκαν ποτέ, γιατί ήταν χρήσιμοι στον επόμενο, στους Εγγλέζους.
Εδώ χαλάει η σούπα και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Οι απόγονοι των αστών συνεργατών των γερμανών έφτιαξαν την μεταπολεμική ελληνική αστική τάξη, οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών πλαισίωσαν τον κρατικό μηχανισμό, και αυτοί που πολέμησαν και θυσιάστηκαν , έφυγαν «διακοπές» στα ξερονήσια, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Βέβαια η ιστορία ακόμα και σήμερα μας «διδάσκει» ότι ευτυχώς που δεν επεκράτησε ο κομμουνισμός και ζήσαμε με ελευθερία και ευμάρεια.
Τόση πολλή ελευθερία, που για να δώσεις εξετάσεις για Πανεπιστήμιο ήθελες χαρτί κοινωνικών φρονημάτων από τον μπατσοφύλακα, γιό κάποιου ταγματασφαλίτη.
Ελπίζω να γίνεται αντιληπτό πώς η σημερινή κατάσταση είναι απόρροια όσων συνέβησαν στην αγΕΛΛΑΔΑ τα τελευταία 76 χρόνια.
Σχόλια