Τσιράκια των Αμερικάνων
Τρεις φορές αναφέρθηκε ο Τραμπ στη συμφωνία για την αναβάθμιση των
F-16. Τη μία, μάλιστα, εντελώς άκομψα, καθώς παρουσίασε τη συμφωνία σαν
μια καλή μπίζνα που έκλεισε ο ίδιος για να αυξήσει τις θέσεις εργασίας
στις ΗΠΑ. Οι συριζαίοι αιφνιδιάστηκαν. Ο Τσίπρας δεν είπε λέξη όσο
στεκόταν στο πόντιουμ δίπλα στον Τραμπ, ενώ το ίδιο βράδυ ο Καμμένος
έπιανε τους έλληνες δημοσιογράφους και τους έλεγε ότι το κόστος που θα
πληρώσει ο ελληνικός προϋπολογισμός δε θα ξεπεράσει το 1,1 δισ.
Ελα, όμως, που τα 2,4 δισ. δολάρια αναγράφονται και σε ανακοίνωση που εξέδωσε το αμερικανικό Κογκρέσο. Κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία οι Τσιπραίοι άρχισαν να ισχυρίζονται (πάντοτε διατηρώντας την ανωνυμία), ότι «η ανακοίνωση του Κογκρέσου για την συμφωνία 2,4 δισ. δολαρίων ορίζει το οικονομικό ταβάνι του προγράμματος ώστε να μη θιγούν οι ευαίσθητες γεωστρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή και τίποτα πέραν αυτού. Δεν επιμερίζει και δεν ασχολείται με αντισταθμιστικά και άλλα ωφελήματα προς την ελληνική πλευρά» (δήλωση «ανώτατου κυβερνητικού στελέχους» στο Documento).
Αφού είναι έτσι, γιατί δεν το είπαν από την πρώτη στιγμή, αλλά το «ξεφούρνισαν» μέρες μετά, όταν διαπίστωσαν ότι ο θόρυβος στην Ελλάδα δεν καταλάγιαζε εύκολα; Και πώς ακριβώς διαπίστωσε το Κογκρέσο ότι με 2,4 δισ. ικανοποιείται η διατήρηση των «ευαίσθητων γεωστρατηγικών ισορροπιών»; Ποιος τους έδωσε αυτή την τάξη μεγέθους; Και εν πάση περιπτώσει, γιατί δε δημοσιοποιούν το ακριβές περιεχόμενο της συμφωνίας, για να πείσουν κι εμάς τους… άπιστους; Και πώς ταιριάζει αυτός ο ισχυρισμός τους με το γεγονός ότι τα περιβόητα αντισταθμιστικά δεν έχουν ακόμα συζητηθεί, όπως οι ίδιοι οι κυβερνητικοί παράγοντες έλεγαν όσο ακόμα βρίσκονταν στην Ουάσινγκτον;
Ο Βίτσας, που στάλθηκε αναγκαστικά στη Βουλή, προκειμένου να διαμορφώσει ένα συναινετικό κλίμα με την αντιπολίτευση (ο Καμμένος κρίθηκε ακατάλληλος γι' αυτό το ρόλο), έκανε ένα βήμα παραπέρα στις «αποκαλύψεις». Είπε συγκεκριμένα: «Στις 2 Νοεμβρίου, το αμερικανικό Κογκρέσο θα μας στείλει την αναλυτική επιστολή. Από εκεί και πέρα αρχίζει ουσιαστικά η διαπραγμάτευση. Δηλαδή, αν θα αναβαθμίσουμε 85 ή 123 αεροσκάφη. Ενα κομμάτι της διαπραγμάτευσης έχει ήδη γίνει. Αν πούμε κάτι περισσότερο, θα είναι για τον αριθμό των αεροσκαφών που θα αναβαθμιστούν». Οπως «εξήγησε», τα 2,4 δισ. δολάρια αφορούν 123 από τα 153 αεροπλάνα που διαθέτει η ελληνική πολεμική αεροπορία. Ομως η χώρα δεν μπορεί να διαθέσει περισσότερα από 1,1 δισ. ευρώ, που θα προέρχονται από τον προϋπολογισμό του υπουργείου Αμυνας.
Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Οτι φοβούνται τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, που κρατούν στα χέρια τους το «δημοσιονομικόμετρο» και δε θα δεχτούν να «εξοκείλει» ο ελληνικός κρατικός προϋπολογισμός προκειμένου να πάρουν παραγγελίες οι αμερικάνικες πολεμικές βιομηχανίες. Αν ήταν να πάρουν παραγγελίες και οι δικές τους πολεμικές βιομηχανίες, τότε θα συμφωνούσαν. Γι' αυτό και οι Τσιπροκαμμένοι, σύμφωνα με όσα είπε ο Βίτσας στη Βουλή, λένε στους Αμερικάνους: θέλουμε να πάρουμε ολόκληρο το πακέτο των 2,4 δισ. δολαρίων, όμως τα χέρια μας είναι δεμένα». Επειδή, λοιπόν, οι Αμερικάνοι θέλουν να πουλήσουν ολόκληρο το πακέτο, η προσοχή των δύο πλευρών θα επικεντρωθεί αφενός στη… δημιουργική λογιστική και αφετέρου σε… ευκολίες ώστε η αποπληρωμή του πακέτου για τα F-16 να γίνει μέσω δανεισμού από κάποιες αμερικάνικες τράπεζες. Και επειδή οι Γερμανοί και οι Γάλλοι δεν είναι «γατάκια» για να τα κοροϊδέψουν ο Καμμένος με τον Τσίπρα, αναμένεται… ντέρμπι.
Το ζήτημα με τα περιβόητα αντισταθμιστικά οφέλη παραμένει εντελώς θολό. Το πιθανότερο είναι πως δεν έχουν καταλήξει σε καμιά συμφωνία, αλλά σκοπεύουν να διαπραγματευτούν κάτι (σε ρόλο ζήτουλα). Τελικά, είναι πιθανό η συμφωνία να περιλάβει και «αντισταθμιστικά οφέλη». Τι είναι αυτά; Κάποια ελαφρά τμήματα συναρμολογούνται σε ελληνικές πολεμικές βιομηχανίες (όχι απαραίτητα κρατικές - π.χ. ηλεκτρονικά τμήματα των F-16 συναρμολογήθηκαν στην Ιντρακόμ του Κόκκαλη), με αμερικάνικη επίβλεψη, ενώ η τιμολογιακή πολιτική καθορίζεται από τα αμερικάνικα μονοπώλια που πωλούν τα ηλεκτρονικά, τα σχέδια και την τεχνογνωσία. Ο Βίτσας, σε δημόσια δήλωσή του, είχε αναφερθεί μόνο στην ΕΑΒ. Στη Βουλή είπε πως εκτός από την ΕΑΒ θα συμμετάσχουν και ιδιωτικές ελληνικές εταιρίες. Αφησε, μάλιστα, υπαινιγμούς ότι ο αντιπολιτευτικός θόρυβος που γίνεται είναι αποτέλεσμα του πολέμου ανάμεσα σε εταιρίες για συμμετοχή στη «δουλειά». Οπως είπε, «γίνεται μια κριτική του τύπου “να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα“». Και γεμάτος προσποιητή αγανάκτηση συμπλήρωσε ότι δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε στη λογική του «να μην πάρει ο άλλος μια δουλειά, αν δεν την πάρω εγώ». Για να το λέει κάτι θα ξέρει. Μόνο που το σκοινί έχει δυο άκρες: αν αυτοί που αντιδρούν ανήκουν σε εταιρίες που θα αποκλειστούν από τη «δουλειά», τότε η κυβέρνηση είναι με τις εταιρίες που θα συμμετάσχουν στη «δουλειά». Κι αυτές οι δουλειές δεν κλείνονται ποτέ με το… αζημίωτο. Ετσι δεν είναι, κύριε Βίτσα μας;
Η περισσότερη συζήτηση στο αστικό στρατόπεδο γίνεται γύρω από την παραγγελία για τα F-16. Ο Τσίπρας κατηγορείται όχι γιατί προχώρησε στη συμφωνία αναβάθμισης των F-16, αλλά γιατί -σύμφωνα με τις απόψεις της αντιπολίτευσης- δεν έκλεισε καλή συμφωνία για κάτι που όλοι θεωρούν απαραίτητο (την αναβάθμιση των F-16, που φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει τζάμπα). Ετσι, έχει αρχίσει (και θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα) μια σκιαμαχία σχετικά με το πόσο καλή είναι η συμφωνία των Τσιπροκαμμένων, που θα αφήνει στο απυρόβλητο το μείζον ζήτημα, στο οποίο όλοι έχουν την ίδια στάση: την αμερικανοδουλεία με ό,τι αυτή συνεπάγεται, όχι μόνο στο συνεχές «μπούκωμα» με χρήμα των μονοπωλίων του αμερικάνικου στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, αλλά και στην εμπλοκή της χώρας μας -ως αβύθιστου αεροπλανοφόρου- στους στρατηγικούς σχεδιασμούς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Ελα, όμως, που τα 2,4 δισ. δολάρια αναγράφονται και σε ανακοίνωση που εξέδωσε το αμερικανικό Κογκρέσο. Κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία οι Τσιπραίοι άρχισαν να ισχυρίζονται (πάντοτε διατηρώντας την ανωνυμία), ότι «η ανακοίνωση του Κογκρέσου για την συμφωνία 2,4 δισ. δολαρίων ορίζει το οικονομικό ταβάνι του προγράμματος ώστε να μη θιγούν οι ευαίσθητες γεωστρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή και τίποτα πέραν αυτού. Δεν επιμερίζει και δεν ασχολείται με αντισταθμιστικά και άλλα ωφελήματα προς την ελληνική πλευρά» (δήλωση «ανώτατου κυβερνητικού στελέχους» στο Documento).
Αφού είναι έτσι, γιατί δεν το είπαν από την πρώτη στιγμή, αλλά το «ξεφούρνισαν» μέρες μετά, όταν διαπίστωσαν ότι ο θόρυβος στην Ελλάδα δεν καταλάγιαζε εύκολα; Και πώς ακριβώς διαπίστωσε το Κογκρέσο ότι με 2,4 δισ. ικανοποιείται η διατήρηση των «ευαίσθητων γεωστρατηγικών ισορροπιών»; Ποιος τους έδωσε αυτή την τάξη μεγέθους; Και εν πάση περιπτώσει, γιατί δε δημοσιοποιούν το ακριβές περιεχόμενο της συμφωνίας, για να πείσουν κι εμάς τους… άπιστους; Και πώς ταιριάζει αυτός ο ισχυρισμός τους με το γεγονός ότι τα περιβόητα αντισταθμιστικά δεν έχουν ακόμα συζητηθεί, όπως οι ίδιοι οι κυβερνητικοί παράγοντες έλεγαν όσο ακόμα βρίσκονταν στην Ουάσινγκτον;
Ο Βίτσας, που στάλθηκε αναγκαστικά στη Βουλή, προκειμένου να διαμορφώσει ένα συναινετικό κλίμα με την αντιπολίτευση (ο Καμμένος κρίθηκε ακατάλληλος γι' αυτό το ρόλο), έκανε ένα βήμα παραπέρα στις «αποκαλύψεις». Είπε συγκεκριμένα: «Στις 2 Νοεμβρίου, το αμερικανικό Κογκρέσο θα μας στείλει την αναλυτική επιστολή. Από εκεί και πέρα αρχίζει ουσιαστικά η διαπραγμάτευση. Δηλαδή, αν θα αναβαθμίσουμε 85 ή 123 αεροσκάφη. Ενα κομμάτι της διαπραγμάτευσης έχει ήδη γίνει. Αν πούμε κάτι περισσότερο, θα είναι για τον αριθμό των αεροσκαφών που θα αναβαθμιστούν». Οπως «εξήγησε», τα 2,4 δισ. δολάρια αφορούν 123 από τα 153 αεροπλάνα που διαθέτει η ελληνική πολεμική αεροπορία. Ομως η χώρα δεν μπορεί να διαθέσει περισσότερα από 1,1 δισ. ευρώ, που θα προέρχονται από τον προϋπολογισμό του υπουργείου Αμυνας.
Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Οτι φοβούνται τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, που κρατούν στα χέρια τους το «δημοσιονομικόμετρο» και δε θα δεχτούν να «εξοκείλει» ο ελληνικός κρατικός προϋπολογισμός προκειμένου να πάρουν παραγγελίες οι αμερικάνικες πολεμικές βιομηχανίες. Αν ήταν να πάρουν παραγγελίες και οι δικές τους πολεμικές βιομηχανίες, τότε θα συμφωνούσαν. Γι' αυτό και οι Τσιπροκαμμένοι, σύμφωνα με όσα είπε ο Βίτσας στη Βουλή, λένε στους Αμερικάνους: θέλουμε να πάρουμε ολόκληρο το πακέτο των 2,4 δισ. δολαρίων, όμως τα χέρια μας είναι δεμένα». Επειδή, λοιπόν, οι Αμερικάνοι θέλουν να πουλήσουν ολόκληρο το πακέτο, η προσοχή των δύο πλευρών θα επικεντρωθεί αφενός στη… δημιουργική λογιστική και αφετέρου σε… ευκολίες ώστε η αποπληρωμή του πακέτου για τα F-16 να γίνει μέσω δανεισμού από κάποιες αμερικάνικες τράπεζες. Και επειδή οι Γερμανοί και οι Γάλλοι δεν είναι «γατάκια» για να τα κοροϊδέψουν ο Καμμένος με τον Τσίπρα, αναμένεται… ντέρμπι.
Το ζήτημα με τα περιβόητα αντισταθμιστικά οφέλη παραμένει εντελώς θολό. Το πιθανότερο είναι πως δεν έχουν καταλήξει σε καμιά συμφωνία, αλλά σκοπεύουν να διαπραγματευτούν κάτι (σε ρόλο ζήτουλα). Τελικά, είναι πιθανό η συμφωνία να περιλάβει και «αντισταθμιστικά οφέλη». Τι είναι αυτά; Κάποια ελαφρά τμήματα συναρμολογούνται σε ελληνικές πολεμικές βιομηχανίες (όχι απαραίτητα κρατικές - π.χ. ηλεκτρονικά τμήματα των F-16 συναρμολογήθηκαν στην Ιντρακόμ του Κόκκαλη), με αμερικάνικη επίβλεψη, ενώ η τιμολογιακή πολιτική καθορίζεται από τα αμερικάνικα μονοπώλια που πωλούν τα ηλεκτρονικά, τα σχέδια και την τεχνογνωσία. Ο Βίτσας, σε δημόσια δήλωσή του, είχε αναφερθεί μόνο στην ΕΑΒ. Στη Βουλή είπε πως εκτός από την ΕΑΒ θα συμμετάσχουν και ιδιωτικές ελληνικές εταιρίες. Αφησε, μάλιστα, υπαινιγμούς ότι ο αντιπολιτευτικός θόρυβος που γίνεται είναι αποτέλεσμα του πολέμου ανάμεσα σε εταιρίες για συμμετοχή στη «δουλειά». Οπως είπε, «γίνεται μια κριτική του τύπου “να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα“». Και γεμάτος προσποιητή αγανάκτηση συμπλήρωσε ότι δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε στη λογική του «να μην πάρει ο άλλος μια δουλειά, αν δεν την πάρω εγώ». Για να το λέει κάτι θα ξέρει. Μόνο που το σκοινί έχει δυο άκρες: αν αυτοί που αντιδρούν ανήκουν σε εταιρίες που θα αποκλειστούν από τη «δουλειά», τότε η κυβέρνηση είναι με τις εταιρίες που θα συμμετάσχουν στη «δουλειά». Κι αυτές οι δουλειές δεν κλείνονται ποτέ με το… αζημίωτο. Ετσι δεν είναι, κύριε Βίτσα μας;
Η περισσότερη συζήτηση στο αστικό στρατόπεδο γίνεται γύρω από την παραγγελία για τα F-16. Ο Τσίπρας κατηγορείται όχι γιατί προχώρησε στη συμφωνία αναβάθμισης των F-16, αλλά γιατί -σύμφωνα με τις απόψεις της αντιπολίτευσης- δεν έκλεισε καλή συμφωνία για κάτι που όλοι θεωρούν απαραίτητο (την αναβάθμιση των F-16, που φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει τζάμπα). Ετσι, έχει αρχίσει (και θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα) μια σκιαμαχία σχετικά με το πόσο καλή είναι η συμφωνία των Τσιπροκαμμένων, που θα αφήνει στο απυρόβλητο το μείζον ζήτημα, στο οποίο όλοι έχουν την ίδια στάση: την αμερικανοδουλεία με ό,τι αυτή συνεπάγεται, όχι μόνο στο συνεχές «μπούκωμα» με χρήμα των μονοπωλίων του αμερικάνικου στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, αλλά και στην εμπλοκή της χώρας μας -ως αβύθιστου αεροπλανοφόρου- στους στρατηγικούς σχεδιασμούς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Σχόλια