Τι λές τώρα!!!

Για την ανεξαρτητοποίηση του Μαυροβουνίου, από τη Σερβία, ήταν "νόμιμο" το Δημοψήφισμα του 2006 και θεωρείται ανεξάρτητο κρατίδιο, προκειμένου να εγκατασταθούν εκεί αμερικανικές βάσεις. 

"Νόμιμο", για τον ίδιο λόγο, θεωρείται και το Δημοψήφισμα των Κούρδων του Ιράκ.

Το Δημοψήφισμα για την απόσχιση της Κριμαίας, αν και νόμιμο, δεν αναγνωρίζεται, από τη διεθνή κοινότητα και μάλιστα επιβλήθηκαν οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία.

Οταν στην ΕΣΣΔ, το 1991, έγινε Δημοψήφισμα, για τη διατήρηση, ή όχι του συνόλου των Δημοκρατιών, σε μία εθνική οντότητα, το 76% των πολιτών είπε ΝΑΙ, στη διατήρηση της ενιαίας χώρας. Ε, ο Γιέλτσιν είπε ΟΧΙ και έτσι έγινε! Ο ένας ήταν ισχυρότερος τα 190 εκατομμύρια των πολιτών. 

Σήμερα οι Καταλανοί, Συνταγματικά, δεν έχουν δικαίωμα σε Δημοψήφισμα, για την ανεξαρτησία τους, απ΄τη Μαδρίτη. Για να είναι νόμιμη αυτή η διαδικασία, θα πρέπει όλοι οι πολίτες της Ισπανίας να προσέλθουν στις κάλπες. Μόνο που δεν είναι Καταλανοί όλοι οι πολίτες και επιπλέον, κανείς δεν τους κάλεσε να πάρουν μέρος στο Δημοψήφισμα.

Επιπλέον, οι Ισπανοί, που ψηφίζουν Ραχόϊ, μπορεί να μην έχουν αντιρρήσεις, για την εξόντωση της οικονομίας τους, απ΄τις Βρυξέλλες, αλλά οι Καταλανοί, που αποτελούν το 21% του ΑΕΠ της Ισπανίας, εχουν και παραέχουν!

Αλλωστε, οι Καταλανοί ΔΕΝ είναι Ισπανοί!!!!
Εχουν αυτονομία, δική τους γλώσσα, δική τους Αυτοδιοίκηση, δική τους Αστυνομία και κρατικές δομές. Εχουν, όμως, Ισπανική οικονομική πολιτική, ταυτισμένη με τις επιλογές των Βρυξελλών και κοινή κρατική καταστολή, που υπερέχει της τοπικής. 

Προφανώς και στο κίνημα αυτοδιάθεσης της Καταλωνίας υπάρχει ζήτημα για το ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ηγούνται και δίνουν τον τόνο, αλλά πώς αντιμετώπιζε ο Λένιν το ζήτημα αυτό:
«... η αστική τάξη των καταπιεζόμενων εθνών μόνο φλυαρεί για εθνική εξέγερση, ενώ στην πράξη έρχεται σε αντιδραστικές συναλλαγές με την αστική τάξη του καταπιεστικού έθνους, πίσω από την πλάτη και ενάντια στο λαό της, στις περιπτώσεις αυτές η κριτική των επαναστατών μαρξιστών πρέπει να στρέφεται όχι ενάντια στο εθνικό κίνημα, αλλά ενάντια στον εκφυλισμό, στον εκχυδαϊσμό, στη μετατροπή του σε μικροκαβγά».
Λένιν: «Σχετικά με τη Γελοιογραφία του Μαρξισμού και τον "Ιμπεριαλιστικό Οικονομισμό"».