Μαίνεται ο πόλεμος για τον έλεγχο της αστικής Δικαιοσύνης

Ενα ακόμα -κάθε άλλο παρά ασήμαντο- επεισόδιο ήρθε να προστεθεί στον διαρκή πόλεμο για τον έλεγχο της αστικής Δικαιοσύνης, στον οποίο πρωτοστατούν από τη μια η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (με πρωτομάχο τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλο) και από την άλλη οι δικαστικές ενώσεις, στις οποίες την πλειοψηφία έχουν δικαστές προσκείμενοι σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Νικήτριες και σ' αυτό το πολεμικό επεισόδιο βγήκαν οι δικαστικές ενώσεις (που έχουν και το πεπόνι και το μαχαίρι), ενώ η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μέσω του φιλικού της Τύπου (με τη χαμηλή επιρροή), προσπαθεί να εκθέσει τους δικαστές στο ηθικό πεδίο.

Αυτό, όμως, είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει τη δικαστική κάστα. Δεν κατεβαίνει σε εκλογές για να την ενδιαφέρει η έξωθεν καλή μαρτυρία και να διεκδικεί το τεκμήριο της ηθικότητας. Οχυρωμένη πίσω από την ισοβιότητα και τα προνόμια που της προσφέρει το Σύνταγμα, ενδιαφέρεται μόνο για τη διατήρηση των προνομίων των ανώτερων στελεχών της  (τα οποία αποτελούν κίνητρο για τη συστράτευση και της πλειοψηφίας των κατώτερων στελεχών, που φιλοδοξούν να γίνουν ανώτερα). Αυτή η κάστα δε δίστασε να στελεχώσει τα έκτακτα στρατοδικεία του εμφύλιου και της χούντας, να δώσει ανώτερα στελέχη της για να γίνουν υπουργοί  κυβερνήσεων σε «ανώμαλες» περιόδους, είναι η μόνη που δεν έκανε ούτε την προσχηματική «αποχουντοποίηση» που αναγκάστηκαν να κάνουν άλλα κομμάτια του αστικού κρατικού μηχανισμού (φρόντισε, άλλωστε, να χαρακτηρίσει «στιγμιαίο» το αδίκημα της χούντας, για ν' απαλλαγούν εκ των προτέρων και συλλήβδην όλοι οι συνεργάτες της), θα κωλώσει τώρα επειδή οι συριζαίοι την κατηγορούν για ανηθικότητα στο «πόθεν έσχες»; Στην περίπτωση της δικαστικής κάστας ισχύει το «σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου».

Εξίσου υποκριτές, όμως, είναι και οι συριζαίοι. Δε θα ξεχάσουμε τα δικά τους αίσχη μπροστά στα αίσχη της δικαστικής κάστας. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο μεγάλο έγκλημα της πολιτικής τους (είτε πρόκειται για τη συνέχιση, θωράκιση και ενίσχυση της μνημονιακής πολιτικής, είτε πρόκειται για την πιο στενή πρόσδεση στο πολεμικό άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού), αλλά στα δεκάδες μικρά εγκλήματα με τα οποία υλοποιούν αυτή την πολιτική. Στη σωρεία των παρανομιών προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, που τις διαπράττουν εκβιάζοντας ωμά δημόσιους υπάλληλους, παραβιάζοντας νόμους κτλ. Είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να μιλούν για ηθική και δικαιοσύνη, διότι παραβιάζουν απροκάλυπτα ακόμα και τους κανόνες του ισχύοντος αστικού Δικαίου.

Η δικαστική κάστα δε γουστάρει το «πόθεν έσχες» και ειδικά κάποιες λεπτομέρειές του, όπως η υποχρέωση να δηλώνονται μετρητά πάνω από 15.000 που βρίσκονται εκτός τράπεζας, καθώς και κινητά περιουσιακά στοιχεία (πίνακες, ράβδοι χρυσού, ακριβά κοσμήματα κτλ.) με αξία πάνω από 30.000 ευρώ. Δε γουστάρουν, επίσης, να ελέγχονται από την επιτροπή που ελέγχονται όλοι οι άλλοι (σ' αυτή προεδρεύει μεν δικαστικός, αλλά η πλειοψηφία είναι από ανώτερους δημόσιους υπάλληλους). Θέλουν να ελέγχονται από επιτροπή με πρόεδρο και πλειοψηφία δικαστικούς (Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει δηλαδή). Διότι, όπως «είπε» η απόφαση του ΣτΕ, μόνο έτσι διασφαλίζεται η ανεξαρτησία των δικαστών! Και μη νομίσετε ότι πρόκειται για «ευνοϊκό μέτρο υπέρ των δικαστών» (α, πα, πα, πα), αλλά για μέτρο «προς το συμφέρον των πολιτών, τα δικαιώματα των οποίων έχουν ως αποστολή να προστατεύσουν οι συγκεκριμένοι λειτουργοί»!

Αυτά αναφέρει η απόφαση του ΣτΕ, με την οποία κηρύχτηκαν αντισυνταγματικές οι βασικές διατάξεις για το «πόθεν έσχες». Απόφαση που βγήκε δυο μέρες πριν εκπνεύσει η προθεσμία για την ηλεκτρονική κατάθεση της φετινής δήλωσης «πόθεν έσχες». Ο Παπαγγελόπουλος τους περίμενε στη γωνία, έχοντας έτοιμη νέα υπουργική απόφαση, που ανταποκρινόταν υποτίθεται στην απόφαση του ΣτΕ. Στην επόμενη γωνία, όμως, τον περίμεναν και πάλι οι δικαστικές ενώσεις, οι οποίες προσέφυγαν και κατά της νέας ΚΥΑ, ενώ ο πρόεδρος του ΣτΕ Ν. Σακελλαρίου (τοποθετημένος από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!) έβγαλε νυχτιάτικα και προσωρινή διαταγή, παγώνοντας την ΚΥΑ Παπαγγελόπουλου μέχρι να υπάρξει οριστική κρίση της αίτησης αναστολής ή ακύρωση της υπουργικής απόφασης. Ετσι, οι δικαστικοί δε θα καταθέσουν δήλωση «πόθεν έσχες», μέχρι οι ίδιοι να κρίνουν τελεσίδικα την υπόθεση. Είπαμε, έχουν και το πεπόνι και το μαχαίρι.

Επί της ουσίας, οι δηλώσεις «πόθεν έσχες» είναι μια ανούσια γραφειοκρατική διαδικασία, που καλείται να λειτουργήσει περισσότερο σαν φερετζές της αστικής δημοκρατίας, η οποία υποτίθεται ότι κυνηγάει ανελέητα τη διαφθορά. Ομως, εξαιτίας των συγκρούσεων που συχνά αναπτύσσονται μεταξύ διάφορων πόλων της αστικής εξουσίας, οι δικαστές ακολουθούν για την πάρτη τους το δόγμα «κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε». Δε θέλουν άλλους μηχανισμούς να μπλέκονται στα πόδια τους. Και δεν πάνε να γράφουν οι συριζαϊκές γραφίδες ότι μια συνήθης μέθοδος ξεπλύματος χρήματος από μίζες είναι η αγορά πινάκων ζωγραφικής σε εικονικές μικρές τιμές και η πώλησή τους μεταγενέστερα σε μεγάλες τιμές (πράγμα που είναι αλήθεια); Καρφάκι δεν καίγεται από τέτοιες κατηγορίες σ' αυτούς που εκπροσωπούν συνδικαλιστικά τη δικαστική κάστα.

Η νέα σύγκρουση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ-δικαστικών, πέρα από τα συγκεκριμένα επίδικά της, που θα μπορούσαν να τα ρυθμίσουν ήσυχα στο παρασκήνιο, δείχνει ότι ο πόλεμος ισχύος μεταξύ τους εξακολουθεί να μαίνεται. Οπως όλα δείχνουν, ο Παπαγγελόπουλος από το υπουργείο Δικαιοσύνης και η Θάνου από το Νομικό Γραφείο του Πρωθυπουργού δεν έχουν την απαιτούμενη δύναμη για να επηρεάσουν τους συσχετισμούς υπέρ των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

ΥΓ. Εννοείται πως η σύγκρουση αφορά μόνο ζητήματα κατανομής ισχύος ανάμεσα στους διάφορους πόλους του συστήματος εξουσίας, που δεν αφορούν τα λαϊκά συμφέροντα. Οταν πρόκειται για τα Μνημόνια και τους αντιλαϊκούς νόμους τους, κυβέρνηση και δικαστικοί είναι στην ίδια όχθη.