Οχι μόνο σκατόψυχοι…

Σκύλιασαν και πάλι καλοκαιριάτικα με τη μεταγωγή του Δημήτρη Κουφοντίνα στις αγροτικές φυλακές του Βόλου κι άρχισαν να χύνουν τη γνωστή χολή. Από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μέχρι την οικογένεια Μητσοτάκη και τα παπαγαλάκια που αυτή επηρεάζει στα ελληνικά ΜΜΕ. Και τι δεν έγραψαν. Εφτασαν στο σημείο να παρουσιάσουν τις αγροτικές φυλακές σαν θέρετρο!

Τον Δ. Κουφοντίνα (όπως και όλους τους κατηγορούμενους για υποθέσεις ένοπλων οργανώσεων) τους δίκασαν σαν κοινούς ποινικούς αδικηματίες. Απέρριψαν με συνοπτικές διαδικασίες όλες τις νομικά τεκμηριωμένες ενστάσεις με τις οποίες οι συνήγοροι των κατηγορούμενων ζητούσαν να δικαστούν αυτοί ως πολιτικοί αδικηματίες. Διάταξη που υπάρχει στο ελληνικό Σύνταγμα και δεν προβλέπει καμιά ιδιαίτερη ποινική μεταχείριση. Προβλέπει μόνο ότι τα αδικήματα που χαρακτηρίζονται πολιτικά εκδικάζονται από Μεικτά Ορκωτά Δικαστήρια (με πλειοψηφία πολιτών ενόρκων και όχι επαγγελματιών δικαστών). Φοβήθηκαν να βάλουν πολίτες δικαστές σ' αυτές τις δίκες, αλλά περισσότερο θέλησαν να «στολίσουν» τους κατηγορούμενους με το στίγμα του «ποινικού εγκληματία».

Ενώ όμως δίκασαν τον Κουφοντίνα σαν αδικηματία «του κοινού ποινικού δικαίου», του επεφύλαξαν ιδιαίτερη μεταχείριση στη φυλακή. Επί δεκαέξι σχεδόν χρόνια ο Κουφοντίνας (όχι μόνον αυτός, αλλά αυτός ήταν ο σταθερός) κρατήθηκε σ' έναν υπόγειο, απομονωμένο χώρο, που κατασκευάστηκε άρον-άρον σε μια άκρη των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού. Για να μην του κρύψουν με πυκνό συρματόπλεγμα ακόμα κι αυτό το μικρό κομμάτι ουρανού που μπορούσε να δει από το υπόγειο φρεάτιο-προαύλιο, χρειάστηκε να πραγματοποιήσει μια σκληρή πολυήμερη απεργία πείνας το 2004. Και τώρα που πήρε μεταγωγή, την οποία βάσει του φακέλου του μπορούσε να πάρει χρόνια πριν, ξεσηκώθηκαν τα κοράκια και κρώζουν.

Επί οχτώ χρόνια στερούσαν ετσιθελικά και τραμπούκικα από τον Δ. Κουφοντίνα την κανονική άδεια που δικαιούνταν, πάντα βάσει του νόμου και του προσωπικού του φακέλου ως κρατούμενου. Οταν πήρε την πρώτη άδεια, λύσσαξαν. Το ίδιο με τη δεύτερη. Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έσπευσε ν' ασκήσει πειθαρχική δίωξη στους δύο εισαγγελείς (έναν Εφετών και έναν Πρωτοδικών). Η τρίτη άδεια παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες. Ο Κουφοντίνας, στα 60 του χρόνια και με εύθραυστη υγεία λόγω δύο προηγούμενων απεργιών πείνας, αναγκάστηκε να κατέβει σε τρίτη. Εχανε βάρος με διπλάσιο ρυθμό σε σχέση με παλιότερα. Οι γιατροί χτύπησαν καμπανάκια για τη ζωή του. Τότε αναγκάστηκαν να του δώσουν την τρίτη άδεια. Πάλι χολή. Το ίδιο και για την τέταρτη άδεια, που την πήρε αυτή τη φορά από το Βόλο (οι συνέπειες της τελευταίας απεργίας πείνας βαραίνουν ακόμα πάνω του: εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά αδύνατος).

Τέσσερις εισαγγελείς έχουν υπογράψει μέχρι στιγμής τις άδειες του Δ. Κουφοντίνα. Ο ίδιος έχει τηρήσει με ακρίβεια τους όρους των αδειών, προσέχοντας να επιστρέφει στη φυλακή πριν από την καθορισμένη ώρα. Εκείνο που δεν ξέρουν πολλοί είναι πως και αυτές οι άδειες έχουν πάνω τους το στίγμα του καθεστώτος εξαίρεσης: εξακολουθούν να είναι διήμερες (ενώ θα έπρεπε να έχει φτάσει τις έξι μέρες), ενώ περιλαμβάνουν και χωρικό περιορισμό. Οι πρώτες άδειες τον περιόριζαν στο Δήμο Μαραθώνα, η τελευταία τον περιορίζει στην Κοινότητα Βαρνάβα. Δεν μπορεί, δηλαδή, να κατέβει στην Αθήνα, να κάνει μια βόλτα στην πόλη που μεγάλωσε, να πάει σινεμά, θέατρο, σε μια συναυλία. Κι όμως, οι σκατόψυχοι εξακολουθούν να κρώζουν και να χύνουν τη χολή τους.

Ναι, σκατόψυχοι. Ετσι αποκαλεί ο λαός μας τους ανθρώπους αυτού του είδους. Τους ανθρώπους που καμαρώνουν για το «νομικό πολιτισμό» και το «κράτος δικαίου» του καθεστώτος που υπηρετούν (θησαυρίζοντας απ' αυτές τις υπηρεσίες) και την ίδια στιγμή απαιτούν να ριχτεί ο Κουφοντίνας σ' ένα λάκο και ν' αφεθεί εκεί μέχρι να πεθάνει. Σ' αντίθεση μ' αυτούς, ο απλοί λαϊκοί άνθρωποι δείχνουν στον Κουφοντίνα το σεβασμό και την αλληλεγγύη που του αξίζει. Γνωρίζουμε αρκετά περιστατικά από τις μέρες των αδειών του, όμως δεν προχωρούμε σε περιγραφές γιατί δε θέλουμε να εκθέσουμε ανθρώπους στα κοράκια που καραδοκούν.

Πολλοί έχουν φάει το παραμύθι ότι αυτοί που πρωταγωνιστούν στις εκδηλώσεις σκατοψυχίας κινούνται από ένστικτα εκδίκησης για την εκτέλεση του Π. Μπακογιάννη από τη 17Ν. Πλανώνται πλάνην οικτράν. Αν το παρατραβήξουν, θα μας αναγκάσουν να μιλήσουμε για το μύθο της «αγαπημένης οικογένειας» που έχτισαν όλ' αυτά τα χρόνια με τη συνδρομή των εξωνημένων αστικών ΜΜΕ. Για την επιμελή απόκρυψη στοιχείων που υπάρχουν στην ίδια τη δικογραφία της υπόθεσης Μπακογιάννη. Στοιχείων που αποκαλύπτουν ότι δεν υπάρχει καμιά ηθική παρόρμηση στη στάση τους. Οτι αυτή καθορίζεται από την αρχή μέχρι το τέλος από ψυχρό πολιτικό υπολογισμό.

Η επιλογή του Κουφοντίνα, πάνω στον οποίο επικεντρώνουν αποκλειστικά τα πυρά τους τα τελευταία χρόνια δεν είναι τυχαία. Δεν έχουν κάποιου είδους βεντέτα με το πρόσωπο (αλλιώς θα στρέφονταν με το ίδιο μένος ενάντια σε όλους όσοι έχουν καταδικαστεί για την υπόθεση Μπακογιάννη), αλλά μ' αυτά που συμβολίζει το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Ο Δ. Κουφοντίνας ουδέποτε συνελήφθη. Εμφανίστηκε μόνος του στη ΓΑΔΑ κι όλοι κατάλαβαν ότι το έκανε με μοναδικό σκοπό να υπερασπιστεί πολιτικά την οργάνωσή του. Ακόμα κι όσοι αρχικά δε δέχτηκαν αυτή την εκδοχή, πείστηκαν από την εξέλιξη των πραγμάτων. Το καταθλιπτικό τοπίο της τρομοϋστερίας, της εγκληματοποίησης της ένοπλης επαναστατικής δράσης, της κυριαρχίας της αστικής ψευδοηθικής άλλαξε άρδην μετά την έξοδο του Κουφοντίνα από την παρανομία. Ακόμα και οι δικαστές που τον καταδίκασαν τον αντιμετώπισαν στην πράξη ως πολιτικό αντίπαλο. Τους επέβαλε το σεβασμό. Και στη δίκη και μετά ως πολιτικός κρατούμενος, ο Κουφοντίνας επέδειξε την ίδια αγωνιστική συνέπεια. Αρνήθηκε οποιαδήποτε συναλλαγή με την εξουσία, αρνήθηκε να αποκηρύξει τη δράση του, παρέμεινε πολιτικά ενεργός επαναστάτης κομμουνιστής. Εχει κερδίσει το σεβασμό του ελληνικού λαού, γι' αυτό συγκεντρώνει πάνω του το μίσος των κορακιών