Για την τοπική Αυτοδιοίκηση

 

Μετά από τρεις αντιδραστικές αστικές μεταρρυθμίσεις «Καποδίστριας», «Καλλικράτης», «Κλεισθένης» η Τοπική Αυτοδιοίκηση γίνεται κατ΄ όνομα αυτοδιοίκηση, κατ΄ ουσία «ετεροδιοίκηση» ή καλύτερα «Τοπική Διοίκηση», συμπληρωματικός θεσμός του αστικού κράτους, ένας μηχανισμός εφαρμογής, με πιο ευέλικτο και εύπεπτο τρόπο, της πολιτικής της κεντρικής εξουσίας και «αμορτισέρ» απορρόφησης και εκτόνωσης των αντιδράσεων και των αντιστάσεων του λαού στις αντιλαϊκές πολιτικές.

Στόχος μας θα πρέπει να είναι χωρίς καμιά ρεφορμιστική αυταπάτη για το χαρακτήρα των θεσμών αυτών η αποκάλυψη του χαρακτήρα τους, η υπεράσπιση δημόσιων αγαθών, χώρων και δικαιωμάτων, αλλά πολύ περισσότερο η ανάδειξη και η σύνδεσή τους με τα μεγαλύτερα ζητήματα της εξάρτησης της χώρας, της αντιλαϊκής πολιτικής και του αγώνα για την ανατροπή τους.


Θα παρουσιαστούν ο από μηχανής θεός, ο σωτήρας, ο τηλε-αστέρας, ο Σούπερμαν ή οι μασκοφόροι εκδικητές κι επαναστάτες του διαδικτύου.. Πάντα μια δύναμη έξω από εμάς, πάντα με τους όρους της κοινωνίας του θεάματος, πάντα στην επιφάνεια των πραγμάτων, που δε φτάνουν ποτέ στο βάθος ενός συλλογικού αγώνα.

Η  πραγματική λύση απαιτεί την άμεση ουσιαστική εμπλοκή μας, για να αλλάξουν τα δεδομένα, να σπάσει η τρομοκρατία του καθεστώτος, για να δοθεί πραγματική μάχη. 

Δεν περνάει μέσα από την αποχή μας. 

Ούτε μέσα από μια σπασμωδική, έκτακτη παρουσία, χωρίς συλλογικούς φορείς που θα έχουν γερές βάσεις στο χώρο δουλειάς, οργάνωση, ικανότητα να κινητοποιούν τους εργαζόμενους.

Η πραγματική ζωή απαιτεί τη δική μας ζωντανή παρουσία και συμμετοχή.  

Γιατί αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, πώς θα γενούνε τα σκοτάδια φως; 

Με τα πληκτρολόγια ,τη λάμψη της οθόνης ή και με πυροτεχνήματα;