Στις 15 Δεκέμβρη παίζονται πολλά

Η 15 Δεκέμβρη θέτει απέναντι σε όλους καθαρά θέματα και διλλήματα. Πάμε σε μια απεργία διαμαρτυρίας και εκτόνωσης ή πάμε σε μια απεργία που το πρώτο που θέλει είναι να καταργηθεί το νομοσχέδιο της 14/12 και μαζί όλα τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης; Δεν θα μπω στην διαμόρφωση των αιτημάτων και των τακτικών. Έχουν πολύ μεγάλη σημασία και δεν τα υποτιμάω καθόλου. Είναι άλλωστε θέματα συζήτησης και αποφάσεων των δρώντων οργανισμών. Διότι βεβαίως είναι άλλο να λες πάρε πίσω το χτεσινό νομοσχέδιο, άλλο πάρτα πίσω όλα, άλλο μη πληρώνεις το χρέος, άλλο να πληρώσει το κεφάλαιο, άλλο η παραγωγή και ο πλούτος στους εργάτες.

Θέλω μόνο να σταθώ – χωρίς επαναλαμβάνω να υποτιμώ καθόλου τα αιτήματα και τους στόχους – στην ίδια την ημέρα της απεργίας. Δεν πρέπει απλά να πετύχει, πρέπει να γεμίσουμε τους δρόμους, να δημιουργήσουμε τέτοια γεγονότα που να κλονίσουν συθέμελα την κυβέρνηση του Παπανδρέου, το ΔΝΤ, την ΕΕ, ολόκληρο το σύστημα των μηχανισμών του κεφάλαιου, το ίδιο το κεφάλαιο. Υπάρχει μόνο μια προϋπόθεση γ’ αυτό. Να αφήσουμε κατά μέρος την πεπατημένη. Να σταματήσουμε τις πορείες – παρελάσεις και να παραμείνουμε όσο γίνεται περισσότερο στους δρόμους γύρω από την Βουλή ή όπου αλλού κρίνεται σκόπιμο. Να σταματήσει η πεπατημένη των γρήγορων παραταξιακών ή σωματειακών παρελάσεων για να μη μας κατηγορήσουν για ταραχοποιούς ο Άδωνις, το Mega και όλο το σκυλολόι του συστήματος και των ΜΜΕ. Να σταματήσει η πεπατημένη των χάπενινγκ, των συμβολικών καταλήψεων, για να πάρουν τα κανάλια. Ότι είναι να γίνει, να γίνει πραγματικό. Όχι συμβολικό. «Υλικό», όχι εικονικό. Αλλιώς δεν θα μας φταίει μόνο το κακό το ριζικό μας που θάλεγε και ο Βάρναλης.