Άθλια κυβερνητική προπαγάνδα για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο

 

Ενώ οδεύει προς ψήφιση το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας με τον ευφάνταστο τίτλο «Δίκαιη Εργασία για Όλους: Απλοποίηση της Νομοθεσίας – Στήριξη στον Εργαζόμενο – Προστασία στην Πράξη», ένας ολόκληρος μηχανισμός προπαγάνδας έχει στηθεί για να πείσει τον κόσμο της εργασίας ότι όλα λειτουργούν και σχεδιάζονται υπέρ του. Αυτός ο μηχανισμός έχει εξαπλωθεί ήδη σε όλα τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ενώ βρήκε την απόλυτη έκφρασή του στις κυβερνητικές δηλώσεις στη ΔΕΘ. Εκεί ο πρωθυπουργός κατάφερε σε λίγες μόνος φράσεις και το κατάλληλο λεξιλόγιο να αντιστρέψει πλήρως την πραγματικότητα και κάθε έννοια κοινής λογικής!

«Το περιβόητο 13ωρο, θέλω να σας θυμίσω ότι σήμερα υπάρχουν πολλοί που επιλέγουν δύο δουλειές. Δε θα το θέλαμε, είναι όμως μια επιλογή που γίνεται από κάποιους γιατί αισθάνονται ότι πρέπει να δουλεύουν δύο δουλειές. Προφανώς, δε συμβαίνει μόνο στη χώρα μας. Τι ερχόμαστε και λέμε; Ότι από εκεί που δούλευες δύο δουλειές σε δύο διαφορετικούς εργοδότες, μπορείς να δουλεύεις στον ίδιο εργοδότη και να βγάζεις και παραπάνω χρήματα. Γιατί είναι αντιεργατικό αυτό; […] – γιατί είναι τόσο κακό όταν θα βγάζει και παραπάνω χρήματα;».

Με αυτά τα λόγια από το βήμα της ΔΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε την 13ωρη εργασία ως μια εσωτερική επιθυμία των εργαζομένων («αισθάνονται ότι πρέπει…»), που έρχεται να τους την προσφέρει με διευκολύνσεις («μπορείς να δουλεύεις στον ίδιο εργοδότη»), ώστε να βγάζουν παραπάνω χρήματα (και να ζουν καλύτερα;). Παρέλειψε να αναφέρει στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο τους καθηλωμένους μισθούς, την ακρίβεια και τον πληθωρισμό που καλπάζει, αλλά και το γεγονός ότι τα περισσότερα νοικοκυριά δεν βγάζουν τον μήνα και αναγκάζονται να κάνουν υπερωρίες ή και δεύτερη δουλειά. Έτσι απλά, το αδιέξοδο και ο εξαναγκασμός σε επιπλέον δουλειά πέρα του 8ώρου εμφανίζεται ως ελευθερία επιλογής. Η υπέρμετρη σωματική-πνευματική-ψυχική καταπόνηση, η απουσία από την κοινωνική και προσωπική ζωή προκειμένου κάποιος να τα βγάλει πέρα βαφτίζεται «δικαίωμα» να βγάζει κάποιος περισσότερα λεφτά. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι ο εργαζόμενος δεν επιλέγει ελεύθερα να φεύγει από το σπίτι του στις 8 το πρωί και να επιστρέφει νόμιμα στις 22:30 ή 23:00 (μαζί με τις 13 ώρες εργασίας, πρέπει να υπολογίσουμε τον χρόνο προετοιμασίας, αποχώρησης και διαλείμματος), αλλά εξαναγκάζεται!

Με το ίδιο θράσος που του επιτρέπει η νεοφιλελεύθερη σκέψη και πολιτική του, ο Μητσοτάκης συνεχίζει λέγοντας ότι για να εργαστεί κάποιος 13ωρο «απαιτείται η συγκατάθεση του εργαζομένου για υπερωριακή εργασία. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να δουλεύει για 13 ώρες χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του». Ο ισχυρισμός αυτός προσπαθεί να καθησυχάσει τους εργαζόμενους στη βάση μιας εντελώς λανθασμένης παραδοχής: ότι ο εργοδότης και ο εργαζόμενους διατηρούν ισότιμη σχέση! Σε καμία συνθήκη του καπιταλιστικού συστήματος ο εκμεταλλευτής δεν είναι ισότιμος του εκμεταλλευόμενου.

Συνεπώς, ο εργαζόμενος δεν επιλέγει ελεύθερα να υπερβαίνει το 8ωρο, αλλά μπορεί να δεχτεί ασφυκτικές πιέσεις, ειδικά σε περιόδους ακρίβειας και μείωσης της αγοραστικής δύναμης των μισθών, και ενεργεί πάντοτε υπό την απειλή απόλυσης. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να υπάρξει «συναίνεση», δηλαδή ελεύθερη και αμοιβαία συμφωνία, όπως αναφέρεται επακριβώς στο νομοσχέδιο, όταν υπάρχει εξάρτηση από τον εργοδότη και φόβος απόλυσης.

«Διασφαλίζουμε μια επιλογή του εργαζόμενου και του εργοδότη. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν να δουλέψει υπερωρία. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν να κάνει δεύτερη δουλειά». Η κυβερνητική προπαγάνδα πασχίζει να καλύψει τα αίσχη του νέου εργασιακού νομοσχεδίου και να τα παρουσιάζει όλα ως φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις: την 13ωρη εργασία στον ίδιο εργοδότη, την πλήρη απελευθέρωση ωραρίων και υπερωριών, την επέκταση των «ευέλικτων μορφών» εργασίας, τις απλήρωτες υπερωρίες και κάλυψη με ρεπό, αλλά και την υπονόμευση της 15νθήμερης θερινής άδειας. Αυτό είναι το μέλλον που μας επιφυλάσσει η κυβέρνηση της ΝΔ: οι εργασιακές συνθήκες του 19ου αιώνα!