Ποιος είπε τελικά το ΌΧΙ;

 

Ιδού η απορία!
Εμείς, με τα… λίγα κολλυβογράμματα που ξέρουμε, θα σας πούμε τα εξής:
α)ο Μεταξάς, σύμφωνα με τα βιβλία του μεγάλου Έλληνα Ιστορικού Απόστολου Βακαλόπουλου, επισήμως τηρούσε στάση ουδετερότητας στον Β’ ΠΠ, εντούτοις, όταν δέχτηκε το τελεσίγραφο, “ελαφρώς συγκινημένος”, είπε στα γαλλικά στον Ιταλό πρεσβευτή: “alors, c’est la guerre” (λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο)
β)ο Μεταξάς, σύμφωνα με τα ημερολόγιά του, αναγνώριζε το καθεστώς του ως συγγενικό προς το ιταλικό, το γερμανικό αλλά και το… σοβιετικό!
γ)παράλληλα, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, δεν εμπιστευόταν τις δυνάμεις του Άξονα, αλλά τη Μ. Βρετανία, με την οποία είχε “περιορισμένη συνεργασία”
δ)ο ελληνικός λαός, παρά τη μεγάλη ανισορροπία δυνάμεων, απώθησε το στρατό του Μουσολίνι ως βαθιά στα εδάφη της τότε Αλβανίας και, ακόμα και όταν ήρθε προς βοήθειά του και ο έτερος Καππαδόκης από τη Γερμανία, αντιστάθηκε με τρομακτικό σθένος

Ο Μεταξάς λοιπόν προτίμησε τον πόλεμο από μια ταπεινωτική “ειρήνη”, αλλά ο ελληνικός στρατός ήταν που έδωσε τα μέγιστα, με τη βοήθεια του Θεού βεβαίως που συντρέχει τους “άδικα πολεμούμενους”, για την αντίσταση.
Ο Γιώργος Θεοτοκάς γράφει σχετικά: “Ο δικτάτορας επιβλήθηκε εύκολα. Σχεδόν κανείς δεν τον ήθελε, όμως πρέπει να ομολογήσουμε πως κανείς δεν είχε αληθινή όρεξη να τον ρίξει. Ήταν μια περίοδος απιστίας και λησμονιάς“.
Ο Μεταξάς ήταν Τέκτονας ο ίδιος, ενώ επέβαλε, όπως γράφει και ο πολιτικός επιστήμονας Γιώργος Κοντογιώργης στο βιβλίο του για την “4η Αυγούστου”, τον “Τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό”, μια σύνθεση… ιδίας εμπνεύσεως, με ό,τι καταλάβαινε ο ίδιος και οι θεωρητικοί του καθεστώτος από την ελληνική παράδοση.
Συν τοις άλλοις, σε αντίθεση με αρκετούς θαυμαστές του, ήταν έντονα αντικαπιταλιστής και αποκαλούσε το αστικό σύστημα -εύστοχα, πρέπει να πούμε- “πλουτοδημοκρατία”. Βεβαίως, η αντίθεση στον ακραίο καπιταλισμό της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης (που είναι μια “κοινωνική ακροδεξιά”) δεν επιλύεται με τον πολιτικό αυταρχισμό ή ολοκληρωτισμό αλλά με την κοινωνική δικαιοσύνη και την αληθινή -όχι αστική- δημοκρατία!