Η εισήγηση της Γραμματείας της Λαϊκής Αντίστασης

Η εισήγηση της Γραμματείας της

Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας

που εγκρίθηκε από την Πανελλαδική Επιτροπή της

18-19 Μάρτη 2017

Για τις διεθνείς εξελίξεις

1. Σχεδόν 3,5 χρόνια μετά την Πανελλαδική Σύσκεψη συγκρότησης της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας και η κατάσταση στον κόσμο εξακολουθεί να βρίσκεται στη ρότα της έντασης και της παρόξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, της άγριας επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς, της αγιάτρευτης κρίσης του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Η κατάσταση αυτή πηγάζει, οξύνεται και ανατροφοδοτείται απ’ την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και τα εγγενή αδιέξοδα που ανέδειξε απ’ το 2008 και ύστερα. Κρίση οικονομική, κοινωνική και πολιτική, που προκύπτει απ’ την ίδια τη φύση του συστήματος της εκμετάλλευσης και προοιωνίζεται νέα, ακόμα πιο έντονα, ξεσπάσματα στο μέλλον ενώ δρομολογεί όλο πιο αντιδραστικές εξελίξεις.
   Ειδικότερα σήμερα, η περίοδος χαρακτηρίζεται κι από μια έντονη ρευστότητα που προκύπτει απ’ την όξυνση όλων των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων του πλανήτη, στην προσπάθειά τους να εξυπηρετήσουν τους στόχους τους. Μια επικίνδυνη κατάσταση έχει δημιουργηθεί για τους λαούς, που γεννάει δυστυχία, εξαθλίωση, πόλεμο, φασισμό. Έτσι στα πολεμικά μέτωπα που έχουν ανοίξει, όπως στην Ουκρανία και στη Συρία (με ολοφάνερη σ’ αυτά και την αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας), αλλά και ευρύτερα, με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Βόρεια και Κεντρική Αφρική και τον Ειρηνικό, προστέθηκαν και σοβαρές πολιτικές εξελίξεις στο «οικοδόμημα» της ΕΕ, αλλά και στην ίδια την αμερικάνικη υπερδύναμη.
   
2. Η εκλογή του Τραμπ στην προεδρία της αμερικάνικης υπερδύναμης τροφοδοτεί παραπέρα τη ρευστότητα και την αβεβαιότητα, την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Η στόχευση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για παγκόσμια κυριαρχία παραμένει, ωστόσο παραμένουν και τα προβλήματα για την επίτευξή της, ανατροφοδοτώντας έντονα τις αντιθέσεις μέσα στο πλαίσιο της ίδιας της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης των ΗΠΑ. Επιδιώκεται μια αναδιαμόρφωση της τακτικής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ένας επιθετικός επαναπροσδιορισμός των σχέσεων του με τους ανταγωνιστές και «συμμάχους» του, μια φιλοπόλεμη πολιτική για την επιβολή των παγκόσμιων κυριαρχικών βλέψεων της «μεγάλης Αμερικής». Ο ανταγωνισμός με τη Ρωσία  διατηρείται ισχυρός. Σ αυτό το πλαίσιο οι ΗΠΑ επιδιώκουν,  και το «κόντεμα» της Γερμανίας για να ακυρώσουν τις στρατηγικές της φιλοδοξίες (αλλά και της Γαλλίας), που έχουν σαν όχημα την Ε.Ε. Ταυτόχρονα στοχεύουν στην ανακοπή της ραγδαίας παγκόσμιας οικονομικής επέκτασης και των επιδιώξεων της Κίνας.
   
3. Η κατάσταση στο λεγόμενο ευρωπαϊκό οικοδόμημα της Ε.Ε. χαρακτηρίζεται επίσης από έντονους κλυδωνισμούς του ιμπεριαλιστικού αυτού συνασπισμού (αλλά και της ΟΝΕ), φτάνοντας σε καταστάσεις πρωτόγνωρες, που ξεσκίζουν τη μάσκα της «ενωμένης Ευρώπης» (και κατ’ επέκταση των μυθευμάτων της «παγκοσμιοποίησης» και των «ολοκληρώσεων»). Η όξυνση των αντιθέσεων στο πλαίσιό της, ανάμεσα στους βασικούς ιμπεριαλιστικούς της πυλώνες (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία), αλλά και με ΗΠΑ και Ρωσία, οδήγησε στο υπό διαμόρφωση BREXIT. Η πολιτική του Τραμπ που το επαινεί και το αξιοποιεί - όπως και το προσφυγικό ζήτημα – ασκεί πίεση στην ΕΕ και δίνει τον αέρα στις εθνικιστικές, ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις μέσα στην Ευρώπη, επιτείνοντας τους τρανταγμούς μέσα στο ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ και της ΟΝΕ. Η ιμπεριαλιστική Γερμανία επιδιώκει να ισχυροποιήσει την ηγεμονία της στην Ε.Ε. και, μέσα απ’ αυτήν, να δώσει ώθηση στις παγκόσμιες ιμπεριαλιστικές αξιώσεις Ανάλογες φιλοδοξίες έχει και η Γαλλία. «Δίπλα», η κρίση στην Ιταλία και η στάση χωρών σαν την «ομάδα του Βίζεγκραντ» για το προσφυγικό, «συμπληρώνουν» το παζλ. Οι κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτήν την κατάσταση με την ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, την περιστολή δικαιωμάτων και κατακτήσεων της εργατικής τάξης και των λαών, με νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και των λαών, τόσο των χωρών τους όσο και -με ιδιαίτερη ένταση- των λαών των εξαρτημένων χωρών, με την πολιτική της ληστείας, της λεηλασίας και των κάθε είδους «μνημονίων» και «συμφώνων» δημοσιονομικής και οικονομικής εποπτείας. Η ωμή καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών, η ένταση και η αναβάθμιση της κρατικής και ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας, τα διάφορα «έκτακτα μέτρα», η φασιστικοποίηση βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Ταυτόχρονα, μπροστά στις δυσκολίες ξεπεράσματος της βαθιάς κρίσης στην ΕΕ επαναφέρονται-και ως επιβεβαίωση των μεγάλων ρωγμών που έχουν ανοίξει σ’ αυτήν- τα σχέδια για ΕΕ «των πολλών ταχυτήτων». Μπροστά μας βρίσκονται ενδεχόμενα μεγαλυτέρων οξύνσεων και αναδιαμόρφωσης της ΕΕ, με τις επερχόμενες εκλογές σε Γερμανία, Γαλλία και Ολλανδία που απειλούν με πολιτικές ανακατατάξεις προ όφελος αντιδραστικών, ακροδεξιών, ρατσιστικών και εθνικιστικών δυνάμεων που ευνοούνται και από την άνοδο του Τραμπ στην κυβέρνηση των ΗΠΑ.
   
   
4. Οι αντιδραστικές εξελίξεις συνοδεύονται από τη μεγάλη εξάπλωση της ανεργίας και της φτώχειας, αλλά και το μεγάλο προσφυγικό κύμα των εκατομμυρίων ανθρώπων που αποτελεί τραγικό «παράγωγο» των ιμπεριαλιστικών πολέμων από την Αφρική ως τη Συρία και το Αφγανιστάν και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Το δράμα των ξεριζωμένων λαών της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής, που είδαμε –και συνεχίζουμε να βλέπουμε– να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας ιδιαίτερα έντονα τα πρόσφατα χρόνια. Οι κατατρεγμένοι των πολέμων, όσοι δεν πνίγονται κατά εκατοντάδες στις θάλασσες της Μεσογείου, βρίσκουν απέναντι τους μια σιδερόφρακτη Δύση, ρατσισμό και ξενοφοβία, εγκλωβίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες. Αυτό ήρθε να εκφράσει και η αντι-μεταναστευτική συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας που εφαρμόζει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στη χώρα μας.
   
5. Μέσα σε μια πραγματικότητα που σκοτεινιάζει από αντιδραστικά σύννεφα εκείνο που μπορεί να δώσει φως είναι μόνο η αναζωογόνηση της πάλης των λαών και της εργατικής τάξης, που θα συγκροτήσει ένα ισχυρό μαζικό κίνημα αντίστασης και ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής και της καπιταλιστικής επίθεσης, ένα πλατύ αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο πάλης ενάντια στους πολέμους των ιμπεριαλιστών, ενάντια στην ιμπεριαλιστική καταλήστευση, κηδεμονία και «προστασία», για να σπάσουν τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης που δένουν χώρες και λαούς.
   

Για τις εξελίξεις στη χώρα μας και στην περιοχή

1. Η κατάσταση στην Ελλάδα βρίσκεται σε τροχιά αδιεξόδων, στη βάση της διπλής εξάρτησης της μεγαλοαστικής τάξης από ΗΠΑ και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, και την ανάδειξη της σε «ευαίσθητο κρίκο» των αντιθέσεων που υπάρχουν στα πλαίσια της Δυτικής «συμμαχίας». Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι κι ο ελληνικός λαός εξακολουθούν να ζουν μέσα στη βαρβαρότητα των επεκτεινόμενων μνημονίων που επιβάλλουν η ιμπεριαλιστική τρόικα ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ και οι υποταγμένες-υποτελείς εγχώριες κυβερνήσεις.
   
2. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία αποκάλυψε τη μεγάλη απάτη των διακηρύξεών του για «μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα καταργούσε με ένα νόμο και ένα άρθρο τα μνημόνια», αλλά και τον καταστροφικό για το λαό δρόμο στον οποίο οδηγεί η πολιτική του ρεφορμισμού, του συμβιβασμού, της υποταγής και της αστικής διαχείρισης. Την απάτη ότι είναι δυνατό ν’ αναδειχθεί μέσα απ’ τις εκλογές μια «αριστερή κυβέρνηση» στη διαχείριση του εξαρτημένου καπιταλισμού, η οποία θα «καταργήσει» την αντιλαϊκή πολιτική. Έχοντας χρεωθεί και ένα ακόμα «μνημόνιο» (με νέο αντι-ασφαλιστικό νόμο που τσάκισε τις συντάξεις και κατάργησε το ΕΚΑΣ, με βαρύτερη φορολογία, με την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, τις ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια, τον «δημοσιονομικό κόφτη»), χωρίς βέβαια να «καταργήσει» τα παλιά που πέρασαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζει τώρα ένα νέο, βάρβαρο γύρο αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης μετά και την τελευταία συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ (ΔΝΤ)-ΕΕ για την Ελλάδα, που εκφράστηκε στο Eurogroup στις 20 Φλεβάρη, στην οποία η κυβέρνηση υποτάχτηκε. Έναν γύρο που επιδιώκει να επιβάλει νέα φοροληστρικά, αντιασφαλιστικά και αντεργατικά μέτρα, παρά τα όσα απατηλά λέγονται. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί την δική του υποταγή στους όρους του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης να την προβάλει στον λαό σαν πολιτική του «ρεαλισμού» και να τον πείσει να την αποδεχθεί προσφέροντας στο αστικό σύστημα την υπηρεσία να συκοφαντεί την Αριστερά και να την εξομοιώνει με την πολιτική των μνημονίων. Ταυτόχρονα επιδιώκει την παγίωση μιας αντίληψης «εξοβελισμού» των αγώνων και της μαζικής πάλης ως σημαντικού-καθοριστικού παράγοντα για την καθημερινή κατάσταση και την προοπτική των μαζών.
   
3. Την ίδια στιγμή που εξελίσσεται η επίθεση στα δικαιώματα και στους όρους ζωής του λαού, το «γεωστρατηγικό» πεδίο στην ευρύτερη περιοχή μας εγκυμονεί καθημερινά νέους κινδύνους για το λαό μας και για τους λαούς της περιοχής. Ενώ η γειτονική περιοχή, από τη Μέση Ανατολή ως τα Βαλκάνια και την Ουκρανία, αναταράσσεται από το δυνάμωμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που προκαλούν πολεμικές αναφλέξεις η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εμπλέκει την χώρα στα ιμπεριαλιστικά πλοκάμια. Η εξωτερική πολιτική της στηρίζεται στην αναζήτηση προστασίας και «βοήθειας» από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που ενεργούν ως «ρυθμιστές» των κρίσιμων ζητημάτων των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της Κύπρου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρέδωσε το Αιγαίο στον αμερικανοΝΑΤΟϊκό στόλο, ενώ παρέχει κάθε είδους «διευκολύνσεις» στις πολεμικές επιχειρήσεις των ιμπεριαλιστών. Μέχρι και νέα βάση έταξε στην Κάρπαθο. Συνέχισε τις συμφωνίες «αμερικάνικης έμπνευσης» με τους δολοφόνους του Ισραήλ (Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ) και με το φασιστικό καθεστώς της Αιγύπτου (Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος). Ένταση σημειώνεται ξανά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με τα διαδραματιζόμενα στο Αιγαίο, και ένα νέο διχοτομικό σχέδιο ετοιμάζεται για την Κύπρο. Ένα σχέδιο χειρότερο απ’ το σχέδιο Ανάν, με ανεπιτυχή μέχρι στιγμής έκβαση στο πλαίσιο των αντίρροπων επιδιώξεων των ιμπεριαλιστών και των εξαρτημένων αρχουσών τάξεων σε Ελλάδα και Τουρκία. Η αποτροπή των κινδύνων και περιπετειών που εγκυμονούνται είναι υπόθεση της κοινής πάλης των λαών της Ελλάδας, της Τουρκίας, και της Κύπρου, ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και στην πολιτική των κυρίαρχων τάξεων στις χώρες τους.
   
4. Πάνω στο έδαφος της κοινωνικής δυσφορίας και αγανάκτησης που προκαλεί η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί να πατήσει η ΝΔ για να διαμορφώσει τους όρους επανόδου της στην κυβερνητική εξουσία, φορώντας στο πρόσωπό της μάσκες εξωραϊσμού του αντιδραστικού χαρακτήρα της, ενώ, στην πραγματικότητα, πιέζει για πιο βαθιές αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις», υπολογίζοντας την ιμπεριαλιστική στήριξη, όπως έδειξε και η επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στη Μέρκελ και στον Σόιμπλε, και παρέχοντας στην ΕΕ και στο ΔΝΤ πιστοποιητικά αποτελεσματικότερης επιτέλεσης των απαιτήσεών τους. Πάνω σε αυτό το έδαφος εξακολουθεί να βρίσκει έρεισμα και η φασιστική απειλή, η οποία δεν πρέπει να υποτιμηθεί επειδή η Χρυσή Αυγή οδηγήθηκε στα δικαστήρια, όπως δείχνουν και οι συνεχιζόμενες φασιστικές προκλήσεις της. Η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης, η πολιτική της ανεργίας και της εξαθλίωσης, η μαζική προσφυγιά των ξεριζωμένων λαών και η περιθωριοποίηση και εξαθλίωσή τους, η όξυνση της κρίσης του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού, σε συνδυασμό με την απουσία μαζικού λαϊκού κινήματος αντίστασης και διεκδίκησης, τροφοδοτεί τα διάφορα φασιστικά και νεοναζιστικά μορφώματα σαν τη «Χρυσή Αυγή» που ρίχνουν καθημερινά το δηλητήριό τους. Ακόμα παραπέρα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ «ξεπλένει» τη «Χρυσή Αυγή» με λόγια και με έργα. Από τις δηλώσεις και τις στάσεις κυβερνητικών παραγόντων που την «απενοχοποιούν» ή ζητούν τη «μεταμέλειά» της, μέχρι τις φιέστες στο Καστελλόριζο.
   
5. Καθοριστικό, σοβαρό πρόβλημα που ζητά λύση αποτελεί η αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης, η απουσία μαζικού εργατικού και λαϊκού κινήματος αντίστασης, διεκδίκησης και πάλης. Αποτελεί ανάγκη η συγκρότηση ενός τέτοιου κινήματος ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, για την ανατροπή των μνημονίων και των αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων, της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Αποτελεί ανάγκη η συγκρότηση αντιιμπεριαλιστικού-αντιπολεμικού κινήματος για την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για να μη σφαγιαστούν οι λαοί για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και των αρχουσών τάξεων. Αποτελεί ανάγκη η συγκρότηση πραγματικού αντιφασιστικού κινήματος ενάντια στην αντιδημοκρατική πολιτική του συστήματος, στις κάθε είδους φασιστικές προκλήσεις και στην προσπάθεια δηλητηριασμού των συνειδήσεων του λαού μας. Αποτελεί ανάγκη η συγκρότηση των εργαζομένων σε κάθε χώρο δουλειάς σε αγωνιστική και ταξική κατεύθυνση, ενάντια σε λογικές ηττοπάθειας και «κατανόησης των προβλημάτων» της εργοδοσίας. Η ισχυροποίηση της κατεύθυνσης να πάρουν οι εργαζόμενοι την υπόθεση της ζωής τους και του αγώνα στα χέρια τους κόντρα στους ελιγμούς και τα ξεπουλήματα των αστικών και ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών ηγεσιών. Αποτελεί ανάγκη η αντιπαράθεση στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της υποταγής, του εξωραϊσμού του αστικού κράτους και της καπιταλιστικής διαχείρισης. Δεν αποτελούν διέξοδο για τους εργαζόμενους και το λαό, ούτε έκφραση πραγματικού λαϊκού αγώνα, οι θέσεις και οι κατευθύνσεις της ρεφορμιστικής και νέο-ρεφορμιστικής αριστεράς, οι «κομματο-κεντρικές», σποραδικές «διαδηλώσεις»-παρελάσεις (για στήριξη μάλιστα μέχρι και «προτάσεων νόμου»), ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός ή η εγκατάλειψη της πάλης για Εθνική Ανεξαρτησία (ΚΚΕ-ΠΑΜΕ), ούτε η γραμμή των λεγόμενων «μεταβατικών προγραμμάτων» και οι προτάσεις για το χρέος (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), ή άλλες συνδιαχειριστικές λογικές (ΛΑΕ). Ούτε οι λογικές κι οι πρακτικές του χώρου της αναρχο-αυτονομίας. Αποτελεί ανάγκη οι προσπάθειες σε όλα αυτά τα πεδία αγώνα και αντιπαράθεσης να κατατείνουν στη δημιουργία ενός μαζικού μετώπου αντίστασης λαού και εργαζομένων, υπηρετώντας τον αγώνα για Ψωμί – Δουλειά – Ειρήνη – Δημοκρατία – Ανεξαρτησία.
   

Για τον απολογισμό, τις πολιτικές κατευθύνσεις και τη λειτουργία της ΛΑ-ΑΑΣ και των σχημάτων της

1. Στα τρεισήμισι χρόνια από τη συγκρότησή της, η ΛΑ-ΑΑΣ, μέσα σε ένα τοπίο αρνητικών συσχετισμών, με τους λαϊκούς αγώνες σε σημαντική υποχώρηση και σε σύνθετες πολιτικές συνθήκες, πάλεψε για να εδραιώσει και να ισχυροποιήσει την παρουσία της μέσα στο λαό και στο κίνημα. Ο απολογισμός αυτής της παρουσίας και δράσης της ΛΑ-ΑΑΣ, τόσο όσον αφορά τη συμβολή της σε μια σειρά αγώνες και κινητοποιήσεις που υπήρξαν αυτή την περίοδο, όσο και σχετικά με τις πρωτοβουλίες που η ίδια πήρε, είναι κατά βάση θετικός. Είναι θετικός στο βαθμό που ανέδειξε έμπρακτα μέσα στα μέτωπα που ορίζει η επίθεση των ιμπεριαλιστών και του συστήματος, την κατεύθυνση της πάλης και τους όρους συγκρότησης αυτής της πάλης που είναι αναγκαία για το λαό και τη νεολαία. Είναι θετικός γιατί σε μια σειρά περιπτώσεις πήγε κόντρα στο ρεύμα του συμβιβασμού και των αυταπατών και του κυβερνητισμού και επεδίωξε να δημιουργήσει όρους πάλης και χειραφέτησης των λαϊκών μαζών από τους εκβιασμούς και τους μονόδρομους του συστήματος.
   

Στο ενεργητικό της ΛΑ-ΑΑΣ καταγράφονται το αγωνιστικό παρών της στις απεργίες και στα συλλαλητήρια, σε εργατικές, αγροτικές, αντιμπεριαλιστικές, αντιφασιστικές και άλλες λαϊκές κινητοποιήσεις, μεγαλύτερες και μικρότερες, πανελλαδικές και τοπικές, οι ανεξάρτητες δράσεις της με πανελλαδικές και τοπικές καμπάνιες σε σημαντικά ζητήματα, η διοργάνωση εκδηλώσεων-συζητήσεων σε πόλεις που δραστηριοποιούνται τα σχήματα της ΛΑ-ΑΑΣ με θέματα αντιιμπεριαλιστικά, για τις πολιτικές εξελίξεις, για τα αντιλαϊκά μέτρα, για το Προσφυγικό κ.α.

Σε αυτή τη βάση, ο μέχρι τώρα απολογισμός της ΛΑ-ΑΑΣ επιβεβαιώνει τις πολιτικές και κινηματικές αναγκαιότητες πάνω στις οποίες συγκροτήθηκε αυτή η συνεργασία, παρά τις καθυστερήσεις και τις αδυναμίες της να υπηρετήσει αυτές τις αναγκαιότητες πιο αποφασιστικά.

2. Η επίθεση που αντιμετωπίζει ο λαός μας, οι κίνδυνοι που απειλούν τη χώρα και τους λαούς της περιοχής, κάνουν φανερό ότι οι βασικοί πολιτικοί άξονες πάνω στους οποίους χρειάζεται να συγκροτείται και να αναπτύσσεται η δράση και οι πρωτοβουλίες της ΛΑ-ΑΑΣ και των σχημάτων της είναι:
   

• Αντίσταση και διεκδίκηση, αγώνας ενάντια στην άγρια καπιταλιστική επίθεση που διαμορφώνει εργασιακή ζούγκλα, ανεργία, εξαθλίωση, συνθήκες κοινωνικού μεσαίωνα για τους εργάτες και το λαό. Η πάλη αυτή δεν μπορεί να υπάρξει «σεβόμενη» τους εκβιασμούς του συστήματος για το «χρέος», για τις «ανάγκες της εθνικής οικονομίας» ή ως «συμπληρωματική» στις επιδιώξεις του συστήματος με τη γραμμή της λεγόμενης «αυτοδιαχείρισης». Η πάλη αυτή είναι σε πλήρη αντίθεση με τις κάθε λογής αστικές και ρεφορμιστικές (αυτ)απάτες συνδιαχείρισης που σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα χρησιμοποιούνται για την ταξική υποταγή των εργαζόμενων, για τη μετατροπή των συνδικάτων σε όργανα υπηρέτησης της εργοδοσίας και του κράτους.
  
• Πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας, αγώνας ενάντια στα παλιά και νέα ιμπεριαλιστικά δεσμά, άρρηκτα συνδεδεμένος με την προοπτική της εξόδου της χώρας από ΝΑΤΟ - ΕΕ και με το διώξιμο των βάσεων. Αγώνας συνολικά ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, σε αλληλεγγύη-κοινό μέτωπο με όλους τους λαούς της περιοχής, κόντρα στο σοβινισμό, τον εθνικισμό και κάθε αλλαγή συνόρων, την «εθνική ομοψυχία» και τους αστικούς τυχοδιωκτισμούς. Κοινός αγώνας με τους πρόσφυγες για τα κοινά μας δικαιώματα στη δουλειά, στη ζωή, στην ελευθερία και στην ειρήνη.
  

Με τη θέση «ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ» παλεύουμε μέσα στο λαό ενάντια στην αστική ιδεολογία της εξάρτησης, παλεύουμε ενάντια στην πολιτική της υποτέλειας, παλεύουμε ενάντια στο ίδιο το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης από τη σκοπιά των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων και της επαναστατικής προοπτικής.

• Αγώνας ενάντια στην πολιτική της φασιστικοποίησης, ενάντια στο φασισμό και τις κάθε λογής φασιστικές δυνάμεις. Για την υπεράσπιση και τη διεκδίκηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, των ελευθεριών, των δικαιωμάτων στην πάλη λαού και νεολαίας ενάντια στην πολιτική του συστήματος που τρομοκρατεί, καταστέλλει, ποινικοποιεί αγωνιστές και αγώνες, προωθεί νέα βαριά χτυπήματα στα σωματεία, στην απεργία, στη διαδήλωση.
  

Οι παραπάνω άξονες, παρ’ όλο που ο καθένας έχει μια σχετική αυτοτέλεια, δεν αποτελούν «ξεχωριστές» μεταξύ τους ενότητες, αλλά συνδέονται σε ένα συνολικό και ενιαίο πολιτικό πεδίο πάνω στο οποίο η ΛΑ-ΑΑΣ επιδιώκει –παλεύοντας μέσα στο λαό και στη νεολαία– να συμβάλει στην ανάπτυξη εστιών αντίστασης και αγώνων και στην ενοποίηση αυτών των αγώνων σε ένα παλλαϊκό μέτωπο αγωνιστικής-συντονισμένης-μαζικής λαϊκής αντίστασης και αντιιμπεριαλιστικής πάλης, στην υπόθεση της ανασυγκρότησης ενός μαζικού και μαχόμενου εργατικού-λαϊκού κινήματος.

3. Η ΛΑ-ΑΑΣ είναι μια μετωπική συνεργασία, που θέλουμε να είναι ανοιχτή και φιλόξενη, και με σταθερή επικοινωνία με τις αγωνίες του λαού και της νεολαίας. Διάνυσε την πρώτη φάση της συγκρότησής της δοκιμαζόμενη σε ένα τοπίο μεγάλης υποχώρησης των αγώνων, σε ένα τοπίο που η ταξική πάλη δεν ανέδειξε νέες δυνάμεις στον αγώνα. Θα δοκιμαστεί και μπροστά σε λαϊκές και νεολαιίστικες εκρήξεις που αναπόφευκτα φέρνει η συσσώρευση αδιεξόδων και η ένταση της βαρβαρότητας του συστήματος. Οφείλει να προετοιμάζει και να προετοιμάζεται για αυτές τις συνθήκες. Να διαμορφώνει τη δικιά της πολιτική-κινηματική υπόσταση που θα αναδεικνύει την ίδια σε δύναμη που θα δίνει συμβολή στη ανάπτυξη της λαϊκής πάλης Με την άμεση συμμετοχή στα μέτωπα πάλης του λαού, απ’ τα πιο μεγάλα έως τα πιο μικρά ,με την κοινή δράση και το συντονισμό -για συγκεκριμένα κάθε φορά ζητήματα- να ανοίγουμε με τη πολιτική και την πρακτική της ΛΑ-ΑΑΣ τον δρόμο της προσέλκυσης δυνάμεων στο μαζικό αγώνα και της συσπείρωσης νέων δυνάμεων γύρω της. Σε μια τέτοια πορεία και δυναμική, θα αντλεί εμπειρίες η ΛΑ-ΑΑΣ και θα βγάζει και το παραπέρα προχώρημα της δράσης της.
   
4. Βασικές προϋποθέσεις για να βηματίσει η ΛΑ-ΑΑΣ σε μια τέτοια πορεία είναι τα σχήματά της να είναι όργανα που θα συγκροτούνται στη βάση της ουσιαστικής κάθε φορά συμφωνίας και θα δρουν με σκοπό να ενισχύσουν και να δώσουν ένα αριστερό αγωνιστικό προσανατολισμό στην πάλη του λαού και της νεολαίας της περιοχής τους. Να έχουν τη δική τους υπόσταση και λειτουργία, με ταχτικές, δικές τους, ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες που θα εξασφαλίζουν τη δυνατότητα συμμετοχής, λόγου και άποψης στους αγωνιστές που συμμετέχουν στα σχήματα ή αναφέρονται στη Συνεργασία και θέλουν να την παρακολουθούν. Να έχουν την ικανότητα να προωθούν ουσιαστικά, και όχι απλά να «αναπαράγουν» με ένα τυπικό τρόπο τις γενικές κατευθύνσεις πάλης της ΛΑ-ΑΑΣ αλλά με ένα ζωντανό τρόπο εξειδικεύοντας τες στις συνθήκες της περιοχής που δρουν. Εφοδιασμένα με τους άξονες πάλης της ΛΑ-ΑΑΣ, να τους αναπτύσσουν με συγκεκριμένο τρόπο ώστε να αναδείξουν λαϊκά προβλήματα και πολιτικά ζητήματα, γενικά και τοπικά, να παρέμβουν σε αυτά, να πάρουν πρωτοβουλίες γι’ αυτά και να βοηθήσουν στην ανάπτυξη μαζικής λαϊκής δράσης και κινητοποίησης γύρω απ’ αυτά.
   Η Γραμματεία, θέτοντας τους παραπάνω άξονες, συγκαλεί την Πανελλαδική Επιτροπή για να συζητήσουμε τα ζητήματα που μας απασχολούν και να προετοιμάσουμε την πραγματοποίηση της 2ης Πανελλαδικής Σύσκεψης των σχημάτων και των αγωνιστών της ΛΑ-ΑΑΣ. Και στην Πανελλαδική Επιτροπή και στην Πανελλαδική Σύσκεψη προσβλέπουμε σε έναν ανοιχτό, ουσιαστικό, συντροφικό διάλογο που θα αναδείξει τις πλευρές των ζητημάτων που μας απασχολούν και σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά και την αντίληψη που χρειάζεται να κατακτήσει η ΛΑ-ΑΑΣ και τα σχήματά της. Ο προβληματισμός αυτός –στον οποίο πρέπει να εμπλακεί και να συμβάλει ευρύτερα το δυναμικό των αγωνιστών και των σχημάτων της ΛΑ-ΑΑΣ– αφορά ζητήματα όπως:
   

• Την όσο το δυνατόν πιο ουσιαστική εκτίμηση των πολιτικών εξελίξεων και της ιδιαίτερα αρνητικής κατάστασης του λαϊκού-εργατικού κινήματος.
  
• Τους άξονες πάλης που χαρακτηρίζουν τη φυσιογνωμία της ΛΑ-ΑΑΣ και το δυναμικό της: Ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό, το ρεφορμισμό και τις λεγόμενες «συνδιαχειριστικές» λογικές. Ενάντια στο φασισμό.
  
• Το χαραχτήρα και τη λογική της κοινής δράσης και τους στόχους που αυτή πρέπει να υπηρετεί στην πρακτική. Την ανάληψη ή όχι τέτοιων πρωτοβουλιών απ’ τη ΛΑ-ΑΑΣ.
  
• Ο ρόλος των σωματείων και η παρέμβαση μας σ αυτά για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος
  
• Το ζήτημα της λειτουργίας των σχημάτων της ΛΑ-ΑΑΣ, το πώς αντιλαμβανόμαστε την αυτοτέλεια τους και την συγκρότηση τους και δράση τους ως οργανικά μέρη ενός πανελλαδικού σχήματος.
  

5. Βάση της προσπάθειάς μας είναι η πολιτική συμφωνία του δυναμικού  που συμμετέχει στη ΛΑ-ΑΑΣ. Γνωρίζουμε ότι, όπως υπάρχουν πολλά κοινά κεκτημένα των δυνάμεων που δρουν στη ΛΑ-ΑΑΣ, ταυτόχρονα, υπάρχουν και εμφανίζονται και διαφωνίες, αποκλίσεις, διαφορές προσεγγίσεων στα παραπάνω κυρίως ζητήματα που αντιμετωπίζει η ΛΑ-ΑΑΣ, που επηρεάζουν, αναπόφευκτα, και τη δράση της. Συζητούμε  τα ζητήματα με  ένα συντροφικό διάλογο που μπορεί να διαμορφώσει και να δώσει τις απαντήσεις που χρειάζεται το εγχείρημά μας σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ταξικής πάλης και μακριά από έτοιμες λύσεις που δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά δεδομένα. Πρόκειται για μια σύνθετη και όχι γρήγορη διαδικασία, μέσα από την οποία –και ενόσω η ΛΑ-ΑΑΣ θα εμπλέκεται πιο ενεργητικά στην υπόθεση της πάλης – επιλύουμε θέματα που μας απασχολούν για να αναβαθμίσουμε την δράση και τη λειτουργία της. Η άμεση επιδίωξή μας πρέπει να είναι το να δοθεί ώθηση στο εγχείρημα της ΛΑ-ΑΑΣ μέσα από την καλύτερη αποσαφήνιση συγκλίσεων, αποκλίσεων και διαφορετικών προσεγγίσεων, μέσα από το ξεπέρασμα των εμποδίων που σε αυτή τη φάση μπορούν να ξεπεραστούν στη βάση και της εμπειρίας των τρεισήμισι χρόνων.
   

Προτείνουμε τα θέματα της ημερήσιας διάταξης της 2ης Πανελλαδικής Σύσκεψης να είναι:

-Απολογισμός της δράσης και της λειτουργίας της ΛΑ-ΑΑΣ και των σχημάτων της.

-Πολιτικές εξελίξεις διεθνώς και στη χώρα και βασικές πολιτικές κατευθύνσεις της ΛΑ-ΑΑΣ

-Αντιμετώπιση των αδυναμιών στη δράση και στη λειτουργία της ΛΑ-ΑΑΣ και των σχημάτων της.